Effects of granular nematicides on growth and microbial antagonism to Rhizoctonia solani

Effects of nematicides on growth and microbial antagonism toRhizoctonia solani were investigated as part of a study on the mechanisms involved in the increased incidence of this pathogen in nematicide-treated potato crops.Ethoprophos inhibited mycelial growth ofR. solani on potato dextrose agar (PDA), Czapek Dox agar (CDA) and on water agar (WA). Aldicarb stimulated its growth on PDA up to 14% but not on CDA and WA. Oxamyl inhibited mycelial growth on CDA and WA, but not on PDA.Ethoprophos and aldicarb stimulated development of the mycoparasiteVerticillium biguttatum on cultures ofR. solani. The effect was dependent on the medium on which the host fungus was grown. ForRhizoctonia cultures on PDA, growth of the mycoparasite was highly promoted by aldicarb and to a lesser extent by ethoprophos. WhenR. solani was grown on CDA, the development of the mycoparasite was not affected by aldicarb, slightly stimulated by ethoprophos and slightly inhibited by oxamyl. On water agar, its development on the host mycelium was not affected.In field trials on sandy soil, nematicides encouragedV. biguttatum probably by increased availability of substrate (i.e.Rhizoctonia mycelium) perhaps through reduced activity of the mycophagous fauna.Soil fungistasis was increased by ethoprophos and to a lesser extent by aldicarb at very high doses. At normal field rates, no effects can be expected on fungistasis. So the increased stem and stolon infection of potatoes in nematicide-treated fields was not caused by a direct effect of the nematicides on growth ofR. solani or by suppressing the microbial antagonism.Samenvatting De invloed van granulaire nematiciden op de groei vanRhizoctonia solani en op het microbiële antagonisme tegen deze schimmel werd onderzocht in het kader van een studie over de mechanismen die een rol spelen bij de toename van de aantasting in een met nematiciden behandeld aardappelgewas.Ethoprofos remde de myceliumgroei vanR. solani op aardappeldextrose agar (PDA), Czapek Dox agar (CDA) en op wateragar (WA). Aldicarb stimuleerde op PDA de groei met maximaal 14%. Op CDA en WA werd geen effect van aldicarb waargenomen. Oxamyl veroorzaakte groeiremming op CDA en WA, maar niet op PDA.Ethoprofos en aldicarb stimuleerden de ontwikkeling van de mycoparasietVerticillium biguttatum op cultures vanR. solani. De mate van groeistimulering was afhankelijk van de voedingsbodem waarop de waard,R. solani, werd gekweekt. De groei vanV. biguttatum werd sterk gestimuleerd door aldicarb en in geringere mate door ethoprofos, wanneer de waard gekweekt werd op PDA. Aldicarb had geen effect op de mycoparasiet wanneerR. solani op CDA gekweekt werd, terwijl ethoprofos de groei wel iets stimuleerde en oxamyl een gering remmend effect had. Op WA werd geen effect van de nematiciden op het mycoparasitisme vastgesteld.In veldproeven op zandgrond stimuleerden de nematiciden het voorkomen vanV. biguttatum op de stolonen. Het effect werd waarschijnlijk veroorzaakt door een verhoogde substraat beschikbaarheid (d.w.z. mycelium vanR. solani). De verhoogde beschikbaarheid van dit mycelium kan samenhangen met een door nematiciden gereduceerde activiteit van de fungivore bodemfauna.De bodemfungistase werd verhoogd door ethoprofos en, in geringere mate, door aldicarb bij hogere doseringen. Bij de in de praktijk aanbevolen doseringen kan echter geen effect op de fungistase verwacht worden. De toename in stengel- en stolonaantasting van aardappelen, geteeld in met granulaire nematiciden behandelde percelen, kon niet worden toegeschreven aan een direct effect van de nematiciden op de groei vanR. solani of aan een vermindering van het microbiële antagonisme.     

Biological control of Rhizoctonia solani on potatoes by antagonists. 2. Sprout protection against soil-borne R. solani through seed inoculation with Verticilium biguttatum

Verticillium biguttatum isolate M73, when inoculated on the seed tuber, was found to protect young potato sprouts againstRhizoctonia infection from the soil and also, as was demonstrated before, against infection from sclerotia on seed tubers. The experiments were performed under laboratory conditions and lasted a few weeks. V. biguttatum colonizes the surface of the sprouts and may be regarded as a natural inhabitant of the surface of sprouts and presumably also of stems and stolons in a later stage. This fungus may be of value for biological control ofR. solani.Samenvatting Isolaat M73 van de schimmelVerticillium biguttatum, indien geënt op de pootknol, blijkt de aantasting van aardappelspruiten doorRhizoctonia solani te kunnen verminderen. Zowel de aantasting vanuit de grond en, zoals reeds eerder aangetoond, vanaf sclerotiën op de pootknol worden minder. Verticillium biguttatum koloniseert het oppervlak van de spruiten en kan beschouwd worden als een natuurlijke bewoner van het oppervlak van spruiten en wellicht ook van stengels en stolonen in een later stadium. In kort durende proeven, als hier beschreven, lijktV. biguttatum goed bruikbaar voor een biologische bestrijding vanR. solani.     

Biological control of Rhizoctonia solani on potatoes by antagonists. 3. Inoculation of seed potatoes with different fungi

Inoculation of seed potatoes withVerticillium biguttatum and three other hyperparasitic fungi, alone or in combination, resulted in statistically significant reduction of infestation of potato plants byRhizoctonia solani. Gliocladium roseum, Trichoderma hamatum andHormiactis fimicola did not show prolonged protection againstR. solani under farming conditions.H. fimicola, however, inhibited mycelial growth ofR. solani in vitro, particularly in the lower temperature range whereV. biguttatum did not show any growth. Combining these two antagonistic fungi may be advantageous as they cover the entire temperature range in whichR. solani is active. At the end of the vegetation period,V. biguttatum was superseded byG. roseum.Production of sclerotia on newly formed tubers from seed potatoes inoculated withV. biguttatum (alone or in combination with the other three antagonists) was significantly reduced.Samenvatting Inoculative van pootaardappelen metVerticillium biguttatum, apart of sament met drie andere hyperparasieten, had een gunstig effect op het onderdrukken vanRhizoctonia solani op de plant;Trichoderma hamatum, Gliocaldium roseum enHormiactis fimicola, ieder apart toegediend, boden de plant op lange termijn geen bescherming tegenR. solani onder praktijkomstandigheden.H. fimicola bleek bij lage temperatuur, waarbijV. biguttatum geen groei-activiteit meer vertoonde, op hyfen en sclerotiën vanR. solani te kunnen groeien. Toepassing van deze schimmel enV. biguttatum in een gemengde inoculatie zou over een breder temperatuurtraject effectief kunnen zijn.Tegen het einde van het groeiseizoen vond er op de ondergrondse plantedelen een verschuiving plaats, waarbijG. roseum meer op de voorgrond trad. Verondersteld wordt dat de afname vanV. biguttatum op stolonen hiervan een gevolg was.De produktie van sclerotia op nieuwe aardappelen afkomstig van metV. biguttatum behandeld pootgoed (alleen of met andere hyperparasitaire schimmels) bleek sterk verminderd te zijn. Vooral dit gegeven maakt de biologische bestrijding vanR. solani interessant:V. biguttatum blijkt ook op lange termijn effectief te zijn.     

Biological control of Rhizoctonia solani on potatoes by antagonists. 4. Inoculation of seed tubers with Verticillium biguttatum and other antagonists in field experiments

Inoculation of seed potatoes with the mycoparasiteVerticillium biguttatum, isolate M73 (combined withGliocladium roseum in 1981, either alone or mixed with isolate M180 plus antibiotics-producing isolates ofAzotobacter chroococcum in 1982) repeatedly proved successful in reducingRhizoctonia solani on stolons and stems. In field experiments, this ultimately led to a reduced formation of sclerotia on new tubers, particularly in neutral sandy loam and clay loam soils. In 1981 inoculation with antagonists led, when compared with no inoculation, to average reductions of 22 and 42% for the harvest from clean, and 15 and 26% for the harvest from infected seed tubers grown on slightly acid sandy soils and on neutral loam soils, respectively. The harvest from clean, inoculated seed tubers had the lowest sclerotium index. In 1982 inoculation of seed tubers planted in slightly acid sandy soils gave reductions of the sclerotium index of up to 22%. In the neutral marine loam soils considerable reductions were often achieved, viz., in slightly infected loams 51–68% and in rather heavily infected ones 4–43%. Chemical disinfection of seed tubers proved effective only in loam soils that were slightly infested withR. solani. In both years inoculation of seed tubers with antagonists led to significantly lower sclerotium indices of the harvest (p=0.1% in 1981; p=5% in 1982). V. biguttatum was present more frequently and in greater densities on stems and stolons of plants from inoculated than from non-inoculated seed tubers. The latter were colonized by wildV. biguttatum strains from the soil, apparently less effective antagonists.Early in the season, the soil temperature was too low for growth ofV. biguttatum. Nevertheless, inoculation of tubers that were planted early resulted in a considerable cotrol ofR. solani.Samenvatting Het beënten van poters met de opRhizoctonia solani parasiterende schimmelVerticillium biguttatum isolaat M73 in combinatie metGliocladium roseum (1981) of metV. biguttatum M73 alleen of in combinatie met isolaat M180 plus antibiotische isolaten van de bacterieAzotobacter chroococcum (1982), bleek effectief in het terugdringen of het onderdrukken vanR. solani op stengels en stolonen en het verminderen van de aantasting.Beënting van het pootgoed leidde tot een vermindering van de sclerotium (lakschurft)-vorming op de nieuwe knollen, vooral in klei-en zavelgronden. In 1981 leidde beënting van poters tot reductie in de sclerotiumvorming van gemiddeld 22 en 42% voor de oogst uit schoon en 15 en 26% voor de oogst uit besmet pootgoed geteeld op respectievelijk zandgrond en klei- en zavelgrond.In 1982 leidde beënten van de poters uitgeplant in licht zure zandgrond tot een gemiddelde reductie van de sclerotiumindex van de oogst van 22%. In zwaar besmette zandgrond trad evenwel geen reductie op; de infectiedruk was hier te groot. In de neutrale zavel- en kleigronden, vaak ook in de zwaarder besmette percelen werden aanzienlijke reducties bereikt, in de licht besmette gemiddeld 51–68% en in de zwaarder besmette 4–43%. Ontsmetten van pootgoed bleek alleen effectief in percelen die licht metR. solani waren besmet.In beide jaren bleek beënten van pootgoed met antagonisten te resulteren in een significant lagere sclerotiumindex van de oogst (p=0,1% in 1981; p=5% in 1982). V. biguttatum was veel vaker en meer aanwezig op de ondergrondse stengeldelen en stolonen van planten uit beënt pootgoed dan op die van niet beënte poters. De laatsten werden gekoloniseerd door wilde stammen vanV. biguttatum uit de grond, die vaak minder effectieve antagonisten waren. Beënting van vroeg gepote knollen — als de temperatuur nog te laag is voor de groei vanV. biguttatum — leverde toch gunstige resultaten op.     

Effect of periderm and water-soluble exudates of potato tubers on black scurf formation before and after haulm destruction

Tuber components which may account for the acceleration of black scurf formation after haulm destruction were investigated.Non-water-soluble components of the tuber periderm(NWSPC) seemed to promote the initiation of sclerotia and the pigmentation of hyphae ofRhizoctonia solani AG-3, but they did not induce maturation or affect growth of the sclerotia on tubers, regardless whether plants were untreated or shoots had been cut off (COS). After COS, hyphae became pigmented, but no sclerotia were initiated on hydrophilic filters which prevented hyphae to touch the skin of non-harvested tubers. No evidence was found that these NWSPC, skin surface structure, or residues of watersoluble exudate on skin play a major role in the stimulation of black scurf formation after COS.Precipitated water-soluble tuber exudate (PWSTE) did not promote the formation of sclerotia on agar plates or on periderm strips, even if sampled after COS. On plates with PWSTE sclerotia formed were of a more solid structure but no real black sclerotia or brown hyphae developed. After, COS, PWSTE became more light in colour and higher in osmotic value, but did not significantly change in pH, C/N ratio, amino acid content, content of some sugars or its cotton wool-like appearance. After COS, but not after haulm pulling, which breaks the stolons, PWSTE gave rise to a higher yield in dry weight and, more sand sticked to the tubers. This suggests that PWSTE may act as a glue which keeps more sand and sclerotia firmly attached to the skin at harvest after COS.From these observations it can be inferred that volatile or instable components (VIC) probably govern hyphal pigmentation and growth of sclerotia and play a role in sclerotial pigmentation. After COS, alterations in VIC seem to play a major role in the stimulation of black scurf. Within three days after COS, skin set was significantly increased, which may reduce exudation of components that inhibit the formation of black scurf.Samenvatting Met het oog op de versnelde vorming van lakschurft na loofdoding werd de invloed onderzocht van periderm en waterig knolexsudaat op de sclerotiënvorming doorRhizoctonia solani Kühn AG-3.Niet in water oplosbare componenten van epidermiscellen spelen, waarschijnlijk wel een rol bij de initiatie van sclerotiën en bruine hyfen op de knollen, maar niet bij de groei en afrijping van de sclerotiën. Dit geldt zowel voor onbehandelde planten als voor planten waarvan het loof afgeknipt is (COS = cutting off shoots). De sterkere toename van lakschurft na COS kan evenwel niet verklaard worden uit, veranderingen in de niet in water oplosbare schilcomponenten. Immers, wanneer filters waren aangebracht om de nog aan de plant vastzittende knollen, zodat direct kontakt tussen de hyfen en de schil was verhinderd, dan ontstonden er op die filters nooit sclerotiën en alleen na loofafknippen bruine hyfen. Verder werden er geen aanwijzingen gevonden dat veranderingen in de structuur van het schiloppervlak of in residuen van waterige exsudaten op de schil een rol spelen bij de stimulering van de lakschurftvorming na loofvernietiging.De totale produktie van sclerotiën op kunstmatige media en op periderm strips werd niet gestimuleerd door de toevoeging van geprecipiteerd waterig knolexudaat (PWSTE = precipitated water soluble tuber exudates), ongeacht of de monsters waren genomen van onbehandelde planten dan wel COS-planten. Op agarplaten met PWSTE werden de sclerotiën wel compacter in bouw, maar ze werden niet echt zwart en er ontstonden geen bruine hyfen. Na COS was PWSTE lichter van kleur en hoger in osmotische waarde, maar er traden geen significante veranderingen op in C/N-quotiënt, pH, gehalte aan aminozuren, eiwitten en sommige suikers, en in het wollige uiterlijk van PWSTE. Na COS, maar niet na looftrekken, dat de stolon breekt, nam het drooggewicht van PWSTE per eenheid van knoloppervlak toe en bleef er bij de oogst meer zand aan de knollen plakken Dit wijst erop, dat PWSTE als een hechtmiddel kan functioneren, waardoor, vooral na COS, bij de oogst meer zand en sclerotiën aan de knollen blijven zitten.De resultaten doen vermoeden dat vluchtige of instabiele componenten (VIC) de pigmentatie van hyfen en de groei van sclerotiën induceren en een rol spelen bij de pigmentatie van de sclerotiën. Tevens lijken veranderingen in VIC een hoofdrol te spelen bij de stimulering van lakschurft na loofdoding. De schilverkurking, die binnen drie dagen na loofdoding significant was toegenomen, zou de exsudatie kunnen verminderen van lakschurftremmende componenten.     

Effect of storage duration and temperature on the survival of Rhizoctonia solani in tulip and iris bulbs

In general, the viability ofRhizoctonia solani in lesions of stored tulip and iris bulbs decreased rapidly after harvest. However, some of the mycelium remained viable and acted as source of infection after planting. Temperature had no influence on the rate of survival, as estimated by isolation on an agar medium, but after planting moreRhizoctonia grew out on iris bulbs which had been stored continuously at 30°C for 20 or 32 weeks than on bulbs kept at lower temperatures. The surviving fungus was also able to infect neighbouring iris plants. The presence of healthy iris bulbs close to similar but diseased bulbs promoted the development ofRhizoctonia on the latter after planting.Samenvatting De levensvatbaarheid vanRhizoctonia solani in lesies op tulpe- en irisbollen nam tijdens de bewaring na de oogst in het algemeen snel af. Er bleef echter enig mycelium in level, dat na het planten als infectiebron fungeerde. De temperatuur had geen invloed op de mate van overleving wanneer de mate van slaging van isolaties op een agarmedium als criterium werd genomen. Na planten groeide echter meerRhizoctonia uit op irisbollen die permanent gedurende 20 en 32 weken bij 30°C waren bewaard dan bij bollen die bij lagere temperaturen waren opgeslagen. De overlevende schimmel was ook in staat om naburige irissen aan te tasten. De aanwezigheid van gezonde irissen in de nabijheid van aangetaste bevorderde de ontwikkeling vanRhizoctonia op geplante zieke bollen.     

Biological control of Rhizoctonia solani on potatoes by antagonists. 5. The effectiveness of three isolates of verticillium biguttatum as inoculum for seed tubers and of a soil treatment with a low dosage of pencycuron

In field experiments in 1983, inoculation of seed tubers with three isolates ofVerticillium biguttatum, separately or mixed, was successful in reducing the amount of sclerotia ofRhizoctonia solani formed on new tubers. In holocene marine soils the sclerotium index (s.i.) was on average 50% of that of the harvest from untreated tubers.In two slightly acid pleistocene sands an additional soil treatment with pencycuron at 20% of the recommended dosage improved the results of seed tuber inoculation in one soil (further reduction of the s.i. from 60 to 32%), but not in the other (reduction to 55%). The three isolates ofV. biguttatum used in these experiments did not differ in their efficacy to suppressR. solani.Lowering the number of spores in the inoculum fluid to 20% of the initial density (6×10⁵ per ml instead of 3×10⁶ did not influence the results.Samenvatting Het beënten van voorgekiemde pootaardappelen met drie isolaten vanVerticillium biguttatum, elk apart of als mengsel, bleek in veldproeven in 1983 gunstige resultaten te geven: de hoeveelheid lakschurft gevormd op nieuwe knollen was duidelijk minder dan in de onbehandelde controle. In zavelgronden werd de sclerotiumindex (maat voor de hoeveelheid lakschurft) gemiddeld teruggebracht tot de helft van de hoeveelheid die voorkwam op de oogst uit onbehandelde, niet ontsmette, poters.In twee licht zure zandgronden werd een aanvullende grondbehandeling gegeven (volvelds) met pencycuron in een concentratie die 20% was van de aanbevolen dosering. In één grond werden de resultaten van de enting hierdoor verbeterd en trad een verdere reductie van de sclerotiumindex op van 60% (met alleenV. biguttatum) tot 30%. In de andere grond bleef de reductie beperkt tot het niveau van 55%. De dosering was hier waarschijnlijk te laag.Het effect van enting metV. biguttatum op het verlagen van de hoeveelheid sclerotiën op de jonge knollen bleek minstens even goed als een chemische ontsmetting van het pootgoed en in de meeste gevallen zelfs beter.De drie isolaten vanV. biguttatum die in deze proeven gebruikt werden waren statistisch niet verschillend in hun vermogenR. solani terug te dringen. Evenmin was een verlaging van de sporendichtheid in de entvloeistof tot 20% (6×10⁵ sporen ml^–1) van de oorspronkelijk gebruikte dichtheid van invloed op de resultaten.     

A procedure to infect lettuce seedlings with oospores of Bremia lactucae

Samenvatting Oösporen vanBremia lactucae kunnen worden verkregen door bladschijfjes van sla te inoculeren met een gemengde conidiënsuspensie van twee fysio's van de schimmel, die de twee compatibiliteitstypen (B₁ en B₂) vertegenwoordigen. Wanneer het bladweefsel geheel vergaan is, worden de schijfjes met oösporen samen met het onderliggende filtreerpapier op een dunne laag grond in een glazen schaaltje gebracht. Hierop worden vijf zaden van een vatbaar slaras te kiemen gelegd. Zaailingen die worden aangetast vertonen na drie tot vijf weken sporulatie op de cotylen. De conidiën worden op een toetssortiment van slarassen gespoten om het aantastingspatroon van het isolaat te bepalen. De eerste resultaten toonden aan dat de nakomelingen van een kruising gewoonlijk een beperkter aantastingspatroon hebben dan de ouders.     

The influence of Verticillium dahliae and drought on potato crop growth. 1. effects on gas exchange and stomatal behaviour of individual leaves and crop canopies

Potato (Solanum tuberosum L.) plants cv.Saturna were subjected to infection withVerticillium dahliae and drought stress. At the early stages of growth, stomatal conductance, transpiration and net photosynthesis were measured at light saturation (PAR>300 m^–2) on individual leaves and with mobile field equipment with the aid of field enclosures. No significant changes in stomatal conductance and gas exchange characteristics occurred as a result ofV. dahliae instomatal conductance, transpiration and and photosynthetic rates, especially on older leaves and on plants exposed to direct sunlight for a longer period of time. In combination with drought,V. dahliae only occasionally showed interaction; their effects being less than additive. High values of coefficients of variatoon necessitated a high number of measurements per treatment; the more so in the inoculated plants which shows thatV. dahliae seems to affect certain leaves while not affecting others early in growth. Crop photosynthesis was less reduced byV. dahliae than individual leaf photosynthesis due to the levelling effect of integration over the whole canopy and possibly through a stimulation of the top leaves. The upper non-affected leaves are responsible for the bulk of photosynthetic crop activity. The results indicate that following an infection withV. dahliae photosynthesis is reduced early in growth as a result of drought stress in the leaves.Samenvatting Aardappelplanten (Solanum tuberosum L.) cv.Saturna werden onderworpen aan stress als gevolg vanVerticillium dahliae en droogte. In vroege stadia van de groei werden stomataire geleiding, transpiratie en netto fotosynthese bij lichtverzadiging (PAR>300 W m^–2) gemeten aan individuele bladeren en met een mobiel instrumentarium met behulp van gewaskappen. Er werden geen significante verschillen gevonden in de waarden van de stomataire geleiding en de gasuitwisslingskarakteristieken als gevolg vanV. dahliae-besmetting tot een maand na opkomst. Daarna leidde infectie metV. dahliae tot een afname van de stomataire geleiding, transpiratie en netto fotosynthese, speciaal bij oudere bladeren en bij planten die meer aan zonlicht waren blootgesteld. Soms vertoondeV. dahliae interactie met droogte en bleken beide effecten minder dan optelbaar. De hoge waarden van de variatiecoëfficiënten maakten een groot aantal metingen per behandeling noodzakelijk; dit was vooral het geval bij metV. dahliae geïnfecteerde planten hetgeen aantoont datV. dahliae vooral in het begin van de groei niet alle bladeren in gelijke mate aantast. Door de matigende invloed van de integratie van alle bladlagen en mogelijk doordat de bovenste bladeren werden gestimuleerd, werd de totale gewasfotosynthese in mindere mate beïnvloed doorV. dahliae dan de individuele bladfotosynthese. De bovenste niet geïnfecteerde bladeren bleken verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de gewas-fotosynthese. De resultaten tonen aan, dat volgend op een infectie metV. dahliae, de fotosynthese reeds in een vroeg stadium van de groei wordt verminderd als een gevolg van droogtestress in de bladeren.     

Suppressive effect of Azotobacter chroococcum on Rhizoctonia solani infestation of potatoes

Isolates ofAzotobacter chroococcum were found to be promising for the control of infestation of potato plants withRhizoctonia solani. Inoculation with an isolate ofVerticillium biguttatum in combination with isolates ofA. chroococcum effectively protected sprouts, stems and stolons against infestation withR. solani. The effect of inoculation varied with soil temperature.No sclerotia were formed on potatoes harvested from soil in pots inoculated with isolates ofA. chroococcum plusV. biguttatum under glasshouse conditions; the yield increased significantly over the control.Samenvatting Enkele isolaten vanAzotobacter chroococcum bleken sterk antagonistisch ten opzichte vanRhizoctonia solani en leken goed bruikbaar voor een biologische bestrijding van deze ziekteverwekker van de aardappel.Beënting van de grond metVerticillium biguttatum enA. chroococcum gaf — in potproeven — een effective bescherming van spruiten, stengels en stolonen tegen aantasting doorR. solani.De vorming van sclerotiën bleef achterwege op knollen die gevormd waren in grond die was beënt metA. chroococcum plusV. biguttatum. De opbrengst uit behandelde grond was hoger dan die uit onbehandelde.De effectiviteit van de behandeling is afhankelijk van de temperatuur.     

Resistance in Rhizoctonia solani to tolclofos-methyl

Isolates ofRhizoctonia solani were adapted in vitro to grow on a medium amended with tolclofos-methyl at a concentration 500 times that which initially almost completely inhibited growth.Acquired resistance was retained after five transfers on a fungicide-free medium. Pathogenicity of resistant isolates was not reduced, but their growth rates on PDA were significantly lower than those of the original isolates. Recovery of the resistant isolates was not improved on a selective medium amended with tolclofos-methyl.Samenvatting Na overenting op een medium dat tolchlofos-methyl bevatte, raakten enkele isolaten vanRhizoctonia solani gewend aan 500 maal de dosis die oorspronkelijk bijna alle groei verhinderde.Resistente isolaten vanR. solani bleven minder gevoelig voor tolchlofos-methyl na vijf overentingen op een medium zonder het fungicide. De pathogeniteit van resistente isolaten was niet verminderd, maar hun groeisnelheid op PDA was significant vertraagd vergeleken bij die van de oorspronkelijke isolaten. Isolatie van de resistente stammen werd niet verbeterd op een selectief medium waaraan tolchlofos-methyl was toegevoegd.     

Influence of humidity on incidence of Didymella bryoniae on cucumber leaves and growing tips under controlled environmental conditions

The influence of relative humidity, leaf wetting, mechanical injury and inoculum concentration on the incidence ofDidymella bryoniae on growing tips and young and older leaves of cucumber was studied in growth chambers.Infection was rare at 60% r.h. It increased at 95% r.h. and was most serious if the leaves were kept wet. A period of 1 hour of free water was sufficient for the initial stage of infection. For further expansion of the disease, leaf wetness was required.A high relative humidity did not predispose leaves to infection byD. bryoniae. Wounding was essential for infection of older leaves, but not for infection of young plant tissue.A higher conidial concentration increased infection. Without keeping, the leaves wet at 95% r.h. a tenfold conidial concentration was needed to get equal infection as with leaf wetting.To control the disease by means of the climate, it is of major importance to prevent the presence of free water on plant parts.Samenvatting De invloed van de relatieve luchtvochtigheid, het bevochtigen van het blad, mechanische beschadiging en inoculumconcentratie op het optreden vanDidymella bryoniae op groeipunten en jonge en oudere bladeren van komkommer is in klimaatkasten onderzocht.Aantasting kwam zelden voor bij 60% R.V., nam toe bij 95% R.V. en was het ernstigst als de bladeren nat werden gehouden. Voor de eerste fase van infective was de aanwezigheid van vrij water gedurende 1 à 2 uur voldoende. Voor een verdere uitbreiding van de aantasting moest het blad nat zijn.Een hoge relatieve luchtvochtigheid had geen predispositie-effect of de infectie van bladeren doorD. bryoniae.Voor de infectie van oudere bladeren was verwonding nodig, voor die van jong planteweefsel niet.Een hogere concentratie van conidiën verhoogde de aantasting. Zonder het blad nat te houden, was een tienvoudige concentratie van conidiën nodig om een gelijke infectie te verkrijgen als met bladbevochtiging.Voor de bestrijding van de ziekte via het klimaat is het tegengaan van de aanwezigheid van vrij water op plantedelen van het grootste belang.Seconded to the Glasshouse Crops Research and Experiment Station, Zuidweg 38, 2671 MN Naaldwijk, the Netherlands.     

Investigations on the effect of haulm destruction and additional root cutting on black scurf on potato tubers

In greenhouse experiments factors which are involved in the stimulation of sclerotia formation byRhizoctonia solani Kühn on potato tubers after haulm destruction were investigated. Cutting off the shoot stimulated the production of sclerotia as much as chemical haulm destruction. This was also observed when potato tubers were grown away from the roots in a separate compartment filled with steamed perlite. Fewer sclerotia were produced when roots were cut in addition to haulm destruction compared to haulm destruction alone. Cutting off the roots alone often stimulated sclerotia production. The data indicate that sclerotia production was directly affected by the tuber and probably due to physiological changes in the tuber caused by elimination of the shoot.Samenvatting In kasproeven werd onderzocht welke factoren betrokken zijn bij de stimulering van de produktie van sclerotiën op aardappel doorRhizoctonia solani Kühn als gevolg van loofvernietiging. Afknippen van het loof stimuleerde de vorming van sclerotiën evenzeer als chemische vernietiging. Na afknippen van het loof trad de stimulering ook op bij knollen, die zich ruimtelijk gescheiden van de wortels in gestoomd vochtig perliet konden ontwikkelen. Doodspuiten plus doorsnijden van de wortels resulteerde in minder lakschurft dan doodspuiten alleen. Wanneer alleen de wortels werden doorgesneden resulteerde dat vaak in meer lakschurft. De vorming van sclerotiën wordt dus direct door de knol beïnvloed. Dit effect lijkt voort te komen uit fysiologische veranderingen in de knol.     

Hyperparasites of Rhizoctonia solani in Dutch potato fields

Gliocladium roseum was found to be the most common and probably the most effective mycoparasite in potato fields in the northern parts of the Netherlands. It is able to parasitize and kill living hyphae at temperatures of 12°C and higher. Sclerotia ofR. solani are often infected and killed by this fungus under suitable conditions, i.e. at temperatures of 16°C and more. Killing of sclerotia by other antagonistic organisms was also observed. It is also shown by not parasitic fungi and is caused by toxins produced by the antagonist.The development of theG. roseum population was studied during the growth of a potato crop in two soils. In both soils its initial level was very low. In both a slightly acid sandy soil and a neutral sandy loam, suppression ofR. solani can occur;G. roseum accumulated in the former mainly under continuous potato crops,Colletotrichum coccodes was the main antagonist in the latter.Samenvatting In de meeste Nederlandse aardappelakkers komen schimmels voor dieRhizoctonia solani kunnen aantasten en doden. De meest algemene, en waarschijnlijk ook de meest belangrijke, die we tot nu toe vonden, isGliocladium roseum (Tabel 1). Het is bekend, dat deze schimmel stoffen produceert die voorR. solani giftig zijn. Met behulp hiervan kanG. roseum, evenals andere antibiotisch actieve micro-organismen, ook de sclerotiën doden (Tabel 2). Voor doding doorG. roseum is de temperatuur een factor van belang. Hyfen worden nog gedood bij een temperatuur van 12°C, waarbij de sclerotiën niet meer aangetast kunnen worden. Gedurende het winterseizoen worden sclerotiën door deze schimmel naar alle waarschijnlijkheid niet gedood.De ontwikkeling van de populatie vanG. roseum en andere antagonisten vanR. solani werd gevolgd in aardappelvelden op een licht zure zandgrond en op een neutrale zware zavel. Op de zandgrond werden twee proefplekken bemonsterd: één waarop voor het vierde achtereenvolgende jaar aardappelen werden geteeld en één met een vruchtwisselingsschema van graan, bieten en aardappelen.In de zandgrond nam in het groeiseizoen de populatie vanG. roseum toe. Op de proefplek waar voor het vierde jaar achtereen aardappelen stonden werdR. solani vanaf half augustus onderdrukt, evenwel niet volledig. Ook in het vruchtwisselingsstuk breiddeG. roseum zich flink uit, doch een onderdrukking vanR. solani werd niet bereikt.In de zware zavel nam de populatie vanG. roseum niet toe. Hier werdR. solani — uit besmet pootgoed — onderdrukt doorColletotrichum coccodes (zelf een pathogeen van stolonen) en antagonistische bacteriën. De resultaten zijn vermeld in Tabel 3.De besmetting van de geoogste knollen met sclerotiën, zoals die voorkwam op de zandgrond, is in Tabel 4 vermeld. Op de zavel leverde schoon pootgoed een bijna schone oogst (2% van de knollen was zeer licht bezet met sclerotiën). Besmet pootgoed leverde een oogst met 58% schone knollen, 35% met een zeer lichte en 7% met een iets zwaardere sclerotiënbezetting. Hoewel uit 100% besmet pootgoed een veel schonere oogst werd verkregen, was eerder toch een beschadiging van het gewas opgetreden. Pas tegen het eind van het groeiseizoen werdR. solani flink onderdrukt.     

Effect of antimetabolites and fungicides on elongation of germination hyphae of powdery mildew in vitro

Elongation of germination hyphae ofSphaerotheca fuliginea on Czapek Dox agar with yeast extract continued for several weeks, resulting in the formation of hyphae with up to 30 cells. This permitted development of a method for measuring the effect on fungal growth in vitro of a number of fungicides and antimetabolites with known effect against powdery mildew diseases of plants.Samenvatting Na uitzaaien van conidiën vanSphaerotheca fuliginea op een agar medium, waaraan gistextract was toegevoegd, bleek groei van kiemhyfen zich bij een beperkt aantal conidiën gedurende enkele weken voort te zetten, waarbij tot 30 cellen werden gevormd. Dit verschafte een methode om de werking van fungiciden en andere verbindingen op meeldauwmycelium in vitro na te gaan. De resultaten werden vergeleken met die verkregen in sporekiemingstoetsen (Tabel 1).     

The use of Solacol® (validamycin) as a growth retardant in the isolation of soil fungi

Solacol^®, a formulation of the antibiotic validamycin, at 0.33% in 2% malt extract agar, reduced the spread of fungi on dilution plates drastically and allowed twice as much incubation time before subculturing; this resulted in an elevated number of species isolated. Using pure cultures of 62 common soil fungi, it was shown that all fast-growing species (exceptPythium ultimum) were efficiently inhibited but not completely suppressed. Inhibition was comparable to that by 0.5% oxgall, though, while this substance completely suppressed several species, Solacol very strongly inhibited onlyGaeumannomyces graminis, Gerlachia nivalis, Harzia acremonioides, Verticillium biguttatum andRhizoctonia solani. In a further experiment each separate constituent of Solacol was tested against 22 fungi at equivalent concentrations. Validamycin strongly inhibitedChaetomium globosum and two Basidiomycetes, though hardly more than the non-ionic detergent which mainly inhibited the other fungi. A few species were, however, more inhibited by Solacol than by the detergent alone. Solacol at 0.33% is a suitable aid in dilution plating of soil fungi, by increasing the number of colonies and species observed.Samenvatting Solacol^®, een formulering van het antibioticum validamycine, remde de groei van schimmels in verdunningsplaten met een concentratie van 0.33% in 2% moutagar en maakte het mogelijk de periode tot afenten met een factor 2 te verlengen; daardoor was het aantal geïsoleerde soorten duidelijk toegenomen. Met reincultures van 62 algemene grondschimmelsoorten werd aangetoond, dat alle snelgroeiende soorten (met uitzondering vanPythium ultimum) voldoende geremd, maar niet volkomen onderdrukt werden. Het remmingspercentage was vergelijkbaar met dat van 0.5% ossegal, hoewel dit laatste sommige soorten volkomen onderdrukte; Solacol remde alleenGaeumannomyces graminis, Gerlachia nivalis, Harzia acremonioides, Verticillium biguttatum enRhizoctonia solani zeer sterk. In een volgend experiment werden de componenten van Solacol t.o.v. 22 fungi apart getoetst in concentraties equivalent aan 0.33% Solacol. Validamycine remde alleenChaetomium globosum en twee basidiomyceten behoorlijk, maar nauwelijks meer dan de niet-ionische uitvloeier, die in hoofdzaak de overige remeffecten veroorzaakte. Enkele soorten werden echter door het complete Solacol veel sterker geremd dan door de uitvloeier alleen. Solacol in een verdunning van 0,33% wordt aanbevolen bij verdunningsplaten voor het isoleren van grondschimmels ten einde het aantal kolonies en soorten te verhogen.     

Stimulation of germination of sclerotia of Sclerotium cepivorum at different depths in soil by artificial onion oil

The influence of depth of inoculum on white rot and plant growth, and the response of sclerotia ofSclerotium cepivorum Berk. to artificial onion oil, at various depths in soil, was investigated.Field tests showed that effects of depth of inoculum were apparent 12 weeks after sowing and by week 14, sclerotia buried at 0–2, 10–12 and 18–20 cm reduced onion growth by 75, 56 and 37% in comparison with controls. The results indicate the importance of correct placement of treatments, such as onion oil, in soil to achieve maximum levels of disease control. In vitro tests in closed containers at 15°C showed that between 50–70% of sclerotia ofS. cepivorum germinated on soil treated with artificial onion oil. Production of secondary sclerotia was restricted to 0.5% of those which germinated. Application of oil at 10 cm depths in columns of soil caused germination of 60–70% of sclerotia at 3, 6, 14 and 17 cm over 4 weeks at 15°C. Germination at the soil surface was reduced. In field plots onion oil and one of its components, diallyl disulphide, reduced recovery of introduced sclerotia by 70%.Samenvatting Het effect van de diepte in grond waarop het inoculum vanSclerotium cepivorum berk. zich bevindt op het optreden van witrot in ui en op de ontwikkeling van de uieplant werd onderzocht. Ook werd de uitwerking van in grond geïnjecteerde uienolie op de op verschillende diepten in grond geplaatste sclerotiën bestudeerd.In veldexperimenten werd na 12 weken een duidelijk effect van de diepte van het inoculum op de ontwikkeling van de planten waarneembaar. Na 14 weken bleken sclerotiën die op 0–2, 10–12 en 18–20 cm diepte in grond waren geplaatst de groei van de uieplanten met respectievelijk 75, 56 en 37% te hebben verminderd ten opzichte van de controleplanten. Deze resultaten wijzen er op, dat voor een zo goed mogelijke bestrijding van witrot, de diepte in grond waar middelen zoals uienolie moeten worden toegediend, van grote betekenis kan zijn.Bij in vitro toetsen in gesloten Conway-schalen bij 15°C kiemde 50–70% van de sclerotiën vanS. cepivorum op het oppervlak van grond die behandeld was met synthetische uienolie. De vorming van secundaire sclerotiën beperkte zich tot 0,5% van het aantal gekiemde sclerotiën. Toediening van uienolie op 10cm diepte in grondkolommen veroorzaakte de kieming van 60–70% van de sclerotiën op 3, 6, 14 en 17 cm diepte over een periode van 4 weken bij 15°C. Bij het grondoppervlak was de kieming lager. In veldexperimenten werd na behandeling van grond met uienolie en met een bestanddeel daarvan, diallyl-disulfide, het aantal in grond geïntroduceerde sclerotiën dat kon vorden teruggevonden, met 70% gereduceerd.The senior author was a visiting scientist of the Plant Research Institute, Melbourne, Australia who received a scholarship administered by the International Agricultural Center (IAC) from the Netherlands Ministry of Agriculture.     

Effects of pretreating broad bean leaflets with decenylsuccinic acid on subsequent attack by Botrytis fabae

Pretreating with decenylsuccinic acid (DSA) increased numbers of lesions developing whenVicia faba leaflets were inoculated with conidia ofBotrytis fabae. The increase is partly attributed to an effect on conidial germination. More conidia germinated on DSA than on water-prepreated leaflets, an effect associated with greater concentrations of sugars and amino acids in leachates from the former.Samenvatting Eén van de blaadjes van het jongste tweetallige blad van een tuinbouwplant werd voor de inoculatie met conidiën vanBotrytis fabae gedurende 2 uur ondergedompeld in een 3×10^–5M decenylbarnsteenzuuroplossing (DSA), het andere blaadje van het bladpaar in gedistilleerd water. Op de met DSA behandelde blaadjes waren 24 uur na de inoculatie meer vlekjes aanwezig dan op de met water behandelde (Tabel 2). Deze verhoging van de vatbaarheid moet voor een deel worden toegeschreven aan een effect op de ontkieming van de conidiën op het blad. Hogere percentages ontkiemde conidiën werden gevonden op de met DSA behandelde blaadjes (Tabel 3). Dit zou het gevolg kunnen zijn van een grotere afgifte van kiemingsbevorderende stoffen door het met DSA behandelde blaadje in vergelijking met een met water behandeld (Tabel 1).     

Decrease by plant development and leaf age of susceptibility of groundnut to rust (Puccinia arachidis) in a susceptible cultivar

The effects of plant development and leaf age on the infection efficiency (IE), the latency period (LP) and the sporulation intensity (SP) of groundnut rust were studied using detached and attached leaflets of a highly susceptible groundnut cultivar. The results indicate a decrease ofIE with increasing leaf age and an increase ofLP with increasing leaf age and development stage. A significant effect of detachment onIE was found. However, experiments on both detached and non-detached leaflets resulted in the same, general conclusions. The observed reduction ofIE and lengthening ofLP suggest that further studies would profitably distinguish epidemiologically different layers in the host canopy.Samenvatting De invloed van het ontwikkelingsstadium van de plant en van de leeftijd van het blad op de infectie-efficiëntie (IE), de latentieperiode (LP) en de sporulatie-intensiteit (SP) van aardnootroest werd onderzocht bij een zeer vatbare aardnoot-cultivar aan wel en niet afgesneden deelblaadjes. De resultaten laten een afname zien vanIE bij toenemende bladleeftijd alsmede een toename vanLP met de toename van bladleeftijd en ontwikkelingsstadium. Het effect van het afsnijden van de deelblaadjes opIE was significant, maar proeven met wel en met niet afgesneden blaadjes leidden tot dezelfde algemene gevolgtrekkingen. De waargenomen afname vanIE en verlenging vanLP doen vermoeden dat voortgezet onderzoek een nuttig onderscheid zal kunnen maken tussen in epidemiologische zin verschillende bladlagen van het gewas.     

Dark lines formed between colonies of isolates of phoma exigua var. foveata on a semi-selective medium

Samenvatting In het Instituut voor Plantenziektenkundig Onderzoek (IPO) te Wageningen wordt gangreen bij aardappel, veroorzaakt door de schimmelPhoma exigua var.foveata, onderscheiden van ander droogrot door aangetast weefsel uit te leggen op een semiselectief medium. Op dit medium wordt de vorming van kristallen van voor de schimmel kenmerkende anthrachinonen bevorderd. De gemakkelijk waar te nemen geelgroene kristallen in het medium wijzen op de aanwezigheid van de betrokken schimmel. Bij een van deze toetsen vormden zich tussen de zich ontwikkelende kolonies van de schimmel donkere lijnen. Deze lijnen verschilden van reeds eerder beschreven violette lijnen, die zich vormen tussen kolonies van de twee variëteitenexigua enfoveata vanP. exigua. Onderzoek aan 27 isolaten vanP. exigua var.foveata toonde aan dat er met betrekking tot de vorming van donkere lijnen 11 verschillende typenP. exigua var.foveata onderscheiden konden worden. Isolaten van deze typen vormden bij gepaarde groei op het selectieve medium donkere lijnen met andere typen, maar niet met isolaten van het zelfde type. Er bleek geen verband met het groeitype van de cultures noch met de vorming van het antibioticum E te bestaan.