Survey of chickpea for viruses in Morocco

Chickpea was surveyed for viruses in the main growing areas of the crop in Morocco. A total of 36 fields was examined and 167 samples with symptoms suggestive of virus infection were collected. Serological testing using polyclonal antisera and monoclonal antibodies revealed the presence of the following viruses: alfalfa mosaic alfamovirus (AMV), broad bean mottle bromovirus (BBMV), broad bean stain comovirus (BBSV), bean yellow mosaic potyvirus, cucumber mosaic cucumovirus (CMV), faba bean necrotic yellows nanavirus (FBNYV), lettuce mosaic potyvirus, pea seed-borne mosaic potyvirus (PSbMV), and luteoviruses. Field symptoms of these viruses in chickpea comprised mosaics, yellowing, stunting, narrowing of leaflets and bushy growth. AMV, luteoviruses and potyviruses were found spread over the chickpea-growing regions, while BBSV, BBMV, and FBNYV were confined to some areas. Virus incidence per field varied from 1 to 40% for luteoviruses and from 1 to 20% for mosaic-inducing viruses. AMV, luteoviruses, potyviruses and CMV were detected in 89, 83, 75 and 42%, respectively, of the surveyed fields. BBMV, BBSV and FBNYV were less widespread at the national level. This is the first report of the occurrence of viruses other than CMV and BBMV in chickpea in Morocco, and the first record of the natural occurrence of BBSV and PSbMV in chickpea.     

Virus infection and reproductive losses in faba bean (Vicia faba L.)

The viruses, bean yellow mosaic ( BYMV ), Echtes Ackerbohnenmosaik (EAMV) and bean (pea) leaf roll ( BLRV ) reduced seed yield in faba bean particularly when plants were infected at the pre-and mid-bloom stage. EAMV and BYMV , but not BLRV , delayed senescence and increased branching on glasshouse-grown plants so that more inflorescences were produced on diseased plants; most of the additional flower buds necrosed. All three viruses increased the proportion of flower buds that became necrotic thus reducing the number of mature flowers available for pollination. This, together with enhanced abscission of recently set flowers, diminished pod production. Flower set per se was unaffected by infection. The number of ovule sites per pod and weight of individual mature seeds were also unaffected by these diseases but productivity per pod declined because of increased ovule abortions. Patterns of pod production on the inflorescence and location of mature seeds within the pod were unaffected by virus infection.     

豌豆病毒病病原研究

 1986年至1990年,从豌豆田中采集了150余份病毒病样本,鉴定出蚕豆萎蔫病毒(BB-WV)、芜菁花叶病毒(TuMV)、马铃薯Y病毒组分离物、黄瓜花叶病毒(CMV)、莴苣花叶病毒(LMV)、大豆花叶病毒(SMV)、豌豆花叶病毒(PMV)、菜豆黄花叶病毒(BYMV)和苜蓿花叶病毒(AMV)等9种病毒。样本中,BBWV所占的比例最高,达59.2%,其次为CMV,占15.5%。BBWV常与CMV复合侵染豌豆,LMV发生也较普遍。田间调查表明,豌豆病毒病发病率因种植地区及品种不同而有差异,平均发病率为12.4%。     

Identification and properties of a deviant isolate of the broad bean yellow band serotype of pea early-browning virus from faba bean (Vicia faba) in Algeria

A virus, isolated from faba bean (Vicia faba) obtained from Algeria, was readily recognized as a tobravirus by its particle sizes and morphology. Pea (Pisum sativum) and French bean (Phaseolus vulgaris) characteristically reacted to the isolate like pea early-browning virus (PEBV), but faba bean,Antirrhinum majus, Nicotiana rustica, andN. tabacum reacted with line-pattern symptoms which were unusually brilliant on theNicotiana species. In electronmicroscope decoration tests, the isolate did not react with an antiserum to the Dutch type strain of PEBV, but with one to the broad bean yellow band (BBYB) serotype from Italy. It resembles this serotype in reaction on faba bean, but seems to differ appreciably onN. rustica, N. tabacum, andPetunia hybrida. It is described as a deviant isolate of the BBYB serotype of PEBV.All thirteen faba-bean genotypes tested were found to be susceptible to the Algerian isolate and two Dutch type strain isolates of the virus, and to react with erratic line-pattern symptoms to the Algerian isolate only. All ten genotypes of chickpea (Cicer arietinum) tested reacted hypersensitively, and four out of ten genotypes of lentil (Lens culinaris) were susceptible to the virus but reacted differentially to the three isolates. Seed transmission of PEBV, including the new isolate, in faba bean is confirmed (9% for the Algerian isolate, and over 45% for one of the Dutch type strain isolates), and seed transmission of the virus in a non-legume (N. rustica, 4%) is herewith first reported. This is the first report on the occurrence of the BBYB serotype of PEBV outside Italy, and of PEBV outside Morocco in North Africa.     

Broad bean mottle virus in Morocco; curculionid vectors,and natural occurrence in food legumes other than faba bean (Vicia faba)

Broad bean mottle virus (BBMV) was transmitted from infected to healthy faba-bean plants by the curculionid weevilsApion radiolus Kirby,Hypera variabilis Herbst,Pachytychius strumarius Gyll,Smicronyx cyaneus Gyll, andSitona lineatus L. The latter appeared to be an efficient vector: acquisition and inoculation occurred at the first bite, the rate of transmission was c. 41%, and virus retention lasted for at least seven days.S. lineatus transmitted the virus from faba bean to lentil and pea, but not to the three genotypes of chickpea tested. This is the first report on the generaHypera, Pachytychius, andSmicronyx as virus vectors, and onA. radiolus, H. variabilis, P. strumarius, andS. cyaneus as vectors of BBMV.Out of 351 samples of food legumes with symptoms suggestive of virus infection, 16, 11, 19, and 17% of the samples of chickpea, lentil, pea, and common bean, respectively, were found infected when tested for BBMV in DAS-ELISA. This is the first report on the natural occurrence of BBMV in chickpea, lentil, pea, and common bean. The virus should be regarded as a food-legume virus rather than a faba-bean virus solely, and is considered an actual threat to food legume improvement programmes.     

Pea seed-borne mosaic virus: occurrence in faba bean (Vicia faba) and lentil (Lens culinaris) in West Asia and North Africa,and further information on host range,transmission characteristics,and purification

In a survey for viruses of cultivated legumes in West Asia and North Africa, pea seed-borne mosaic virus (PSbMV) was found in faba bean, lentil and pea. Using ELISA, it was detected in 107 out of 1554 faba bean samples and 40 out of 496 lentil samples with virus-like symptoms collected in Algeria, Egypt, Ethiopia, Jordan, Lebanon., Libya, Morocco, Sudan, Tunisia and Turkey.A pea isolate (SP9-88) from Syria was further characterized. Out of 57 plant species tested, 35 were found susceptible, 19 of which are newly reported hosts of the virus. The virus was transmitted efficiently in the non-persistent manner by five aphid species, especiallyMyzus persicae. Purification from systemically infected faba bean plants yielded 10–15 mg of purified virus per kg of infected tissue. Sap-inoculation of the food and forage legume species chickpea, faba bean, lentil, pea,Vicia narbonensis, V. sativa, Lathyrus ochrus andL. sativus at flowering stage led to 66.0, 40.5, 44.6, 49.2, 31.7, 7.5, 35.7 and 12.0% yield loss, respectively, and to seed-transmission, rates of 0.7, 6.0, 10.8, 1.1, 0.3, 0.2 and 0.4%, respectively. No transmission was detected in chickpea seed embryo axes. However, the virus was detected in the seed coat of SPbMV-infected chickpea at an estimated rate of 1.81%.     

Similarity of clover yellow vein virus and pea necrosis virus

There still is confusion concerning the relationships between clover yellow vein virus (ClYVV), pea necrosis virus (PNV) and bean yellow mosaic virus (BYMV). Therefore, three Swedish isolates of ClYVV and its type strain have now been compared with three isolates of PNV. A bean mosaic isolate and three pea necrosis isolates of BYMV have been used for reference. Based on host range tests, serology, and light microscope studies of inclusion bodies, ClYVV and PNV isolates are now considered to be strains of one virus, with the first name having priority. ClYVV (including the original PNV) especially differs from BYMV in its ability to infect white clover, to produce local lesions on cucumber cotyledons (at least two cultivars), to go systemic inChenopodium quinoa (the two local selections used at Wageningen and at Uppsala), to be rather virulent onNicotiana clevelandii, and to provoke extensive nucleolar enlargements in its host cells. Serologically the two viruses are more or less distinct.     

Broad bean mottle virus in Morocco; variability,interaction with food legume species,and seed transmission in faba bean,pea, and chickpea

Biological indexing of faba-bean samples collected during an earlier virus survey in Morocco revealed variation in symptom severity among isolates of broad bean mottle virus (BBMV). When seven selected isolates from Morocco and three from Algeria, Sudan, and Tunisia were further compared, they could be divided into mild, severe, and intermediate isolates, according to their pathogenicity on a number of food-legume genotypes tested. The Moroccan isolate SN1 and the Sudanese SuV256 were very mild, and deviant also in their effect onGomphrena globosa, whereas the Tunisian TV75-85 and the Moroccan VN5 were virulent. Representative isolates were indistinguishable, however, in coat-protein molecular weights, and they reacted similarly to the antisera to a Moroccan and a Syrian isolate in electro-blot immunoassay.Promising ICARDA breeding lines and accessions—ten each of pea and lentil, nine of chickpea, and twelve of faba bean-were all found vulnerable (susceptible and sensitive) to all isolates. Within each food-legume species, vulnerability varied from high to moderate, and no immunity was detected. Virus concentrations in faba-bean lines suggest that isolates differ in virulence rather than in aggressiveness, and that the differences in vulnerability among the lines are due to differences in sensitivity rather than in susceptibility.When pooled seed samples were germinated and seedlings were tested for BBMV in DASELISA, the virus was found seed-transmitted in faba bean, chickpea, and pea at transmission rates of ca 1.2, 0.9, and 0.1%, respectively. This is the first report on seed transmission of BBMV in faba bean, when occurring on its own, and the first record of such seed transmission in chickpea and pea.     

Broad bean stain virus: Identification,detectability with ELISA in faba bean leaves and seeds,occurrence in West Asia and North Africa,and possible wild hosts

During a survey of faba bean viruses in West Asia and North Africa a virus was identified as broad bean stain virus (BBSV) based on host reactions, electron microscopy, physical properties and serology. An antiserum to a Syrian isolate was prepared. With this antiserum the direct double antibody sandwich ELISA (DAS-ELISA) and dot-ELISA were very sensitive in detecting BBSV in leaf extracts, ground whole seeds and germinated embryos. Sensitivity was not reduced when the two-day procedure was replaced by a one-day procedure. Using ELISA the virus was detected in 73 out of 589 faba bean samples with virus-like symptoms collected from Egypt (4 out of 70 samples tested), Lebanon (6/44), Morocco (0/7), Sudan (19/254), Syria (36/145) and Tunisia (8/69). This is the first report of BBSV infection of faba bean in Lebanon, Sudan, Syria and Tunisia. Fourteen wild legume species indigenous to Syria were susceptible to BBSV infection, with only two producing obvious symptoms. The virus was found to be seed transmitted inVicia palaestina.Samenvatting Tijdens een inventarisatie van virussen in veld- of tuinbonen (Vicia faba) in het Midden-Oosten en Noord-Afrika werden virusisolaten verkregen, die op grond van toetsplantreacties en fysische eigenschappen en van elektronenmicroscopische en serologische waarnemingen werden herkend als het met zaad overgaande en door snuitkevers verspreide tuinbonezaadvlekkenvirus (broad bean stain virus).Met een nieuw antiserum, gemaakt tegen een Syrisch isolaat, bleek de aantoonbaarheid van het virus in bladextracten, vermalen zaden en gekiemde embryo's erg hoog te zijn, zowel bij toepassing van DAS-ELISA als dot-ELISA. De gevoeligheid van de methode werd niet geringer wanneer de procedure werd bekort van twee dagen tot één dag.Met ELISA werd het virus aangetoond in 73 van de 589 bladmonsters van veldboon, met symptomen die deden denken aan virusinfectie, verzameld in Egypte, Libanon, Marokko, Soedan, Syrië en Tunesië. Het virus werd aangetroffen in monsters uit alle genoemde landen behalve Marokko, maar het aantal uit dat land afkomstige monsters was slechts gering. Dit is de eerste maal dat het virus wordt gerapporteerd in Libanon, Soedan, Syrië en Tunesië.Veertien wilde soorten vlinderbloemigen uit Syrië bleken bij toetsing door inoculatie vatbaar voor infectie. Slechts twee ervan vertoonden symptomen. Het virus kan dus onzichtbaar voorkomen in de wilde vegetatie. InVicia palaestina ging het zelfs over met zaad.The project was financially supported by the Directorate General for International Cooperation (DGIS, Research and Technology Programme) of the Netherlands Minister for Development Cooperation.     

Incidence and identification of virus diseases of tobacco in three provinces of Zambia

Nine tobacco fields of small- and large-scale farmers in Central, Lusaka and Southern provinces of Zambia with an experimental area in the range of 4–52 ha were surveyed for the incidence, prevalence and identification of virus diseases during the growing season of 1997. Samples were collected from three tobacco fields in each of the three provinces, and a total of 72 samples was analysed. Virus identification was based on field disease syndrome, host range studies, DAS-ELISA and electron microscopy of virus particles in some cases. The study demonstrated the occurrence of Tobacco mosaic virus (TMV), Potato virus Y (PVY), Alfalfa mosaic virus (AMV) and Tobacco ringspot virus (TRSV). TMV and PVY occurred widely and were common in all three provinces, while AMV and TRSV were relatively less common. The prevalence of the four viruses was TMV 78%, PVY 67%, AMV 33% and TRSV 22%. Serological tests for Tomato spotted wilt virus (TSWV) and Cucumber mosaic virus (CMV) showed that these viruses were not present in the tobacco samples analysed.     

Properties of viruses of the potyvirus group. 2. Buoyant density,S value,particle morphology,and molecular weight of the coat protein subunit of bean yellow mosaic virus,pea mosaic virus,lettuce mosaic virus,and potato virus YN

The buoyant densities of bean yellow mosaic virus (BYMV) B25, pea mosaic virus (PMV) E198, lettuce mosaic virus (LMV), and potato virus Y^N (PVY^N) were 1.318, 1.321, 1.330, and 1.326 g/ml, respectively. Their S values were 143, 140, 143, and 145 S. The particle morphology of BYMV B25, PMV E198, and LMV could reversibly be changed by magnesium ions. PVY^N particles were broken in the presence of magnesium ions. The molecular weight of the coat protein subunit of the four viruses was 34,000 daltons. In many preparations also a 28,000 daltons component was present. This must be considered to be a breakdown product, derived from the 34,000 daltons component by proteolytic activity.Samenvatting De zweefdichtheden van het bonescherpmozaiekvirus (BYMV) B25, het erwtemozaiekvirus (PMV) E198, het slamozaïekvirus (LMV) en het aardappelvirus Y^N (PVY^N) bedroegen respectievelijk 1,318, 1,321, 1,330 en 1,326 g/ml. Hun sedimentatiecoëfficiënten waren 143, 140, 143 en 145 S. De deeltjesvorm van BYMV B25, PMV E198 en LMV kon reversibel worden veranderd door toevoeging en verwijdering van magnesium-ionen. Deze induceerden het optreden van breuken in de deeltjes van PVY^N. Het molecuulgewicht van de manteleiwiteenheid van de vier virussen bedroeg 34.000 daltons. In veel preparaten was bovendien een component van 28.000 daltons aanwezig. Deze moet worden beschouwd, als een proteolytisch afbraakprodukt dat ontstaat uit de component van 34.000 daltons.     

The identification of three new viruses isolated from Wisteria and Pisum in The Netherlands,and the problem of variation within the potato virus Y group

Three new legume diseases in The Netherlands are described:Wisteria vein mosaic, pea necrosis, and pea leafroll mosaic. In particle size and morphology and in host reaction the virus isolates resembled bean yellow mosaic virus (BYMV), but they were readily distinguishable in several test plants.In recent years several new legume viruses related to BYMV and bean common mosaic virus have been described. Besides, more and move viruses of the potato virus Y group are proving to be naturally infectious to legumes, e.g. lettuce mosaic virus, beet mosaic virus, watermelon mosaic virus, and even turnip mosaic virus, all of which are somehow related to BYMV. To investigate the nature and degree of these relationships, the virus isolates causing the three new legume diseases were compared with a normal strain of BYMV and with pea mosaic virus, clover yellow vein virus, cowpea aphidborne mosaic virus, two isolates of beet mosaic virus, and lettuce mosaic virus.They were all found to have several hosts and symptoms in common. The differences observed showed a range of gradations only. Unexpectedly, BYMV was found to infect 17 out of 20 non-legumes tested. TheWisteria isolate and lettuce mosaic virus did not produce inclusion bodies, whereas all others did. Often nucleoli were very much enlarged or contained crystals. The pea necrosis isolate produced many nucleoar crystalline needles.Cross-protection tests were of little help in determining mutual relationships.Antisera prepared against theWisteria isolate, the pea necrosis isolate, and BYMV, and an antiserum against bean common mosaic virus, revealed definite relationships, but also substantial differences.By using the electron microscope the three new isolates were indistinguishable from BYMV, whereas the particle lengths of two isolates of beet mosaic virus were considerably shorter. The isolate of pea mosaic virus had much longer (840 m) and more rigid particles.Thus, the more that known viruses are studied in detail, and the more new viruses and strains are described, the more borderlines supposed to exist between the different viruses of a morphological group disappear. The fading away of biological borderlines as described here, throws new light on the intergrading serological relationships between viruses of a morphological group as reported in the literature. Thus, extreme variation of viruses may make it impossible to define a species concept for viruses. Borderlines have to be drawn arbitrarily. The incitants ofWisteria vein mosaic, pea necrosis, and pea leafroll mosaic are here considered different viruses, although closely related to bean yellow mosaic and bean common mosaic viruses.Samenvatting Drie nieuwe in Nederland voorkomende ziekten van vlinderbloemigen worden beschreven, te wetenWisteria-nerfmozaïek, dat vrij algemeen bij de sierplant blauwe regen voorkomt (Fig. 1), erwtenecrose, slechts éénmaal geconstateerd (Fig. 2), en een met zaad overgaand, waarschijnlijk niet zeldzaam erwterolmozaïek (Fig. 3). In deeltjesgrootte en-vorm leken de betrokken virusisolaten op bonescherpmozaïekvirus, maar ze konden in verscheidene toetsplanten gemakkelijk worden onderscheiden.In de laatste jaren zijn talrijke nieuwe virussen van vlinderbloemigen beschreven die verwant zijn aan het bonescherpmozaïekvirus en het bonerolmozaïekvirus (Table 1). Bovendien blijkt dat een toenemend aantal virussen uit de aardappel-Y-virusgroep, zoals slamozaïekvirus, bietemozaïekvirus, watermeloenemozaïekvirus en zelfs een knollemozaïekvirus (turnip mosaic virus), in staat is onder natuurlijke omstandigheden vlinderbloemigen aan te tasten. Op de een of andere wijze zijn al deze virussen verwant aan het bonescherpmozaïekvirus. Om een inzicht te krijgen in de aard en mate van deze verwantschappen zijn de drie nieuw ontdekte isolaten vergeleken met een normale stam van het bonescherpmozaïekvirus en met erwtemozaïekvirus en verder met clover yellow vein virus, cowpea aphid-borne mosaic virus, twee isolaten van het bietemozaïekvirus en slamozaïekvirus (Tabel 2). Ze bleken alle ettelijke waardplanten en symptomen gemeen te hebben (Tabel 3, Fig. 4–14), waaronder erwte- en bonerassen (Tabel 4 en 5). Onderlinge verschillen waren slechts van graduele aard. Talrijke niet-vlinderbloemigen reageerden op de te identificeren isolaten, vooral op het erwtenecrosevirus (o.a. Fig. 13). Geheel onverwacht werd gevonden dat zelfs de normale stam van het bonescherpmozaïekvirus 17 van de 20 getoetste niet-vlinderbloemigen kon infecteren. Met moeite ging het virus lokaal over op biet, en spinazie werd zelfs systemisch geïnfecteerd. Bij nader inzien blijken in de literatuur meer verspreide meldingen van infectie van niet-vlinderbloemigen voor te komen (Tabel 12). De vorming van celinsluitsels en zelfs van vergrotingen van de nucleolus is niet beperkt tot bonescherpmozaïekvirus en tabaks-etsvirus, een andere vertegenwoordiger uit de Y-virusgroep. Ze werden alleen niet gevonden bij hetWisteria-virus en bij slamozaïekvirus. Het erwtenecrosevirus veroorzaakte vergrote en zeer opvallend van talrijke naalden voorziene nucleoli.Gegevens uit de literatuur en uit dit onderzoek over het niet vatbaar zijn van bepaalde plantesoorten zijn van betrekkelijke waarde, omdat de resultaten afhankelijk zijn vanhet ras of type van de getoetste plantesoort en de omstandigheden, alsmede van de kwaliteit van het inoculum en van de combinatie donor-acceptor (virusbrontoetsplant) (Tabel 6).De gevonden verschillen in bestendigheid van het infectievermogen in uitgeperst sap waren voor enkele isolaten slechts gering (Tabel 7). Premunitieproeven bleken nauwelijks te helpen bij het bepalen van onderlinge verwantschappen (Tabel 8 en 12).De in samenwerking met de heer D. Z. Maat bereide antisera tegen de isolaten uitWisteria en necrotische erwt en de normale stam van het bonescherpmozaïekvirus, alsmede een beschikbaar antiserum tegen bonerolmozaïekvirus toonden het bestaan van duidelijke verwantschappen, maar ook van niet geringe verschillen aan (Tabel 9).In de elektronenmicroscoop waren de drie nieuwe virusisolaten niet van bonescherpmozaïekvirus te onderscheiden terwijl beide isolaten van bietemozaïekvirus belangrijk korter waren (Tabel 10). Merkwaardigerwijs had het erwtemozaïekisolaat vrijwel rechte deeltjes van aanzienlijk grotere lengte (840 m).Uit dit onderzoek en uit gegevens uit de literatuur kan worden geconcludeerd dat naarmate de bekende virussen meer in detail worden bestudeerd en meer nieuwe virussen en virustammen worden beschreven de grenzen die men lange tijd veronderstelde te bestaan tussen verschillende virussen van een morfologische groep geleidelijk vervagen. Het hier vooral beschreven vervagen van biologische grenzen werpt nieuw licht op het reeds langer bekende bestaan van graduele serologische verwantschappen tussen virussen van een morfologische groep. Hiermee zitten we midden in het probleem van de variabiliteit van de virussen dat ook geldt voor de meer intrinsieke viruseigenschappen. De laatste zijn overigens ook al van betrekkelijke waarde voor de identificatie van virussen, omdat slechts een deel van de totale hoeveelheid genetische informatie van invloed is op deeltjesvorm, deeltjesgrootte en serologische eigenschappen. Biologische eigenschappen zullen daarom van waarde blijven voor de identificatie van virussen.Virussen schijnen zich overwegend of uitsluitend ongeslachtelijk te vermeerderen of vermeerderd te worden. Daardoor kan iedere mutant, indien ontstaan of terechtgekomen onder selectieve omstandigheden leiden tot een nieuw biotype. Door de enorme variabiliteit der virussen zal het vermoedelijk onmogelijk zijn ooit een soortsbegrip voor virussen te omschrijven. Toch moeten uit praktische overwegingen kunstmatige grenzen worden getrokken. Daar de geconstateerde verschillen tussen de verwekkers van de drie nieuwe ziekten en het bonescherpmozaïekvirus niet onderdoen voor die tussen laatstgenoemd virus en bonerolmozaïekvirus en tussen de nauw aan tabaks-etsvirus verwante virussen, worden de nieuwe verwekkers als aparte virussen beschouwd, hoewel ze onderling en aan het bonescherpmozaïekvirus nauw verwant zijn.     

云南美人蕉病毒病病原鉴定

In this study,the causal agents were identified from Canna indica viral diseased plants in Yunnan Province.The diseased C.indica plants mainly exhibited the symptoms like veinal chlorosis and yellowing,streak mosaic or interveinal chlorosis,while older leaves always showed veinal necrosis as well as chlorosis.Viral pathogens were detected by RT-PCR/PCR in 24 diseased C.indica samples collected from Kunming and Yuxi City in Yunnan Province.The results indicated that the main C.indica-infecting viruses were canna yellow mottle virus (CaYMV),bean yellow mosaic virus (BYMV),sugarcane mosaic virus (SCMV).CaYMV showed the highest detection rate of 87.5 %,whereas,the BYMV had the lowest rate of 16.7% in the 24 samples.Co-infections of CaYMV+SCMV,CaYMV+BYMV and CaYMV+SCMV+BYMV were also detected in the diseased samples.However,cucumber mosaic virus (CMV),tobamovirus,luteovirus,orthotospovirus,begomovirus and umbravirus were not detected in these samples.This is the first report of CaYMV and SCMV infecting C.indica in Yunnan province.     

云南美人蕉病毒病病原鉴定

In this study,the causal agents were identified from Canna indica viral diseased plants in Yunnan Province.The diseased C.indica plants mainly exhibited the symptoms like veinal chlorosis and yellowing,streak mosaic or interveinal chlorosis,while older leaves always showed veinal necrosis as well as chlorosis.Viral pathogens were detected by RT-PCR/PCR in 24 diseased C.indica samples collected from Kunming and Yuxi City in Yunnan Province.The results indicated that the main C.indica-infecting viruses were canna yellow mottle virus (CaYMV),bean yellow mosaic virus (BYMV),sugarcane mosaic virus (SCMV).CaYMV showed the highest detection rate of 87.5 %,whereas,the BYMV had the lowest rate of 16.7% in the 24 samples.Co-infections of CaYMV+SCMV,CaYMV+BYMV and CaYMV+SCMV+BYMV were also detected in the diseased samples.However,cucumber mosaic virus (CMV),tobamovirus,luteovirus,orthotospovirus,begomovirus and umbravirus were not detected in these samples.This is the first report of CaYMV and SCMV infecting C.indica in Yunnan province.     

豌豆种传花叶病毒检测鉴定

豌豆种传花叶病毒(pea seed-borne mosaic virus,PSbMV)世界广泛分布,在国外已造成豌豆大量减产,国内有仅小范围低密度分布的报道。加拿大豌豆种子中挑拣皱缩、黑斑等症状的豌豆,先采用双抗体夹心酶联免疫吸附(DAS-ELISA)方法检出PSbMV阳性,再利用反转录PCR(RT-PCR)、序列比对分析和构建系统进化树对阳性样本进行验证鉴定,结果显示与PSbMV序列相似度为99.25%,综上确定从进境豌豆种子中检出豌豆种传花叶病毒。     

Pea symptomless virus,a newly recognized strain of red clover mottle virus

A virus contaminating a culture of pea enation mosaic virus was isolated and studied. The virus, tentatively named pea symptomless virus (PSV), was not aphid-borne but was readily transmitted by sap inoculation of Amaranthaceae, Chenopodiaceae and Leguminosae. Purified preparations of PSV contained isometric particles 26 nm in diameter, which sedimented as three components with sedimentation coefficients of 55, 94 and 118S, respectively, and contained ribonucleic acid with a molar base content of G 22%, A 26%, C 17%, U 34%.PSV is a member of the cowpea mosaic group of plant viruses, is closely related to red clover mottle broad bean stain, and pea green mottle viruses, and protects plants against infection with red clover mottle virus. PSV, the viruses of broad bean stain, red clover mottle and pea green mottle, and possibly MF-virus, probably constitute a subgroup of the cowpea mosaic virus group and may even considered to be members of a single virus species.Samenvatting Een virus dat als verontreiniging voorkwam in een cultuur van het erwte-enatiemozaïekvirus werd geïsoleerd en bestudeerd. Het virus dat voorlopig met de naam pea symptomless virus (PSV) wordt aangeduid, gaat met sap over en wordt niet door de bladluizenMyzus persicae enAcyrthosiphon pisum overgedragen.Plantesoorten uit de families der Amaranthaceae, Chenopodiaceae en Leguminosae (Tabel 1) zijn vatbaar voor dit virus. Gezuiverde preparaten van PSV bevatten isometrische deeltjes met een diameter van 26 nm (Fig. 1) en bestonden uit drie fracties (met sedimentatieconstanten van 118,94 en 55S (Fig. 2). Voor de basenverhouding in het RNZ werd 22% guanine, 26% adenine, 17% cytosine en 34% uracil (Tabel 2) gevonden.Het beschreven virus is serologisch zeer nauw verwant met het rode-klavervlekkenvirus (RCMV) en wat minder verwant met andere leden van de cowpea mosaic virus (CPMV) groep, zoals het broad bean stain virus (BBSV), en pea green mottle virus (PGMV). De symptomen die PSV en RCMV veroorzaakten werden vergeleken (Tabel 1); RCMV veroorzaakte in alle gevallen heviger symptomen.PSV is in staat om erwteplanten volledig tegen RCMV te beschermen indien de planten 9 dagen van te voren met eerstgenoemd virus geïnoculeerd waren. De auteurs concluderen uit hun werk dat PSV met BBSV, PGMV en RCMV een sub-groep binnen de CPMV-groep vormen, waartoe ook het MF-virus dat in Frankrijk is gevonden, zou kunnen worden gerekend.     

Identification and incidence of virus diseases of Capsicum annuum in the Lusaka Province of Zambia

Commercial capsicum fields in Lusaka Province were surveyed for the presence of viruses during 1996-01/06. The survey demonstrated the occurrence of five viruses in 13 fields. Virus identification was based on field disease syndrome, host range studies, DAS-ELISA and electron microscopy. The identified viruses were alfalfa mosaic alfamovirus (AMV), potato Y potyvirus (PVY), tobacco mosaic tobamovirus (TMV), cucumber mosaic cucumovirus (CMV) and pepper mild mottle tobamovirus (PMMV). The most prevalent and widespread virus, recovered from 70% of the surveyed fields, was AMV, and this was followed by PVY and TMV, which were detected in 50% and 40% of the fields respectively. CMV and PMMV were less common and occurred in 30% of fields. The study also showed that PVY could infect capsicum plants alone or in combination with CMV or TMV. The average plant infections caused by AMV was 80–100% and by TMV and PVY 50% and 60% respectively. The disease incidence in the case of CMV was 15–60% and for PMMV 30–40%. This is a first report on the identification of viruses that infect capsicum in Zambia.     

The relationships between pea necrosis virus and bean yellow mosaic virus

A standard pea necrosis virus isolate (PNV-E178) and two isolates resembling PNV (Kow 14 and E242) were fully compared with bean yellow mosaic virus type strain B25 (BYMV-B25). PNV-E178 and PNV-like isolates Kow 14 and E242 resembled each other and the earlier described pea necrosis strain of BYMV in their reaction on pea, but differed from BYMV strains studied so far in inclusion bodies, and in their reaction in cucumber.Serologically, PNV isolates E178 and E242 were closely related to each other and both showed a more distant relationship to BYMV-B25. PNV isolate Kow14 was serologically intermediate between PNV and BYMV-B25, but was hardly infectious toPhaseolus beans.E242 and, to a lesser extent, also Kow14 were considered strains of the pea necrosis virus, which is closely related to BYMV, but apparently not more so than bean common mosaic virus, pea seedborne mosaic virus, clover yellow vein virus and some other members of the potyvirus group.The lack of well-definable borderlines between the different taxonomic entities unavoidably leads to problems in diagnosing (identifying) intermediate isolates.Samenvatting Een aantal virussen kan in erwten ernstige aftervingsverschijnselen doen ontstaan, zoals een eerder beschreven ertwtenecroserivus (PNV-E178) en een erwtenecrosestam van het bonescherpmozaïekvirus (BYMV). Twee nieuwe erwtenecrose-isolaten (Kow14 ene E242) werden bestudeerd en hun verwantschap met het erwtenecroserirus (PNV) en het bonescherpmozaïekvirus (BYMV) gaf aanleiding tot een nieuw onderzoek naar de relatie tussen de twee laatstgenoemde virussen.In hun reactie op erwt en boon leken PNV-E178, Kow14 en E242 veel op elkaar en op de erwtenecrosestam van BYMV. Ze verschilden echter van de mozaïekstam (B25) van dit virus in de geproduceerde celinsluitsels, vooral wat betreft de sterke vergroting der nucleodi en bij E178 bovendien door de opvallende uitstaande kristalnaalden in de celkern. Ook zijn de eerste drie isolaten duidelijk minder pathogeen voorPhaseolus-bonen (Fig. 1) dan de bonemozaïkstam en de erwtegeelmozaïekstam van het BYMV. Op deze plantesoort doet Kow14 slecht een gering aanal lokale vlekken ontstaan. Verder wordenNicotiana-soorten gemakkelijker door de drie isolaten aangetast (Fig. 2 en Tabel 1). Deze laatste worden ook niet veroorzaakt door de erwtenecrosestam van het BYMV, hoewel ook deze vrij gemakkelijkNicotiana-soorten aantast (o.a. het nu in de serologieproef gebruikte isolaat E221).Serologisch zijn PNV-E178 en E242 nauw aan elkaar verwant en zijn beide minder nauw verwant aan B25 (Tabel 2). Kow14 neemt serologisch een tussenpositie in, hoewel dit isolaat in biologisch opzicht meer een uiterste is omdat het nauwelijks infectieus is voorPhaseolus-bonen.E242, en hoewel minder verwant, ook Kow14, worden nu beschouwd als stammen van het erwtenecrosevirus (Tabel 3). Dit virus is weliswaar vrij nauw verwant aan het bonescherpmozaïekvirus, maar niet nauwer dan het bonerolmozaïekvirus, het erwterolmozaïkvirus, het nerfvergelingsvirus van klaver en enkele andere leden van de aardappelvirus-Y-groep.Het klaarblijkelijk on tbreken van shcerpe grenzen tussen de verschillende taxonomische eenheden leidt onvermijdelijk tot moeilijkheden bij de beschrijving en herkenning van intermediatire isolaten(tussenvormen).Guestworker from February through May 1, as afellow of the Netherlands Ministry of Education, research plant virologist of the Institute for Plant Protection, Budaperst, Hungary.     

The identification of bean mosaic,pea yellow mosaic and pea necrosis strains of bean yellow mosaic virus

Twelve virus isolates from pea, broad bean, red clover and yellow lupin have been compared with the B25 strain of bean yellow mosaic virus (BYMV-B25), the E198 strain of pea mosaic virus (PMV-E198) and the pea necrosis virus (E178), which were described earlier (Bos, 1970).On the basis of host ranges, symptoms and bean and pea varietal reactions most isolates could be classified into three groups, representatives of which did not differ appreciably serologically. These groups were considered to be typicalbean yellow mosaic virus isolates (E212, L1, B25),pea yellow mosaic strain isolates of BYMV (E198, E204, Kow28) andpea necrosis strain isolates of BYMV (E197, E199, E221). From these results and from a survey of literature it is concluded that PMV is only a strain of BYMV.The pea necrosis virus (E178), described earlier as a distinct entity, is still considered a different virus. A severe pea necrosis isolate (Kow14) resembled E178 in many respects and was also more distantly related serologically to the BYMV isolates tested. Four other virus isolates from pea and broad bean (E196, Vf15, Vf18 and Vf30) could not yet be identified. Lettuce mosaic virus (LMV) was found to be serologically rather closely related to BYMV.Results of cross-protection tests were erratic, and particle length measurements were no help in differentiating the strains and viruses studied.Samenvatting Twaalf virusisolaten uit erwt, tuinboon, rode klaver en gele lupine werden vergeleken met de eerder beschreven (Bos, 1970) B25-stam van het bonescherpmozaïekvirus (BYMV), de E198-stam van het erwtemozaïekvirus (PMV) en het erwtenecrosevirus (E178) (Tabel 1).Op grond van waardplantreeksen, symptomen en de reacties van bone- en erwterassen (Tabel 2) konden de meeste isolaten worden ingedeeld in drie groepen, waarvan vertegenwoordigers serologisch niet duidelijk verschilden (Tabel 5). Een groen erwteisolaat (E212) en een met zaad overgaand isolaat uit gele lupine (L1) bleken typische bone-isolaten van hetbonescherpmozaïekvirus, dat duidelijke symptomen veroorzaakt in de meeste bonerassen en groen mozaïek in erwt (Fig. 1A) en tuinboon. InChenopodium amaranticolor geven deze isolaten in tegenstelling tot alle andere getoetste isolaten gewoonlijk systemische symptomen, die met het lupineïsolaat zeer hevig zijn (Fig. 4A).Twee erwtegeelmozaïekisolaten (E198 en E204) en een isolaat uit rode klaver (Kow28), die geelmozaïek in erwt en tuinboon doen ontstaan en slechts milde symptomen in een deel der op het bonescherpmozaïekvirus reagerende bonerassen, werden opgevat als behorend tot deerwtegeelmozaïekstam van het bonescherpmozaïekvirus.Drie erwtenecrose-isolaten (E197, E199, E221), die necrose veroorzaken in erwt (Fig. 3) en tuinboon (Fig. 2) terwijl de bonerassen gewoonlijk overgevoelig bleken, werden beschreven alserwteecrosestammen van het bonescherpmozaïekvirus.De drie voor erwtemozaïek onvatbare erwterassen bleken immuun voor alle isolaten van het bonescherpmozaïekvirus behalve E197, dat een latente systemische infectie gaf in Relonce.Het eerder als een aparte eenheid beschreven erwtenecrosevirus (E178) gedroeg zich ook nu duidelijk verschillend van de bonescherpmozaïekvirusisolaten. Het isolaat Kow14, dat in erwt eveneens ernstige necrose veroorzaakte, leek op E178 in de necrose die werd teweeggebracht in erwt en tuinboon, in de lokale vlekken in komkommerzaadlobben en in het ontbreken van systemische necrose inLupinus angustifolius, maar de meeste bonerassen waren onvatbaar voor Kow14. Het was ook serologisch minder nauw verwant aan de onderzochte bonescherpmozaïekvirusisolaten.Vier andere virusisolaten uit erwt en tuinboon konden nog niet worden geïdentificeerd. Eén ervan (Vf18) vertoonde een unieke latente systemische infectie in alle drie mozaïekonvatbare erwterassen (Tabel 2).Resultaten van de premunitieproeven (Tabel 3) waren wisselvallig en nergens werd een volledige bescherming verkregen. Deeltjeslengtemetingen (Tabel 4) bleken niet van nut bij de onderscheiding van de onderhavige stammen en virussen.Uit de verkregen resultaten en uit een overzicht van de literatuur wordt tenslotte geconcludeerddat het erwtemozaïekvirus opgevat moet worden als een stam van het bonescherpmozaïekvirus. Het laatstgenoemde virus is tamelijk nauw verwant aan het slamozaïekvirus, zoals met een antiserum tegen dit virus werd aangetoond.De variabiliteit van het bonescherpmozaïekvirus en zijn relaties met een groep van nauw verwante virussen wordt verder besproken. Biologische eigenschappen van de onderhavige virussen hoeven niet samen te vallen met de lichamelijke eigenschappen van hun deeltjes, inclusief de serologische. De virussen en hun stammen kunnen gemakkelijk worden onderscheiden met behulp van een beperkte reeks van differentiërende waardplantsoorten (Tabel 6). Een indeling van de betrokken virussen op grond van pathogeniteit is zowel van betekenis om praktische redenen, als voor het verkrijgen van inzicht in hun ontstaan.Guest worker from May through November 1973 as a fellow of the International Agricultural Centre, Wageningen. Research worker of the Institute of Plant Genetics, Polish Academy of Sciences, Pozna, Poland.