The occurrence of crown rot caused by Phytophthora cactorum in the apple rootstock MM 104

Samenvatting In het voorjaar van 1968 vertoonde een aantal bomen op het onderstammen proefveld te Kraggenburg (N.O.P.) een slechte bladstand. Vóór januari 1969 waren alle bomen van de appelrassen Cox's Orange Pippin, James Grieve en Lombartscalville en één enkel geplante Stark Earliest, alle geënt op onderstam MM 104, afgestorven. Slechts de vijf bomen van het ras Golden Dilicious op MM 104 vertoonden een normale stand. Uit de aangetaste wortels konPhytophthora cactorum geïsoleerd worden. Vermoedelijk heeft het pathogeen door een hoge grondwaterstand gedurende de winter 1967/1968 de kans gekregen de onderstam MM 104 te infecteren. Doordat de vijf Golden Delicious bomen op MM 104 aan het windscherm grensden, waar het relatief droger is, zijn deze waarschijnlijk aan infectie ontsnapt.     

Some new races ofPuccinia striiformis

In the Netherlands in 1961 three new field races were found ofPuccinia striiformis, the causal fungus of yellow rust on wheat. Two of these, viz. the Falco race and the Opal race, together with the already known Etoile de Choisy race, constitute the so-called Nord-group of races, which is now clearly distinguished from the so-called Rubis-group. Most dangerous and interesting is the third of the new races. This so-called Cleo race proved to be the first to break both resistance to the Nord-group and resistance to the Rubis-group. On wheat seedlings in the greenhouse all three new races behaved like green-house race W(ageningen) 8=B(raunschweig) 55.Samenvatting Er zijn van de schimmelPuccinia striiformis Westend., de veroorzaker van de gele roest van tarwe, in Nederland in 1961 drie nieuwe veldfysio's gevonden. Dit zijn het Falco-fysio, het Opal-fysio en het Cleo-fysio. De eerste twee bleken met het reeds bekende Etoile de Choisy-fysio een groep te vormen, de z.g. Nord-groep, die zich duidelijk onderscheidt van de reeds beter bekende Rubis-groep van fysio's. Eerstgenoemde groep kenmerkt zich o.a. door de aantasting van het tarweras Nord, de laatstgenoemde door de aantasting van Rubis (zie tabel 1). Het belangrijkst en het gevaarlijkst is het Cleo-fysio. Dit bleek voor zover bekend het eerste en enige fysio te zijn dat zowel de resistentie tegen de Rubis-groep als die tegen de Nord-groep doorbreekt. Het heeft zodoende een zeer breed aantastingsspectrum. Van de tarwerassen die voorkomen in de 39ste Nederlandse Rassenlijst voor Landbouwgewassen (1964) zijn de volgende negen rassen vatbaar voor het Cleo-fysio met een aantastingsgraad van 6 tot 9 (Internationale Schaal): Cleo, Cappelle Desprez, Heine's VII, Hector, Stella, Sambo, Mado, Wodan en Jufy I. Bovendien bleek het Cleo-fysio in vergelijking met de andere veldfysio's goed te overwinteren en in 1964 reeds op vele plaatsen in Nederland aanwezig te zijn. Het Cleo-fysio maakt het des te noodzakelijker bij de selectie op resistentie tegen gele roest te werken op een brede genetische basis. Bij toetsing op tarwekiemplanten in de kas gedroegen de drie nieuwe fysio's zich alle als het kasfysio W(ageningen) 8 =B(raunschweig) 55 (zie tabel 2).     

Variation of chrysanthemum virus B

In an attempt to unravel the complexity of chrysanthemum virus B eight isolates were grafted onto the chrysanthemum indicator cultivars Fanfare, Good News, Mistletoe, and Pink Marble. Six symptomatologically different entities could be distinguished. However, withantisera prepared against two of the isolates, no serological differences were detected. It is concluded that chrysanthemum virus B consists of many strains and that the number of strains that can be distinguished depends on the number of indicator cultivars used. The Good News, Yellow Doty, Nightingale, Improved Bronze Daisy and September Morn, mosaic viruses described by Brierley and Smith (1958) as well as the vein mottle, dwarf mottle and necrotic mottle viruses named by Hollings and Stone (1967) should be considered as strains of chrysanthemum virus B.Samenvatting In een poging de complexiteit van het chrysantevirus B te ontrafelen werden acht isolaten geënt op de chrysante-indicatorrassen Fanfare, Good News, Mistletoe en Pink Marble. Zes symptomatologisch verschillende eenheden konden worden onderscheiden (Tabel 1; Fig. 1,2 en 3), die echter serologisch niet verschilden. De conclusie wordt getrokken dat van het virus vele stammen voorkomen en dat het anntal te onderscheiden stammen afhangt van het aantal indicatorrassen dat men gebruikt. Ook de vijf mozaïekvirussen van Brierley en Smith (1958) en de leden van het leaf mottling complex van Hollings en Stone (1967) dienen als stammen van het chrysantevirus B te worden beschouwd.Stationed at the Research Station for Floriculture, Aalsmeer.     

Histology of roots of resistant and susceptible carnation cultivars from soil infested with fusarium oxysporum f.sp. dianthi

Fusarium wilt-resistant Novada and wilt-susceptible Early Sam carnations were planted in soil infested withFusarium oxysporum f.sp.dianthi, and their roots studied after five and ten weeks. Both in Novada and Early Sam, the extravascular tissue of undamaged young root parts were scarsely colonized. In roots of Novada, infected xylem vessels were usually occluded with gums and surrounded by phellem tissue. In mature parts of roots, the phellem surrounding occluded vessels often merged with the external phellem surrounding the vascular cylinder, after which the occluded vessels were shed from the roots. The phellem at the root surface appeared to be a strong barrier to fungal invasion. In roots of Early Sam carnations, as well as in a few roots of Novada carnations, the defence responses did not result in compartmentation of the fungus, and colonization and degradation of the vascular tissues followed. Diseased roots finally healthy. Shoots of Early Sam carnations, and eventually a few shoots of Novada carnations, were colonized and developed wilt symptoms.Samenvatting Resistente Novada en vatbare Early Sam anjers werden geplant in grond besmet metFusarium oxysporum f.sp.dianthi. Na vijf en tien weken werden de wortels van de planten bestudeerd. De extravasculaire delen van onbeschadigde jonge wortelgedeelten waren in beide cultivars nauwelijks gekoloniseerd. In de wortels van Novada waren geïnfecteerde houtvaten meestal verstopt door gommen en omgeven door kurkweefsel. In oudere wortelgedeelten sloot het kurkweefsel rond verstopte vaten vaak aan op het kurkweefsel aan de buitenkant van het vaatweefsel, waarna de aangetaste vaten werden uitgestoten uit de wortel. Het kurkweefsel aan het worteloppervlak leek een belangrijke barrière te vormen tegen het binnendringen van de schimmel. In de wortels van Early Sam en in enkele wortels van Novada mislukte het afweerproces, en werd het vaatweefsel door de schimmel gekoloniseerd en vervolgens afgebroken. Aangetaste wortels werden na afloop van tijd hol. De bovengrondse delen van de meeste Novada anjers werden niet gekoloniseerd en bleven gezond. De bovengrondse delen van de Early Sam anjers, en op den duur die van enkele Novada anjers, werden gekoloniseerd en verwelkten.     

Injury to cut flowers of gladiolus by fluoridated water

The fluorine compound in fluoridated drinking water caused injury to the leaf tips as well as to the leaves and bracts of flower stalks of gladiolus, when cut leaves or cut flowers were placed with their bases in the water.In all cases the fluorine content of 4 cm long leaf tips was much higher when fluoridated water was used in place of non-fluoridated water.Samenvatting Aanzienlijk meer bladtopbeschadiging werd geconstateerd bij het voor HF zeer gevoelige gladioleras Sneeuwprinses wanneer bladstukken met de basis in gefluorideerd leidingwater zijn geplaatst dan wanneer deze in niet gefluorideerd leidingwater staan. Ook werden bij de als snijbloem gebruikte gladiolerassen Sneeuwprinses, Oscar en mary Housley de bladtoppen en de toppen van de schutblaadjes van de bloemen, door opname van gefluorideerd water meer beschadigd dan wanneer niet-gefluorideerd water werd toegepast.Zowel de bladstukken als de bladeren van de bloemstengels bevatten in de 4 cm lange bladtoppen een aanzienlijk hoger fluorgehalte wanneer deze geflurodeerd water hebben opgenomen dan wanneer niet gefluorideerd water opgenomen werd.     

The isolation of a further new race of Erysiphe graminis DC. f.sp. hordei Marchal and the genetical basis of the resistance of ‘Lyallpur 3645’

Besides the race Amsel-C₂, a new race of barley mildew (Erysiphe graminis DC. f.sp.hordei Marchal) has been isolated from a still resistant variety L 94. This race has provisionally been denoted Lyallpur 3645-C₁₇. It is able to overcome the resistance of Lyallpur 3645.It appears most likely that the barley variety Lyallpur 3645 has two closely linked genes for resistance, one for hypersensitivity and the other for an intermediate type of reaction. The first is present in the variety Amsel and both in Heine 4808.The reactions indicate that race Lyallpur 3645-C₁₇ has only one gene for virulence in addition to the ones present in race Amsel-C₂.A survey is given of the seedling reaction of some 60 previously very or moderately resistant varieties, after infection with the two new races.Samenvatting Twee fysio's van gerstemeeldauw,Erysiphe graminis DC. f.sp.hordei Marchal zijn gevonden, waarvan één niet eerder is beschreven. Dit laatste fysio wordt voorlopig aangeduid als Lyallpur 3645-C₁₇, het andere is het zgn. Amsel-C₂-fysio.Met behulp van beide fysio's is duidelijk geworden dat de lijn Lyallpur-3645 twee nauw gekoppelde resistentiegenen bezit; een gen voor een overgevoeligheidsreactie en een ander gen voor een intermediaire reactie.In het ras Amsel is alleen het overgevoeligheidsgen aanwezig, in Heine 4808, evenals Amsel afkomstig van kruisingen met Lyallpur 3645, zijn beide genen aanwezig.Het fysio Lyallpur-3645-C₁₇ lijkt daarom één gen voor virulentie meer te hebben dan Amsel-C₂.Tenslotte is een overzicht gegeven van de kiemplantreactie na infectie met beide fysio's van ongeveer 60 gerstrassen die eerder zeer goed of matig resistent waren.     

The translocation of potato virus S,isolate “Eersteling”, in potato plants

Samenvatting Uit enige infectieproeven met aardappel-S-virus, isolatie Eersteling, blijkt dat planten van het ras Bintje onder kasomstandigheden zeer moeilijk met deze stam zijn te besmetten. Planten van het ras Mentor zijn vatbaarder, maar kunnen slechts in een jong stadium (twee tot vier weken na het poten) worden besmet.     

Fitness of isolates of Sphaerotheca fuliginea resistant or sensitive to fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis

Isolates ofSphaerotheca fuliginea resistant to fungicides which inhibit ergosterol biosynthesis (EBIs: bitertanol, fenarimol, imazalil) had been collected from glasshouses in the Netherlands. Fitness of these isolates was compared to that of isolates with a wild-type sensitivity to EBIs. Fitness parameters studied were germination of conidia, growth of germ tubes and mycelium, penetration, sporulation and competitive ability.In an experiment in which 10 EBI-resistant isolates were compared to 7 wild-type isolates, one or more values of fitness parameters for EBI-resistant isolates were slightly lower than those for the wild-type isolates. However, within the group of resistant isolates no relation existed between the degree of resistance to EBIs and the degree of fitness. In an experiment with fewer isolates but with more replicates, differences in fitness between EBI-resistant and wild-type isolates were not detected over a three-month period.In competition experiments in which no crowding was present, resistant isolates competed well with the wild-type isolate.It is concluded that the hypothesis that resistance to EBIs is unlikely to develop under practical conditions because of decreased fitness of EBI-resistant strains, does not seem to hold forS. fuliginea.Samenvatting Uit kassen in Nederland waren isolaten vanSphaerotheca fuliginea verzameld, die resistent waren tegen fungiciden die de ergosterol-biosynthese remmen (EBR's: bitertanol, fenarimol, imazalil). De fitness van deze isolaten werd vergeleken met die van isolaten met een wild-type gevoeligheid voor EBR's. De volgende fitness-parameters werden bestudeerd: sporekieming, groei van kiembuizen en mycelium, penetratie, sporulatie en competitievermogen.In een proef, waarin 10 EBR-resistente isolaten werden vergeleken met 7 wild-type isolaten, waren één of meer fitness-parameters iets lager dan die van de wild-type isolaten. Binnen de groep van de resistente isolaten bestond geen relatie tussen de mate van resistentie tegen EBR's en de waarden van de fitness-parameters. In een proef met iets minder isolaten maar met meer herhalingen in de tijd, werden geen verschillen in fitness waargenomen tussen de EBR-resistente en wild-type isolaten. In competitieproeven waarin een epidemie zich kon ontwikkelen, concurreerden de resistente isolaten goed met het wild-type isolaat.Er wordt geconcludeerd dat de hypothese dat resistentie tegen EBR's in de praktijk waarschijnlijk niet zou optreden vanwege een verminderde fitness van de EBR-resistente isolaten, niet van toepassing is opS. fuliginea.     

The effect of root-knot nematodes and Ethrel on Fusarium wilt of tomatoes

The reaction of two tomato varieties, Moneymaker (susceptible toFusarium) and Fortos (resistant toFusarium) to inoculation withMeloidogyne javanica, M. incognita andFusarium oxysporum f. sp.lycopersici race1 as well as to application of Ethrel (2 chloroethane phosphonic acid)—an ethylene releasing compound—was studied. With Moneymaker, Ethrel reduced wilt symptoms drastically and this was correlated with a reduction in the number of infected vascular bundles in the stem. Height of the stems was increased. Both nematode species counteracted the therapeutic effect of Ethrel by increasing the number of infected vascular bundles. Fortos remained resistant toFusarium in the presence of nematodes and/or Ethrel. Only, a slight tendency toward resistance-breaking by the nematode was observed. In this variety enhancement of the pathogenic effects of the nematodes by Ethrel was evidenced by increased gall size. Histological studies indicated no difference in xylem structure among the various treatments. These results support the evidence that plant growth regulators play a role in the pathogenicity of root-knot nematodes, theFusarium resistance of the plants, and the effect of nematodes on the severity ofFusarium wilt.Samenvatting Bestudeerd werd de reactie, van twee tomatecultivars, Moneymaker (gevoelig voorFusarium) en Fortos (resistent tegenFusarium) op inoculatie metMeloidogyne javanica, M. incognita enFusarium oxysporum f. sp.lycopersici ras 1, en op behandeling met Ethrel (2 chloorethaan fosfonzuur) een verbinding waaruit ethyleen vrijkomt. Bij Moneymaker resulteerde behandeling met Ethrel in een sterke afneming van verwelkingssymptomen gecorreleerd met een vermindering van metFusarium geinfecteerde vaatbundels in de stengel (Fig. 2 en 3) en een grotere lengte van de planten (Fig. 1). Beide aaltjessoorten hadden het omgekeerde effect en verhoogden het aantal metFusarium geïnfecteerde vaatbundels (Fig. 2 en 3).Bij Fortos was er slechts een zeer geringe mate van verlies van resistentie tegenFusarium onder invloed van de aanwezigheid van wortelknobbelaaltjes. Ethrel elimineerde de geringeFusarium infectie geheel. Bij deze cultivar werd het schadelijk effect van de aaltjes duidelijk versterkt door Ethrel in correlatie, met een sterke toeneming van de omvang der gallen (toeneming wortelgewicht, Fig. 4). Ethrel had geen rechtstreeks effect opFusarium in reincultures.Histologische waarnemingen gaven geen aanwijzingen voor het optreden van veranderingen in de structuur van het xyleem (thyllen) onder invloed, van de behandelingen.De resultaten ondersteunen de opvatting dat groeiregulatoren een rol spelen bij de pathogeniteit van wortelknobbelaaltjes, deFusarium-resistentie van de plant, en de invloed van aaltjes op de ontwikkeling van,Fusarium in de plant.     

Diapause in the nematodeGlobodera pallida

Over a period of 12 months new and old cysts ofGlobodera pallida were hatched in potato root diffusate according to a novel nematode-response hatching protocol. In this protocol, cysts were set to hatch at the beginning of autumn and then left to indicate when their hatching ability was exhausted (when less than 100 juveniles/replicate/week emerged) before another batch of cysts was set to hatch. At any time of the year for the 12 months this experiment was conducted there were cysts hatching. After 12 months of hatching, eight hatching curves were obtained. Based on the hatching curves of the new and old cysts, diapause was shown to be present in new cysts in autumn, winter and early spring. However, diapause was absent in late spring and summer.Infectivity assays to distinguish between juveniles obtained in the periods when cysts were in diapause and when cysts had overcome their diapause failed to show any significant difference in their infectivity. There was no significant difference in the number of eggs in new and old cysts. Based on this observation, it was suggested that high emergence in old cysts may not be a result of few eggs in the cyst but rather due to absence of diapause. Also the presence of large numbers of eggs in old cysts even after being stored for 12 months outdoors in the soil does not support the theories of spontaneous hatching, micro-organism induced hatching or persistence of hatching factors in the soil.     

Resistance of rose rootstocks to crown gall (Agrobacterium tumefaciens)

Various types of rose rootstocks were tested for their resistance to crown gall. The rootstock Iowa State University (ISU) 60–5 was the most resistant, followed by Brooks 48, Clarke 1957 and Welch. Rosa multiflora, R. noisettiana (Manetti) and Basye No. 3 were very susceptible. The inoculations were made with four isolates ofAgrobacterium tumefaciens (Smith et Townsend) Conn, respectively from aDahlia sp.,Rosa spp. andPrunus persica. It was found that the isolate fromDahlia was a different race to the isolates fromRosa andPrunus spp.Samenvatting Bij onderstammen van rozen, kunstmatig geïnoculeerd metAgrobacterium tumefaciens (Smith et Townsend) Conn., werden verschillen in resistentie tegen wortelknobbel gevonden. Het meest resistent was Iowa State University (ISU) 60–5, gevolgd door Brooks 48, Clarke 1957 en Welch, Zeer vatbaar warenRosa multiflora, R. noisettiana (Manetti) en Basye No. 3. De vier isolaten vanA. tumefaciens, gebruikt voor de inoculaties, waren respectievelijk afkomstig van eenDahlia sp.,Rosa spp. enPrunus persica. Het isolaat vanDahlia en de isolaten vanRosa enPrunus spp. behoorden tot twee verschillende fysiologische rassen. De vorming van tumoren was in sommige gevallen afhankelijk van de methode van inoculatie; inoculaties bij de stambasis waren meer succesvol dan in het midden van de stam.     

Tylose formation in elms after inoculation with Ceratocystis ulmi,a possible resistance mechanism

After inoculation of elms withCeratocystis ulmi tylose formation in vessels of the susceptible clone Belgica appeared to be delayed in comparison with tylose formation in the resistant clone 390. It is suggested that tylose formation may be a resistance mechanism in elms to Dutch elm disease.Samenvatting Na inoculatie van iepen metCeratocystis ulmi bleek de thyllenvorming te zijn vertraagd in de vaten van de vatbare kloon Belgica in vergelijking met de thyllenvorming in de resistente kloon 390 (Fig. 1). Thyllenvorming zou een resistentie mechanisme kunnen zijn tegen de iepziekte.     

Bud necrosis,a storage disease of tulips. I. Symptoms and the influence of storage conditions

The symptoms of bud necrosis in tulip bulbs are described. This disorder is neither contagious nor hereditary. It is found more often and more severely in certain cultivars (viz Red Champion and White Sail) than in others (viz Rose Copland) in which it appears less frequently or not at all. The disease originates in the stamens of the flower-producing main bud during dry storage between lifting and planting of the bulbs. The occurrence of the disease in sensitive cultivars is promoted by storage of the bulbs under conditions of poor ventilation (viz packed in cardboard boxes) and at higher temperatures later in the storage period (after September 1).The experimental results suggest that there are several pathogenic factors and that the combined action of these factors can lead to bud necrosis; the primary factor is probably of physiological nature.Samenvatting Kernrot is een afwijking in tulpebollen die een bloeibare maat hebben. De ziekte ontstaat tijdens de droge bewaring van de bollen en begint met afwijkingen aan de meeldraden. Bij de beschrijving is onderscheid gemaakt tussen symptomen welke zich tijdens de droge bewaring voordoen aan de knoppen waaruit zich de bloeiende spruit zal ontwikkelen en symptomen welke zich voordoen aan de bollen tijdens de bloei te velde. Naar de mate waarin de knoppen en planten afwijken, wordt gesproken van meeldraadnecrose (Fig. 1A en 2), bloemnecrose (Fig. 1B en 4A), spruitnecrose (Fig. 1C en 4B), kernnecrose (Fig. 1D en 4C) en bolnecrose (Fig. 4D).Het is gebleken, dat de ziekte bij bepaalde cultivars (Red Champion en White Sail) vaak voorkomt, bij andere minder vaak (Rose Copland) of in het geheel niet. Er kon worden vastgesteld, dat de ziekte niet besmettelijk of erfelijk is.In de proeven werd het ontstaan van de afwijking bij Red Champion en White Sail bevorderd door de bollen te verpakken in kartonnen dozen (ventilatiebeperking) en door de bollen later in het seizoen (na 1 september) te bewaren bij hogere temperaturen dan daarvoor. Op grond van de proefresultaten wordt aangenomen dat de primaire oorzaak van de afwijking van fysiologische aard is. De aanwezigheid van schimmels, bacteriën en mijten moet als tweede oorzaak worden beschouwd.     

Effects of fusaric acid on cells from tomato cultivars resistant or susceptible toFusarium oxysporum f. sp.Lycopersici

Cell suspension cultures were set up from two tomato cultivars, one resistant, (Rio grande) and one susceptible (63.5) toFusarium oxysporum f. sp.lycopersici. Growth rates of the two cell cultures were comparable. Toxicity of fusaric acid, expressed as the fresh weight loss, was analyzed: It was significant in both cases after 10 h, but toxicity was twice as high for 63.5 suspension cells. In the same way, electrolyte leakage caused by fusaric acid was three times more important for 63.5 suspension cells. Moreover, fusaric acid treatment resulted in an acidification of the extracellular medium for 63.5 suspension cells (0.4 pH unit), whereas an alkalization was observed for Rio grande suspension cells (0.2 pH unit). Preliminary experiments suggest that fusaric acid was partially metabolized by Rio grande suspension cells, however, no detoxified forms of fusaric acid were detected either in cells or in culture filtrates. For these two tomato cultivars, the differences in sensitivity to fusaric acid of cultivated cells correspond to the differences in plant susceptibility toFusarium oxysporum f. sp.lycopersici.Abbreviations BAP 6-benzylaminopurine - conductivity - 2,4-D 2,4-dichlorophenoxyacetic acid - EtOAc ethyl acetate - FA fusaric acid - resistivity     

A greenhouse test for screening sugar-beet (Beta vulgaris) for resistance to beet necrotic yellow vein virus (BNYVV)

Small differences in activity between batches of purified beet necrotic yellow vein virus (BNYVV) were observed in ELISA. A four-parameter modelled dose-response curve of purified BNYVV was used for the conversion of ELISA values to virus concentrations. Seedlings of the susceptible cultivar Regina and the partially resistant cultivars Nymphe and Rima were tested for resistance to BNYVV in a mixture of sand and infested soil. Plants were grown in a green-house with low nutrient supply and at temperatures below the optimum of both the vectorPolymyxa betae and BNYVV. Root systems were small and consisted mainly of lateral roots. Significant differences in average virus concentrations were found between cultivars, both when using the complete root systems and when using either the top or the bottom part of the root systems. Average virus concentrations in Regina were always significantly higher than in Rima and higher than in Nymphe on all occasions except one (P<0.05). Differences between Nymphe and Rima were less evident. Variation between plants was greatest within Rima. The test described in this paper can be used for the discrimination of different cultivars and for the identification of individual plants with resistance to BNYVV.     

Application of enzymes during bulb tissue extraction for detection of lily symptomless virus by ELISA in Lilium spp

Lily symptomless virus (LSV) was readily detected with the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) in leaves ofLilium Mid-Century hybrids cvs Enchantment and Destiny andLilium speciosum cv. Brabander. In bulbs of cv. Enchantment LSV could be detected without any additional treatment of the extracts, but for reliable results in cv. Destiny it was necessary to pre-incubate the bulb extracts with cellulase or hemicellulase.Samenvatting In de bladeren van secundair geïnfecteerde planten van de leliecultivars Enchantment, Destiny en Brabander kon LSV met ELISA gemakkelijk worden aangetoond. In bladextracten van Enchantment kon nog ca. 100 ng LSV/ml extract worden teruggevonden. Bij toepassing van de standaard-methode van extraheren (2 g weefsel malen in 4 ml extractiebuffer) kon ook in de bolschubben van Enchantment LSV worden aangetoond; bij Destiny gelukte dat aanzienlijk minder goed. Wijzigingen in de extractie-procedure of een speciale behandeling van het standaard-extract (dialyseren, verhitten tot 50°C etc.) leidde niet tot een betere aantoonbaarheid van het virus met ELISA. Enzymen als hemicellulase, cellulase en pectinase, toegevoegd aan het standaard-extract van bolschubben van Destiny vóór de toetsing (incubatie gedurende 18 h bij kamertemperatuur), verbeteren de aantoonbaarheid van het LSV aanzienlijk.     

Notes on the role of water potential in the pathogenesis of fire blight,caused by Erwinia amylovora

The rate of multiplication of fire blight causing bacteriumErwinia amylovora (Burrill) Winslow et al. depends on the availability of water. Water availability can be quantified by means of the parameter water potential. The relationship between water potential and relative multiplication rate ofE. amylovora was derived from experiments of L. Shaw (1935). This relationship appears to be applicable toE. amylovora in plant tissues and in nectar of flowers.Multiplication and expansion ofE. amylovora in a restricted space, e.g. an intercellular hole, creates a pressure, which may cause schizogenic cavities in soft tissue. Strong tissue, however, may be able to resist this multiplication pressure of the bacteria, so that symptom progression can be prevented. A hypothesis is formulated on how the multiplication pressure may be quantified by means of the parameter water potential. Expansion of bacterial ooze may alo be due to absorbtion of water without increase of dry weight (e.g. a daily cycle of shrinkage and expansion). This expansion may give rise to a swelling pressure, which again may be quantified by means of the parameter water potential.Samenvatting De vermenigvuldigingssnelheid van de bacterie die bacterievuur veroorzaakt (Erwinia amylovora (Burrill) Winslow et al.,), hangt af van de beschikbaarheid van water. De beschikbaarheid van water kan worden gekwantificeerd met de parameter waterpotentiaal. De relatie tussen waterpotentiaal en relatieve vermenigvuldigingssnelheid vanE. amylovora werd afgeleid uit experimenten van L. Shaw (1935, Cornell University Agricultural Experiment Station, Ithaca. Memoir 181). Deze relatie kan zowel worden toegepast op de pathogenese in planteweefsel als op de epifytische ontwikkeling in nektar.Vermenigvuldiging vanE. amylovora in een beperkte ruimte, bijvoorbeeld in een intercellulaire holte, creëert een druk, die tot scheuren van zacht weefsel kan leiden. Sterk weefsel kan de vermenigvuldigingsdruk van de bacteriën vermoedelijk wel weerstaan, zodat uitbreiding wordt verhinderd. In een hypothese wordt beschreven hoe de vermenigvuldigingsdruk zou kunnen worden gekwantificeerd met behulp van de parameter waterpotentiaal. Wateropname door bacterieslijm zonder toename van het drooggewicht (bijvoorbeeld een dagelijkse gang van krimpen en zwellen) kan ook leiden tot een druk. Deze druk kan eveneens worden berekend met de parameter waterpotentiaal.     

Biochemical properties of the pathogenesis-related proteins from tobacco

This review describes the discovery and identification of the pathogenesis-related proteins (PRs) from tobacco. In crude leaf extracts the PRs are distinguished from the proteins in uninfected plants by their solubility at pH 3, resistance to a range of proteases, and mobility in polyacrylamide gels upon electrophoresis (PAGE) in non-denaturing conditions. PAGE has been used as a qualitative and semi-quantitative assay for PRs, and their migration in gels made from different acrylamide concentrations has been used to identify charge and size isomers and electrophoretically identical PRs in different tobacco cultivars. The subunit composition and molecular weight (mol. wt) of the four PRs identified first in Xanthi-nc were determined by SDS-PAGE; staining the gels has shown that these same four proteins in Samsun NN did not contain carbohydrate, lipid or nucleic acid, nor were they isozymic forms of twenty five enzymes known to increase in activity following infection with TMV. Evidence suggests that most of the PRs in Xanthi-nc and Samsun NN are extracellular.The purification of several PRs from Xanthi-nc, Samsun NN and other tobaccos is described, as well as their mol. wt, subunit and amino acid composition. PRs 1a, b and c consist of a single polypeptide and have similar mol. wt and amino acid compositions. Antisera prepared against purified Xanthi-nc b₁ protein have been used to determine serological relationships between PRs and form the basis of a very sensitive quantitative assay using ELISA. The regulation of synthesis of some PRs has been shown to involve translational control.     

The multiplication of three pathotypes of the potato root eelworm on different potato varieties

In two pot experiments the pathotypes, AB and ABCD ofHeterodera rostochiensis multiplied at lower rates on the potato variety Libertas than pathotype A. Pathotype ABCD multiplied at the same rate on a variety resistant against pathotype A as pathotype A on Libertas. Pathotype AB multiplied at a lower rate on Libertas and a variety resistant against A than A on Libertas. In a third experiment with the pathotypes A and ABCD and five potato varieties susceptible to all pathotypes, two varieties resistant to A and AB and three resistant to A significant differences between the rate of reproduction of the same pathotype on different susceptible varieties were found. The rate of reproduction of the pathotype ABCD on the varieties tested tended to be slightly lower than that of pathotype A on varieties susceptible to that pathotype.Samenvatting In twee potproeven vermenigvuldigden de pathotypen AB en ABCD vanHeterodera rostochiensis zich minder sterk op het aardappelras Libertas dan pathotype A. Pathotype ABCD vermenigvuldigde zich even sterk op een tegen pathotype A resistenteS. andigenum-hybride als pathotype A op Libertas. Pathotype AB vermenigvuldigde zich minder sterk op Libertas en een tegen A resistente variëteit dan A op Libertas.In een derde proef met de pathotypen A en ABCD en vijf voor alle pathotypen vatbare aardappelrassen, twee tegen A en AB resistente en drie tegen A resistente rassen, werden significante verschillen aangetoond tussen de vermenigvuldiging van dezelfde pathotypen op verschillende daarvoor gevoelige aardappelrassen (Tabel 1 en 2). Tabel 3 geeft de indruk dat pathotype ABCD zich op de getoetste rassen minder sterk vermeerdert dan A op de daarvoor vatbare rassen.     

Is a helper factor necessary for infection of cowpea protoplasts with blackeye cowpea mosaic virus?

Samenvatting Bij inoculatie van mesofyl protoplasten van cowpea met een zeer infectieuze, gezuiverde suspensie van blackeye cowpea mosaic virus (BlCMV), een potyvirus, kon een infectie niet worden geconstateerd. Wanneer echter de bovenstaande vloeistof, verkregen na centrifugering bij laag toerental van sap van BlCMV-geînfecteerde planten, als inoculum werd gebruikt, dan kon vermeerdering van het virus in de protoplasten worden vastgesteld door middel van infectiositeitsproeven, immunofluorescentie en elektronenmicroscopie. Werd deze bovenstaande vloeistof, ontdaan van zijn infectiositeit, hetzij door bestraling met UV-licht, hetzij door centrifugering bij hoog toerental, en vervolgens gemengd met gezuiverd virus, dan trad er geen infectie van de protoplasten op.