Variation in Doubled Haploid Plants of Wheat Obtained through Wheat (Triticum aestivum) × Maize (Zea mays) Crosses

Variation was investigated in 110 doubled haploid (DH) lines of wheat derived from wheat × maize crosses. Field observation revealed visible variations in 15 DH2 lines such as extreme dwarfism, low seed fertility, alteration of spike type and stripes. Six agronomic traits, i.e., heading date, spike number/ plant, culm length, spike length, seed fertility and grain weight were statistically analyzed in the DH2 and DH3 generations. Out of the 88 DH2 lines/DH3 groups, 26 %/64 % showed significant differences from the parental variety in the means of one or more traits. Ranges of the DH3 lines were larger than those of the DH2 lines, except for spike number/plant. Furthermore, analyses of variance within and between DH lines showed the presence of heterogeneity/heterozygosity in the DH2 lines/plants. These results indicated the occurrence of gametoclonal variation in the DH lines. It is considered that most of the variations detected were due to the colchicine treatment rather than to the 2,4-D treatment or in vitro culture.     

西瓜蔓枯病研究 Ⅰ.症状及病原

本文详细报道了西瓜蔓枯病的症状和病原菌的形态特点,并鉴定其有性阶段为Mycosphaerellamelonis(Pass)Chiu et Walker,无性阶段为Ascochyta-cucumis Fautr et Roum.此外,还在其他瓜类作物上作了病原菌的致病性试验.     

二化螟群集性的调查研究

通过对二化螟群集性的调查分析,初步查明在不同类型田、水稻的不同生育期、二化螟幼虫的不同龄次,二化螟幼虫的群集性不同.这为科学制订二化螟防治指标提供了理论依据。     

猪胚胎干细胞的分离克隆

本文从分化抑制物、培养基的选择内细胞团的分离,胚胎干细胞的分离及鉴定方法等方面系统地综述了猪胚胎干细胞分离克隆的研究进展;并对其未来的应用前景进行展望。     

Differences in Wheat Cultivar Response to N Supply. I: Differences in Grain Yield Formation

Two-year field trials with winter wheat cultivars Batis and Toronto were conducted in Southern Bavaria, Germany, to investigate the possible causes of cultivar differences in response to N supply varying in total amount and time of application. Cultivar-related differences in grain yields were observed in treatments with low and medium N supply. High doses of N supply resulted in grain yield adjustment or grain yield advantage for cv. Toronto. The results of this study revealed a consistent, genotypic pattern in response to N fertilization in spite of strong seasonal effects. Systematic modifications in canopy growth rates in response to N supply were of particular relevance and a main factor for differences in tillering intensity resulting in modified stand densities. In the present study, cultivar differences in spike development and interactions with N supply related more to abortion than to initiation processes for number of spikelets and number of flowers per spikelet. High grain density (grains per m²) of cv. Toronto was evident during reproduction stages even under conditions of medium N supply. However, decreased growth rates during the later part of grain filling in combination with low 1000 grain weight, which was barely modified by N fertilization, allowed only partial utilization of this potential. It is assumed that sink limitations were of particular relevance for grain yield development in cv. Toronto, while cv. Batis combined a less intense response to N supply with more stability in the development of grain yield components.     

对小麦F1代正反杂交组合的灰色关联度分析

运用灰色系统的理论和方法,对2002～2003年18个小麦F1代正反杂交组合的7个主要性状进行综合分析,计算其灰色关联度,分析正反杂交组合的差异,结果表明:200237品系最好,200212品系次之,200246品系最差.同时只有200237和200238、200213和200214品系的正反杂交组合表现为优良组合.     

水稻控蘖增粒栽培技术增产原因初探

以金优桂９９、Ｗ６１５４Ｓ／特青、香Ｓ／ＧＥＲ－１等杂交组合为材料，从分蘖节位、茎杆粗细、穗粒结构等方面探讨“控蘖法”对杂交水稻的增产原因。     

Infection process of Rhizoctonia solani on Solanum tuberosum and effects of granular nematicides

The infection process ofRhizoctonia solani AG-3 was studied on potato sprouts, cv. Bintje, in growth chamber trials at 15 °C. Initially hyphae ofR. solani grew predominantly in the longitudinal direction of the sprouts (runner hyphae). They tended to follow the junctions between epidermis cells as was observed by SEM. The hyphae formed side-branches mainly half-way of the subterranean parts of the sprouts. They branched several times with short swollen cells to form infection cushions. Lesions developed only underneath the infection cushions and were first observed five days after inoculation. The necrotic area was proportional to the area covered with infection cushions on the sprouts. Depth of the lesions could extend up to the vascular bundle. Sprouts were colonized only in healthy tissue in the epidermal layer underneath the infection cushion and in necrotic tissue. A few days after appearance of the lesions,R. solani formed brown, uninfective mycelium on and in the circumference of these lesions.Aldicarb did not influence any part of the infection process. Ethoprophos delayed the emergence of sprouts, but increased the number of sprouts per tuber. As soon as sprouts had emerged, growth was considerably promoted by ethoprophos. Ethoprophos delayed the appearance of lesions and reduced their size. Oxamyl showed the same effects to a smaller extent.As the size of lesions appears to be proportional to the size of the infection cushions, any agents that change the size of the infection cushions, such as pesticides or antagonists, may alter the severity of the disease.Samenvatting Het infectieproces vanRhizoctonia solani AG-3 werd bestudeerd op aardappelspruiten, cv. Bintje, in een klimaatcel bij 15C. Aanvankelijk groeide de schimmel met runnerhyfen voornamelijk in de lengterichting van de spruit. Via SEM kon waargenomen worden, dat de hyfen hierbij vooral over de begrenzingen van de epidermiscellen groeiden. Het mycelium vormde veel zijvertakkingen, bestaande uit iets gezwollen korte cellen, welke voornamelijk halverwege op het ondergrondse deel van de spruit gevormd werden. Een dichte massa van deze cellen vormde een infectiekussentje. Lesies, welke vanaf vijf dagen na inoculatie werden waargenomen, bevonden zich slechts onder spruitoppervlak bezet met infectiekussentjes. De lesiegrootte was recht evenredig met het spruitoppervlak dat bezet was met infectiekussentjes. De diepte van de lesies reikte tot aan de vaatbundels. De spruit werd alleen door de schimmel gekoloniseerd in gezond epidermisweefsel onder het infectiekussentje en in necrotisch weefsel. Enkele dagen na verschijning van lesies vormde R.solani bruin, niet infectieus, mycelium op en rondom de lesies.Aldicarb had geen effect op het infectieproces. Ethoprophos vertraagde de opkomst en verhoogde het aantal tot ontwikkeling gekomen spruiten per knol in gestoomd zand. Direct na opkomst had ethoprophos echter een sterk groeistimulerend effect. Ethoprophos vertraagde de lesievorming en reduceerde de lesiegrootte, vergeleken met onbehandelde planten. Oxamyl vertoonde deze effecten in geringere mate.Daar de lesiegrootte direct gecorreleerd blijkt met de grootte van het infectiekussentje, mag verwacht worden dat elke beïnvloeding van de ontwikkeling van het mycelium van R.solani, bijvoorbeeld door pesticiden of antagonisten, een verandering van de lesiegrootte ten gevolge heeft.     

Resistance to yellow rust in Triticum dicoccoides. II. Crosses with resistant Triticum dicoccoides sel. G-25

A comparison was made between the genes in 29 new selections of wild emmer wheat resistant to yellow rust over wide geographic areas and the previously extensively studied selectionTriticum dicoccoides G-25. In 23 selections the resistance may be conferred by 1 dominant gene; these include 11 selections in which the gene is different from the dominant gene in sel. G-25 and two others in which the genes were closely linked or allelic to the gene in G-25, differing from sel. G-25 by race-specificity. Two dominant genes different from the gene in sel. G-25, seem to be present in one selection. In five selections the resistance may be conferred by one or two recessive genes, including three instances in which the recessive gene was associated with a dominat gene. Our findings show that at least 19 out of the 29 selections studied possess genes which are different from the gene inT. dicoccoides sel. G-25.Samenvatting In dit onderzoek werden 29 nieuwe resistente wilde-emmer selecties (Triticum dicoccoides) gekruist met de reeds uitvoerig bestudeerde resistente selectie G-25, om na te gaan of de resistentie van de nieuwe selecties wordt veroorzaakt door genen op dezelfde locus als het dominante gen in sel. G-25 of dat er andere loci bij zijn betrokken. De ouders, de F₁-en F₂-populaties van een bepaalade selectie werden in het kiemplantstadium getoetst met één Israëlisch gele-roest isolaat van fysio 2E0 of van fysio 2E18. In de uitsplitsende F₂-populaties werden de niet-sporulerende planten als resistent beschouwd en de sporulerende als vatbaar.In de F₂-populaties van 12 herkomsten werden geen vatbare planten gevonden, hetgeen er op duidt dat de resistentie wordt veroorzaakt door een gen op dezelfde locus als het gen in G-25 of door een gen dat neuw gekoppeld is aan het gen in G-25. Voor twee van deze herkomsten kan op basis van een fysio-specifieke interactie worden vastgesteld dat de resistentie berust op allelen die verschillen van het allel in sel. G-25. In 11 herkomsten werd een uitsplitsing voor twee dominante gene gevonden (RS=151), waarbij het tweede dominante gen uit de getoetste nieuwe selectie afkomstig is. De aanwezigheid van twee dominante genen verschillend van het gen in sel. G-25 werd gevonden in één herkomst (631). In de overige vijf selecties bleek de resistentie te worden veroorzaakt door één of twee recessieve genen waarnaast in drie gevallen ook nog een dominant gen werd gevonden.De resultaten tonen aan dat tenminste 19 van de 29 bestudeerde selecties resistentiegenen bezitten die verschillen van het gen inT. dicoccoides sel. G-25. Slechts in twee van deze selecties kan het gen allel zijn met het gen in sel. G-25.     

高分子量麦谷蛋白亚基的品质效应研究进展

介绍了小麦高分子量谷蛋白亚基(HMW—GS)的遗传，不同基因位点及位点内各等位亚基对品质的效应等研究进展，提出了通过回交转育创建几套不同高分子量谷蛋白亚基的近等基因系群，然后在同一遗传背景和不同遗传背景条件下分析高分子量谷蛋白亚基及其组合的品质效应及与遗传基础的关系。