Molecular characterization of a Cucumber mosaic virus isolate associated with mosaic disease of banana in India

Severe mosaic accompanied by leaf and fruit deformation symptoms was observed on banana plants growing in three banana farms of Uttar Pradesh, India. The disease incidence was approximately 18–25% at these locations during the three successive years from 2005 to 2007. The occurrence of Cucumber mosaic virus (CMV) was initially detected by bioassay, electron microscopic observations, Western blot immunoassay and RT-PCR. For molecular identification of virus, the RNA 1a, RNA 2b and RNA 3 genomic fragments were amplified by RT-PCR and sequenced. The sequence analysis of these genomic fragments revealed its highest identities and close relationships with Indian strains of CMV of subgroup IB; therefore, virus associated with the mosaic disease of banana was identified as an isolate of CMV of subgroup IB. In the limited reports existing from India, which provided preliminary serological or only coat protein-based identification of CMV infecting banana but the comprehensive studies were lacking. In the present communication, we present a detailed biological, serological and molecular characterization of CMV-Banana for the first time from India.     

Identification of factors associated with white mould in snap bean using tree-based methods

Most processing snap bean fields are treated with fungicides at flowering to suppress white mould, one of the more significant diseases of this crop. Farmers would like to know when their fields are at sufficient risk of white mould, to plan fungicide applications or avoid spraying if the risk is below a tolerable threshold. In 2006, 2007 and 2008, observational data were collected from processing snap bean fields across western and central New York State, USA. White mould was found in 20% of fields. Boosted regression trees were used to model white mould presence or absence in a field (a binary response variable) as a function of agronomic and edaphic variables, and macroscale drought indices. The five most important predictors were canopy openness during pod development, the number of days after planting, hydrologic soil group, canopy openness during bloom and elevation. The risk of white mould increased by about 20% when canopy openness was less than 20 cm at the bloom stage and c. 30% when canopy openness was less than 30 cm at the pod stage. The most relevant interaction was between canopy openness at the pod stage and hydrologic soil group. A random forest model for predicting the presence of white mould by bloom had an estimated classification accuracy of 73%. The extension of these results to remote forecasting of white mould in processing snap bean production is discussed.     

Transmission of the Pepino mosaic virus by whitefly

Two experiments were conducted to investigate the transmission of the Pepino mosaic virus (PepMV) by the greenhouse whitefly (Trialeurodes vaporariorum) from tomato to tomato. In the 1:1 system (in which a single virus-contaminated plant was placed next to a healthy plant in a cage containing 469 whiteflies on average) the virus was transmitted to three out of 10 plants. In the 1:4 system (in which a virus-contaminated plant was surrounded by four healthy plants in a cage with 601 whiteflies on average) the virus was transmitted to five out of 32 plants. In order to investigate the mechanism involved in the transmission, the insect bodies were washed to determine the external presence of viral particles. The results showed that the number of PepMV particles carried on whitefly bodies was low, with an average occurrence of 1.33 on the 55 whiteflies tested after the insects were in contact with infected plants for 5 days. This low occurrence was confirmed by observation under microscope, which showed an absence of PepMV-contaminated tomato sap on the insect bodies, suggesting that PepMV transmission by whiteflies could occur when they feed on the plant.     

Transmission of rattle virus andAtropa belladonna mosaic virus by nematodes

Samenvatting Met ratelvirus en mozaïekvirus vanAtropa belladonna, twee op elkaar gelijkende grondvirussen, werden proeven gedaan over een mogelijke overbrenging door aaltjes.Nematoden uit met virus besmette grond werden toegevoegd aan natuurlijke, onbesmette grond, aan tot 60°C of 120°C verhitte en aan gewreven grond. Door wrijven van de grond worden de meeste aaltjes en andere organismen van dezelfde afmetingen gedood. In de aldus behandelde en geïnoculeerde grond werden tabaksplanten geteeld. Bij de proeven met mozaïekvirus vanAtropa belladonna werden tien dagen na het planten de wortels uitgeperst en het sap met carborundum uitgewreven op bladeren van gezonde tabaksplanten. Bij de proeven met ratelvirus werd dit alleen gedaan met planten, die dertig dagen na het planten geen symptomen vertoonden.Virusinfectie trad niet op in de proeven, waar aaltjes niet de overbrengers konden zijn. Aaltjes uit besmette grond brachten in zeer veel gevallen virus naar onbesmette grond over (tabellen 1 en 2). Hoplolaimus uniformis enHemicycliophora sp. brengen het ratelvirus waarschijnlijk niet over. De proeven worden voortgezet met andere soorten aaltjes.     

烟草品种对烟草花叶病毒病和黄瓜花叶病毒病的抗性鉴定

由烟草普通花叶病毒(TMV)和烟草黄瓜花叶病毒(CMV)引致的烟草病毒病是世界烟草主产区普遍发生且危害严重的侵染性病害,每年给烟叶生产造成了重大的经济损失。本文采用温室苗期接种鉴定的方法,对16份烟草种质进行了TMV和CMV的抗病性鉴定。结果表明:不同的烟草品种对TMV和CMV的抗病性存在较大差异。在供试种质中,对TMV表现免疫的有‘牛耳烟’、‘8301’、‘台烟7号’、‘三生-NN’共4份材料;表现抗病的有‘吉烟5号’、‘双抗70’、‘大护脖香’、‘秦烟95’共4份材料;表现中抗的有‘铁把子’、‘中烟15’、‘秦烟98’、‘中烟98’共4份材料;表现中感的有‘NC89’、‘翠碧1号’、‘云烟97’共3份材料;表现感病的只有‘秦烟97’。对CMV表现中抗的材料有1份,是‘铁把子’;表现中感的有‘秦烟95’、‘三生-NN’、‘8301’、‘牛耳烟’、‘翠碧1号’共5份材料;表现感病的有‘秦烟98’、‘云烟97’、‘中烟98’、‘NC89’、‘大护脖香’、‘双抗70’、‘秦烟97’、‘中烟15’、‘台烟7号’、‘吉烟5号’共10份材料。研究发现,‘铁把子’是兼抗这两种病毒病的材料。本研究明确了我国16个烟草品种资源的抗病性水平,为抗耐病品种的利用与品种合理布局提供科学依据,同时为烟草抗病毒病育种的亲本选择提供抗源信息。     

The identification of bean mosaic,pea yellow mosaic and pea necrosis strains of bean yellow mosaic virus

Twelve virus isolates from pea, broad bean, red clover and yellow lupin have been compared with the B25 strain of bean yellow mosaic virus (BYMV-B25), the E198 strain of pea mosaic virus (PMV-E198) and the pea necrosis virus (E178), which were described earlier (Bos, 1970).On the basis of host ranges, symptoms and bean and pea varietal reactions most isolates could be classified into three groups, representatives of which did not differ appreciably serologically. These groups were considered to be typicalbean yellow mosaic virus isolates (E212, L1, B25),pea yellow mosaic strain isolates of BYMV (E198, E204, Kow28) andpea necrosis strain isolates of BYMV (E197, E199, E221). From these results and from a survey of literature it is concluded that PMV is only a strain of BYMV.The pea necrosis virus (E178), described earlier as a distinct entity, is still considered a different virus. A severe pea necrosis isolate (Kow14) resembled E178 in many respects and was also more distantly related serologically to the BYMV isolates tested. Four other virus isolates from pea and broad bean (E196, Vf15, Vf18 and Vf30) could not yet be identified. Lettuce mosaic virus (LMV) was found to be serologically rather closely related to BYMV.Results of cross-protection tests were erratic, and particle length measurements were no help in differentiating the strains and viruses studied.Samenvatting Twaalf virusisolaten uit erwt, tuinboon, rode klaver en gele lupine werden vergeleken met de eerder beschreven (Bos, 1970) B25-stam van het bonescherpmozaïekvirus (BYMV), de E198-stam van het erwtemozaïekvirus (PMV) en het erwtenecrosevirus (E178) (Tabel 1).Op grond van waardplantreeksen, symptomen en de reacties van bone- en erwterassen (Tabel 2) konden de meeste isolaten worden ingedeeld in drie groepen, waarvan vertegenwoordigers serologisch niet duidelijk verschilden (Tabel 5). Een groen erwteisolaat (E212) en een met zaad overgaand isolaat uit gele lupine (L1) bleken typische bone-isolaten van hetbonescherpmozaïekvirus, dat duidelijke symptomen veroorzaakt in de meeste bonerassen en groen mozaïek in erwt (Fig. 1A) en tuinboon. InChenopodium amaranticolor geven deze isolaten in tegenstelling tot alle andere getoetste isolaten gewoonlijk systemische symptomen, die met het lupineïsolaat zeer hevig zijn (Fig. 4A).Twee erwtegeelmozaïekisolaten (E198 en E204) en een isolaat uit rode klaver (Kow28), die geelmozaïek in erwt en tuinboon doen ontstaan en slechts milde symptomen in een deel der op het bonescherpmozaïekvirus reagerende bonerassen, werden opgevat als behorend tot deerwtegeelmozaïekstam van het bonescherpmozaïekvirus.Drie erwtenecrose-isolaten (E197, E199, E221), die necrose veroorzaken in erwt (Fig. 3) en tuinboon (Fig. 2) terwijl de bonerassen gewoonlijk overgevoelig bleken, werden beschreven alserwteecrosestammen van het bonescherpmozaïekvirus.De drie voor erwtemozaïek onvatbare erwterassen bleken immuun voor alle isolaten van het bonescherpmozaïekvirus behalve E197, dat een latente systemische infectie gaf in Relonce.Het eerder als een aparte eenheid beschreven erwtenecrosevirus (E178) gedroeg zich ook nu duidelijk verschillend van de bonescherpmozaïekvirusisolaten. Het isolaat Kow14, dat in erwt eveneens ernstige necrose veroorzaakte, leek op E178 in de necrose die werd teweeggebracht in erwt en tuinboon, in de lokale vlekken in komkommerzaadlobben en in het ontbreken van systemische necrose inLupinus angustifolius, maar de meeste bonerassen waren onvatbaar voor Kow14. Het was ook serologisch minder nauw verwant aan de onderzochte bonescherpmozaïekvirusisolaten.Vier andere virusisolaten uit erwt en tuinboon konden nog niet worden geïdentificeerd. Eén ervan (Vf18) vertoonde een unieke latente systemische infectie in alle drie mozaïekonvatbare erwterassen (Tabel 2).Resultaten van de premunitieproeven (Tabel 3) waren wisselvallig en nergens werd een volledige bescherming verkregen. Deeltjeslengtemetingen (Tabel 4) bleken niet van nut bij de onderscheiding van de onderhavige stammen en virussen.Uit de verkregen resultaten en uit een overzicht van de literatuur wordt tenslotte geconcludeerddat het erwtemozaïekvirus opgevat moet worden als een stam van het bonescherpmozaïekvirus. Het laatstgenoemde virus is tamelijk nauw verwant aan het slamozaïekvirus, zoals met een antiserum tegen dit virus werd aangetoond.De variabiliteit van het bonescherpmozaïekvirus en zijn relaties met een groep van nauw verwante virussen wordt verder besproken. Biologische eigenschappen van de onderhavige virussen hoeven niet samen te vallen met de lichamelijke eigenschappen van hun deeltjes, inclusief de serologische. De virussen en hun stammen kunnen gemakkelijk worden onderscheiden met behulp van een beperkte reeks van differentiërende waardplantsoorten (Tabel 6). Een indeling van de betrokken virussen op grond van pathogeniteit is zowel van betekenis om praktische redenen, als voor het verkrijgen van inzicht in hun ontstaan.Guest worker from May through November 1973 as a fellow of the International Agricultural Centre, Wageningen. Research worker of the Institute of Plant Genetics, Polish Academy of Sciences, Pozna, Poland.     

百合黄瓜花叶病毒及其检测

应用酶联免疫吸附法(ELISA)检测了浙江丽水和杭州的东方百合、亚洲百合等栽培品种上黄瓜花叶病毒(CMV),64个田间样品中有26个带毒,检出率为40.6%;dsRNA检测结果与已知CMV-FQS株系的电泳条带相同,但百合组织中CMVdsRNA含量较低;电镜观察,受CMV侵染的样品中大多含有线状病毒,复合侵染率为35.9%;寄主反应测定显示从百合植株上获得的CMV株系均不能通过汁液摩擦接种侵染昆诺藜、苋色藜、普通烟、心叶烟等6科10种指示植物。     

Differentiation of strains of bean common mosaic virus

Pathogenicity and symptom expression of seventeen described isolates of bean common mosaic virus (BCMV) and five previously unreported isolates were compared on many bean cultivars (Phaseolus vulgaris L.). From these cultivars, a standard set of differentials were assigned to nine groups with different disease reactions. The twenty-two virus isolates comprised seven strain (pathotype) groups, three of which were divided into two subgroups each. To promote international standardization in BCMV research, recommendations are given for test conditions and procedures, criteria for strain differentiation, and maintenance of differential cultivars and virus strains.Samenvatting Zeventien beschreven stammen van het bonerolmozaïekvirus en vijf niet geïdentificeerde isolaten (Tabel 1) werden bestudeerd op een uitgebreide reeks van toetsrassen. De meeste van deze toetsrassen waren in de literatuur als zodanig vermeld, maar door de desbetreffende onderzoekers waren vaak verschillende series toetsrassen gebruikt, hetgeen de onderlinge vergelijking van de stammen bemoeilijkte.De bedoeling van dit onderzoek was: vergelijking en indeling van de virusstammen, samenstelling van een standaard-toetsrassenserie en het ontwerpen en beschrijven van werden zowel in Wageningen als in Prosser, Washington, USA, uitgevoerd met dezelfde virusisolaten en dezelfde zaadmonsters van de toetsrassen.De toetsrassen konden op grond van hun differentiële reacties na inoculatie met de virusstammen worden ingedeeld in negen groepen. De rassen binnen een groep hebben hetzelfde resistentiespectrum t.o.v. een standaardserie virusstammen. Uit elke groep werden op grond van hun geschiktheid (duidelijkheid en reproduceerbaarheid van de symptomen) één of meer vertegenwoordigers gekozen, waaruit een standaardserie van toetsrassen werd samengesteld (Tabel 2).De 22 stammen en isolaten werden op grond van hun pathogeniteitsspectrum t.o.v. de standaardserie van toetsrassen ingedeeld in tien groepen en subgroepen (Tabel 1). De stammen en isolaten binnen een groep of subgroep hebben eenzelfde pathogeniteitsspectrum (Tabellen 4 en 6) en worden op grond daarvan als identiek beschouwd. De differentiële reacties tussen de rassen van de standaardserie en de virusstammen en-isolaten zijn vermeld in de Tabellen 3 en 5. Voorgesteld wordt om de naam van de eerstbeschreven stam van iedere groep te handhaven en de andere stammen in een groep of subgroep op te vatten als isolaten daarvan.De toetsmethodiek wordt uitvoerig beschreven om standaardisatie van de stammenidentificatie te bevorderen. Ter verklaring van de in de literatuur gevonden tegenstrijdigheden in de differentiële reactie van de toetsrassen wordt een negental mogelijke oorzaken genoemd, o.a. het gebruik van planten van toetsrassen die reeds vanuit zaad met een onbekende stam waren besmet en het gebruik van onzuivere virusstammen (mengisolaten).De auteurs stellen zich verantwoordelijk voor het distribueren (op aanvraag) van kleine zaadhoeveelheden van de toetsrassen en, op beperkte schaal, van in zaad aanwezige zuivere virusstammen aan onderzoekers die betrokken zijn bij de identificatie van de stammen van dit virus. Bovendien zal zaad van de standaardserie van toetsrassen worden gedeponeerd in het National Seed Storage Laboratory te Fort Collins, Colorado, USA, terwijl de virusstammen (in zaad) in bewaring worden gegeven bij de American Type Culture Collection te Rockville, Maryland, USA, waar ze beschikbaar zullen blijven voor verder onderzoek.     

观赏百合感染黄瓜花叶病毒后的超微病变研究

 黄瓜花叶病毒(Cymbidium mosaic virus,CMV)是雀麦花叶病毒科(Bromoviridae)黄瓜花叶病毒属(Cucumovirus)的典型成员,寄主范围极其广泛,能侵染1000多种的单、双子叶植物.该病毒可经75种蚜虫传播,有些分离物还可通过种子传播,是寄主植物最多、分布最广、最具经济重要性的植物病毒之一^[1].     

Identification and Subgrouping of Cucumber mosaic virus with Mouse Monoclonal Antibodies

ABSTRACT Using a mixture of isolates of Cucumber mosaic virus (CMV) from subgroups I and II as immunogens, 20 mouse hybridoma cell lines secreting monoclonal antibodies were produced. A reliable method for efficient detection and accurate subgrouping of CMV isolates has been developed. Tests with 12 well-characterized strains of CMV and other cucumoviruses demonstrated the presence of epitopes that were virus and subgroup specific. Analyses of 109 accessions of CMV isolates collected from various parts of the world revealed 70% were subgroup I, with 20% identified as subgroup II. Seven isolates (6%) did not react with group-specific antibodies but did react with antibodies that recognized all CMV isolates. Differential reactions among isolates suggested a total of 10 epi-topes were recognized. The antigenic diversity among subgroup II CMVs was greater than for the subgroup I isolates, even though fewer subgroup II isolates were tested.     

黄瓜绿斑驳花叶病毒病防治研究进展

黄瓜绿斑驳花叶病毒(Cucumber green mottle mosaic virus,CGMMV)主要危害葫芦科作物,已被世界上许多国家和地区列为检疫性有害生物。CGMMV目前在我国23个省、市、区已有报道发生和危害,严重影响葫芦科作物的生产;近年来该病害在国内外呈现迅猛扩展的趋势并对生产造成危害。本文综述了防治该病害的种子处理、化学及生物防治、嫁接以及转基因等分子生物学方法;分析了CGMMV与寄主黄瓜互作研究的最新进展,对小分子RNA参与调控寄主对CGMMV病毒的防控策略提出了展望,并概述了下一代测序技术、基因编辑技术在植物新病毒的检测、鉴定以及培育抗病新品种等方面的应用。     

侵染紫松果菊的黄瓜花叶病毒分离物鉴定

从表现黄花叶症状的紫松果菊病株上获得分离物2-1-2,电镜下可见直径约30 nm的球状病毒粒体,其与黄瓜花叶病毒抗体呈强的阳性反应,ds-RNA的谱带类型与本实验室保存的标准黄瓜花叶病毒株系相同。通过生物学、病毒粒体观察、血清学以及病毒核酸双链试验结果,确定该病毒分离物为黄瓜花叶病毒。     

地高辛标记的cDNA探针检测烟草花叶病毒、黄瓜花叶病毒及马铃薯Y病毒

 根据已发表的烟草花叶病毒(Tobacco mosaic virus,TMV)、黄瓜花叶病毒(Cucumber mosaic virus,CMV)和马铃薯Y病毒(Potato virus Y,PVY)的外壳蛋白基因序列,设计特异引物,分别以提取的TMV、CMV和PVY侵染的病叶总RNA为模板,反转录PCR进行体外扩增,分别得到长度为0.44、0.77、0.80 kb的目的片段,并克隆到pGEM-T easy质粒载体上,以构建的重组质粒为模板,用PCR方法合成了相应的地高辛标记的双链DNA探针。以合成的探针通过斑点杂交技术检测烟草病叶总RNA和烟草病叶汁液。TMV、CMV和PVY的3种地高辛探针检测各自感染的烟草病叶总RNA的稀释低限分别为1:1000、1:10000、1:320,检测各自侵染烟草病汁液的最大稀释倍数分别为1:100、1:100、1:10,而每种探针与健康烟草和其它2种病毒的反应均为阴性。     

Cucumber mosaic virus isolated from Aconitum spp. in Japan

Viruses were isolated from leaves of plants of Aconitum species with symptoms such as mottling and yellowing in Hokkaido and Gunma prefectures in Japan. These viruses were identified as Cucumber mosaic virus (subgroup II) based on particle morphology, host range, aphid transmission, and serology.     

Occurrence of Cucumber mosaic virus Subgroup IA in tomato in Pakistan

Journal of Plant Diseases and Protection - Infection of tomato in Faisalabad, Pakistan with subgroup IA strain of Cucumber mosaic virus (CMV) is reported for the first time. The virus was detected...     

Synergistic Disease in Pepper Caused by the Mixed Infection of Cucumber mosaic virus and Pepper mottle virus

ABSTRACT The occurrence of more than one virus species in a single plant is not uncommon in cultivated and native plant species. A mixed virus infection may lead to greater disease severity than individual viral components and this is sometimes referred to as a synergistic disease. Although, in some cases, synergism has been demonstrated for various plant growth parameters such as plant height, weight, and yield, proof of synergy typically has not been demonstrated for symptom severity when the mixed virus infection was not lethal. We demonstrated synergy in bell pepper plants co-infected with Cucumber mosaic virus (CMV) and Pepper mottle virus (PepMoV) relative to each virus alone for stem height (two of three trials) and aboveground fresh weight (one of three trials) using factorial analysis and Abbott's equation for synergy. This approach allowed affirmation of the type of response (i.e., synergistic rather than antagonistic) and statistical proof of synergy. A detailed evaluation of symptom severity for each viral treatment revealed three phases associated with host plant developmental stages. A numerical symptom severity rating scale was developed and used in each of two equations to demonstrate statistical proof for synergy based on symptom severity for co-infected plants. Virus accumulation in noninoculated leaves was determined by enzyme-linked immunosorbent assay. In singly infected plants, CMV titers declined in mildly symptomatic leaves representing later stages of plant development, but titers increased in similar leaves of co-infected plants. In contrast, PepMoV titers did not differ in singly or co-infected plants.