A method to test wheat leaves for their reactions to inoculation with Septoria species

The construction and application is described of a polystyrol humidity box in which wheat leaves, while continuing to function as parts of living plants, can be tested for their reactions toSeptoria spp. in an atmosphere nearly saturated with water, as is required for successful infection. The method is simple, accurate ans inexpensive.Samenvatting Voor dit doel is een z.g. vochtdoos geconstrueerd (Fig. 1A). Het te toetsen blad wordt daar doorheen geleid en in de doos geïnoculeerd met een druppel conidiën-suspensie van de schimmel. Onder het blad staat wat water in de doos (Fig. 1B). Na afsluiting ontstaat in de doos de hoge luchtvochtigheid van bijna 100% die nodig is voor de infectie. Dit wordt op deze wijze eenvoudig en goedkoop gerealiseerd. De bladeren die zo worden getoetst blijven onbeschadigd functioneren aan de plant. Na enkele dagen kan de doos worden geopend en kan de symptoom-ontwikkeling worden afgewacht en gevolgd (Fig. 3A, 3B en 4). De methode leent zich voor nauwkeurig werk en vereist zeer weinig infectiemateriaal. De Technische en Fysische Dienst voor de Landbouw (TFDL), Wageningen, ontwierp en construeerde een statief voor het gebruik van de vochtdozen in serie (Fig. 2).     

Factors influencing internal fruit rot of cucumber caused by Didymella bryoniae

Several factors influencing the incidence of internal fruit rot of cucumber caused byDidymella bryoniae were studied.Internal infection of fruits is achieved via the flower. However, in most cases the majority of the fruits escaped infection after flower inoculation. It took more than two days for the fungus to reach the fruit after infection of the style. A mechanical barrier was not detected in the fruit tip within three days after inoculation of the open flower.Inoculation of wilted flowers resulted in 60% less infection than inoculation of fresh flowers. Blossom excision reduced fruit infection with ca 75%. Growing plants under drought stress markedly increased the incidence of internal fruit rot.Neither the method of inoculation, nor the composition of the inoculum, nor the relative humidity influenced the incidence of internal fruit rot. Fruit thinning, duration of fruit growth, flowering period and the removal of parts of the flower had no effect either on fruit infection.Cultivars resistant to powdery mildew were also resistant to internal fruit infection. The resistance was associated with a long style and a short flowering period.Growing cultivars in which the flowers quickly fall away from the fruitlets or in which the flowers have no style may solve the problem of internal fruit rot in cucumber.Samenvatting Factoren die van invloed kunnen zijn op het ontstaan van inwendig vruchtrot van komkommer, veroorzaakt doorDidymella bryoniae, werden onderzocht.Inwendige vruchtinfectie vindt plaats via het bloempje. Bijna altijd ontsnapte echter het grootste deel van de vruchten aan een aantasting als de bloem werd geïnoculeerd. Het duurde meer dan twee dagen voordat de schimmel via de stijl de vrucht had geïnfecteerd. In de punt van de vrucht werd binnen drie dagen na inoculatie van de open bloem geen mechanische barrière gevonden.Na inoculatie van verwelkte bloemen kwam 60% minder aantasting voor dan na inoculatie van bloemen die pas open waren. Het verwijderen van het bloempje reduceerde de aantasting met ca. 75%. Het optreden van inwendig vruchtrot nam aanzienlijk toe door de planten onder droge omstandigheden te telen.Noch de methode van inoculatie, noch de samenstelling van het inoculum, noch de relatieve luchtvochtigheid beïnvloedden het optreden van inwendig vruchtrot. Vruchtdunning, duur van de vruchtgroei, bloeiduur en het verwijderen van delen van de bloem hadden ook geen effect op de aantasting.Cultivars die resistent waren tegen echte meeldauw vertoonden ook resistentie tegen inwendige vruchtaantasting. De resistentie was gecorreleerd met een lange stijl en met een korte bloeiduur.De teelt van cultivars waarvan de bloemdelen snel van de vruchtbeginsels afvallen, of waarvan de bloempjes geen stijl hebben, zou het probleem van inwendig vruchtrot bij komkommer kunnen oplossen.     

Influence of time of transition from night to day temperature regimes on incidence of Didymella bryoniae and influence of the disease on growth and yield of glasshouse cucumbers

The influence of transition from night to day temperature 3 h before, 1 h before, 1h after and 3 h after sunrise on the incidence ofDidymella bryoniae was studied both on inoculated and on uninoculated glasshouse-grown cucumber plants. The effect of inoculation on plant growth and fruit production was studied as well.The later the transition to day temperature took place, the longer were the periods with a high relative air humidity and of condensation of water on fruits.The time of transition had no effect on plant growth, yield, disease incidence on growing tips, number of lesions on the main stems of uninoculated plants and external fruit rot. The later the transition to day temperature took place, the more lesions on the main stem of inoculated plants appeared and the higher was the incidence of internal fruit rot.Inoculation of plants increased the number of lesions on the main stem, the disease incidence on growing tips, the production of misshapen fruits and the internal and external fruit rot. The number of secondary side shoots was incrreased but the total number of their internodes was reduced by inoculation.Inoculation caused an 18% reduction in number of internodes over a period of four weeks and a 10% reduction in number of fruits in the corresponding harvest period.The consequences of a more humid glasshouse climate and of a high infection pressure ofD. bryoniae for the grower are briefly discussed.Samenvatting De invloed van het 3 uur vóór, 1 urr vóór, 1 uur na en 3 uur na zonsopgang overgaan van de nacht-naar de dagtemperatuur op het optreden vanDidymella bryoniae werd zowel op geïnoculleerde als op niet-geïnocullerde planten van kaskomkommers onderzocht. De invloed van inoculatie op de groei van de planten en de produktie van vruchten werd eveneens nagegaan.Hoe later naar de dagtemperatuur werd overgegaan, hoe langer de perioden met een hoge relatieve luchtvochtigheid waren en hoe langer de perioden waarin condensatie van water op vruchten optrad.Het tijdstip van overgang had geen effect op de groei van de planten, de opbrengst, de aantasting van groeipunten, het aantal lesies op de hoofdstengel van niet geïnoculeerde planten en uitwendig vruchtrot. Hoe later naar de dagtemperatuur werd overgegaan, hoe meer lesies na vier weken op de hoofdstengel van geïnoculeerde planten en hoe meer vruchten met inwendig rot voorkwamen.Door inoculatie van de planten nam het aantal lesies op de hoofdstengel, de aantasting van groeipunten, de produktie van stekvruchten en het aantal vruchten met inen uitwendig rot toe. Het aantal zijscheuten van de tweede orde nam toe, maar het totaal aantal internodiën ervan nam door inoculatie af. Inoculatie reduceerde het aantal internodiën met 18% over een periode van vier weken en die van het aantal vruchten met 10% in de overeenkomstige oogstperiode. De praktische consequenties van eenSeconded to the Glashouse Crops Research and Experiment Station, Zuidweg 38, 2671 MN Naaldwijk, the Netherlands     

Acute ozone exposure predispose Phaseolus vulgaris beans to botrytis cinerea

The impact of ozone in predisposingPhaseolus vulgaris toBotrytis cinerea has been investigated. One day after 8 h exposures to 0, 120, 180 and 270 g ozone m^–3, primary and trifoliate leaves of four bean cultivars were detached and inoculated with conidia suspended in water or in an inorganic phosphate (Pi) solution. Visible ozone injury increased with increasing ozone concentrations in all cultivars. Primary leaves were more sensitive than trifoliate leaves. Conidia suspended in Pi solution caused lesions on healthy leaves, whereas conidia in water did not. Ozone-injured leaves of all cultivars showed lesions byB. cinerea after inoculations in water. The number of lesions was significantly correlated with ozone injury for primary leaves. After Pi inoculations, the number of lesions on the ozone-sensitive cultivars also increased with increasing ozone concentrations. However, the ozone-tolerant cultivar Groffy showed first a decrease in the Pistimulated infection at the lowest ozone dosages. The trifoliate leaves of all cultivars were less predisposed to the fungus than the primary leaves. The results indicate that realistic concentrations of ozone enhance the predisposition of bean leaves toB. cinerea. The rate of enhancement depends on the level of ozone-induced injury which was influenced by cultivar, leaf and ozone concentrations.Samenvatting De invloed van ozon op de vatbaarheid van boon voorBotrytis cinerea werd onderzocht. Een dag na de blootstelling van vier bonecultivars gedurende 8 uur aan 0, 120, 180 en 260 g ozon m^–3, werden primaire en drietallige bladeren geïnoculeerd met conidiën in water of in een anorganische fosfaatoplossing (Pi). Zichtbare beschadiging door ozon nam met de concentratie toe in alle cultivars. De primaire bladeren waren gevoeliger dan de drietallige. In tegenstelling tot conidiën in water, verooraakten conidiën in de Pi-oplossing lesies op gezonde bladeren. Bij ozonbeschadiging vertoonden bladeren van alle cultivars lesies doorB. cinerea na inoculatie in water. Voor primaire bladeren was het aantal lesies significant gecorreleard met de bladbeschadiging. Na Pi-inoculatie nam bij de ozongevoelige cultivars het aantal lesies ook toe met de concentratie ozon. Echter, de ozontolerante cultivar Groffy vertoonde eerst een afname in de door Pi gestimuleerde infectie bij de laagste ozonconcentratie. De door ozon verhoogde vatbaarheid van drietallige bladeren was minder dan die van primaire bladeren. De resultaten tonen aan dat realistische concentraties van ozon boon vatbaarder maken voorB. cinerea. Deze stijging in vatbaarheid is afhankelijk van het niveau van de ozonbeschadiging die wordt beïnvloed door cultivar, soort blad en ozonconcentratie.     

Factors influencing external fruit rot of cucumber caused by Didymella bryoniae

Several factors influencing the occurrence and extent of external fruit rot caused byDidymella bryoniae on cucumbers in the post harvest period were studied.The minimum, optimum and maximum temperatures for growth of the fungus on fruits were circa 10, 23 and 35°C, respectively. The influence of the temperature on the growth of the fungus in vitro and in vivo was about similar. The fitness of the fungus diminished by storing inoculated fruits at about the maximum temperature for growth of the fungus for one day, but this temperature influenced fruit quality negatively. Storing at 10 to 12°C is more advisable.Isolates ofD. bryoniae showed variation in virulence. There was a linear relationship between growth on fruits and growth in vitro of these isolates, but no correlation was found with disease incidence on plants.The degree of fruit rot was increased by more severe wounding, by storing in the dark instead of in the light and by higher nitrogen fertilization of the crop. Relative humidity during storage had no effect on fruit decay. It is very likely that the amount and composition of available nutrients for fungus growth determine the degree of rotting of the fruits.With the present cultivars, external fruit rot can be best controlled by reducing the changes of wounding in the pre- and post-harvest period.Samenvatting Verschillende factoren die van invloed kunnen zijn op het ontstaan en de mate van uitwendig vruchtrot op komkommers in de periode na de oogst, veroorzaakt doorDidymella bryoniae, zijn onderzocht.De minimum, optimum en maximum temperatuur voor de groei van de schimmel op vruchten waren respectievelijk circa 10, 23 en 35°C. De invloed van de temperatuur op de groei van de schimmel in vitro en in vivo was nagenoeg gelijk. Door geïnoculeerde vruchten een dag bij de maximum temperatuur voor de groei van de schimmel te bewaren, werd de groeikracht van de schimmel verminderd, maar de vruchtkwaliteit werd door deze temperatuur negatief beïnvloed. Het is raadzamer de vruchten bij 10–12°C te bewaren.Isolaten vanD. bryoniae vertoonden een variatie in virulentie. Tussen de groei van deze isolaten op vruchten en de groei in vitro bleek een lineair verband te bestaan, maar er bestond geen verband met de aantasting van planten.De mate van vruchtrot nam toe door de vruchten ernstiger te verwonden, ze in het donker in plaats van in het licht te bewaren en door een hogere stikstofbemesting tijdens de teelt. De relatieve luchtvochtigheid tijdens de bewaarperiode had geen effect op de vruchtaantasting. De hoeveelheden en de samenstelling van de voor de groei van de schimmel beschikbare voedingsstoffen bepalen zeer waarschijnlijk de mate van vruchtrot.Uitwendig vruchtrot kan bij de huidige cultivars nog het best worden tegengegaan door de mogelijkheden van verwonding, zowel in de periode voor als na de oogst, te verkleinen.     

Studies onBotrytis cinerea in tomatoes influence of methods of deleafing on the occurrence of stem lesions

Deleafing is a normal procedure in tomato crops and subsequent infection of the leaf scars byBotrytis cinerea frequently gives rise to stem lesions. Where deleafing is done by breaking off the petiole close to the stem, a cambium forms and the leaf scar is sealed after about seven days. Two to three days after deleafing, only a thin surface layer of dried cells is visible but at that time the leaf scar is unlikely to become infected by conidia of the fungus. When deleafing is done by cutting the petiole about 5 cm from the stem, abscission of the stumps occurs after about three weeks. When the petiole stump is inoculated with conidia ofB. cinerea, abscission occurs after about eight days. In neither case is abscission complete. In old, but still green leaves, an abscission layer gradually develops at the petiole base, so deleafing by cutting the petioles of old leaves might be a promising method of avoiding stem infection byB. cinerea.Samenvatting Het verwijderen van bladeren bij de teelt van tomaten is een normale cultuurhandeling.Botrytis cinerea kan evenwel juist via bladlittekens gemakkelijk de stengel aantasten. Normaliter geschiedt het verwijderen der bladeren door deze nabij de stengel af te breken. Er ontstaat dan een open wond, die pas na ongeveer zeven dagen geheel is afgesloten. Twee dagen na het op deze wijze verwijderen van bladeren is het gehele wondoppervlak, met uitzondering van de houtvaten, met een dun laagje ingedroogde cellen bedekt. Klaarblijkelijk is dit voldoende om infectie doorB. cinerea tegen te gaan, want twee dagen na het verwijderen der bladen slagen kunstmatige infecties op de bladlittekens nauwelijks meer, althans bij planten met circa 35 cm lange stengels.Worden de bladeren op ongeveer 3 cm van de stengel afgesneden en treedt geen aantasting vanB. cinerea op in de bladsteelrest, dan kleurt de stomp geel en wordt na ongeveer drie weken afgestoten of hij droogt geheel in. Wordt de bladsteel wel aangetast, dan vindt afstoting betrekkelijk snel plaats. Na vijf tot acht dagen is een abscissielaag in alle weefsels aanwezig, behalve in en dicht om de vaatbundels. De afstoting is dan ook niet compleet, zodat bladsteelresten aan de stengel kunnen blijven hangen. De schimmel kan dan vanuit deze resten de stengel aantasten. Dit gevaar is veel minder groot als een grotere bladsteelstomp aan de stengel blijft (tabel 1).Het verwijderen van bladeren door afsnijden van bladstelen zou met oudere, maar nog groene bladeren uitgevoerd kunnen worden, omdat in bladstelen van dergelijke bladeren reeds een begin van een abscissielaag aanwezig is. Is een oud blad geel gekleurd, dan is de abscissielaag vrijwel compleet; alleen in de vaatbundels zijn nauwelijks celdelingen opgetreden.Gecombineerd met een hogere stikstofbemesting kan het verwijderen van oud blad, door snijden in plaats van door afbreken, een methode zijn om de ontwikkeling vanB. cinerea in tomatestengels tegen te gaan.The experiments were carried out at the Glasshouse Crops Research and Experiment Station, Naaldwijk.     

Use of carbendazim and carbendazim-resistant yeasts to create different yeast densities on wheat leaves for field studies on biological control

Phyllosphere yeasts may play an important role in suppressing necrotrophic pathogens. In a randomized block design, yeast densities on flag leaves and second leaves of field-grown wheat were left unchanged (D), or were lowered by sprayings with carbendazim (A), or were raised by sprayings with a mixture ofSporobolomyces roseus, Cryptococcus laurentii var.flavescens and nutrients (B), or with carbendazim, carbendazim-resistantS. roseus andC. laurentii var.flavescens and nutrients (C). The application of carbendazim to plots A and C would avoid a biased interference of carbendazim due to other effects than reducing the natural yeast population. Prolonged differences in yeast density would be reflected in differences in severity of diseases caused by carbendazim-insensitive necrotrophic pathogens.Both treatments B and C enhanced the yeast density about 10-fold at the beginning of leaf colonization, 2 to 3 weeks after leaf emergence. Untreated leaves (D), however, were rapidly leaves. Initially, the yeasts were suppressed by carbendazim (A). However, progressively the yeast population consisted of carbendazim-resistant strains which made the carbendazim sprayings ineffective. Therefore, the substantial differences in yeast density were of limited duration. The effect of the treatments on naturally occurringMycosphaerella graminicola (anam.Septoria tritici), Puccinia recondita f. sp.tritici and the total necrotic leaf area (D-value) is discussed.Samenvatting Fyllosfeergisten kunnen misschien een belangrijke rol spelen in de onderdrukking van necrotrofe pathogenen. In een blokkenproef werd de dichtheid van gisten op vlagbladeren en tweede bladeren niet beïvvloed (D) of verlaagd door bespuitingen met carbendazim (A), of verhoogd door bespuitingen met een mengsel van gisten (Sporobolomyces roseus enCryptococcus laurentii var.flavescens en voedingsstoffen (B), of met een mengsel van carbendazim, carbendazim-resistenteS. roseus enC. laurentii var.flavescens en voedingsstoffen (C). De grootste verschillen in dichtheden van de gistpopulaties werden verwacht tussen de behandelingen A en B of C. Door alle veldjes A en C met carbendazim te behandelen wordt een eenzijdig effect van carbendazim, berustend op andere eigenschappen dan de onderdrukking van de natuurlijke gistpopulatie, voorkomen. Langdurige verschillen in de populatiedichtheden van de gisten zouden weerspiegeld kunnen worden in verschillen in aantasting door carbendazimongevoelige necrotrofe pathogenen.Aan het begin van de bladkolonisatie door gisten, 2 tot 3 weken na het verschijnen van het blad, leidde zowel behandeling B als C tot, een 10-voudige verhoging van de gistdichtheid. De onbehandelde bladeren (D) werden echter spoedig door de van nature voorkomende gisten gekoloniseerd en het verschil tussen de onbehandelde en met gist bespoten bladeren werd snel kleiner. Aanvankelijk werden de gisten door carbendazim (A) onderdrukt. Geleidelijk bestond de gistpopulatie echter uit carbendazim-resistente stammen, zodat de carbendazim bespuitingen nauwelijks meer effect hadden. Hierdoor werden grote verschillen in gistdichtheden niet langdurig gerealiseerd. Het effect van de behandelingen op de natuurlijke infectie doorMycosphaerella graminicola (anam.Septoria tritici), Puccina recondita f. sp.tritici en op het totale dode bladoppervlak (D-waarde) wordt besproken.     

Retrospective estimation of the data of infection with beet yellowing viruses in sugar-beet under field conditions

Sugar-beet plants, infected with beet yellows virus (BYV, closterovirus group) or beet mild yellowing virus (BMYV, luteovirus group) develop symptoms on the inoculated leaves on which aphids infected the plant. Symptoms develop also on the systemically-infected leaves to which virus has been transported via the phloem. Systemic infection occurs in the leaves which have just, or not yet appeared at the moment of infection of the plant. All other, older leaves remain uninfected. The infection-date can be estimated by assessing the date of appearance of the oldest systemicallyinfected leaf of a plant. This approach was tested in the field and gave good results.Samenvatting Suikerbieteplanten die besmet zijn met het bietevergelingsvirus, BYV, of met het zwakke vergelingsvirus, BMYV, ontwikkelen symptomen op de geïnoculeerde bladeren, waarop infectieuze bladluizen virus hebben overgedragen, én op de systemisch besmette bladeren waarheen het virus vanuit de geïnoculeerde bladeren is getransporteerd via het vaatsysteem. Bladeren die op het moment van infectie nog niet verschenen zijn of vlak ervóór zijn verschenen, worden systemisch besmet, terwijl oudere bladeren gezond blijven. De infectiedatum kan worden bepaald door aan de hand van temperatuursommen de verschijningsdatum van het oudste systemisch besmette blad te berekenen. Deze methode bleek bij toetsing in het veld goed te voldoen.     

The influence of Verticillium dahliae and drought on potato crop growth. 1. effects on gas exchange and stomatal behaviour of individual leaves and crop canopies

Potato (Solanum tuberosum L.) plants cv.Saturna were subjected to infection withVerticillium dahliae and drought stress. At the early stages of growth, stomatal conductance, transpiration and net photosynthesis were measured at light saturation (PAR>300 m^–2) on individual leaves and with mobile field equipment with the aid of field enclosures. No significant changes in stomatal conductance and gas exchange characteristics occurred as a result ofV. dahliae instomatal conductance, transpiration and and photosynthetic rates, especially on older leaves and on plants exposed to direct sunlight for a longer period of time. In combination with drought,V. dahliae only occasionally showed interaction; their effects being less than additive. High values of coefficients of variatoon necessitated a high number of measurements per treatment; the more so in the inoculated plants which shows thatV. dahliae seems to affect certain leaves while not affecting others early in growth. Crop photosynthesis was less reduced byV. dahliae than individual leaf photosynthesis due to the levelling effect of integration over the whole canopy and possibly through a stimulation of the top leaves. The upper non-affected leaves are responsible for the bulk of photosynthetic crop activity. The results indicate that following an infection withV. dahliae photosynthesis is reduced early in growth as a result of drought stress in the leaves.Samenvatting Aardappelplanten (Solanum tuberosum L.) cv.Saturna werden onderworpen aan stress als gevolg vanVerticillium dahliae en droogte. In vroege stadia van de groei werden stomataire geleiding, transpiratie en netto fotosynthese bij lichtverzadiging (PAR>300 W m^–2) gemeten aan individuele bladeren en met een mobiel instrumentarium met behulp van gewaskappen. Er werden geen significante verschillen gevonden in de waarden van de stomataire geleiding en de gasuitwisslingskarakteristieken als gevolg vanV. dahliae-besmetting tot een maand na opkomst. Daarna leidde infectie metV. dahliae tot een afname van de stomataire geleiding, transpiratie en netto fotosynthese, speciaal bij oudere bladeren en bij planten die meer aan zonlicht waren blootgesteld. Soms vertoondeV. dahliae interactie met droogte en bleken beide effecten minder dan optelbaar. De hoge waarden van de variatiecoëfficiënten maakten een groot aantal metingen per behandeling noodzakelijk; dit was vooral het geval bij metV. dahliae geïnfecteerde planten hetgeen aantoont datV. dahliae vooral in het begin van de groei niet alle bladeren in gelijke mate aantast. Door de matigende invloed van de integratie van alle bladlagen en mogelijk doordat de bovenste bladeren werden gestimuleerd, werd de totale gewasfotosynthese in mindere mate beïnvloed doorV. dahliae dan de individuele bladfotosynthese. De bovenste niet geïnfecteerde bladeren bleken verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de gewas-fotosynthese. De resultaten tonen aan, dat volgend op een infectie metV. dahliae, de fotosynthese reeds in een vroeg stadium van de groei wordt verminderd als een gevolg van droogtestress in de bladeren.     

Phyllosphere yeasts antagonize penetration from appressoria and subsequent infection of maize leaves by Colletotrichum graminicola

In growth cabinet experiments, the common phyllosphere yeastsSporobolomyces roseus andCryptococcus laurentii var.flavescens were sprayed as a mixture (11) onto the fourth leaves of maize plants (Zea mays) two-three days prior to inoculation withColletotrichum graminicola. In four experiments the average yeast population of the treated leaves at the time of pathogen inoculation varied between 5× 10⁴ and 8× 10⁵ cells cm^–2 leaf, whereas on the untreated leaves the yeast population varied from <10³ to 10⁴ cells cm^–2 leaf. The yeasts reduced lesion density and necrosis fromC. graminicola infection by approximately 50%. Contrary to findings with other necrotrophic pathogens, conidial germination, superficial mycelial growth and appressorium formation were not affected. Instead, the reduction of infection could only be explained by a reduced number of penetrations from the normally formed appressoria, a site of interaction not previously recorded.Samenvatting In klimaatkastexperimenten werden maisbladeren (4e blad) twee-drie dagen voor inoculatie metColletotrichum graminicola bespoten met een mengsel (11) van de algemeen voorkomende fyllosfeergistenSporobolomyces roseus enCryptococcus laurentii var.flavescens. In vier experimenten varieerde de gemiddelde gistpopulatie op de behandelde bladeren, op het moment van inoculatie met het pathogen, van 5× 10⁴ tot 8× 10⁵ cellen cm^–2 blad, op de onbehandelde bladeren van <10³ tot 10⁴ cellen cm^–2 blad. De gisten reduceerden de lesiedichtheid en het necrotisch bladoppervlak tengevolge van deC. graminicola infectie voor ongeveer 50%. De stadia in de ontwikkeling van andere necrotrofe pathogenen, die gewoonlijk gevoelig zijn voor antagonisme door gisten, zoals sporekieming, oppervlakkige myceliumgroei en vorming van appressoria, werden bijC. graminicola niet beïnvloed. De waargenomen reductie van infectie kon alleen verklaard worden door een remming van de penetratie vanuit normaal gevormde appressoria. Interactie in dit stadium van het infectieproces is nog niet eerder waargenomen.     

Studies on the biology ofBotrytis allii onAllium cep A

Botrytis allii Munn is capable of attacking young onion plants without impeding the growth of the plants, provided conditions for infection are favourable. Infected green leaves are symptomless since the mycelium remains restricted to the epidermal cells which lack chlorophyll. At a certain physiological age of the leaves the fungus penetrates the underlying parenchyma tissue and spreads further through the leaves into the bulb. Apparently healthy bulbs can carry mycelium. A macroscopically invisible infection can be demonstrated readily with methyl-red. Young and old plants proved to be equally susceptible to the disease.Samenvatting Botrytis allii is in staat om onder voor infectie gunstige omstandigheden jonge uieplanten aan te tasten. Geïnfecteerde jonge bladeren vertonen geen symptomen omdat het mycelium zich uitsluitend tot de chlorofylloze epidermiscellen beperkt. Pas bij het ouder worden van de bladeren dringt de schimmel het parenchymatisch weefsel binnen waar het verder kan uitgroeien tot in de bol. Uitwendig gezond lijkende bollen kunnen geïnfecteerd zijn. Met methylrood kan een met het oog niet waarneembare besmetting worden aangetoond. Jonge en oudere planten zijn in gelijke mate vatbaar voor de ziekte.     

Use of detached tomato leaves to test for resistance to tomato mosaic virus

Samenvatting Een methode werd ontwikkeld om de resistentie van in de kas geteelde tomateplanten tegen tomatemozaïek virus (ToMV) te bepalen. Bladeren van een vatbare en een resistente cultivar werden afgesneden en geïnoculeerd met ToMV. Na 6, 10 en 17 dagen werden de geïnoculeerde bladeren getoetst op de aanwezigheid van virus met ELISA en door inoculatie van bladeren vanNicotiana glutinosa. Met beide toetsmethoden kon de virustoename in de vatbare cultivar al vroeg na inoculatie duidelijk worden aangetoond. In de bladeren van de resistente cultivar was een zeer kleine hoeveelheid virus pas laat na de inoculatie aantoonbaar. Met deze methode is het mogelijk om de resistentie tegen ToMV te bepalen, tevens zaad te winnen en landbouwkundige eigenschappen te evalueren, zonder de plant te infecteren.     

The influence of pollen on the development of Cladosporium herbarum in the phyllosphere of rye

The natural occurrence of actively sporing colonies ofCladosporium herbarum near pollen clusters on the surfaces of rye leaves, suggested that pollen might be an important source of nutrients in the phyllosphere. One month after flowering, concentrations of ca. 100 pollen grains/cm² were not uncommon.When artificially inoculated to rye, the development ofC. herbarum was enhanced by simultaneous inoculation with 100 pollen grains/cm². Numbers ofC. herbarum colonies developing on agar media from leaf washings taken 14 days after inoculation, were increased by a factor 2 to 3. Numbers of spores counted in situ increased by factors ranging from 4 to 16.The naturally occurring sudden increases in numbers of colonies ofCladosporium spp. and other micro-organisms, isolated from rye leaves after flowering, might be attributed, directly or indirectly, to an effect of pollen.Samenvatting Het voorkomen van sporulerende kolonies vanCladosporium herbarum in de nabijheid van stuifmeelconcentraties op roggebladeren wekte de indruk dat stuifmeel een belangrijke bron van voedingsstoffen in de fyllosfeer zou kunnen zijn (Fig. 1 en 2). Een maand na de bloei bleek het stuifmeel nog in concentraties van ongeveer 100 korrels per cm² bladoppervlak voor te komen (Tabel 1). Deze concentratie werd in de proeven aangehouden. De ontwikkeling vanC. herbarum op bladeren, geïnoculeerd met een sporensuspensie, werd vergeleken met die opbladeren behandeld met een mengsel van sporen en stuifmeelkorrels. Deze ontwikkeling werd 14 dagen na inoculatie bepaald door tellen van het aantal kolonies vanC. herbarum, verkregen uit het spoelwater, en van het aantal sporen aanwezig op epidermis-strips (Tabel 2 en 3). Het aantal kolonies van bladeren met stuifmeel was twee tot drie malen hoger dan het aantal kolonies van bladeren zonder stuifmeel Op epidermis-strips bleek de aanwezigheid van stuifmeel de sporulatie 4 tot 16 malen verhoogd te hebben. De door Kerling (1964) vermelde plotselinge toename vanCladosporium spp. en andere microörganismen op bladeren van rogge, in het veld na de bloei, kan verklaard worden door aanwezigheid van stuifmeel.     

The incubation period of beet yellowing viruses in sugar-beet under field conditions

In three years field trials, the incubation period, i.e. the time between infection and the appearance of symptoms, of beet yellows virus (BYV) and beet mild yellowing virus (BMYV) increased with later infection during the growing season. The incubation period of BYV, a closterovirus, increased from 3 weeks in young plants infected before canopy closure, to 9 weeks in old plants infected in August. The incubation period of BMYV, a luteovirus, increased from 4 to 5 weeks in young plants to 9 weeks in old plants. Symptoms were observed c. one week earlier on the inoculated leaves than on those infected systemically, except on young BYV-infected plants. On these plants, symptoms developed in 3 weeks on both leaf types.The incubation period decreased at increasing temperature, a fixed temperature sum being required for the development of symptoms on plants of a certain age. This temperature sum increased with plant age. Symptom development was related to leaf growth; the systemic symptoms appeared after the infected leaves attained their final size. Young, expanding leaves did not show symptoms. Thus the development of symptoms seems to be related to physiological conditions occurring only in full-grown leaves. A low rate of leaf expansion may constitute the underlying reason for the long incubation period of virus symptoms in old plants and at low temperatures.The incubation period was not substantially affected by: (1) the number ofMyzus persicae used to inoculate the plants, (2) the number of leaves inoculated, (3) the development stage of the inoculated leaf and (4) the source plant of BMYV, beet or shepherd's-purse,Capsella bursapastoris. The incubation period can be used to obtain rough estimates of the infection-date of individual plants, given the date on which symptoms appear.Samenvatting De incubatieperiode van het bietevergelingsvirus, BYV, en het zwakke-bietevergelings-virus, BMYV, nam toe naarmate suikerbieteplanten later in het seizoen geïnfecteerd werden. Jonge planten ontwikkelden BYV-symptomen na ongeveer 3 weken terwijl na gewassluiting de incubatieperiode geleidelijk toenam tot 9 weken. De incubatieperiode van BMYV nam toe van 4 à 5 weken na inoculatie in juni tot 9 weken na inoculatie in augustus. Geïnoculeerde bladeren ontwikkelden ongeveer een week eerder symptomen dan de systemisch geïnfecteerde bladeren, behalve bij jonge planten, geïnfecteerd met BYV, waar de symptomen zich op beide typen bladeren tegelijkertijd ontwikkelden.De incubatieperiode nam bij hogere temperatuur af en, afhankelijk van de leeftijd van de plant (aantal bladeren) was een bepaalde temperatuursom nodig voor de ontwikkeling van symptomen. Deze temperatuursom nam toe met de ouderdom van de plant. Van alle systemisch besmette bladeren, vertoonden de oudste, welke juist verschenen op het moment dat de plant werd geïnfecteerd, als eerste symptomen. Dit gebeurde zodra of kort nadat ze hun uiteindelijke grootte hadden bereikt. Groeiende bladeren vertoonden nooit vergelingssymptomen. De trage bladexpansie in oude planten en bij lage temperaturen is een mogelijke oorzaak van de lange incubatieperiode aan het einde van het seizoen.De incubatieperiode werd niet duidelijk beïnvloed door inoculatieomstandigheden, zoals (1) het aantal groene perzikluizen,Myzus persicae, dat werd gebruikt voor inoculatie, (2) het aantal geïnoculeerde bladeren, (3) de ouderdom van het geïnoculeerde blad, (4) de bronplant van BMYV, biet of herderstasje, of (5) de vector species. Omdat de incubatieperiode niet in belangrijke mate afhankelijk is van deze factoren kan bij kennis van de datum waarop symptomen verschenen de infectiedatum worden bepaald op basis van de incubatieperiode.     

The effect of age of the groundnut crop on the development of primary gradients of Puccinia arachidis foci

Three plots with groundnut crops of different ages were inoculated withPuccinia arachidis in their centres and the development of primary gradients around these centres was studied. Spontaneous infection of the plots was inevitable and increased with age. After correction for spontaneous infections, significant differences were found between primary gradients, mean values and slopes being higher with increasing plot age. An index for vertical distribution of disease, the relative height of infectionH, was developed.H increased with increasing spontaneous infection. It was also increased by the primary gradient in the older plot. The differences observed are attributed to variations in dispersibility and accessibility, related to age-dependent differences in canopy structure. The relative shallowness of the gradients observed in the experiment indicated an intense and rapid dispersal of groundnut rust.Samenvatting Drie aardnootveldjes van verschillende leeftijd werden in het centrum geïnoculeerd met aardnootroest, teneinde de ontwikkeling te bestuderen van de primaire gradiënten rond de inoculatiecentra. De eerste infectiegolf na inoculatie produceert de puistjes in de geïnoculeerde centra. De tweede sporulatiegolf, uitgaande van deze puistjes, produceert de primaire gradiënt rondom de geïnoculeerde centra. Spontane infectie bleek onvermijdelijk te zijn; zij nam toe met de leeftijd van de veldjes. Na correctie van waargenomen aantastingen voor spontane infectie werden significante verschillen gevonden tussen primaire gradiënten. Hun gemiddelde waarden en hellingshoeken namen toe met de leeftijd van de veldjes. Een indexH, de relatieve hoogte van de infectie, geeft de verticale verdeling van de ziekte aan. Deze waarde nam voor de primaire gradiënt eveneens toe met de leeftijd van het veldje. De geconstateerde verschillen worden toegeschreven aan variaties in verspreidbaarheid en toegankelijkheid, gerelateerd aan leeftijdsafhankelijke verschillen in de gewasstructuur. De betekenis van de resultaten voor het begrijpen van spontane epidemieën wordt besproken.     

Systemic activity of procaine hydrochloride on powdery mildew

Samenvatting In een voorlopige mededeling wordt de systemische werking van procaïnehydrochloride tegen echte meeldauw op komkommers en enkele andere gewassen vermeld.Komkommerplanten, die met hun wortels in een voedingsoplossing gezet werden welke 300. d.p.m. procaïne-HCl bevatte, bleven vrij of nagenoeg vrij van meeldauw (tabel 1). Dit was eveneens het geval wanneer een 0,5% procaïne-oplossing gegoten werd bij de wortels van in grond opgroeiende planten, of wanneer een 1000 d.p.m. oplossing op het blad gespoten werd (fig. 1). Transport van de wortels naar het blad werd aangetoond met behulp van papierchromatografie en een kleurreactie.Na bladbespuiting was procaïne-HCl ook actief tegen meeldauw op augurken, tarwe, bieten, erwten, lupine, rozen en appels. Herhaaldelijk spuiten met hoge concentraties (0,4–0,8%) veroorzaakte evenwel op diverse gewassen fytotoxische verschijnselen. Een aantal aan procaïne verwante stoffen werd bij de voortzetting der proeven betrokken.Procaïne-HCl is vermoedelijk een specifiek op echte meeldauw werkend middel, daar het in vitro noch in vivo werkzaam was tegen alle andere getoetste planteparasieten. Tegen meeldauw werkt het pas nadat het door de plant opgenomen is; het heeft geen waarneembare invloed op de kieming der conidiën in vitro.     

Spotting of tomato fruits caused by Botrytis cinerea

Botrytis spot or ghost spot on tomato fruits occurs after penetration of germ tubes ofB. cinerea into epidermal cells. A few days after the penetration a halo appears around the infected necrotic cells. These symptoms can be reproduced by inoculating young fruits with a few dry conidia. When many conidia alight on the epidermis of the fruit, scab-like symptoms develop, while under conditions of high humidity, blisters can be formed on the fruit surface before the fungus spreads through the fruit parenchyma. Under conditions of low humidity, necrotic areas are formed.In the necrotic cells, developed after inoculation with many or with a few conidia, no mycelium could be found by the histological methods so far used. However,B. cinera can be reisolated, implying that theBotrytis spot is a latent infection by the fungus. No renewed growth takes place when the fruit is fully ripe.Samenvatting Botrytis-stip op tomatevruchten ontstaat na binnendringen van kiembuizen vanB. cinerea in epidermiscellen van een jonge vrucht. Enkele dagen na de infectie treden celdelingen op in het onderliggende parenchymweefsel. De geïnfecteerde cel en enkele aangrenzende cellen sterven af, terwijl rondom dit necrotische plekje een zilverwit gekleurde ring ontstaat. Worden veel conidiën bijeen op een vruchtwand gebracht, dan krijgt de epidermis binnen 24 uur een schurftig uiterlijk. Blijft de luchtvochtigheid na de inoculatie hoog, dan kunnen daarentegen kleinere en grotere blaasjes in de vruchtwand ontstaan. Deze barsten na enkele dagen open, terwojl mycelium zich door de vrucht verbreidt. Daalt de luchtvochtigheid circa 16 uur na de inoculatie, dan blijft de aantasting beperkt tot de epidermis. Hoewel in het necrotische weefsel geen mycelium vanB. cinerea kon worden aangetoond, blijkt herisolatie van de schimmel gemakkelijk te zijn. Ook uitBotrytis-stippen van uit de praktijk afkomstige vruchten kanB. cinerea geïsoleerd worden. Dit betekent, dat het hier om een latente infectie gaat, waarbij evenwel geen hernieuwde groei plaats vindt als de vrucht geheel rijp is.     

Measures of disease intensity in powdery mildew (Erysiphe graminis) of winter wheat. 1. Errors in estimating pustule number

Assessments of pustule number and severity of powdery mildew on winter wheat in the Netherlands were made in commercial fields and in experimental plots. The sample variance (s²) of the number of pustules per leaf (m) was fairly constant over years, varieties, growth stages and leaf postitions, but depended strongly on the average pustule number: . The effect of sample size on the precision of the estimate is discussed and it is concluded that it is difficult to estimate low disease intensities accurately. Estimates are given for the detection level of pustule counts in relation to sample size.Mildew intensity on the lower surface of leaves can be estimated from the intensity on the upper surface. This method reduces the duration of the observation, but introduces an additional error. At low disease intensities and small sample sizes this method is more efficient than sampling mildew on both surfaces of leaves. The common practice of assessments of the upper surface of leaves only may not be the most efficient method.Samenvatting Aantallen puistjes meeldauw per blad werden geteld in praktijkpercelen en veldproeven met wintertarwe. De steekproefvariantie van het aantal puistjes was tamelijk constant in de jaren, rassen, gewasstadia en bladposities, maar was sterk afhankelijk van het gemiddeld aantal puistjes . Het effect van de steekproefgrootte op de nauwkeurigheid van de schatting wordt besproken en het blijkt dat het moeilijk is om lichte aantastingen nauwkeurig te schatten. Er worden schattingen gegeven van de detectiegrens in afhankelijkheid van de steekproefgrootte.Meeldauwaantastingen aan de onderkant van het blad, kunnen worden geschat uit de aantasting op de bovenkant van het blad. Deze methode levert een tijdsbesparing op, maar ook een extra onnauwkeurigheid. Alleen bij lichte aantastingen en kleine steekproeven is deze methode efficiënter dan een directe tweezijdige bemonstering. Het schatten van meeldauw op de bovenkant van bladeren is, hoewel algemeen gebruikelijk, waarschijnlijk niet de meest efficiënte methode.     

Aphanomyces euteiches as a component of the complex of foot and root pathogens of peas in Dutch soils

The occurrence ofAphanomyces euteiches Drechs. in Dutch soils is reported for the first time. Isolates of the pathogen were obtained from peas (Pisum sativum L.). A bioassay was used that baited the pathogen from soil into the cortex of stem and root of seedlings of a highly susceptible pea cultivar. The pathogen could subsequently be isolated on a semi-selective medium. Screening of soil samples from 13 fields known to be infested with fungi causing foot and root rot demonstrated the presence ofA. euteiches in 10 cases. In a second screening on soil samples from 43 fields, the pathogen was present in 16 cases. A positive correlation was found between the disease severity caused byA. euteiches in the seedling bioassay and the disease severity caused by the complex of foot and root pathogens in the same soils as evidenced by a mature plant bioassay. It is considered probable thatA. euteiches has since long been a common component of the foot and root rot complex in Dutch soils but has not been detected previously due to inadequate sampling and isolation techniques.Samenvatting De aanwezigheid vanAphanomyces euteiches Drechs. in Nederlandse gronden is voor het eerst aangetoond. Isolaten van het pathogeen werden verkregen van erwten (Pisum sativum L.). De pathogene schimmel werd in petrischalen uit grond in het schorsweefsel van wortel en stengel van een zeer vatbaar erwteras gelokt. Met behulp van een semiselectief medium konden vervolgens isolaten van de schimmel worden verkregen. Toetsing van grondmonsters afkomstig van 13 percelen, waarvan bekend was dat ze besmet waren met schimmels die voetziekten in erwten veroorzaken, toonde de aanwezigheid vanA. euteiches aan in 10 gevallen. In een tweede biotoets op grondmonsters van 43 percelen bleken 16 monsters het pathogeen te herbergen. Er werd een positieve correlatie gevonden tussen de ernst van de aantasting doorA. euteiches van kiemplanten en de aantasting van volwassen planten in een biotoets in de kas. Het is waarschijnlijk dat de schimmel reeds lang in Nederlandse akkers voorkomt, maar door inadequate bemonsterings- en isolatietechnieken over het hoofd is gezien.     

Antagonism of yeastlike phyllosphere fungi against Septoria nodorum on wheat leaves

Aureobasidium pullulans, Sporobolomyces roseus, andCryptococcus laurentii var.flavescens, added to the inoculum, reduced the superficial mycelial growth ofSeptoria nodorum and the infection of wheat leaves by 50% or more. The mycelial growth was affected similarly in vitro, on slides covered with water agar. The antagonistic effect on germination was slight. The concentration of the saprophytes on the leaves after inoculation was comparable to population densities occurring on field-grown wheat.Samenvatting Aureobasidium pullulans, Sporobolomyces roseus enCryptococcus laurentii var.flavescens toegevoegd aan een conidiënsuspensie vanSeptoria nodorum verminderden de oppervlakkige myceliumgroei vanSeptoria en de infectie, van de bladeren tot de helft of meer (Tabel 1). Het effect op de sporekieming was gering. In vitro, op zgn. agarglaasjes, werd de myceliumgroei op vergelijkbare wijze geremd (Tabel 2). De concentrative van de saprofyten na inoculatie kwam overeen met in het veld voorkomende populatiedichtheden (Tabel 3).