Results of one cycle of recurrent selection in rye

A sufficiently variable rye population was subjected to one cycle of recurrent selection for combining ability in order to ascertain whether this complex property can be repatterned.Some hundreds of clones derived from this population were toperossed to an other unrelated variety used as tester. Through visual selection, more than half of these clones were rejected. The topcross progenies of the remaining clones were subjected to a comparative test whereby, as was to be expected, a considerable degree of variability was demonstrated. From the best 10% and the poorest 10% that is from those which surpassed the general average by at least 1.5 standard deviation units or remained below that average by at least 1.5 , narrowed populations were built up. This was done with the aid of reserve seed which in the year in which the top cross was made had been obtained from these clones, either through compulsory selfpollination or by allowing the clones to fertilize each other in isolation. The two subpopulations obtained through selection in opposite directions further indicated as high and low were crossed en masse with the same tester variety as the first time. In addition a large number of randomly taken individuals from the high synthetic were cloned and toperossed to this common tester. On testing the top crosses carried out en masse, the high synthetics clearly yielded more than the low ones. In one trial it was even found that the high synthetic surpassed our standard variety Petkus by approximately 20%. It is possible, therefore, to segregate a population into two fractions of different combining ability.The optimistie pieture to be derived from the foregoing trials unfortunately is shaded by the results of the individual test crosses pointing to a shift of the frequency distribution in a negative sense in regard to the original population. The influence of the year may be mentioned as a possible cause of this contrast and also the fact that in the original population a close visual selection had been practised while those obtained from the synthetic resulting after one cycle were derived from individuals which had been taken entirely at random.

---

Samenvatting Een voldoende variabele roggepopulatic werd onderworpen aan één ronde van cyclisch herhaalde selectic op combinatie-geschiktheid ten einde na te gaan of deze complexe eigenschap kan worden vervormd.Enige honderden klonen voortgekomen uit deze populatie werden onderworpen aan een top-cross door een als tester gebruikt ander, onverwant, ras. Op grond van visuele selectie werd meer dan de helft van deze klonen afgekeurd. De proefkruisings-nakomelingschappen van de overblijvende klonen werden aan een vergelijkende toets onderworpen waarbij zoals viel te verwachten een aanzienlijke variabiliteit in opbrengstvermogen aan het licht trad. Uit de beste 10% en de slechtste 10%, d.w.z. die welke het algemeen gemiddelde met minstens 1,5 overschreden resp. daar minstens 1,5 beneden bleven, werden vernauwde populaties opgebouwd. Dit geschiedde met behulp van reservezaad dat in het jaar waarin de top-cross werd verricht van deze klonen was gewonnen, hetzij door gedwongen zelfbestuiving, hetzij door de klonen in isolatie aan onderlinge bestuiving over te laten. De op deze wijze verkregen twee in tegenovergestelde richting geselecteerde sub-populaties-aangeduid als high en low-werden en masse gekruist met hetzelfde tester ras als de eerste keer. Bovendien werd een groot aantal willekeurig uit het high syntheticum genomen individuen tot klonen gemaakt en onderworpen aan een top-cross door het zoëven genoemde tester ras. Bij de toetsing van en masse uitgevoerde proefkruisingen bleek de combinatie high x tester duidelijk meer op te brengen dan low tester. In een proef werd zelfs gevonden dat high x tester ons standaardras Petkus met ongeveer 20% overtrof. Het blijkt dus mogelijk een populatie te splitsen in 2 fracties van uiteenlopende combinatie-geschiktheid.Het optimistische beeld dat men uit de zo juist vermelde proeven krijgt wordt helaas verduisterd door de resultaten van de individuele proefkruisingen welke wijzen op een verschuiving van de frequentieverdeling in negatieve zin ten opzichte van de oorspronkelijke populatie. Als mogelijke oorzaken van deze tegenstelling kunnen worden aangewezen jaarinvloeden en tevens het feit dat onder de klonen uit de oorspronkelijke populatie een scherpe selectie op het oog werd toegepast terwijl die uit het na één cyclus verkregen syntheticum werden afgeleid van volkomen willekeurig genomen individuen.