奶牛乳房炎多联苗(B)的临床免疫试验

用奶牛乳房炎多联苗 (B)免疫家兔 ,14 d血清中金黄色葡萄球菌抗体效价可达 1∶ 8,2 8d抗体水平明显升高 ,可达 1∶ 32 ,注苗后 35 d攻毒 ,攻毒后 2 d保护率为 93.3% (14 /15 ) ,自然保护率为 2 0 % (1/5 ) ,10 d保护率为 6 6 .6 % (10 /15 ) ,自然保护率为 2 0 % (1/5 ) ;用多联苗 (B)臀部肌肉注射免疫泌乳牛 ,试验期间 4个月内 ,3ml剂量组临床型乳房炎月平均发病率为 11.0 9% ,其对照组为 2 0 .19% ,发病率降低 4 5 .2 9% ,差异极显著 (P<0 .0 1) ;5 m l剂量组月平均发病率为 13.0 1% ,其对照组为 31.36 % ,发病率降低 5 8.5 1% ,差异极显著 (P<0 .0 1) ;3ml剂量组与 5 m l剂量组之间发病率无明显差异 (P>0 .0 5 ) ;注苗后泌乳牛血清抗体水平可持续 4个月 ,且 30 d时效价水平最高。     

催干剂对氨基环氧树脂阴极电泳漆的影响

以氨基环氧树脂为基体树脂，Co^2 ,Pb^2 盐为催干剂合成了阴极电泳漆，并对膜性能进行考察，结果表明，所合成的阴极电泳涂料在PH值为6－7、电泳时间2min的条件下。加入不同的催干剂，在不同的烘干温度下，得到性能不同的漆膜。经过膝膜综合性能试验，结果表明，加入钴和铅复合催化剂，在160℃左右烘干20min，可得到完全固化，硬度较高、耐潮、耐盐、耐酸碱性较好的漆膜。     

猪血浆蛋白(酶)多态性与杂种优势的关系

为探讨血浆蛋白 (酶 )多态性与杂种优势的关系 ,测定了杜洛克、长白、大白、杜×长大、大×长大、长×大、大×长共 7个品种 (组合 )的 8个血浆蛋白 (酶 )位点的多态性及部分生长和胴体性状 ,计算了平均基因杂合度与部分经济性状实测值和杂优率的相关关系 .结果表明 ,平均基因杂合度与遗传距离呈正相关 ,与日增重、屠宰率、背膘厚、后腿比例的实测值或杂优率呈正相关 ,与眼肌面积的实测值和杂优率呈负相关 .平均基因杂合度和亲本间遗传距离可为预测杂种优势提供依据 .     

对《中图法》(第四版)类目注释的系统认识

本文从语言特点、编排体例及内容特点出发,对《中图法》(第四版)类目注释进行了系统的认识,并就此提出了自己的一些看法。     

基于果实相关性状的桃品种初级核心种质取样策略研究

以国家种质资源圃(北京)编目的558份桃品种的18个形态学和农艺学性状为基本数据,研究了桃品种初级核心种质构建的取样策略,包括总体取样比例的确定及取样方案的选择,以获得最佳的初级核心种质。本试验共设10%～90%9个总体取样比例;取样方案研究包括分组原则和组内取样比例的确定。结果表明,桃初级核心种质的适宜总体取样比例为10%;按品种类群分组结合多样性比例取样为构建桃初级核心种质的最佳取样方案;利用此取样策略从558份桃品种中提取56份作为核心样本,对其代表性进行检测表明所构建的初级核心种质能够很好地代表桃原始种质的遗传多样性。     

水稻控蘖增粒栽培技术增产原因初探

以金优桂９９、Ｗ６１５４Ｓ／特青、香Ｓ／ＧＥＲ－１等杂交组合为材料，从分蘖节位、茎杆粗细、穗粒结构等方面探讨“控蘖法”对杂交水稻的增产原因。     

离子选择电极法测定NBPG与银、镉、汞的配合物组成和稳定常数

本文用离子选择电极法测定了N,N—二甲基膦酸基甘氨酸(NBPG)与银、镉、汞的配合物组成和稳定常数。结果表明,NBPG与Ag~ 、Cd~(2 )、Hg~(2 )均生成组成为1:1的多齿质子型配合物。其lgK_稳值分别为:AgL5.28、CdH_3L3.63、CdH_2L5.16、CdHL7.30、CdL11.56、HgH_3L6.06、HgH_2L7.55、HgHL8.24、HgL12.58。     

应用生物素标记的NDV－cDNA探针检测感染尿囊液中NDV－RNA的初步研究

本文应用聚合酶链反应（ＰＣＲ）技术从构建的新城疫病毒（ＮＤＶ）ｃＤＮＡ文库中扩增含编码Ｆ糖蛋白前体──Ｆｏ酶切位点序列的３５９ｂｐ的Ｆ蛋白基因ｃＤＮＡ片段。将此３５９ｂｐｃＤＮＡ片段经光敏生物素标记后,即成ＮＤＶ－ｃＤＮＡ探针。该探针能特异性地从感染的尿囊液中检测出ＮＤＶ强毒株和疫苗毒株的基因组ＲＮＡ,而不与ＩＢＤｖ－ｄｓＲＮＡ、ＡＩＢｖ－ｓｓＲＮＡ、ＥＤＳ７６－ｄｓＤＮＡ、ＭＤＶ－ｄｓＤＮＡ,ＦＰＶ－ｄｓＲＮＡ及ＡＩＬＶ－ｄｓＤＮＡ发生交叉杂交反应。试验结果表明：尽管该探钎含有编码Ｆｏ蛋白酶切位点序列的碱基顺序,但它还是不能把ＮＤＶ的强、弱毒株区分开。这说明ＮＤＶ强、弱毒株比区域内的碱基存在着相当大的同源性。不过,此探针对ＮＤＶ来说具有特异性,这就为ＮＤＶ的诊断技术开创了基因水平检测的新途径。     

Unsaturated vitamin b(12) binding capacity in human and ruminant blood serum - a comparison of techniques including a new technique by high performance liquid chromatography

A new technique by High Performance Liquid Chromatography (HPLC-gel permeation) shows promise as a tool to separate and quantitate the Unsaturated Vitamin B(12) Binding Capacity (UBSC) of the individual Vitamin B(12) binders in blood serum. This method, although not as rapid as protein-coated charcoal or cellulose separation techniques, is more applicable for use with large numbers of samples than gel filtration. The use of a radioactivity detector to monitor the eluant from the column permitted automation of the method. Comparable results for UBBC and for the UBBC of individual binders were obtained when samples were analyzed by gel filtration and HPLC. The HPLC method proved suitably precise and the recovery of added cyanocobalamin was acceptable. It is proposed that HPLC be the method of choice for measurement of the USBC of binders of Vitamin B(12) in blood serum.     

Infection process of Rhizoctonia solani on Solanum tuberosum and effects of granular nematicides

The infection process ofRhizoctonia solani AG-3 was studied on potato sprouts, cv. Bintje, in growth chamber trials at 15 °C. Initially hyphae ofR. solani grew predominantly in the longitudinal direction of the sprouts (runner hyphae). They tended to follow the junctions between epidermis cells as was observed by SEM. The hyphae formed side-branches mainly half-way of the subterranean parts of the sprouts. They branched several times with short swollen cells to form infection cushions. Lesions developed only underneath the infection cushions and were first observed five days after inoculation. The necrotic area was proportional to the area covered with infection cushions on the sprouts. Depth of the lesions could extend up to the vascular bundle. Sprouts were colonized only in healthy tissue in the epidermal layer underneath the infection cushion and in necrotic tissue. A few days after appearance of the lesions,R. solani formed brown, uninfective mycelium on and in the circumference of these lesions.Aldicarb did not influence any part of the infection process. Ethoprophos delayed the emergence of sprouts, but increased the number of sprouts per tuber. As soon as sprouts had emerged, growth was considerably promoted by ethoprophos. Ethoprophos delayed the appearance of lesions and reduced their size. Oxamyl showed the same effects to a smaller extent.As the size of lesions appears to be proportional to the size of the infection cushions, any agents that change the size of the infection cushions, such as pesticides or antagonists, may alter the severity of the disease.Samenvatting Het infectieproces vanRhizoctonia solani AG-3 werd bestudeerd op aardappelspruiten, cv. Bintje, in een klimaatcel bij 15C. Aanvankelijk groeide de schimmel met runnerhyfen voornamelijk in de lengterichting van de spruit. Via SEM kon waargenomen worden, dat de hyfen hierbij vooral over de begrenzingen van de epidermiscellen groeiden. Het mycelium vormde veel zijvertakkingen, bestaande uit iets gezwollen korte cellen, welke voornamelijk halverwege op het ondergrondse deel van de spruit gevormd werden. Een dichte massa van deze cellen vormde een infectiekussentje. Lesies, welke vanaf vijf dagen na inoculatie werden waargenomen, bevonden zich slechts onder spruitoppervlak bezet met infectiekussentjes. De lesiegrootte was recht evenredig met het spruitoppervlak dat bezet was met infectiekussentjes. De diepte van de lesies reikte tot aan de vaatbundels. De spruit werd alleen door de schimmel gekoloniseerd in gezond epidermisweefsel onder het infectiekussentje en in necrotisch weefsel. Enkele dagen na verschijning van lesies vormde R.solani bruin, niet infectieus, mycelium op en rondom de lesies.Aldicarb had geen effect op het infectieproces. Ethoprophos vertraagde de opkomst en verhoogde het aantal tot ontwikkeling gekomen spruiten per knol in gestoomd zand. Direct na opkomst had ethoprophos echter een sterk groeistimulerend effect. Ethoprophos vertraagde de lesievorming en reduceerde de lesiegrootte, vergeleken met onbehandelde planten. Oxamyl vertoonde deze effecten in geringere mate.Daar de lesiegrootte direct gecorreleerd blijkt met de grootte van het infectiekussentje, mag verwacht worden dat elke beïnvloeding van de ontwikkeling van het mycelium van R.solani, bijvoorbeeld door pesticiden of antagonisten, een verandering van de lesiegrootte ten gevolge heeft.