New data on the mechanism of action of immuno-adjuvants: Applications in veterinary medicine

Certain natural or synthetic peptidoglycans which act as watersoluble adjuvants represent a new family of drugs which can act selectively on certain lymphoid cells, B or T cells or macrophages. Some of these molecules can inhibit the immune response.We have developed a technique which enables either normal membranous vesicles, (cellular surface on the outside, RSO), or inverted vesicles, (cellular surface on the inside, IO), to be taken from a murine plasmacytoma. Some peptidoglycans act on the RSO vesicles, others on the IO vesicles, in every case by activating and/or inhibiting membranous enzymes such as 5-nucleotidase and Na⁺/K⁺ ATPase.It is likely that the immuno-adjuvants act selectively and that the same substance can activate or inhibit according to the dose used.

---

Kurzfassung Bestimmte natürliche oder synthetisch hergestellte Peptidoglykane (wasserlösliche Adjuvanzien) sind eine neue Familie pharmakodynamischer Agenzien, die elektiv auf bestimmte Lymphoidzellen, B-Zellen, T-Zellen oder Makrophagen wirken. Bestimmte Moleküle können die Immunreaktion inhibieren. Es wurde ein Verfahren erarbeitet, mit dem aus einem Plasmozytom bei Ratten oder Mäusen Membranbläschen gewonnen werden konnten, die entweder richtig geformt (Zelloberfläche aussen, RSO) oder umgekehrt (Zelloberfläche innen, IO) sind. Manche Peptidoglykane wirken auf RSO, andere auf IO; in allen Fällen ist diese Wirkung gekennzeichnet durch die Activierung und/oder Inhibierung von Membranenzymen wie der 5-Nukleotidase und der Na+/KA—ATPase.Voraussichtlich haben die Immunitätsadjuvanzien eine Zielspezifität und derselbe Stoff kann je nach Dosierung stimulierend oder inhibierend wirken.Riassunto Gli adiuvanti idrosolubili, che sono peptido-glicani naturali o sintetici, costituiscono una nuova famiglia di agenti farmacodinamici in grado di agire selettivamente su alcune cellule linfoidi, le cellule B, T o macrofagi. Alcune molecole possono inibire la reazione immunitaria.Gli autori hanno messo a punto una tecnica che permette di ottenere, partendo da un plasmocitoma murino, vescicole membranose girate nel senso giusto (superficie cellulare rivolta all-esterno RSO) o rovesciate (superficie cellulare all'interno, IO). Alcuni peptido-glicani sono attivi sulle RSO, altrillo sono sulle IO; in ambedue i casi detta attività è caratterizzata dall-attivazione e/o dall'inibizione di enzimi membranosi come la 5 nucleotidasi e la Na⁺/K⁺ ATP-asi.Si puo ipotizzare che gli adiuvanti dell'immunita posseggano una specificita di bersaglio, e che la medesinna sostanza possa rivelarsi stimolante od inibitoria a seconda della dose impiegata.

---

Resume Les adjuvants hydrosolubles que sont certains peptidoglycanes naturels ou synthétiques représentent une nouvelle famille d'agents pharmacodynamiques capables d'agir électivement sur certaines cellules lymphoides, cellules B, T ou macrophages. Certaines molécules peuvent inhiber la réponse immunitaire.Nous avons mis au point une technique permettant d'obtenir à partir d'un plasmocytome murin des vésicules membranaires tournées dans le bon sens (surface cellulaire à l'extérieur, RSO) ou inversées (surface cellulaire à l'intérieur, IO). Certains peptidoglycanes sont actifs sur les RSO, d'autres sur les IO: dans tous les cas cette activité est caractérisée par l'activation et/ou l'inhibition d'enzymes membranaires telles que la 5-nucléotidase et la Na⁺/K⁺ ATPase.Il est prévisible que les adjuvants de l'immunité ont une spécificité de cible et qu'une même substance peut se révéler stimulante ou inhibitrice selon la dose utilisée.

     

Subclinical pneumonia associated with an experimental adenovirus infection in the domestic fowl and the effect of concurrent infectious laryngotracheitis virus.

A CELO-type adenovirus (AV) isolated from fowls with respiratory disease was inoculated experimentally into the tracheas of young birds. No symptoms referable to respiratory infection were evident. Post mortem examination between days 2 and 5 after inoculation revealed pneumonia involving up to 30 per cent of the surface of the lungs. Histologically, a focal to diffuse interstitial lymphocytic infiltration and bronchiolar degeneration were present. Concurrent infections with a mild strain of infectious laryngotracheitis virus (ILT) failed to enhance the pathogenicity of either the AV or ILT infections.     

Scanning electron microscope study of Sendai virus fusion between HeLa cells and chick erythrocytes.

Chick erythrocytes were fused with HeLa cells by Sendai virus and preparations examined by scanning electron microscopy at different times after fusion. Heterokaryons were usually formed by fusion of erythrocyte ghosts with HeLa cells. Occasionally whole erythrocytes were engulfed but there was no evidence that free nuclei fused. Initial inter-cell attachments were usually, and possibly always, made at the site of an attached virus particle. This study helps to correlate topographical findings with previous two-dimensional studies with the transmission electron microscope and may also provide a model system for the fusion of parasitised erythrocytes with eukaryotic cells.     

The role of oral immunisation in stimulating Escherichia coli antibody of the IgM class in porcine colostrum.

Oral immunisation with Escherichia coli polysaccharide antigens provided a primary antigenic stimulus which facilitated the production of humoral IgM antibody following a single parenteral antigen dose. The peak antibody response of preparturient sows was manipulated to coincide with the period of colostrum formation so that high levels of IgM antibody were made available for neonatal defence. The characteristics of the immune response remained unchanged on reintroduction of the immunisation schedule for a second gestation period.     

Tolerance breaking by lymphocyte activating factor induced by Escherichia coli O138 lipopolysaccharide from homologous macrophages.

Following an antigenic dose of 10 microgram or a tolerogenic dose of 200 microgram of Escherichia coli O138 lipopolysaccharide (LPS), BALB/c mice were examined on day 14 for percentages of theta-bearing cells. A considerable increase in T cells was noticed in lymphocytes from tolerant draining lymph nodes, and furthermore these cells did not possess receptors for LPS when tested for rosette inhibition. However, when the supernatant from 1 X 10(7) macrophages, pretreated with 150 microgram LPS, was given to tolerant mice on day 7, by day 14 tolerance was found to be broken, anti-LPS IgG was present in circulation and the draining lymph node contained T cells specifically committed to LPS. The change from suppressor to helper T cell activity is discussed in relation to enhancement of the immune response.     

Arbovirus isolations from mosquitoes in South Slovakia.

In the years 1973 and 1975 mosquitoes and some other Diptera (Tabanidae, Simuliidae, Hippoboscidae) were tested for virus. 13,924 mosquitoes, 75 horseflies and 60 blackflies were processed in 1973. Five strains of Tahyna virus were isolated from mosquito species Aedes vexans. 3,378 mosquitoes and 12 sheep keds were tested for virus in 1975. Twelve strains of Calovo virus were isolated from Anopheles maculipennis and one strain of Tahyna virus was obtained from Aedes vexans mosquitoes.     

Differentiation of strains of bean common mosaic virus

Pathogenicity and symptom expression of seventeen described isolates of bean common mosaic virus (BCMV) and five previously unreported isolates were compared on many bean cultivars (Phaseolus vulgaris L.). From these cultivars, a standard set of differentials were assigned to nine groups with different disease reactions. The twenty-two virus isolates comprised seven strain (pathotype) groups, three of which were divided into two subgroups each. To promote international standardization in BCMV research, recommendations are given for test conditions and procedures, criteria for strain differentiation, and maintenance of differential cultivars and virus strains.Samenvatting Zeventien beschreven stammen van het bonerolmozaïekvirus en vijf niet geïdentificeerde isolaten (Tabel 1) werden bestudeerd op een uitgebreide reeks van toetsrassen. De meeste van deze toetsrassen waren in de literatuur als zodanig vermeld, maar door de desbetreffende onderzoekers waren vaak verschillende series toetsrassen gebruikt, hetgeen de onderlinge vergelijking van de stammen bemoeilijkte.De bedoeling van dit onderzoek was: vergelijking en indeling van de virusstammen, samenstelling van een standaard-toetsrassenserie en het ontwerpen en beschrijven van werden zowel in Wageningen als in Prosser, Washington, USA, uitgevoerd met dezelfde virusisolaten en dezelfde zaadmonsters van de toetsrassen.De toetsrassen konden op grond van hun differentiële reacties na inoculatie met de virusstammen worden ingedeeld in negen groepen. De rassen binnen een groep hebben hetzelfde resistentiespectrum t.o.v. een standaardserie virusstammen. Uit elke groep werden op grond van hun geschiktheid (duidelijkheid en reproduceerbaarheid van de symptomen) één of meer vertegenwoordigers gekozen, waaruit een standaardserie van toetsrassen werd samengesteld (Tabel 2).De 22 stammen en isolaten werden op grond van hun pathogeniteitsspectrum t.o.v. de standaardserie van toetsrassen ingedeeld in tien groepen en subgroepen (Tabel 1). De stammen en isolaten binnen een groep of subgroep hebben eenzelfde pathogeniteitsspectrum (Tabellen 4 en 6) en worden op grond daarvan als identiek beschouwd. De differentiële reacties tussen de rassen van de standaardserie en de virusstammen en-isolaten zijn vermeld in de Tabellen 3 en 5. Voorgesteld wordt om de naam van de eerstbeschreven stam van iedere groep te handhaven en de andere stammen in een groep of subgroep op te vatten als isolaten daarvan.De toetsmethodiek wordt uitvoerig beschreven om standaardisatie van de stammenidentificatie te bevorderen. Ter verklaring van de in de literatuur gevonden tegenstrijdigheden in de differentiële reactie van de toetsrassen wordt een negental mogelijke oorzaken genoemd, o.a. het gebruik van planten van toetsrassen die reeds vanuit zaad met een onbekende stam waren besmet en het gebruik van onzuivere virusstammen (mengisolaten).De auteurs stellen zich verantwoordelijk voor het distribueren (op aanvraag) van kleine zaadhoeveelheden van de toetsrassen en, op beperkte schaal, van in zaad aanwezige zuivere virusstammen aan onderzoekers die betrokken zijn bij de identificatie van de stammen van dit virus. Bovendien zal zaad van de standaardserie van toetsrassen worden gedeponeerd in het National Seed Storage Laboratory te Fort Collins, Colorado, USA, terwijl de virusstammen (in zaad) in bewaring worden gegeven bij de American Type Culture Collection te Rockville, Maryland, USA, waar ze beschikbaar zullen blijven voor verder onderzoek.