Particle length of various isolates of potato virus S

The normal lengths of virus particles of five isolates of potato virus S, which in previous experiments had been detected to differ extremely in translocation speed in potato plants, were found to vary only from 641 to 655 m. However, these differences are not significant and the isolates are therefore considered to have a particle length of 650 m in agreement with Brandes' recent conclusion (1967).Samenvatting Er werd vastgesteld, dat de normale lengte van de virusdeeltjes van vijf isolaten van het aardappel-S-virus, waarvan in eerder uitgevoerde proeven was aangetoond dat ze met verschillende snelheden in aardappelplanten werden getransporteerd, varieerden van 641 tot 655 m. Aangezien de verschillen in de berekende lengten onbetrouwbaar zijn moet worden geconcludeerd dat de isolaten een gelijke normale lengte bezitten. Deze kan vanwege zijn overeenstemming met de gegevens van Brandes (1967) gesteld worden op 650 m.     

Electron microscopic observations on haustoria isolated from cucumber leaves infected with powdery mildew

The fine structure of haustoria isolated from cucumber leaves infected with powdery mildew (Sphaerotheca fuliginea) was studied. Electron microscopy showed a haustorial body of 5–7 which contains many mitochondria and is surrounded by an electron lucent sheath of up to 4 in thickness. The sheath is limited by a heavily invaginated membrane of about 0.03 . The central body is connected with the sheath membrane by fingerlike convoluting protrusions.Samenvatting Er werd elektronenmicroscopisch onderzoek verricht aan haustoriën, geïsoleerd uit komkommerbladen geïnfecteerd met echte meeldauw (Sphaerotheca fuliginea).De haustoriën bevatten een centraal lichaam van 5 to 7 met veel mitochondriën dat omgeven is door een schede van maximaal 4 die de elektronenbundel gemakkelijk doorlaat. De schede wordt begrensd door een geïnvagineerde membraan van ongeveer 0,03 .Het centrale lichaam is via kronkelend verlopende uitstulpingen verbonden met de schedemembraan.The study has been carried out at the Laboratory of Phytopathology, State Agricultural University, Wageningen, in connection with the activities of T.N.O. Research Unit for Internal Therapy of Plants.     

Germination of powdery mildew conidia in vitro on cellulose membranes

Conidia of several powdery mildews were found to germinate to a high and reproducible percentage on 25 m thick cellulose membranes, laid on modified Czapek Dox agar in Petri dishes. Germination on 45 m thick, uncoated cellulose, coated cellulose, cellulose acetate and collodion membranes always was lower and more irregular than on 25 m thick cellulose. Probably, the water permeability of the membranes is of importance in causing a humidity gradient favourable for germination of powdery mildew conidia.Samenvatting Bij incubatie van conidiën van echte meeldauwschimmels op 25 m dikke cellulosemembranen, gelegd op agar in Petri-schalen werden hoge kiemingspercentages verkregen. Kieming op 45 m dikke, ongecoate cellulose, gecoate cellulose, cellulose-acetaat- en collodionmembranen was altijd slechter en onregelmatiger dan op 25 m dikke cellulosemembranen. Waarschijnlijk is de waterdoorlaatbaarheid van de membranen van belang voor de kieming door de vorming van een vochtigheidsgradient.     

Toxigenic Fusarium Species of Liseola Section in Pre-harvest Maize Ear Rot, and Associated Mycotoxins in Slovakia

The occurrence of Fusarium species of Liseola section and related toxins was investigated for two years (1996 and 1998) on maize ear rot samples collected in the most important areas for maize growing in Slovakia. The species most frequently isolated was F. verticillioides, followed by F. proliferatum in 1996 and F. subglutinans in 1998. Most of the strains belonged to mating populations A, D, and E of the teleomorph Gibberella fujikuroi. Fusarium graminearum was also frequently recovered in both the years of investigations. Toxin analysis of maize ears showed that most of the samples (21 out of 22) were contaminated with at least one toxin. In particular, the concentration of fumonisin B₁, and fumonisin ₂ was up to 26.9 and 5.1gg^-1, respectively in 1996, and up to 12.1 and 6.3gg^-1, respectively in 1998. Beauvericin was detected only in one sample in 1996. Seven samples in 1996 were contaminated by fusaproliferin up to 8.2gg^-1, but just traces of the toxin were found in one sample in 1998. All 29 strains of F. verticillioides, two of three strains of F. proliferatum and none of eight F. subglutinans strains isolated from samples produced fumonisin B₁ in culture on whole maize kernels (0.1–5646 and 940–1200ugg^-1, respectively). Two strains of F. subglutinans and two of F. proliferatum produced beauvericin (up to 65 and 70gg^-1, respectively). Ten strains of F. verticillioides produced beauvericin: 9 strains produced a low amount (up to 3gg^-1), while only one of them produced a high level of toxin (375gg^-1). Fusaproliferin was produced by two F. proliferatum strains (220 and 370gg^-1), by seven F. subglutinans (20–1335gg^-1) and by three F. verticillioides (10–35gg^-1). This is the first report on fusaproliferin production by F. verticillioides, although at low level.     

A virus disease of cultivated mushrooms in The Netherlands

Samenvatting In Nederland treedt een ziekte op in de champignoncultuur, die gelijkenis vertoont met de Die-back disease in Engeland. Uit zieke champignons werden drie soorten virusdeeltjes geïsoleerd: bolvormige met een diameter van 25 m (Fig.2 en 3), respectivelijk 34 m (Fig. 1), en langwerpige deeltjes met afgeronde einden van 19×50 m (Fig. 2).Inoculatie met een celvrij preparaat, waarin naast enige virusdeeltjes van 25 m en 19×50 m voornamelijk deeltjes van 34 m voorkwamen, bracht voor de ziekte karakteristieke symptomen teweeg. Herisolatie van de drie soorten virusdeeltjes uit deze kunstmatig geïnfecteerde culture bleek mogelijk te zijn. Mechanische inoculatie kan een belangrijk hulpmiddel zijn bij het onderzoek naar infectivermogen van de verschillende soorten virusdeeltjes afzonderlijk.     

Prey consumption during development as well as longevity and reproduction of Typhlodromus pyri Scheuten (Acari, Phytoseiidae) at higher temperatures in the laboratory

The predatory mite Typhlodromus pyri Scheuten (Acari, Phytoseiidae) has been reported as an important predator of the European red mite, Panonychus ulmi (Koch) (Acari, Tetranychidae) in apple culture and vineyards at below 25°C. However, sufficient biological data was lacking on its efficiency at temperatures above 25°C. Therefore, the purpose of the present laboratory work was to obtain experimental data on prey consumption during development as well as longevity and reproduction of T. pyri on apple leaf discs and in Plexiglas cells at constant temperatures of 25±2°C and 30±2°C with P. ulmi as prey.The results showed that mean daily and total prey consumption by both the nymphs and adults of T. pyri decreased significantly on both the arenas as the temperature was increased from 25°C to 30°C, whereby adult prey consumption, both mean daily and total, was higher than that of nymphs. Prey consumption by both the nymphs and adults was significantly higher in the Plexiglas cells than on the leaf discs at both temperatures. Mean total prey consumption during nymphal development was 16.1 () and 12.8 () at 25°C compared to 7.0 () and 5.8 () preys at 30°C on the apple leaf discs and 46.0 () and 38.5 () at 25°C compared to 25.2 () and 20.3 () preys at 30°C in the Plexiglas cells. Mean duration of nymphal development was similar for the two sexes at the same temperature, but it was longer at 25°C than at 30°C. It was 6.0 and 4.0days on the apple leaf discs while 7.0 and 6.0days in the Plexiglas cells at 25°C and 30°C, respectively. Mean daily and total prey consumption by both male and female adults also decreased with the increasing temperature, whereby the females consumed more than double the mean total number of prey than the males on both the arenas of observation and at both temperatures: 355.4 versus 149.7 preys at 25°C and 192.2 versus 85.6preys at 30°C on the leaf discs and 826.8 versus 374.5 preys at 25°C and 488.9 versus 187.9 preys at 30°C in the Plexiglas cells. Longevity of the females was longer than males on both arenas and at both temperatures and it was longer at 25°C than at 30°C. Mean total longevity on the apple leaf discs was 68.3 () and 50.8 () days at 25°C compared to 52.5 () and 36.8 () days at 30°C, while in the Plexiglas cells it was 91.0 () and 65.8 () days at 25°C compared to 75.3 () and 48.5 () days at 30°C. Reproduction in females also decreased significantly with increasing temperature. It decreased from 62.0 to 39.0 eggs/female on the leaf discs and 75.0 to 47.1 eggs/female in the Plexiglas cells. The females laid significantly higher numbers of eggs at both temperatures in the Plexiglas cells than on the leaf discs. Oviposition period in females was 30days at 25°C on both the arenas, while at 30°C it was 26days on the apple leaf discs and 27days in the Plexiglas cells.     

Metabolism of phaseollin by different races of Colletotrichum lindemuthianum

The ability of four races of the bean pathogenColletotrichum lindemuthianum to metabolize the phytoalexin phaseollin in shake cultures was compared. Apart from some differences in the rate of conversion, all races metabolized the phytoalexin in the same way. Phaseollin was first converted to 6a-hydroxyphaseollin, and this product was further metabolized to 6a, 7-dihydroxyphaseollin. No metabolites of the latter compound could be detected.6a, 7-Dihydroxyphaseollin was as inhibitory as phaseollin to race 11, but was only slightly inhibitory to races 1, 2 and 1.Samenvatting Een vergelijkend onderzoek werd verricht naar het vermogen van vier fysiologische rassen van het bonepathogeenColletotrichum lindemuthianum om het fytoalexine phaseolline om te zetten.In schudculturen waaraan 10 g phaseolline/ml was toegevoegd, werd dit door alle fysio's op gelijke wijze omgezet, hoewel met verschillende snelheid (Fig. 1). Steeds werd phaseolline eerst omgezet tot 6a-hydroxyphaseolline, en dit produkt vervolgens tot een verbinding die geïdentificeerd kon worden als 6a, 7-dihydroxyphaseolline. Hierna konden geen verdere produkten worden aangetoond.6a, 7-Dihydroxyphaseolline was even fungitoxisch als phaseolline voor fysio 11, maar was slechts weinig fungitoxisch voor de fysio's 1, 2 en 1 (Tabel 1).De verschillen in omzettingssnelheid van phaseolline en in gevoeligheid voor phaseolline ee zijn omzettingsprodukten die tussen de fysio's gevonden zijn, zijn onvoldoende om de fysiospecifieke interacties tussen de boon en de verschillende fysio's vanC. lindemuthianum te verklaren.     

The isolation of a further new race of Erysiphe graminis DC. f.sp. hordei Marchal and the genetical basis of the resistance of ‘Lyallpur 3645’

Besides the race Amsel-C₂, a new race of barley mildew (Erysiphe graminis DC. f.sp.hordei Marchal) has been isolated from a still resistant variety L 94. This race has provisionally been denoted Lyallpur 3645-C₁₇. It is able to overcome the resistance of Lyallpur 3645.It appears most likely that the barley variety Lyallpur 3645 has two closely linked genes for resistance, one for hypersensitivity and the other for an intermediate type of reaction. The first is present in the variety Amsel and both in Heine 4808.The reactions indicate that race Lyallpur 3645-C₁₇ has only one gene for virulence in addition to the ones present in race Amsel-C₂.A survey is given of the seedling reaction of some 60 previously very or moderately resistant varieties, after infection with the two new races.Samenvatting Twee fysio's van gerstemeeldauw,Erysiphe graminis DC. f.sp.hordei Marchal zijn gevonden, waarvan één niet eerder is beschreven. Dit laatste fysio wordt voorlopig aangeduid als Lyallpur 3645-C₁₇, het andere is het zgn. Amsel-C₂-fysio.Met behulp van beide fysio's is duidelijk geworden dat de lijn Lyallpur-3645 twee nauw gekoppelde resistentiegenen bezit; een gen voor een overgevoeligheidsreactie en een ander gen voor een intermediaire reactie.In het ras Amsel is alleen het overgevoeligheidsgen aanwezig, in Heine 4808, evenals Amsel afkomstig van kruisingen met Lyallpur 3645, zijn beide genen aanwezig.Het fysio Lyallpur-3645-C₁₇ lijkt daarom één gen voor virulentie meer te hebben dan Amsel-C₂.Tenslotte is een overzicht gegeven van de kiemplantreactie na infectie met beide fysio's van ongeveer 60 gerstrassen die eerder zeer goed of matig resistent waren.     

Infection of Tomicus piniperda (Col., Scolytidae) with Canningia tomici sp. n. (Microsporidia, Unikaryonidae)

Canningia tomici sp. n. (Microsporidia, Unikaryonidae) infects the midgut epithelium, the gut muscules, Malpighian tubules, connective tissues, adipose tissues and the gonads of the pine shoot beetle, Tomicus piniperda (L.) (Coleoptera, Scolytidae). The infection is present in populations of Tomicus piniperda in Europe and in the United States. Uninucleate oval single spores occur in two sizes: 2.8±0.4× 1.4±0.4m and 3.8±0.3×2.0±0.2m. The polar filament of this microsporidium is fixed subapically in a flat anchoring disc. The thick posterior lamellae of the binary polaroplast are asymmetric due to the lateral fixation of the polar filament.     

Silene armeria,a test plant for carnation etched ring virus

A test plant grown from seed was discovered which may be useful for the detection of carnation etched ring virus (CERV) in carnations. InSilence armeria plants, infected with CERV, necrotic line patterns and blotches may develop about 2–3 weeks after inoculation, but this reaction is not very reliable. WhenS. armeria is infected with carnation mottle virus (CaMV) the plants show hardly perceptible symptoms consisting of a faint mosaic of the leaves and slight stunting of the plants. However, whenS. armeria plants, infected with CaMV, are inoculated with CERV, necrotic lines, rings and blotches develop quite clearly. Thus infection with CaMV makesS. armeria a useful indicator for CERV. Also in the carnation cultivar Joker a synergism exists between the two viruses, severe symptoms resulting from addition of CaMV to CERV-infected plants that otherwise show few if any symptoms.Samenvatting Een uit zaad gekweekte tosplant werd ontdekt, die van belang kan zijn voor het aantonen van het carnation etched ring-virus in anjers. WanneerSilene armeria besmet wordt met dit virus treedt er ongeveer 3 weken na de inoculatie een systemische reactie op bestaande uit necrotische lijnen, kringen en soms vlekken op de bladeren. Deze reactie is evenwel niet erg betrouwbaar. Wordt echter het etched ring-virus geïnoculeerd op planten vanS. armeria die reeds met het carnation mottle-virus besmet zijn — welk virus zwakke symptomen zoals een lichte bontheid in het blad en wat groeivertraging veroorzaakt — dan ontstaan weer de necrotische lijnen, kringen en vlekken. Hierdoor kan de plant als een betrouwbare indicator voor het etched ring — virus worden beschouwd. In de anjercultivar Joker kan ook een dergelijk synergisme aangetoond worden tussen de twee genoemde virussen. Wanneer Joker-planten zonder mottle-virus, maar met etched ring-virus, besmet worden met mottle-virus, verschijnt een heftig ziektebeeld bestaande uit bontheid van het jonge blad en hevige necrotische verschijnselen op de oudere bladeren.     

Electron microscopical investigations of mosaic diseased wheat plants found in Italy

Summary For some years past at several places in the province of Brescia a mosaic disease of wheat has been detected which probably must be attributede to a virus (Grancini, 1959). Presumably the same disease has recently been constatated in other provinces of North Italy.Electron microscopical study of diseased wheat leaves showed that the preparations which were obtained with the dipping method ofBrandes (1957) all contained rod-shaped virus particles with a length of 300 m. These particles were absent from healthy plants. Whether or not this virus is directly responsible for the mosaic disease could not be established, since we did not succeed in transmitting the virus artificially.Samenvatting Sedert einige jaren wordt op verschillende plaatsen in de provincie Brescia een mozaïekziekte bij de tarwe gevonden, waarvna de oorzaak waarschijnlijk aan een virus moet worden toegeschreven (Grancini, 1959).Bij elektronemicroscopisch onderzoek van zieke bladeren is gevonden, dat de preparaten, welke met de doop-methode vanBrandes (1957) verkregen waren, alle staafvormige virusdeeltjes ter lengte van 300 m bevatten (fig. 1). In preparaten van gezond bladmateriaal kwamen deze deeltjes niet voor. Of dit virus direct aansprakelijk is voor de mozaïekziekte kon nog niet aangetoond worden, aangezien het tot nu toe niet gelukt is het virus langs kunstmatige weg over te brengen.     

Effect of eosin Y on the formation of local lesions and on the accumulation of callose in ‘Samsun NN’ tobacco and French bean leaves inoculated with tobacco mosaic virus

When leaf-halves of Samsun NN tobacco or bean plants were floated on a solution of 10–15 M eosin Y after inoculation with tobacco mosaic virus (TMV) and kept at 20° C, local lesion formation was markedly diminished. There was also a decrease in the size of the lesions.Depending on the temperature very strong fluorescence due to callose formation was seen around the lesions in eosin Y-treated leaf-halves of Samsun NN tobacco and bean plants. It lasted from 3–5 days after inoculation, whereas fluorescence around lesions in the water-treated control leaves disappeared within 2–3 days after inoculation.When leaf discs of Samsun tobacco, a systemic host for TMV, were floated on a solution of eosin Y after inoculation with TMV and kept at 20°C for 5 days, TMV multiplication was not prevented. Callose deposition could be detected, neither in eosin Y-treated nor in water-treated control leaves.The relation between the inhibition of local lesion formation and the accumulation of callose in eosin Y-treated leaves is discussed.Samenvatting Het is bekend dat er een verband bestaat tussen afzetting van callose en de vorming van lokale lesies bij verschillende virus-waardplantcombinaties. Tevens staat vast dat eosine ophoping van callose op zeefplaten veroorzaakt. Onderzocht werd nu of eosine Y van invloed is op de vorming van lokale lesies en tevens ophoping van callose veroorzaakt in bladeren van Samsun NN-tabak en boon, geïnoculeerd met tabaksmozaïekvirus (TMV).Het bleek dat bladhelften van tabak die, na inoculatie met TMV, bij 20°C gedreven hadden op een oplossing van 10 of 15 M eosine Y, minder en kleinere lesies hadden dan de controlehelften die op water hadden gedreven (Tabel 1; Fig. 1). Bij 25°C werden deze effecten niet waargenomen (Fig. 2). Een concentratie van 15 M veroorzaakte wat beschadiging van de bladeren (verbruining van een deel van de zijnerven).Bij bladhelften van de boon was geen beschadiging te zien bij een concentratie van 15 M. Bij bonebladeren geïnoculeerd met TMV bleek behandeling met eosine Y zowel bij 20°C als bij 25°C en zelfs bij 30°C minder en kleinere lesies tot gevolg te hebben (Tabel 2; Fig. 3 en 4).Als gezonde bladhelften van Samsun NN-planten te drijven waren gelegd op water verscheen er callose in de buurt van het wondvlak (Fig. 5). Deze ophoping van callose was sterker als de bladhelften hadden gedreven op eosine Y in concentraties van 10 of 15 M (Fig. 6). In de zijnerven, die als gevolg van de behandeling met 15 M bruin waren geworden, was eveneens een sterke fluorescentie als gevolg van de aanwezigheid van callose te zien (Fig. 7 en 8).Als bladhelften van Samsun NN-planten na inoculatie met TMV te drijven waren gelegd op oplossingen van 10 of 15 M bij een temperatuur van 20°C bleek er niet alleen een reductie in aantal en afmeting van de lesies opgetreden te zijn, maar ook sterke fluorescentie als gevolg van aanzienlijke callose-afzettingen rondom de in hun uitbreiding geremde lesies (Fig. 9). De sterke fluorescentie verdween zelfs niet 3–5 dagen na inoculatie, hoewel bij bladeren die op water hadden gedreven dit al na 2–3 dagen het geval was (Fig. 10). Hadden de bladhelften na inoculatie echter bij 25°C op eosine Y gedreven dan was de fluorescentie rondom de lesies dezelfde als in de bladhelften die op water hadden gedreven.Bij bladhelften van gezonde bonen was niet veel ophoping van wondcallose waarneembaar en evenmin stimuleerde eosine Y de vorming ervan. Wel bracht deze stof een ophoping van callose teweeg op de zeefplaten van bladnerven (Fig. 11). Eveneens was er in de met eosine Y behandelde bladhelften fluorescentie in delen van de zijnerven (Fig. 12).Bij bonebladeren die waren geïnoculeerd met TMV was een sterke afzetting van callose te zien rondom de lesies die zich niet meer uitbreidden als gevolg van behandeling met eosine Y bij temperaturen tussen 20°C en 30°C (Fig. 13). In de controlehelften die op water hadden gedreven verdween de fluorescentie binnen 2 dagen na inoculatie (Fig. 14).Hadden bladschijfjes van Samsun-tabak na inoculatie met TMV gedreven op een oplossing van eosine Y dan bleek de virusvermeerdering in deze schijfjes niet geremd te zijn (Tabel 3).We kunnen concluderen dat er een correlatie bestaat tussen de hoeveelheid afgezette callose in de bladeren en de uiteindelijke grootte van de lokale lesies. De vraag blijft echter nog wel bestaan of callose-afzetting inderdaad de verspreiding van virus naar naburige cellen verhindert.     

Quantitative studies on dispersal of Pseudocercosporella herpotrichoides spores from infected wheat straw by simulated rain

Splash dispersal ofPseudocercosporella herpotrichoides spores from infected wheat straw was investigated using simulated rainfall (rate 13.8l h^–1 m^–2, volume mean diameter 2.9 mm) and wind (2 m sec^–1) in a raintower/wind tunnel complex. Spores were deposited on the floor of the wind tunnel up to 1 m upwind and 2.5 m downwind from the centre of the straw and impacted on vertical surfaces at heights up to 36 cm above it. Fewer spores were collected with increasing distance from the straw and with increasing height. Most spore-carrying splash droplets were in the size range 400–600 m and very few were less than 200 m.Our results show that these spores are generally dispersed over short distance, which is consistent with field observations.Samenvatting Spetterverspreiding vanPseudocercosporella herpotrichoides van besmet tarwestro werd onderzocht met behulp van nagebootste regen (13,8 l uur^–1 m^–2, gemiddelde druppel diameter 2,9 mm) en wind (snelheid 2 m sec^–1) in een proefopstelling van een regentoren en een windtunnel. Sporen werden op de vloer van de windtunnel gedeponeerd tot 1 m afstand tegen de wind in, gerekend vanaf het centrum van het tarwestro, en met de wind mee tot 2,5 m afstand daarvan. Op verticale vlakken werden sporen op een hoogte van 0 tot 36 cm boven de vloer van de windtunnel opgevangen. Naarmate de afstand en de hoogte toenamen werden er minder sporen gevonden. De meeste spetters met sporen hadden een diameter van 400–600 m en slechts enkele waren kleiner dan 200 m.Onze resultaten tonen aan dat de sporen in het algemeen slechts over korte afstanden verspreid worden, hetgeen overeenkomt met veldwaarnemingen.     

Cucumis virus 2 in Nederland

Summary Some properties ofCucumis virus 2, occurring in The Netherlands were studied. From electron micrographs can be concluded that the virus particles are rod-shaped, with a length of about 325 m (fig. 1, 2 and 3).The thermal inactivation point, the dilution-endpoint and the length of the rods of this virus agree with those ofCucumis virus 2 as described in literature. There is a close resemblance of this virus with tobacco mosaic virus.     

Comparison of immunofluorescence microscopy and dilution-plating for the detection of Xanthomonas campestris pv. campestris in crucifer seeds

The correlation between immunofluorescence microscopy (IF) and dilution-plating on nutrient starch cycloheximide agar (NSCA) or NSCA with the addition of nitrofurantoin and vancomycin (NSCAA) was studied for the detection ofXanthomonas campestris pv.campestris (Xcc) in crucifer seeds. When checking 50 l of the seed extract in IF, IF and dilution-plating gave corresponding results (both positive or negative) for 45.4–56.4% of the samples tested. No differences were observed in this respect between tests using a polyclonal antiserum (PCA 94) and replicate tests using monoclonal antibodies (MCA 20H6). When 20 l of the seed extract was checked in IF, 67.3–71.3% of the samples tested were both positive or negative with dilutionplating and IF. IF negative and dilution-plating positive samples were found for 0.0–7.3% of all samples tested. The percentage of IF positive and dilution-plating negative samples ranged from 26.7–29.2 (20 l seed extract checked) to 41.8–47.3% (50 l seed extract checked). Generally, the probability of isolating Xcc increased with increasing numbers of fluorescent cells found in IF. Above 10 000 cells per ml the probability of isolating Xcc ranged from 57.1–81.8%. Increasing the extraction time from 5 min to 2.5 h shaking showed no significant increase of the number of samples found positive in IF and dilution-plating. However, when using both 5 min and 2.5 h shaking as compared to 5 min shaking only, more samples can be found positive in IF (1.0–14.5%) and dilution-plating (3.0–18.5%). Examining 1 l instead of 50 l of the sample smear, would increase the correspondence between IF and dilution-plating results up to minimally 69.1% (MCA 20H6). However, the risk of false-negative results in IF as compared to dilution-plating would also increase.     

Morphology and intracellular localization of bacilliform virus particles associated with the clover enation disease

In ultrathin sections of tumorous tissues of white clover plants artificially infected by grafting with the clover enation virus nuclei and nucleoli were very much enlarged. Such nuclei contained massive amounts of tubular particles in crystalline array. In spaces between the nuclear membrane lamellae such particles had an additional coat and usually occurred in irregular accumulations. These bacilliform particles measured about 200 × 80 m. This virus was not found in normal tissues.Two other viruses with elongated particles of 475 and 665 m were also observed in non-neoplastic tissues. They were easily detected in negatively stained chop preparations, rapidly transmitted by sap, and considered to be mere contaminants.Enation virus diseases are heterogeneous in epidemiology and etiology. Several have recently been found associated with dense accumulations of big spherical or polyhedral virus particles. The virus detected here closely resembles several bacilliform viruses described in recent years. These viruses are quite different in symptomatology and epidemiology.     

Effects of fusaric acid on cells from tomato cultivars resistant or susceptible toFusarium oxysporum f. sp.Lycopersici

Cell suspension cultures were set up from two tomato cultivars, one resistant, (Rio grande) and one susceptible (63.5) toFusarium oxysporum f. sp.lycopersici. Growth rates of the two cell cultures were comparable. Toxicity of fusaric acid, expressed as the fresh weight loss, was analyzed: It was significant in both cases after 10 h, but toxicity was twice as high for 63.5 suspension cells. In the same way, electrolyte leakage caused by fusaric acid was three times more important for 63.5 suspension cells. Moreover, fusaric acid treatment resulted in an acidification of the extracellular medium for 63.5 suspension cells (0.4 pH unit), whereas an alkalization was observed for Rio grande suspension cells (0.2 pH unit). Preliminary experiments suggest that fusaric acid was partially metabolized by Rio grande suspension cells, however, no detoxified forms of fusaric acid were detected either in cells or in culture filtrates. For these two tomato cultivars, the differences in sensitivity to fusaric acid of cultivated cells correspond to the differences in plant susceptibility toFusarium oxysporum f. sp.lycopersici.Abbreviations BAP 6-benzylaminopurine - conductivity - 2,4-D 2,4-dichlorophenoxyacetic acid - EtOAc ethyl acetate - FA fusaric acid - resistivity     

Influence of mixed biocide GCSC-BtA on the pupae and adult stages of Apanteles plutellae Kurd. (Hym., Braconidae) and its host. Plutella xylostella (L.) (Lep., Plutellidae)

This paper deals with the influence of the mixed biocide GCSC-BtA on the pupal and adult stages of Apanteles plutellae Kurd. (Hym., Braconidae) and its host, Plutella xylostella (L.) (Lep., Plutellidae). The results show that mortalities of the pupae of P. xylostella in the direct-dip bioassay were 84.67%, that of the adults in the residue bioassay at 1.2500mg/ml concentration of GCSC-BtA were 78.00% which were significantly higher than the mortality values for the pupae with 54.62% and adults with 48.13% of A. plutellae. In contrast, cypermethrin showed extremely high toxicity to the pupae with 94.58% and adults with 86.00% mortality values of A. plutellae as compared to the low mortality values of 42.14% for the pupae and 32.11% for the adults of P. xylostella, with the same concentrations and bioassay methods. The LC₅₀ values of GCSC-BtA were 0.3402, 0.5516 and 1.2405, 1.9480mg/ml for the pupae and adults of P. xylostella and A. plutellae, respectively, while the LC₅₀ values for cypermethrin were 1.5652, 2.3471 and 0.1096, 0.1152mg/ml, respectively. GCSC-BtA was found more toxic to the pupae and adults of P. xylostella and safer to the pupae and adults of A. plutellae than cypermethrin. The possibilty of using GCSC-BtA against P. xylostella under partial control by A. plutellae in vegetable fields is discussed.     

Identity of red currant spoon leaf virus

Summary Red currant spoon leaf virus, isolated from red currant in The Netherlands, is a strain of raspberry ringspot virus; it shares most of its antigenic groups with the type strain from Scottish raspberry but causes distinctive symptoms inPetunia hybrida. It differs from tomato ringspot virus, obtained byHildebrand (1942) from red currant in the United States.Klesser's (1951) red currant ringspot virus is probably the same as red currant spoon leaf virus.Samenvatting Het hier beschreven onderzoek heeft uitgewezen, dat het in Nederland uit rode bes geïsoleerde lepelbladvirus (van der Meer, 1960) een stam van het ringspot-virus van framboos is. Hoewel het lepelbladvirus de meeste antigenen gemeen heeft met de type-stam van het framboze-ringspot-virus, die uit een Schotse frambozeplant werd verkregen (tabel 1), kunnen beide worden onderscheiden op grond van de symptomen die zij opPetunia hybrida teweegbrengen. Het lepelbladvirus verschilt van het ringspot-virus van tomaat, dat in de Verenigde Staten doorHildebrand (1942) uit rode bes werd geïsoleerd. Het doorKlesser (1951) bestudeerde ringspot-virus van rode bes is waarschijnlijk hetzelfde als het lepelbladvirus.     

An electron microscope study of tomato spotted wilt virus in the plant cell

Characteristic particles of about 70 m diameter were found in tomato spotted wilt virus (TSWV) infected cells of roots, stems, leaves and petals of several plant species. These particles were similar in size and form to those found in the pellets of partially purified infective TSWV.