绵羊慢病毒自然感染绵羊的硬化性淋巴细胞性乳腺炎

７头来自新疆南部某绵羊慢病毒（ＯｖＬＶ）感染的羊场的绵羊用于本研究。用琼脂凝胶免疫扩散检查绵羊血清中对绵羊进行性肺炎（ＯＰＰ）病毒（ＯＰＰＶ）的抗体，结果表明有６例呈阳性，１例阴性，抗体效价在３年中呈下降趋势。４例血清学阳性边菜羊和１例阴性和田羊有不同程度的硬化性（纤维性）淋巴细胞性乳腺炎，小叶内有不等的淋巴细胞浸润，导管周围无淋巴滤泡形成，小叶间大量纤维组织增生。７例的肺、脑、关节、血管均无ＯｖＬＶ性特异性病变。从血清学阳性羊的外周血白细胞中未分离到ＯｖＬＶ。     

猪胚胎干细胞的分离克隆

本文从分化抑制物、培养基的选择内细胞团的分离,胚胎干细胞的分离及鉴定方法等方面系统地综述了猪胚胎干细胞分离克隆的研究进展;并对其未来的应用前景进行展望。     

猪传染性胃肠炎病毒南京株纤突S蛋白基因的克隆与序列分析

参考 Genbank收录的 TGEV- Miller株的基因序列 ,自行设计合成 1对引物 (TGEVP5 /P6 ) ,对不同代次的 TGEV疫苗弱毒 STC3及种毒 、种毒 进行了 RT- PCR扩增 ,产物经琼脂糖凝胶电泳分析 ,均出现 1条大约 12 6 2 bp的目的条带 ,经 Eco R 酶切 ,都产生了 871bp和391bp左右的两个片段 ,与预期大小相符。将种毒 RT- PCR扩增目的条带回收纯化后克隆入PMD18- T载体中 ,转化宿主菌 DH5 α,挑选阳性克隆 (命名为 PTs) ,提取重组质粒 ,用 Hpa 、Eco R 对重组质粒进行酶切鉴定以及 PCR扩增 ,然后进行序列测定 ,并进行了序列分析 ,证实与国外标准毒株 Miller、Fs772 / 70、Purdue、TO14等有较高的同源性     

水稻控蘖增粒栽培技术增产原因初探

以金优桂９９、Ｗ６１５４Ｓ／特青、香Ｓ／ＧＥＲ－１等杂交组合为材料，从分蘖节位、茎杆粗细、穗粒结构等方面探讨“控蘖法”对杂交水稻的增产原因。     

应用生物素标记的NDV－cDNA探针检测感染尿囊液中NDV－RNA的初步研究

本文应用聚合酶链反应（ＰＣＲ）技术从构建的新城疫病毒（ＮＤＶ）ｃＤＮＡ文库中扩增含编码Ｆ糖蛋白前体──Ｆｏ酶切位点序列的３５９ｂｐ的Ｆ蛋白基因ｃＤＮＡ片段。将此３５９ｂｐｃＤＮＡ片段经光敏生物素标记后,即成ＮＤＶ－ｃＤＮＡ探针。该探针能特异性地从感染的尿囊液中检测出ＮＤＶ强毒株和疫苗毒株的基因组ＲＮＡ,而不与ＩＢＤｖ－ｄｓＲＮＡ、ＡＩＢｖ－ｓｓＲＮＡ、ＥＤＳ７６－ｄｓＤＮＡ、ＭＤＶ－ｄｓＤＮＡ,ＦＰＶ－ｄｓＲＮＡ及ＡＩＬＶ－ｄｓＤＮＡ发生交叉杂交反应。试验结果表明：尽管该探钎含有编码Ｆｏ蛋白酶切位点序列的碱基顺序,但它还是不能把ＮＤＶ的强、弱毒株区分开。这说明ＮＤＶ强、弱毒株比区域内的碱基存在着相当大的同源性。不过,此探针对ＮＤＶ来说具有特异性,这就为ＮＤＶ的诊断技术开创了基因水平检测的新途径。     

用酶联免疫吸附试验检测鸡白血病以及控制、根除鸡白血病措施的探讨

用酶联免疫吸附试验(ELISA),对2群鸡的鸡蛋清和1株鸡的马立克氏病疫苗进行检测,发现2群鸡的鸡蛋清中,鸡白血病病毒的阳性率分别是11％和29％,鸡马立克氏病冻干苗隐藏鸡白血病病毒群体特异性(gs)抗原的阳性率为100％。本文指出我国禽苗可能带有鸡的白血病病毒,分析讨论了鸡白血病病毒的垂直传递和水平传播的规律,提出在曾祖代和祖代鸡群中,采用ELISA试验,检测鸡蛋清,能减少以至根除鸡的白血病。     

Identification of blackeye cowpea mosaic virus from germplasm of yard-long bean and from soybean,and the relationships between blackeye cowpea mosaic virus and cowpea aphid-borne mosaic virus

Two potyvirus isolates, one from germplasm of yard-long bean (Vigna unguiculata ssp.sesquipedalis) introduced into the Netherlands, and another one from soybean plants (Glycine max) in Indonesia, were compared with two virus isolates of blackeye cowpea mosaic virus (BICMV) from the USA and a Moroccan isolate of cowpea aphid-borne mosaic virus (CAMV). It is proposed that all five isolates be now considered BICMV on the basis of host ranges, symptoms and serology. From our results, and a reassessment of the literature it is suggested to drop the name CAMV in favour of BICMV.Samenvatting Twee potyvirussen, de een in Nederland ingevoerd met genenmateriaal vanVigna unguiculata ssp.sesquipedalis en de ander uit planten van sojaboon (Glycine max) in Indonesië, werden vergeleken met twee isolaten van blackeye cowpea mosiac virus (BICMV) en een Marokkaans isolaat van cowpea aphid-borne mosaic virus (CAMV). Op grond van waardplantenreeksen, symptomen en serologie stellen de auteurs voor om alle vijf isolaten te beschouwen als BICMV. Gebaseerd op de verkregen resultaten en een kritische beschouwing van de literatuur wordt de aanbeveling gedaan om de naam CAMV te laten vallen ten gunste van BICMV.     

Transmission of the agent causing a melon yellowing disease by the greenhouse whitefly Trialeurodes vaporariorum in southeast Spain

The agent causing a yellowing disease of melon (Cucumis melo), which results in severe losses in crops under plastic on the coastal plains of southeast Spain, was shown to be transmitted in a semipersistent manner by the greenhouse whitefly (Trialeurodes vaporariorum Westwood). The agent was transmitted by grafting, but not by mechanical inoculation or through seeds. The agent was acquired in the minimum period tested (2 h) and could infect plants in an infection feeding interval of 6 h. Capsella bursa-pastoris, Cucumis melo, C. sativus, Cucurbita moschata, Cichorium endivia, Lactuca sativa andTaraxacum officinale were found susceptible.Results suggest that the yellowing disease affecting melon crops in the southeast of Spain is due to a pathogen similar to beet pseudo yellows virus, but this has to be confirmed by serology.     

家蚕质型多角体病毒苏州核包涵体小种的纯化

从BmCPV_t内发现和分离出一株新的核包涵体小种,初步命名为家蚕质型多角体病毒—苏州核包涵体小种(Cytoplasmic Polyhedrosis Virus——Suzhou nuclear polyhedra forming strain,简称CPV——Suzhou N strain),家蚕感梁CPV——Suzhou N Strain引起的多角体病,与国内外已知的CPV各变异株不同。本病蚕的多角体只在中肠组织圆筒形细胞核内检出,多角体内有许多病毒粒子,病毒粒子球状,具有核蛋白紫外吸收特征性光谱和较强的感染活性,病毒核酸初步鉴定为dsRNA。     

Infection process of Rhizoctonia solani on Solanum tuberosum and effects of granular nematicides

The infection process ofRhizoctonia solani AG-3 was studied on potato sprouts, cv. Bintje, in growth chamber trials at 15 °C. Initially hyphae ofR. solani grew predominantly in the longitudinal direction of the sprouts (runner hyphae). They tended to follow the junctions between epidermis cells as was observed by SEM. The hyphae formed side-branches mainly half-way of the subterranean parts of the sprouts. They branched several times with short swollen cells to form infection cushions. Lesions developed only underneath the infection cushions and were first observed five days after inoculation. The necrotic area was proportional to the area covered with infection cushions on the sprouts. Depth of the lesions could extend up to the vascular bundle. Sprouts were colonized only in healthy tissue in the epidermal layer underneath the infection cushion and in necrotic tissue. A few days after appearance of the lesions,R. solani formed brown, uninfective mycelium on and in the circumference of these lesions.Aldicarb did not influence any part of the infection process. Ethoprophos delayed the emergence of sprouts, but increased the number of sprouts per tuber. As soon as sprouts had emerged, growth was considerably promoted by ethoprophos. Ethoprophos delayed the appearance of lesions and reduced their size. Oxamyl showed the same effects to a smaller extent.As the size of lesions appears to be proportional to the size of the infection cushions, any agents that change the size of the infection cushions, such as pesticides or antagonists, may alter the severity of the disease.Samenvatting Het infectieproces vanRhizoctonia solani AG-3 werd bestudeerd op aardappelspruiten, cv. Bintje, in een klimaatcel bij 15C. Aanvankelijk groeide de schimmel met runnerhyfen voornamelijk in de lengterichting van de spruit. Via SEM kon waargenomen worden, dat de hyfen hierbij vooral over de begrenzingen van de epidermiscellen groeiden. Het mycelium vormde veel zijvertakkingen, bestaande uit iets gezwollen korte cellen, welke voornamelijk halverwege op het ondergrondse deel van de spruit gevormd werden. Een dichte massa van deze cellen vormde een infectiekussentje. Lesies, welke vanaf vijf dagen na inoculatie werden waargenomen, bevonden zich slechts onder spruitoppervlak bezet met infectiekussentjes. De lesiegrootte was recht evenredig met het spruitoppervlak dat bezet was met infectiekussentjes. De diepte van de lesies reikte tot aan de vaatbundels. De spruit werd alleen door de schimmel gekoloniseerd in gezond epidermisweefsel onder het infectiekussentje en in necrotisch weefsel. Enkele dagen na verschijning van lesies vormde R.solani bruin, niet infectieus, mycelium op en rondom de lesies.Aldicarb had geen effect op het infectieproces. Ethoprophos vertraagde de opkomst en verhoogde het aantal tot ontwikkeling gekomen spruiten per knol in gestoomd zand. Direct na opkomst had ethoprophos echter een sterk groeistimulerend effect. Ethoprophos vertraagde de lesievorming en reduceerde de lesiegrootte, vergeleken met onbehandelde planten. Oxamyl vertoonde deze effecten in geringere mate.Daar de lesiegrootte direct gecorreleerd blijkt met de grootte van het infectiekussentje, mag verwacht worden dat elke beïnvloeding van de ontwikkeling van het mycelium van R.solani, bijvoorbeeld door pesticiden of antagonisten, een verandering van de lesiegrootte ten gevolge heeft.