Absorption and translocation of 14C fosamine by three woody plant species

Absorption and translocation of ¹⁴C fosamine (ethyl hydrogen (aminocarbonyl) phosphonate) and/or fosamine metabolites were monitored in intermediately susceptible seedling black cherry (Prunus serotina Ehrh.) and resistant seedling rhododendron (Rhododendron sp.) and magnolia (Magnolia sp.). The mid two-thirds of the third leaf below the apical bud of each plant was treated with 0·5 μCi ¹⁴C fosamine (carbonyl carbon labelled). Plants were harvested 3, 7 and 14 days following treatment. In black cherry the majority of ¹⁴C absorption and translocation occurred during the second week following treatment, while magnolia and rhododendron translocated and absorbed most of the ¹⁴C within 3 days after treatment. Retention of ¹⁴C in the treated portion of the treated leaf did not differ between species. However, total translocated ¹⁴C was greatest in black cherry, less in magnolia, und minimal in rhododendron. Magnolia translocated ¹⁴C basipetally, while black cherry translocated acropetally, as well as basipetally. Absorpiion et migration de la fosamine ¹⁴C chez trois espèces de plantes ligneuses L'absorptlon et la migration de La ¹⁴C fosamine ((amino carbonyl) phosphonate d'éthyle hydrogène) et/ou de ses métabolites, ont étéétudiées chez des plantules moyennement sensibles de Prunus serotina (Ehrh.) et chez des plantules résistantes de rhododendron (Rhododendron sp.) et de magnolia (Magnolia sp). Les deux tiers moyens de la troisième feuille en-dessous du bourgeon apical de chaque plant ont été traités avec 0.5 Ci ¹⁴C de fosamine (marquée sur le carbone du carbonyl). Les plantes ont été récoltées 3, 7 et 14 jours après le traitement. Chez P. serotina, la plus grande partie de l'absorption et de la migration du ¹⁴C a eu lieu durant la deuxième semaine après le traitement, alors que chez le magnolia et le rhododendron, le maximum d'adsorption et de migration s'est situé dans les trois jours qui ont suivi le traitement. La rétention du ¹⁴C dans la partie traitée n'a pas variè d'une espèce à l'autre. Toutefois, la quantité totale de ¹⁴C qui a migré a été plus grande chez P. serotina, moindre chez le magnolia et minimaie chez le rhododendron. Chez le magnolia, la migration du ¹⁴C s'opere dans le sens basipète, alors que chez le P. serotina. elle s'effectue aussi bien dans le sens acropète que dans le sens basipète. Aufnahme- und Trunstokaiion von ¹⁴C-Fosaminc bei drei Gehölzpflanzen Es wurde die Aufnahme und die Translokation von ¹⁴C Fosamine (O-Äthyl-aminocarbonylphosphonsäure) und/oder seiner Abbauprodukte bei drei Gehölzarten beobachtet. Verwendet wurden Sämlinge der Traubenkirsche (Prunus serotina Ehrh.), die eine mittlere Empfindlichkeit zeigt und Sämlinge des resistenten Rhododendron (Rhododendron sp.) und der ebenfalls resistenten Magnolie (Magnolia sp.). Die mittleren zwei Drittel des dritten Blattes unterhalb der Endknospe wurden bei jeder Pflanze mit 0.5 μCi ¹⁴C-Fosamine (markiert am Carbonylkohlenstoff) behandelt. Die Pflanzen wurden nach 3, 7 und 14 Tagen nach der Behandlung geerntet. Bei der Traubenkirsche wurde während der zweiten Woche am meisten ¹⁴C aufgenommen und transloziert, während dies bei der Magnolie und dem Rhododendron bereits innerhalb der ersten drei Tage der Fall war. Bezüglich der Retention von ¹⁴C in der behandelten Blattfläche unterschieden sich die drei Arten nicht. In der Traubenkirsche wurde aber am meisten ¹⁴C transloziert, weniger in der Magnolie und am wenigsten im Rhododendron. Die Magnolie translozierte das ¹⁴C basipetal, während die Traubenkirsche akropetal wie basipetal translozierte.     

Fuels from biomass: integration with food and materials systems

The development of fuels from biomass can lead naturally to dispersed facilities that incorporate food or materials production (or both) with fuel production, forming adaptive systems that can be modified to meet evolving needs and constraints. The technology that is appropriate to each system needs to be worked out, taking into account associated food and materials opportunities in order to decrease the ultimate cost of energy delivered to the consumer. I analyze possible systems based on sugarcane, corn, and guayule.     

Effects of age on the tryptophan requirement of laying hens

1. White Leghorn pullets which had been used for an assay of tryptophan requirement between 32 and 40 weeks of age were used for similar determinations between 63 and 73 and, after a moult, from 97 to 106 weeks of age.

2. A tryptophan‐limiting protein mixture was used and by dilution seven dietary protein contents were produced, supplying from 0.84 to 1–92 g tryptophan/kg diet. The diet of lowest protein content was also sup‐lemented with free tryptophan. These diets were fed in experiments using 24 groups of 72 pullets at 63 to 73 weeks and 45 groups of 21 hens at 97 to 106 weeks.

3. The relationship between egg output and tryptophan intake was the same in moulted hens as in young pullets, but pullets of 63 to 73 weeks of age yielded a different response curve; more tryptophan being needed for a given egg output.

4. It is concluded that tryptophan required, per day, does not decrease during the first laying year, despite a decrease in rate of egg output.     

Differentiation of strains of bean common mosaic virus

Pathogenicity and symptom expression of seventeen described isolates of bean common mosaic virus (BCMV) and five previously unreported isolates were compared on many bean cultivars (Phaseolus vulgaris L.). From these cultivars, a standard set of differentials were assigned to nine groups with different disease reactions. The twenty-two virus isolates comprised seven strain (pathotype) groups, three of which were divided into two subgroups each. To promote international standardization in BCMV research, recommendations are given for test conditions and procedures, criteria for strain differentiation, and maintenance of differential cultivars and virus strains.Samenvatting Zeventien beschreven stammen van het bonerolmozaïekvirus en vijf niet geïdentificeerde isolaten (Tabel 1) werden bestudeerd op een uitgebreide reeks van toetsrassen. De meeste van deze toetsrassen waren in de literatuur als zodanig vermeld, maar door de desbetreffende onderzoekers waren vaak verschillende series toetsrassen gebruikt, hetgeen de onderlinge vergelijking van de stammen bemoeilijkte.De bedoeling van dit onderzoek was: vergelijking en indeling van de virusstammen, samenstelling van een standaard-toetsrassenserie en het ontwerpen en beschrijven van werden zowel in Wageningen als in Prosser, Washington, USA, uitgevoerd met dezelfde virusisolaten en dezelfde zaadmonsters van de toetsrassen.De toetsrassen konden op grond van hun differentiële reacties na inoculatie met de virusstammen worden ingedeeld in negen groepen. De rassen binnen een groep hebben hetzelfde resistentiespectrum t.o.v. een standaardserie virusstammen. Uit elke groep werden op grond van hun geschiktheid (duidelijkheid en reproduceerbaarheid van de symptomen) één of meer vertegenwoordigers gekozen, waaruit een standaardserie van toetsrassen werd samengesteld (Tabel 2).De 22 stammen en isolaten werden op grond van hun pathogeniteitsspectrum t.o.v. de standaardserie van toetsrassen ingedeeld in tien groepen en subgroepen (Tabel 1). De stammen en isolaten binnen een groep of subgroep hebben eenzelfde pathogeniteitsspectrum (Tabellen 4 en 6) en worden op grond daarvan als identiek beschouwd. De differentiële reacties tussen de rassen van de standaardserie en de virusstammen en-isolaten zijn vermeld in de Tabellen 3 en 5. Voorgesteld wordt om de naam van de eerstbeschreven stam van iedere groep te handhaven en de andere stammen in een groep of subgroep op te vatten als isolaten daarvan.De toetsmethodiek wordt uitvoerig beschreven om standaardisatie van de stammenidentificatie te bevorderen. Ter verklaring van de in de literatuur gevonden tegenstrijdigheden in de differentiële reactie van de toetsrassen wordt een negental mogelijke oorzaken genoemd, o.a. het gebruik van planten van toetsrassen die reeds vanuit zaad met een onbekende stam waren besmet en het gebruik van onzuivere virusstammen (mengisolaten).De auteurs stellen zich verantwoordelijk voor het distribueren (op aanvraag) van kleine zaadhoeveelheden van de toetsrassen en, op beperkte schaal, van in zaad aanwezige zuivere virusstammen aan onderzoekers die betrokken zijn bij de identificatie van de stammen van dit virus. Bovendien zal zaad van de standaardserie van toetsrassen worden gedeponeerd in het National Seed Storage Laboratory te Fort Collins, Colorado, USA, terwijl de virusstammen (in zaad) in bewaring worden gegeven bij de American Type Culture Collection te Rockville, Maryland, USA, waar ze beschikbaar zullen blijven voor verder onderzoek.     

Prepenetration stages in infection of clematis by Phoma clematidina

A detailed study of conidial germination, germ-tube growth and the formation of infection structures in Phoma clematidina , the causal agent of clematis wilt, is described for two clematis varieties differing in disease resistance. On both the resistant and susceptible varieties, the fungus entered leaves and stems by direct penetration of the cuticle, often, but not always, following the formation of infection structures. More germ tubes per conidium were formed on the susceptible host, but these germ tubes were on average shorter than on the resistant host. Although germ tubes regularly entered the plant via trichomes, stomata were not found to be sites of entry. Following penetration of the cuticle of resistant plants, germ-tube growth was sometimes restricted to the subcuticular region, and halo formation occurred at the sites where penetration was attempted. Subcuticular growth and halo formation were not observed on susceptible plants. These observations may partly explain the resistance of small-flowered clematis varieties to P. clematidina .     

Construction of a cDNA library of Bemisia tabaci for use in the ''yeast two-hybrid screen'' method

Bemisia tabaci was reported for the first time in the Mediterranean part of Croatia in 2000. It was found in glasshouses in the agricultural area between the towns of Trogir and Omis, on the following crops: Euphorbia pulcherrima , Thunbergia grandiflora , Cucumis sativus (cucumber), Solanum melongena (aubergine), Phaseolus spp. (beans), Ficus carica (fig), Rubus spp. and several weeds of the families Asteraceae and Solanaceae . In 2001, monitoring for the pest was organized all over the country, in each of the 21 counties. In each county, there were several monitoring points so that all the major vegetable and flower producers were included. A special effort was made to record the spread of B. tabaci in the region where it was first found, bearing in mind that optimal conditions for outdoor spread exist along the Adriatic coast. Yellow sticky traps and visual inspection are used to monitor for B. tabaci . Eradication measures are being applied, and regulatory measures have been taken to prevent further spread of B. tabaci to continental parts of Croatia.