Utility of defeated resistance genes to powdery mildew,Erysiphe graminis f. sp. hordei,in spring barley variety mixtures

In 1980 and 1981 experiments have been performed to study the utility of defeated resistance genes to powdery mildew in spring barley variety mixtures. For this purpose the epidemic development of powdery mildew in pure stands and mixtures of four spring barley varieties was monitored. In three varieties the resistance was overcome several years ago. One variety is still resistant. Changes in frequencies of corresponding virulence genes were also studied.It was found that the variety mixtures slowed down the mildew epidemic only at the beginning of the season. Some reduction was lost later on since the pure stands reached their saturation level of infection at an earlier date than the more healthy mixtures. The level of reduction of infection depended on the composition of the mixtures and the number of components. Two-way mixtures appeared to be very risky due to the high frequency of corresponding combinations of virulence genes in the pathogen. Furthermore, two-way mixtures appeared to be unable to reduce the infection rate sufficiently when the infection pressure was high.In 1981 the frequencies of combinations of corresponding virulence genes increased very much in the Diva-Mazurka mixture but declined in the pure stands of both varieties.On the basis of these results it is concluded that the utility of defeated resistance genes involved in this study is very limited.The low number and the irregular distribution of the Dutch spring barley varieties over the different resistance groups prohibit the use of variety mixtures in the Netherlands.Samenvatting In 1980 en 1981 is onderzoek verricht over de bruikbaarheid van doorbroken resistentiegenen tegen meeldauw,Erysiphe graminis f. sp.hordei, in zomergerstrassenmengsels. Daartoe werd de epidemieontwikkeling in monocultures en mengsels van vier zomergerstrassen bestudeerd. Van drie rassen is de resistentie reeds verscheidene jaren doorbroken. Eén ras is nog resistent. De frequenties van compatibele meeldauwvirulentiegenen werden eveneens bepaald.Het bleek dat in vergelijking met de monocultures in de rassenmengsels de meeldauwepidemie alleen in het begin van het seizoen werd afgeremd. Later in het seizoen ging weer enige reductie in aantasting van de mengsels verloren doordat in de monocultures de aantasting eerder het verzadigingspunt bereikte dan in de minder aangetaste mengsels. De mate waarin de aantasting gereduceerd werd was afhankelijk van de aard en het aantal componenten in het mengsel. Twee-componentenmengsels bleken vrij riskant te zijn vanwege de aanwezigheid van combinaties van corresponderende virulentiegenen in de meeldauwpopulatie. Verder bleken tweecomponentenmengsels niet in staat de infectiesnelheid afdoende af te remmen wanneer de infectiedruk hoog werd.De frequentie van combinaties van corresponderende virulentiegenen nam sterk toe in het Diva-Mazurka-mengsel doch nam af in de monocultures van deze beide rassen.Gezien de verkregen resultaten lijkt de bruikbaarheid van de in dit onderzoek betrokken doorbroken resistentiegenen erg beperkt. Het geringe aantal zomergerstrassen op de rassenlijst en de ongelijke verdeling over de te onderscheiden resistentiegroepen belemmeren de toepassing van rassenmengsels in de Nederlandse akkerbouw.