Differentiation of strains of bean common mosaic virus

Pathogenicity and symptom expression of seventeen described isolates of bean common mosaic virus (BCMV) and five previously unreported isolates were compared on many bean cultivars (Phaseolus vulgaris L.). From these cultivars, a standard set of differentials were assigned to nine groups with different disease reactions. The twenty-two virus isolates comprised seven strain (pathotype) groups, three of which were divided into two subgroups each. To promote international standardization in BCMV research, recommendations are given for test conditions and procedures, criteria for strain differentiation, and maintenance of differential cultivars and virus strains.Samenvatting Zeventien beschreven stammen van het bonerolmozaïekvirus en vijf niet geïdentificeerde isolaten (Tabel 1) werden bestudeerd op een uitgebreide reeks van toetsrassen. De meeste van deze toetsrassen waren in de literatuur als zodanig vermeld, maar door de desbetreffende onderzoekers waren vaak verschillende series toetsrassen gebruikt, hetgeen de onderlinge vergelijking van de stammen bemoeilijkte.De bedoeling van dit onderzoek was: vergelijking en indeling van de virusstammen, samenstelling van een standaard-toetsrassenserie en het ontwerpen en beschrijven van werden zowel in Wageningen als in Prosser, Washington, USA, uitgevoerd met dezelfde virusisolaten en dezelfde zaadmonsters van de toetsrassen.De toetsrassen konden op grond van hun differentiële reacties na inoculatie met de virusstammen worden ingedeeld in negen groepen. De rassen binnen een groep hebben hetzelfde resistentiespectrum t.o.v. een standaardserie virusstammen. Uit elke groep werden op grond van hun geschiktheid (duidelijkheid en reproduceerbaarheid van de symptomen) één of meer vertegenwoordigers gekozen, waaruit een standaardserie van toetsrassen werd samengesteld (Tabel 2).De 22 stammen en isolaten werden op grond van hun pathogeniteitsspectrum t.o.v. de standaardserie van toetsrassen ingedeeld in tien groepen en subgroepen (Tabel 1). De stammen en isolaten binnen een groep of subgroep hebben eenzelfde pathogeniteitsspectrum (Tabellen 4 en 6) en worden op grond daarvan als identiek beschouwd. De differentiële reacties tussen de rassen van de standaardserie en de virusstammen en-isolaten zijn vermeld in de Tabellen 3 en 5. Voorgesteld wordt om de naam van de eerstbeschreven stam van iedere groep te handhaven en de andere stammen in een groep of subgroep op te vatten als isolaten daarvan.De toetsmethodiek wordt uitvoerig beschreven om standaardisatie van de stammenidentificatie te bevorderen. Ter verklaring van de in de literatuur gevonden tegenstrijdigheden in de differentiële reactie van de toetsrassen wordt een negental mogelijke oorzaken genoemd, o.a. het gebruik van planten van toetsrassen die reeds vanuit zaad met een onbekende stam waren besmet en het gebruik van onzuivere virusstammen (mengisolaten).De auteurs stellen zich verantwoordelijk voor het distribueren (op aanvraag) van kleine zaadhoeveelheden van de toetsrassen en, op beperkte schaal, van in zaad aanwezige zuivere virusstammen aan onderzoekers die betrokken zijn bij de identificatie van de stammen van dit virus. Bovendien zal zaad van de standaardserie van toetsrassen worden gedeponeerd in het National Seed Storage Laboratory te Fort Collins, Colorado, USA, terwijl de virusstammen (in zaad) in bewaring worden gegeven bij de American Type Culture Collection te Rockville, Maryland, USA, waar ze beschikbaar zullen blijven voor verder onderzoek.     

Analysis of the uniformity of maturity of one-, two- and three-podded pea varieties

Summary An analysis was made of the uniformity of maturity of pods at various pod places on plants of one-, two- and three-podded varieties.The index for maturity was the hardness of the peas measured with a texturometer.Counted from the first fertile node to the top, the percentage decrease in hardness (PDH) of the peas in first, second or third formed pods on the peduncle at successive nodes was constant for each variety, independent of the position of the node. For the five varieties examined PDH's of 11, 13, 15 and 16 were found. The difference in hardness between pods at the same node did not seem specific for a variety. The PDH was always 6, independent of the variety.The uniformity of maturity of a plant was expressed as the percentage of peas with a hardness between 140 and 90, at the moment the weighted average hardness of all peas was 115. The PDH at successive nodes as well as the number of pods per node appeared to have only a small influence on the uniformity of maturity. A lower PDH as well as a higher number of pods per node enlarge the total yield, but do not noticeably raise the percentage of peas of good quality. With a lower PDH the plant can form more nodes with harvestable peas, but the percentage of pods with good quality peas does not increase.On the basis of these findings criteria are mentioned to be met by a pea plant in order to achieve a substantially improved uniformity of maturity.     

Inheritance of resistance to Xanthomonas campestris pv phaseoli in tetary bean (Phaseolus acutifolius)

Summary The F1, F2 and F3 from two crosses within Phaseolus acutifolius were exposed to Xanthomonas campestris pv phaseoli to analyse the inheritance of resistance. The resistant parent, PI 319.443, gave a hypersensitive reaction in leaves and pods with small necrotic lesions. Based on the resistance of F1, the segregation in F2 and the reaction of F3 plants and lines, it is concluded that resistance in leaves and pods is governed by one dominant gene. Comparisons are made with the resistance to X. campetris in P. vulgaris.     

Reconstructing past ocean pH-depth profiles

Measurement of boron isotope compositions in species of planktonic foraminifera that calcified their tests at different depths in the water column are used to reconstruct the pH profile of the upper water column of the tropical ocean. Results for five time windows from the middle Miocene to the late Pleistocene indicate pH-depth profiles similar to that of the modern ocean in this area, which suggests that this method may greatly aid in our understanding of the global carbon cycle.     

Synthesis of large arrays of well-aligned carbon nanotubes on glass

Free-standing aligned carbon nanotubes have previously been grown above 700 degreesC on mesoporous silica embedded with iron nanoparticles. Here, carbon nanotubes aligned over areas up to several square centimeters were grown on nickel-coated glass below 666 degreesC by plasma-enhanced hot filament chemical vapor deposition. Acetylene gas was used as the carbon source and ammonia gas was used as a catalyst and dilution gas. Nanotubes with controllable diameters from 20 to 400 nanometers and lengths from 0. 1 to 50 micrometers were obtained. Using this method, large panels of aligned carbon nanotubes can be made under conditions that are suitable for device fabrication.     

A non-destructive selection method for faster growth at suboptimal temperature in common bean (Phaseolus vulgaris)

Summary A non-destructive method has been developed to select common bean (Phaseolus vulgaris L.) plants whose growth is less effected at a suboptimal temperature. Shoot weight was determined at a suboptimal (14°C) and optimal temperature (20°C), 38 days after sowing and accessions identified with a significantly lower than average weight reduction at 14°C compared to their weight at 20°C. Weight of primary leaves and of the shoot was correlated with seed weight at both temperatures, but no correlation was found between shoot weight reduction at 14°C and seed weight.