Effects of removal of leaves and tops on translocation of potato virus X and potato virus YN in potato plants

Removal of leaves from primarily infected plants does not stop translocation of potato virus X and potato virus Y^N from the stem to the tubers in potato plants. In some cases there is evidence that even more virus reaches the tubers. The removal of the top of a potato plant results clearly in a larger extent of infection of the tubers, as was demonstrated in experiments with both viruses. This effect proved to be greater according as the removed top was larger. Removal of leaves and tops apparently changes the physiological behaviour of potato plants in such a way that virus translocation is promoted. This means that in haulm killing, as is applied in seed potato growing, only perfect killing of the stems and leaves can result in stopping virus translocation to tubers; incomplete killing may have the opposite effect.Samenvatting In primair met aardappel-X- en aardappel-Y^N-virus besmette aardappelplanten werd het transport van virus naar de knollen voortgezet na ontbladering van de planten. In enkele gevallen bleek zelfs een zwaardere knolbesmetting op te treden. Het verwijderen van de top van aardappelplanten leidde in proeven met dezelfde virussen tot een sterkere knobesmetting dan in niet getopte planten. Dit gold des te meer naarmate de verwijderde top groter was.Het verwijderen van bladeren en top brengt een zodanige verandering in het fysiologische gedrag van de aardappelplant teweeg dat er een verhoogde mate van virustransport, dus een zwaardere knolbesmetting optreedt. Voor de teelt van pootaardappelen betekenen deze resultaten dat de loofdoding alleen het beoogde doel zal bereiken als een volledige doding van de bovengrondse plantedelen wordt bewerkstelligd.     

An analysis of the diphenylamine reaction in sap of healthy and leaf roll virus infected potato plants

Summary An analysis was made of a difference in colour development between saps from healthy and leaf roll virus (PLRV) infected potato plants, manifested in the diphenylamine reaction ofDische. The colour development was found to be caused by sugars. The differences in colour development were due to the sugar concentration which could be different in healthy and diseased leaves, and not to DNA in the latter. We could correlate the increases in sugar concentration with the severity of virus symptoms. The mechanical transmission of the PLRV, as suggested byBrandenburg (1962), could not be confirmed.Samenvatting Een verschil in kleur, dat tussen sap van gezonde en bladrolviruszieke aardappelplanten door de difenylmaine-reactie vanDische kan optreden, werd geanalyseerd. Het bleek dat de kleurontwikkeling werd veroorzaakt door suikers. De verschillen in kleur van de reactiemengsels waren te wijten aan het feit dat de suikerconcentratie in bladeren van zieke planten een hogere waarde kan bereiken dan in bladeren van gezonde planten en niet aan een hoger desoxyribonucleïnezuurgehalte in zieke bladeren. Er bleek een duidelijke correlatie te bestaan tussen de stijging van de suikerconcentratie en de sterkte van de bladrolsymptomen. De mechanische overdracht van het bladrolvirus, zoals die doorBrandenburg (1962) was gesuggereed, kon niet worden bevestigd.     

Studies on the biology ofBotrytis allii onAllium cep A

Botrytis allii Munn is capable of attacking young onion plants without impeding the growth of the plants, provided conditions for infection are favourable. Infected green leaves are symptomless since the mycelium remains restricted to the epidermal cells which lack chlorophyll. At a certain physiological age of the leaves the fungus penetrates the underlying parenchyma tissue and spreads further through the leaves into the bulb. Apparently healthy bulbs can carry mycelium. A macroscopically invisible infection can be demonstrated readily with methyl-red. Young and old plants proved to be equally susceptible to the disease.Samenvatting Botrytis allii is in staat om onder voor infectie gunstige omstandigheden jonge uieplanten aan te tasten. Geïnfecteerde jonge bladeren vertonen geen symptomen omdat het mycelium zich uitsluitend tot de chlorofylloze epidermiscellen beperkt. Pas bij het ouder worden van de bladeren dringt de schimmel het parenchymatisch weefsel binnen waar het verder kan uitgroeien tot in de bol. Uitwendig gezond lijkende bollen kunnen geïnfecteerd zijn. Met methylrood kan een met het oog niet waarneembare besmetting worden aangetoond. Jonge en oudere planten zijn in gelijke mate vatbaar voor de ziekte.     

Notched leaf inGladiolus spp., caused by viruses of the tobacco rattle virus group

Symptoms of notched leaf in gladiolus are described in this paper. The disease can occur either in patches in the field (only on sandy or light sandy loam soils) or in plants scattered throughout a field planted with a certain stock (independent of soil type). Experiments showed that this disease is caused by tobacco rattle virus (TRV), which is transmitted byTrichodorus pachydermus Seinhorst andT. similis Seinhorst. Gladiolus corms planted in infested soil show a more or less serious reduction of growth and sometimes typical symptoms of notched leaf. In experiments these notched leaf symptoms could be reproduced in the first season only whenTrichodorus from infested soil was able to infect the young sprouts on top of the corms. If infection took place through the roots, the growth of the plants was not or only slightly retarded and the typical notched leaf symptoms appeared in the offspring in the following season. At least two serologically different strains of TRV could be isolated from affected gladiolus. These serotypes were not found to be typical for a certain location as in some cases both were isolated from the same infested field. In fields where potatoes showed stem-mottle and/or spraing, gladiolus was affected by notched leaf.Samenvatting Kartelblad in gladiolen kenmerkt zich door slecht uitgegroeide, misvormde planten, waarbij langs de randen en de nerven van de bladeren necrotische strepen en karakteristieke kartel- en zaagranden optreden (fig. 1). De planten komen meestal niet tot bloei. Alle overgangen tussen normale planten en die met de beschreven symptomen komen voor.In de knollen en kralen van de aangetaste planten zijn geen kenmerkende symptomen waar te nemen. In het gewas te velde kunnen deze aangetaste planten, in variërende percentages, verspreid tussen de gezonde planten van een partij voorkomen, terwijl aangrenzende partijen geheel gezond kunnen zijn. In deze gevallen, die op alle grondsoorten worden aangetroffen, is de partij één of meer seizoenen eerder geïnfecteerd. In andere gevallen worden planten als zojuist beschreven pleksgewijs in het gewas aangetroffen (fig. 2). Dergelijke aantastingen komen uitsluitend voor op de lichtere gronden en hierbij wordt eveneens een abnormale ontwikkeling van het wortelstelsel waargenomen (fig. 3).In proeven kon worden aangetoond dat de ziekte veroorzaakt wordt door virussen van de ratelvirusgroep (zie tabel 1 tot en met 6). In de grond aanwezige aaltjes van het geslachtTrichodorus (T. pachydermus Seinhorst,T. similis Seinhorst en mogelijk nog andere soorten) brachten het virus op de waardplant over (tabellen 2, 5 en 6).In het seizoen waarin infectie plaatsvond, ontstonden uitsluitend kenmerkende kartelblad-symptomen indien aaltjes, afkomstig van besmette grond, de mogelijkheid werd gegeven jonge, nauwelijks uitgegroeide spruiten aan te tasten (fig. 5, tabel 6). Infectie in de wortels veroorzaakt geen of slechts een geringe groeistoornis, maar in de nakomelingschap van deze planten komen in het volgende seizoen de typische symptomen van kartelblad voor (fig. 4, tabel 3, 5 en 6).Op een aantal gronden waar aardappelen waren geïnfecteerd door stengelbont of kringerigheid, werden gladiolen door kartelblad aangetast. In proeven waar gladiolen en aardappelen door TRV op dezelfde percelen waren geïnfecteerd, bleek een opmerkelijke overeenkomst in het verloop van kartelbladaantasting bij gladiolen en stengelbontaantasting bij aardappelen te bestaan (tabel 4).Bij het onderzoek van verschillende TRV-isolaties uit gladiolen met kartelblad-symptomen en uit andere waardplanten die afkomstig waren van met TRV enTrichodorus sp. besmette gronden, konden tenminste twee verschillende serotypen van het TRV worden aangetoond. Isolaties van het ene serotype bleken nauw verwant te zijn met een TRV-isolatie uit tabak White Burley, waartegen een antiserum is vervaardigd doorMaat (1963). Vertegenwoordigers van het andere serotype reageerden alle serologisch positief met een antiserum bereid tegen een TRV-isolatie uit gladiool. Beide serotypen bleken niet specifiek te zijn voor bepaalde plaatsen, daar beide verspreid door het land blijken voor te komen en in sommige gevallen uit eenzelfde perceel konden worden geïsoleerd. In een volgende publikatie zal hierop nader worden ingegaan.A preliminary report on this subject has been published in Nematologica 10 (1964):69–70.     

Transmission of rattle virus andAtropa belladonna mosaic virus by nematodes

Samenvatting Met ratelvirus en mozaïekvirus vanAtropa belladonna, twee op elkaar gelijkende grondvirussen, werden proeven gedaan over een mogelijke overbrenging door aaltjes.Nematoden uit met virus besmette grond werden toegevoegd aan natuurlijke, onbesmette grond, aan tot 60°C of 120°C verhitte en aan gewreven grond. Door wrijven van de grond worden de meeste aaltjes en andere organismen van dezelfde afmetingen gedood. In de aldus behandelde en geïnoculeerde grond werden tabaksplanten geteeld. Bij de proeven met mozaïekvirus vanAtropa belladonna werden tien dagen na het planten de wortels uitgeperst en het sap met carborundum uitgewreven op bladeren van gezonde tabaksplanten. Bij de proeven met ratelvirus werd dit alleen gedaan met planten, die dertig dagen na het planten geen symptomen vertoonden.Virusinfectie trad niet op in de proeven, waar aaltjes niet de overbrengers konden zijn. Aaltjes uit besmette grond brachten in zeer veel gevallen virus naar onbesmette grond over (tabellen 1 en 2). Hoplolaimus uniformis enHemicycliophora sp. brengen het ratelvirus waarschijnlijk niet over. De proeven worden voortgezet met andere soorten aaltjes.     

Systemic infection of petunia by mechanical inoculation with tomato golden mosaic virus

Samenvatting Aangetoond werd datPetunia hybrida systemisch kan worden geïnfecteerd met het tomato golden mosaic virus (TGMV), een virus dat behoort tot de groep van de geminivirussen. Mechanische inoculatie van petuniaplanten met TGMV gaf in de systemisch geïnfecteerde bladeren symptomen, die eerder in een aantal andere Solanaceae waren waargenomen. Daar in eerdere proeven petunia niet met TGMV kon worden geïnfecteerd en DNA-replicatie en symptoomontwikkeling wel optrad in, voor de beide genomen van het virus, transgene planten, werd gesuggereerd dat het hier een geval betrof van uitbreiding van de waardplantenreeks.De hier gepresenteerde resultaten kunnen echter tot andere conclusies leiden. Het is namelijk mogelijk, dat bepaalde F₁-hybriden van petunia resistenter zijn tegen het virus. Verschillen in de symptoomontwikkeling zijn echter ook niet uit te sluiten en zouden veroorzaakt kunnen worden door premunitie als gevolg van de aanwezigheid van het manteleiwit in opnieuw geïnfecteerde cellen.     

Effect of interrupted leaf wetness periods on pustule development of Puccinia recondita f. sp. tritici on wheat

In growth chamber experiments, seedlings of a susceptible wheat cultivar (Rubis) were inoculated with urediospores of wheat leaf rust. Inoculated seedlings were incubated in a moist chamber. The period of exposure to leaf wetness varied in duration and progressed with or without one or more interruptions of variable duration. During the interruptions the leaves with germlings were dry. At near-optimal temperature, leaf wetness periods of six h resulted in 60 to 65% of the pustules produced with 12 or 24 h wetness periods. Interruption of a 6 h leaf wetness period by a 1 h dry period was most damaging to the rust germlings at about three to four h after inoculation. The damage became visible as a reduction in the number of resulting pustules and as a prolongation of the median latency period. Epidemiological implications of leaf wetness interruptions are discussed.Kiemplanten van het vatbare tarweras Rubis werden geïnoculeerd met uredosporen van de bruine roest van tarwe. De proeven vonden plaats in klimaatkamers. Geïnoculeerde planten werden geïncubeerd in incubatiehokjes met een zeer hoge luchtvochtigheid, teneinde condensatiedruppels op de bladeren en aldus bladnatperioden te krijgen. De toegediende bladnatperioden varieerden in tijdsduur en zij verliepen met of zonder één of meer onderbrekingen, ook weer van variërende duur. Tijdens de onderbrekingen stonden de planten met roestkiemlingen in het licht; het blad was dan droog. Bij ongeveer optimale temperatuur en bladnatperioden van 6 uur was het aantal verkregen puistjes 60 à 65% van het aantal verkregen puistjes na een bladnatperiode van 12 of 24 uur. Onderbreking van de 6-urige bladnatperiode door een 1-urige droge periode was voor de roestkiemlingen het schadelijkst ongeveer 3 tot 4 uur na inoculatie. De schade kwam tot uitdrukking in het kleinere aantal geproduceerde puistjes en in een verlenging van de mediane latentieperiode. De epidemiologische betekenis van onderbrekingen van de bladnatperiode wordt besproken.     

Detection of viral antigen in semi-thin sections of plant tissue by immunogold-silver staining and light microscopy

The immunogold-silver staining technique was developed for the light microscopical localization of viral antigen in plant tissue. Semi-thin sections of LR White-embedded plant tissue were immunologically labelled with primary antiserum and protein A-gold. Individual gold particles were covered with a silver precipitate using a physical developer. This precipitate could be seen as black spots in a conventional light microscope with brightfield and as brilliant white spots with darkfield illumination. Maximal sensitivity and low background was obtained when immunogold-labelled sections were fixed in glutaraldehyde prior to silver enhancement. Simultaneous observation of the silver coated gold label and cell morphology was achieved by epipolarization microscopy. Using this technique cowpea chlorotic mottle virus coat protein was detected in cowpea plants as function of the infection period. Virus translocation and multiplication was monitored in systemically inoculated tissue, showing viral antigen in phloem parenchyma of petiolules 6 h after systemic inoculation and subsequent spreading from the phloem to the neighbouring bundle sheath and cortex cells.Samenvatting De immunologische techniek (IGSS), waarbij complexen van antilichamen met proteïne A geadsorbeerd aan kolloïdaal goud (pAg) worden bedekt met zilver, werd met succes toegepast voor het aantonen van viraal antigeen in geïnfecteerd planteweefsel met behulp van de lichtmicroscoop. Semi-dunne plakjes weefsel werden ingebed in LR White en behandeld met antiserum tegen het cowpea chlorotic mottle virus (CCMV). Aan dit antigeen-antilichaam complex werd pAg gehecht. Vervolgens werd op de individuele gouddeeltjes zilver neersgeslagen met een ontwikkelaar bestaande uit een mensel van zilverlactaat en hydroquinone. De gouddeeltjes katalyseren de reductie van de zilverionen in oplossing tot metallisch zilver, dat neerslaat op de gouddeeltjes. Het zilverprecipitaat is waarneembaar als zwarting in een lichtmicroscoop met doorvallend licht en licht wit op bij donkerveld belichting. Maximale gevoeligheid van detectie en lage achtergrondkleuring werden bereikt door fixatie van het antigeen-antilichaam-pAg complex met glutaaraldehyde vóór de zilverkleuring.Gelijktijdige waarneming van het zilver label en de morfologie van de cellen was mogelijk door toepassing van gepolarisserd licht in een microscoop met opvallende belichting (epipolarisatiemicroscopie) in combinatie met doorvallend licht. Het zilverprecipitaat is hierbij waarneembaar als een helder blauwe kleur door de weerkaatsing en verstrooiing van het gefiltreerde gepolariseerde licht, terwijl de morfologie van de cytochemisch gekleurde cellen zichtbaar is met doorvallende belichting. Met IGSS in combinatie met epipolarisatiemicroscopie werd het CCMV gelokaliseerd in cowpea planten als functie van de infectieduur. De translocatie en vermenigvuldiging van het virus werden gevolgd in planteweefsel dat systemisch was geïnoculeerd volgens de differentiële-temperatuur-inoculatietechniek. Zes uur na systemische inoculatie werd het virus voor het eerst waargenomen in enkele floeemparenchymcellen en de infectie breidde zich daarna snel uit. Vierentwintig uur na inoculatie kon virus worden aangetoond in grote delen van het floeem, in de bundelschede en in de aangrenzende delen van de schors. Concluderend kan worden gesteld dat het virus vanuit de primaire bladeren naar de secundaire bladeren werd getransporteerd via het floeem, analoog aan het transport van assimilaten.Tot slot werden dunne plakjes geïnfecteerd weefsel, geïncubeerd met antiserum en proteïne A-goud, na zilverbehandeling vergeleken in licht-en elektronenmicroscoop.     

Properties of viruses of the potyvirus group. 2. Buoyant density,S value,particle morphology,and molecular weight of the coat protein subunit of bean yellow mosaic virus,pea mosaic virus,lettuce mosaic virus,and potato virus YN

The buoyant densities of bean yellow mosaic virus (BYMV) B25, pea mosaic virus (PMV) E198, lettuce mosaic virus (LMV), and potato virus Y^N (PVY^N) were 1.318, 1.321, 1.330, and 1.326 g/ml, respectively. Their S values were 143, 140, 143, and 145 S. The particle morphology of BYMV B25, PMV E198, and LMV could reversibly be changed by magnesium ions. PVY^N particles were broken in the presence of magnesium ions. The molecular weight of the coat protein subunit of the four viruses was 34,000 daltons. In many preparations also a 28,000 daltons component was present. This must be considered to be a breakdown product, derived from the 34,000 daltons component by proteolytic activity.Samenvatting De zweefdichtheden van het bonescherpmozaiekvirus (BYMV) B25, het erwtemozaiekvirus (PMV) E198, het slamozaïekvirus (LMV) en het aardappelvirus Y^N (PVY^N) bedroegen respectievelijk 1,318, 1,321, 1,330 en 1,326 g/ml. Hun sedimentatiecoëfficiënten waren 143, 140, 143 en 145 S. De deeltjesvorm van BYMV B25, PMV E198 en LMV kon reversibel worden veranderd door toevoeging en verwijdering van magnesium-ionen. Deze induceerden het optreden van breuken in de deeltjes van PVY^N. Het molecuulgewicht van de manteleiwiteenheid van de vier virussen bedroeg 34.000 daltons. In veel preparaten was bovendien een component van 28.000 daltons aanwezig. Deze moet worden beschouwd, als een proteolytisch afbraakprodukt dat ontstaat uit de component van 34.000 daltons.     

Partial infection with potato virus YN of tubers from primarily infected potato plants

A field experiment was designed to obtain information on the extent of partial infection of Bintje potato tubers with potato virus Y^N. Data from eight fields, in which plants were artificially infected with the virus, showed that tubers with a weight lower than 30 g became infected only about half as frequently as bigger tubers; the latter were divided into three groups of 30–60 g, 60–90 g and over 90 g, but there were no significant differences in the extent of infection in these groups. In the same experiment it was found that the heel end of a tuber is less frequently infected than the rose end. This means that in testing samples of potato tubers for the presence of potato virus Y^N it is preferable to grow the rose end of the tuber.Samenvatting Een veldproef, waarbij aardappelplanten kunstmatig met aardappel-Y^N-virus werden geïnoculeerd met het doel nadere gegevens te verkrijgen omtrent de gedeeltelijke besmetting van knollen met dit virus, leverde de volgende resultaten op. Het percentage besmette knollen met een lager gewicht dan 30 g bleek ongeveer de helft te bedragen van dat van knollen in de gewichtsklassen 30–60 g, 60–90 g en de klasse zwaarder dan 90 g. Tussen de drie laatstgenoemde groepen traden geen betrouwbare verschillen in besmetting op.Verder bleek dat in alle gewichtsklassen de oogstek genomen van de top van de knol meer kans heeft met Y^N-virus besmet te geraken dan de oogstek genomen van het naveleinde van de knol. Voor de nacontrole van aardappelpoot-goed betekent dit, dat het toetsen van een oogstek van de top van een knol voor dit doel beter geschikt is dan de oogstek van het naveleinde. De knolgrootte speelt hierbij blijkbaar geen rol van betekenis, daar knollen lichter dan 30 g in het algemeen niet voor pootgoed worden gebruikt.     

Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) for the detection of potato viruses S and M in potato tubers

Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) with alkaline phosphatase successfully detected potato virus S (PVS) and potato virus M (PVM) in secondarily infected tubers of some Dutch potato cultivars. Extinction was higher for PVS than for PVM but values for both declined slightly within 8 weeks of lifting and it is suggested that testing be carried out within this period. Values (A405) of ELISA reactions between healthy and infected tubers were statistically significant and storage at 4° or 20°C had no effect on detectability of the viruses.Samenvatting Aardappelvirus S kon zowel in knollen van oogst 1978, die gedurende 49 weken bij 4°C waren bewaard en waarvan de kiemrust reeds was verbroken, als in knollen van oogst 1979, die bij 4° of 20°C waren bewaard en nog in de kiemrust verkeerden, tot 8 weken na rooien betrouwbaar met ELISA worden aangetoond. Aardappelvirus M kon eveneens met ELISA betrouwbaar worden aangetoond in knollen van oogst 1979, bewaard bij 4° of 20°C, tot 8 weken na het rooien.De extinctiewaarden voor aardappelvirus S waren hoger dan die voor aardappelvirus M. De waarden voor beide virussen vertoonden een daling gedurende de onderzoekperiode (tot 8 weken na rooien). Er kon geen effect van de bewaartemperatuur (4° en 20°C) op de aantoonbaarheid van de virussen worden aangetoond. Geen verschillen werden waargenomen tussen de extinctiewaarden van het sap uit navel- en krooneinden van de knollen, die nog in de kiemrust verkeerden.Guest worker from April–September 1979 as a fellow of the International Agricultural Centre, Wageningen, the Netherlands, from the Agricultural Research Centre, Yanco, NSW 2703, Australia.     

Potato leafroll virus: antiserum preparation and detection in potato leaves and sprouts with the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA)

Potato leafroll virus (PLRV) was purified fromPhysalis floridana, applying freezing, low-speed centrifuging, ammonium sulphate precipitation, clarification with chloroform and butanol, ultracentrifuging and sucrose-gradient centrifuging. Three antisera with titers from 64 to 256 were prepared, one of them being sufficiently specific to be used in the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA).With this test PLRV could be detected reliably in the foliage of secondarily infected, glasshouse-grown potato plants of six cultivars tested, and in sprouts of four or five of them. The results indicate that ELISA may be used successfully for routine testing of foliage of glasshouse-grown potato plants.Samenvatting Aardappelbladrol, veroorzaakt door het aardappelbladrolvirus (PLRV) is reeds meer dan een eeuw in Europa bekend en is in veel landen vermoedelijk nog steeds de ernstigste virusziekte van de aardappel. De bestrijding wordt ernstig bemoeilijkt door het ontbreken van een betrouwbare toetsmethode. De callosetoets heeft als routinetoets voor het aantonen van PLRV in knollen op beperkte schaal ingang gevonden, maar is niet 100% betrouwbaar.Sinds kort is voor virussen een zeer gevoelige serologische methode beschikbaar gekonen, de enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA). Hierbij wordt het virus in plantemateriaal aangetoond door middel van een enzymreactie, waarvan de kleuromslag met het blote oog of (bij voorkeur) met een fotometer wordt afgelezen. De uitslag van de fotometer (extinctie) is een aanduiding voor de aanwezigheid van het virus. De methode lijkt bruikbaar voor routinematige toepassing. Om de bruikbaarheid voor het aardappelbladrolvirus te onderzoeken werd dit virus gezuiverd, werden antisera bereid en werden loof en spruiten van bladrolvirusvrije en-zieke aardappels onderzocht.Bij de viruszuivering uitPhysalis floridana, werd gebruik gemaakt van bevriezing, precipitatie door middel van ammoniumsulfaat, klaring met chloroform en butanol, centrifugering bij laag en hoog toerental en suikergradiëntcentrifugering. Met de viruspreparaten werden drie konijnen geïnjiceerd. De verkregen antisera bereikten titers van 64 tot 256 in de micro-precipitatietoets (Tabel 2). Eén hierven (B) was voldoende specifiek om in ELISA gebruikt te worden.Toetsingen werden uitgevoerd met blad van in een kas opgekweekte bladrolvrije en secundair geïnfecteerde aardappelplanten en met in het donker gekweekte spruiten. Tabel 1 geeft een overzicht van de getoetste rassen, de aantallen knollen, die ter kieming waren weggelegd en waarvan telkens één oog in de kas werd uitgeplant, en van de virussen waarmee ze geïnfecteerd waren. De resultaten van de toetsingen, weergegeven in de Tabellen 3 en 4, laten zien, dat het bladrolvirus betrouwbaar kan worden aangetoond in het blad van alle zes cultivars, maar in de spruiten van slechts vier of vijf, nl. Bintje, Element, Ostara, Resy en mogelijk Désirée. ELISA kan derhalve goed worden gebruikt voor het aantonen van het bladrolvirus in blad van secundair geïnfecteerde kasplanten. Of dit ook geldt voor veldplanten moet nog worden onderzocht.ELISA zal voor de Nederlandse pootgoedteelt het meest waardevol zijn wanneer met deze toets het virus in vers gerooide, slapende knollen kan worden aangetoond (nacontrole). Helaas waren zulke knollen niet beschikbaar toen we onze proeven met blad en spruiten uitvoerden.     

Development of Myzus persicae on a partially resistant and on a susceptible genotype of lettuce (Lactuca sativa) in relation to plant age

The relationship between lettuce (Lactuca sativa) andMyzus persicae is influenced by internal and external factors. For the improvement of screening methods and the evaluation of the resistances found, a better knowledge of these factors is wanted.In five experiments the influence of plant age on resistance level was investigated for a partially resistant and a susceptible cultivar. Criteria for resistance were: remaining percentage of aphids (RPA), aphid developmental rate, insect biomass, and larvae production.It appeared that the aphids developed faster and grew better on older plants compared with younger plants, resulting in a decrease of overall level of resistance. The absolute differences between the susceptible and the resistant genotype for parameters such as biomass increased if plants were older and aphids were allowed to utilize all parts of the plant. It is concluded that with older plants (plant age e.g. 30–40 days) a better discriminative selection can be carried out.Samenvatting De relatie tussen sla enMyzus persicae wordt door zowel interne als externe factoren beïnvloed. Voor de verbetering van toetsmethoden en voor de evaluatie van gevonden resistenties, is meer kennis omtrent deze factoren noodzakelijk.In vijf proeven (I–V) werd de invloed van leeftijd van de plant op het resistentieniveau onderzocht bij een partiëel resistent en een vatbaar ras. Criteria voor resistentie waren: overblijvend percentage luizen 7 dagen na inoculatie, ontwikkelingssnelheid van de luizen, de insekt-biomassa en de larvenproduktie.Het bleek dat de groei en de ontwikkeling van de luizen op oudere planten beter was dan op jongere. Dit resulteerde in een afname van het resistentieniveau bij zowel het partiëel resistente als het vatbare genotype. De absolute verschillen tussen het vatbare en het resistente genotype voor bepaalde eigenschappen zoals biomassa namen echter toe naarmate planten ouder waren in de experimenten IV en V waarbij de luizen toegestaan was zich op alle delen (bladeren en stengel) van de planten te vestigen. Op basis van deze toegenomen absolute verschillen tussen resistente en vatbare planten is het dus beter om bij oudere planten (bijv. 30–40 dagen oud) op resistentie te selecteren.     

The infectibility of cowpea mesophyll cells by tobacco necrosis virus

The time required for infectious tobacco necrosis virus (TNV) to pass through the epidermis of cowpea leaves after mechanical inoculation, depended on plant age and environmental temperature. At 22°C the passage time was about 2 h but at 32°C it was only 10 min. Water stress seemed to play a role in the transport of infectious virus into the mesophyll. It was possible to infect cowpea mesophyll cells with TNV directly by using a fine brush without carborundum. Differences between tobacco and cowpea in the establishment of virus infection are discussed.Samenvatting De mogelijkheden om cowpea-mesofylcellen met TNV te infecteren, hetzij via de epidermis, hetzij rechtstreeks, werden onderzocht. De minimum tijd die infectieus virusmateriaal nodig heeft om de epidermis te passeren werd bepaald. De ouderdom van de zaailingen speelde daarbij een rol. Bij 20 dagen oude planten bedroeg de passagetijd meer dan 4 uur, in 10 dagen oude planten was meer dan 2 uur nodig voor passage. De temperatuur van de omgeving was een belangrijke factor. In cowpeabladeren, direct na inoculatie met TNV bij 32°C gezet, bleek de passgetijd slechts 10 minuten te zijn. Verduistering van de planten 24 uur voor inoculatie bekortte de passagetijd aanzienlijk. Ook speelde water-stress in het blad door hoge temperatuur na inoculatie een rol in de vroege infectiestadia. Het was mogelijk, cowpea-mesofyl direct te infecteren, indien cowpea-bladeren gebruikt werden van 9–12 dagen oude zaailingen die opgekweekt waren bij 22±3°C. De bladeren werden gedurende ±1 uur na afplukken op droog filtreerpapier gelegd, daarna werd de onderepidermis met een fijn pincet verwijderd. Inoculatie van het naakte mesofyl met TNV onmiddelljk na het strippen met een fijne penseel zonder carborundum resulteerde in eenzelfde aantal lesies als in de niet-gestripte helft, die geïnoculeerd was door wrijven met hetzelfde TNV-inoculum in aanwezzigheid van carborundum.Het schijnt dat de processen, die betrokken zijn bij het tot stand komen van een TNV-infectie in cowpea en tabak, van elkaar verschillen.     

Properties of viruses of the potyvirus group. 1. A simple method to purify bean yellow mosaic virus,pea mosaic virus,lettuce mosaic virus and potato virus YN

Bean yellow mosaic virus, pea mosaic virus, lettuce mosaic virus, and potato virus Y^N were purified by homogenizing and clarifying infected leaves in a mixture of 0.1 M tris-thioglycollic acid buffer pH 9, carbon tetrachloride and chloroform, followed by differential centrifuging applying moderate centrifugal forces.Samenvatting Het bonescherpmozaïekvirus B25, het erwtemozaïekvirus E198, het slamozaïekvirus en het aardappelvirus Y^N konden worden gezuiverd door geïnfecteerde bladeren te vermalen in een mengsel van 0,1 M tris-thioglycolzuur pH 9, tetrachloorkoolstof en chloroform, en de geklaarde suspensie vervolgens differentiëel te centrifugeren bij matige centrifugaalkrachten.     

Viruses and virus diseases in Dutch bulbous irises (Iris hollandica) in the Netherlands

The occurrence in Dutch bulbous irises (Iris hollandica) of two viruses — iris mild mosaic virus (IMMV) and iris severe mosaic virus (ISMV) — in association with two diseases — mosaic (mozaïek) and grey (grijs) — was reported so far. In the Netherlands, three virus diseases have been distinguished: mild mosaic (mozaïek), mild yellow mosaic (bont), and severe mosaic (grijs). These diseases were associated with IMMV (750 nm), IMMV plus iris mild yellow mosaic virus (IMYMV, a newly recognized virus; 660 nm), and IMMV plus ISMV (750 nm), respectively. The viruses are antigenically distinct and their presence could be established serologically. Tobacco mosaic virus (TMV), tobacco rattle virus (TRV), and tobacco ringspot virus (TRSV) were also detected in irises, but not in association with particular symptoms.Generally, the symptoms of the diseases can be distinguished early in the growing season, particularly in March. Later on, the distinctive symptoms mostly disappear on plants showing mild symptoms but not on severely affected plants. Growing and forcing conditions influence the symptoms. The IMYMV and the ISMV transmitted in May and early in June byMacrosiphum euphorbiae cause more severe symptoms than those induced by transmissions late in June and in July. Problems related to disease control in irises are discussed.Samenvatting Het virusonderzoek bij Hollandse irissen (Iris hollandica) in Nederland leidde tot het onderscheiden van drie ziekten, namelijk: het mozaïek (mild mosaic), het bont (mild yellow mosaic) en het grijs (severe mosaic). Het voorkomen van iris-mozaïek virus (deeltjeslengte 750 nm), iris-mozaïek virus plus iris-bontvirus (660 nm) en iris-mozaïekvirus plus iris-grijsvirus (750 nm), welke virussen serologisch zijn te onderscheiden, werd in verband gebracht met respectievelijk het mozaïek, het bont en het grijs. Geen verband werd gevonden tussen het voorkomen van tabaksmozaïekvirus, tabaksratelvirus en tabakskringvlekkenvirus en de genoemde ziekten.Op basis van de symptomen zijn de ziekten te velde vroeg in het voorjaar meestal wel te onderscheiden. Later in het groeiseizoen verdwijnt dit onderscheid veelal bij planten met milde symptomen, maar niet bij planten met ernstige symptomen. De symptomen van het mozaïek worden pas een paar maanden na de opkomst van de planten zichtbaar. De licht- en donkergroene mozaïeksymptomen doen zich duidelijk voor omstreeks de bloei. Het bont is bij opkomst te herkennen aan het geelgroene mozaïek, dat voornamelijk aan de bladranden voorkomt (Fig. 1). Na de lengtegroei van de planten worden de symptomen op de bloemscheden en op de brede bladgedeelten zichtbaar (Fig. 2). Het grijs (Fig. 2) uit zich met brede geel-en donkergroene strepen op de bladeren, die tot onder het grondniveau doorlopen en bij opkomst duidelijk zichtbaar zijn. Het geelgroene, soms streepvormige mozaïek blijft bij de lengtegroei van de planten duidelijk zichtbaar op de bladbases. Ernstige grijs-symptomen zijn bloembreking, gedraaide stand van smallere bladeren en dwerggroei van de planten. De duidelijkheid van de ziektebeelden, zowel van het mozaïek als van het bont en het grijs, is afhankelijk van de cultivar en van de teeltomstandigheden te velde en in de kas.Het iris-bontvirus en het iris-grijsvirus geven bij overdracht door de bladluis (Macrosiphum euphorbiae) in mei en in de eerste helft van juni in het volgende groeiseizoen ernstiger aangetaste planten dan bij latere overdracht.De mogelijkheden van de herkenning en de bestrijding van virusaantastingen in iriissen worden beschreven.     

Influence of fumigations with NO2 on growth and yield of tomato plants

Prolonged and short-lasting fumigations with NO₂ were carried out with tomato plants. Very young plants showed increase in length as a consequence of fumigations with 0.5 ppm for ten days. A concentration of 0,4–0.5 ppm applied during a period of 21 to 45 days also resulted in an increase in length and gave rise to the development of smaller leaves and shorter leaf petioles. Fumigations with a concentration of 0.25 ppm during the entire growth period caused a decrease in crop yield of 22%.Samenvatting Met NO₂ werden begassingen van betrekkelijk korte en van lange duur op tomateplanten uitgevoerd. Concentraties van 0,4–0,5 dpm (delen per miljoen delen lucht), gedurende 20–37 dagen toegepast, hadden enerzijds een afname van het bladoppervlak en verkorting van de bladstelen, en anderzijds een toename in lengtegroei van de planten tot gevolg (Tabel 1). Een begassing met 0,5 dpm gedurende 10 dagen veroorzaakte een gewichtsvermindering van bladeren en bladstelen en wederom een toename in lengtegroei van de planten vergeleken met de controle (Tabel 2). Door begassing met een concentratie van 0,25 dpm gedurende de gehele teelt verminderde de opbrengst met 22% (Tabel 3). Het nitraatgehalte van de bladeren bleek na deze langdurige begassingen te zijn afgenomen, terwijl dat van de bovenste 30 cm van de grond hoger was geworden (Tabel 4).     

Pythium uncinulatum sp. nov. and P. tracheiphilum pathogenic to lettuce

From mature lettuce heads with bottom rot symptoms severalPythium species were isolated, two of which were studied further. Pathogenicity tests with both fungi have been carried out only with seedlings. P. uncinulatum sp. nov. was isolated frequently. Its relation to otherPythium spp. with spiny oogonia is discussed. It proved to be very pathogenic to seedlings of lettuce and somewhat less to those of cucumber and tomato. P. tracheiphilum, which was isolated far less frequently, proved to be highly pathogenic to seedlings of lettuce, cucumber and cauliflower, and somewhat less to tomato and pea.Samenvatting Van slaplanten met smetsymptomen werden behalveBotrytis cinerea, Rhizoctonia sp. enSclerotinia spp. dikwijlsPythium-soorten geïsoleerd. Twee hiervan zijn nader onderzocht. P. uncinulatum (Fig. 1, 3a, 3b), die dikwijls werd geïsoleerd, wordt beschreven als nieuwe soort en de relatie met anderePythium-soorten met gestekelde oögoniën wordt besproken. In proeven bleekP. uncinulatum zeer pathogeen te zijn voor zaailingen van sla en iets minder voor zaailingen van komkommer en tomaat (Fig. 4a, Tabel 2). Het planten van slazaailingen in metP. uncinulatum geïnoculeerde grond had meer effect dan het dopen van de wortels in een myceliumsuspensie van de desbetreffende schimmel vóór het planten. Het effect uitte zich in groeivertraging van de plant en beschadiging (necrose) van het gehele wortelstelsel. P. tracheiphilum (Fig. 2, 3c), die slechts een paar maal werd geïsoleerd, was zeer pathogeen voor zaailingen van sla, komkommer en bloemkool (Fig. 4a) en iets minder voor zaailingen van tomaat en erwt (Tabel 2). Groeiremming van de planten was sterker wanneer de wortels van de zaailingen vóór het planten in een myceliumsuspensie vanP. tracheiphilum gedoopt werden (Fig. 4b), dan wanneer de zaailingen in geïnoculeerde grond geplant werden. De hoofdwortels van de zaailingen werden ernstig beschadigd, maar zich later vormende zijwortels werden weinig door de schimmel beïnvloed.Tot nu toe zijn de pathogeniteitsproeven slechts met zaailingen uitgevoerd. Proeven met volwassen planten moeten volgen om te onderzoeken of er een verband kan bestaan tussen de aanwezigheid van de betreffendePythium-soorten in de grond en het optreden van smet in sla.     

Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and dispersedye immuno assay (DIA): Comparison of simultaneous and separate incubation of sample and conjugate for the routine detection of lettuce mosaic virus and pea early-browning virus in seeds

Two modifications of ELISA and DIA were compared in relation to sensitivity of detection of two plant viruses and suitability for large-scale routine testing. DIA is a solid phase immuno assay like ELISA, in which the enzyme conjugate is replaced by a dye sol conjugate and substrate incubation is replaced by immediate dissolving of the dye molecules from the conjugate with an organic solvent. Sample and conjugate were incubated separately (ELISA 1, DIA 1) or simultaneously (ELISA 2, DIA 2). The seed-borne viruses viz. lettuce mosaic virus (LMV) and pea early-browning virus (PEBV) were subjected to the assays. DIA detected LMV in a purified extract ofNicotiana benthamiana. However, compounds present in crude virus-free and virus-containing plant extracts strongly interfered with DIA, necessitating adaptation of DIA to plant viruses in crude extracts.With the extracts of lettuce and pea seeds ELISA 2, in comparison with ELISA 1, resulted in equal (LMV) or slightly higher (PEBV) extinction values and in a higher ratio between extinction values of virus-containing and virus-free samples. The higher sensitivity of ELISA 2 in combination with its higher efficiency as a result of simultaneous sample and conjugate incubation, indicates the potential of this method for large-scale indexing.Samenvatting Twee modificaties van ELISA en DIA werden vergeleken met betrekking tot hun gevoeligheid voor het aantonen van twee plantevirussen en hun geschiktheid voor routinematige toepassing. DIA is een serologische toetsmethode die veel overeenkomst vertoont met ELISA, maar waarin het enzymconjugaat is vervangen door een conjugaat met gedispergeerde kleurstofdeeltjes en de incubatie met enzym-substraat door het direct oplossen van de kleurstofmoleculen van het conjugaat met een organisch oplosmiddel. Incubatie van monster en conjugaat vond zowel gescheiden (ELISA 1, DIA 1) als gelijktijdig (ELISA 2, DIA 2) plaats. Twee met zaad overgaande virussen, te weten slamozaïekvirus (LMV) en vroege-verbruiningsvirus van erwt (PEBV) werden bij het onderzoek betrokken. Met DIA kon LMV worden aangetoond in een gezuiverd extract vanNicotiana benthamiana. In ruwe planteëxtracten bleken echter stoffen voor te komen die in DIA sterke niet-specifieke reacties tot gevolg hadden. Verder onderzoek is dan ook noodzakelijk om DIA geschikt te maken voor het aantonen van plantevirussen in ruwe extracten van planten. Betere resultaten werden verkregen met de beide ELISA-modificaties. Met de extracten uit slazaad en erwtezaad gaf ELISA 2 vergelijkbare (LMV) of iets hogere (PEBV) extinctiewaarden dan ELISA 1. Bovendien was de verhouding tussen de extinctiewaarden van virusziek materiaal en die van virusvrij materiaal, bij ELISA 2 hoger dan bij ELISA 1. De grotere gevoeligheid van ELISA 2 en de grotere doelmatigheid ten gevolge van de gelijktijdige incubatie van monster en conjugaat duiden op de bijzondere geschiktheid van deze methode voor routinematige toepassing op grote schaal.     

Effect of volatile and unstable exudates from underground potato plant parts on sclerotium formation by Rhizoctonia solani AG-3 before and after haulm destruction

The acceleration of black scurf development after haulm destruction was mainly due to changes in the exudation of volatiles from tubers. Volatile products from decomposing potato roots and stolons and, probably, unstable substances in the tuber exudate as well, further promoted sclerotium formation.Sclerotium production byR. solani AG-3 was investigated on agar media, periderm strips and harvested tubers, which were exposed to the volatile exudates from growing subterranean potato plant parts. The volatile exudate from growing tubers contained both inhibitory and stimulatory substances which were not identified definitely. Inhibition dominated during tuber growth, decreased when plants were yellowing and disappeared after the shoots were excised. When the inhibitory components were trapped by KOH, the non-trapped volatile tuber exudates from young growing plants were as stimulatory as those from plants after haulm killing. CO₂ might be an inhibitor as tuber respiration was negatively correlated to black scurf formation. Tests in vitro suggested that inhibition of sclerotium formation by CO₂ can be overcome by stimulatory nutrients. Sclerotium production on agar media was not stimulated by ethylene, although volatiles from harvested ripe apples were very stimulatory.The results imply that after haulm killing, the increase in black scurf development may be prevented by loosening the soil and quick separation of tubers from plant residues thus preventing accumulation of the stimuli.Samenvatting De vluchtige exsudaten van aardappelknollen, die nog aan de plant bevestigd zaten, beinvloedden de produktie van sclerotiën doorRhizoctonia solani AG-3 op agarplaten en op geoogste knollen, die geincubeerd waren in een plant-aarde systeem. Onder dezelfde proef- omstandigheden was de sclerotiënvorming op geincubeerde losse knollen veel hoger dan op de agarplaten, maar op peridermstrips juist lager. Wellicht dragen dus naast stabiele ook instabiele knolexsudaten bij tot de vorming van lakschurft.Het vluchtige knolexsudaat van jonge planten bleek zowel stimulerende als remmende componenten te bevatten. Als de remmende fractie met KOH werd weggevangen, stimuleerden de resterende uitademingsprodukten van jonge groeiende knollen de vorming van sclerotiën even sterk als de uitademingsprodukten van oude afrijpende knollen na loofvernietiging. Tijdens de knolgroei overheerste de invloed van de remmende exsudaten, maar dat nam af als de plant vergeelde en verdween na loofvernietigen. Toename van lakschurft na loofdoding berust dus vooral op het wegvallen van de remmende componenten. In de praktijk zou na loofdoding de effectiviteit van de stimulerende exudaten verminderd kunnen worden door de grond van de teeltrug los te maken waardoor ze niet kunnen ophopen aan het knoloppervlak.De remmende fractie kon worden weggevangen met KOH, wat betekent dat het gaat om koolzuur of een andere zure component. Inderdaad bleek de produktie van koolzuur door knollen geleidelijk af te nemen tijdens de veroudering en zeer snel na loofdoding. Daarnaast is bekend dat lakschurft geleidelijk toeneemt bij veroudering van de plant, en zeer snel na loofdoding. In vitro leek koolzuur de sclerotiënvorming alleen op wateragar te remmen, maar niet op een voedzamer medium. De sclerotiënvorming op agarmedia werd sterk gestimuleerd door gasvormige produkten van appels. Echter, er werd geen bevestiging gevonden voor het idee dat het stress-produkt ethyleen sclerotiënvorming stimuleert. Na het loofafknippen lekte er een veel grotere hoeveelheid water uit de knollen dan uit knollen van intacte planten. Water kan het benutten van voedzame stoffen door de schimmel bevorderen. Daardoor kan een manier van loofdoden die de stolon breekt de kans op lakschurft verkleinen.Gasvormige produkten van afstervende wortels en stolonen hadden geen invloed op de sclerotiënvorming op agarplaten. Maar wel versterkten zij de lichte stimulering die uitging van afrijpende knollen. In de praktijk zouden jonge potaardappelen dus milieuvriendelijker beschermd kunnen worden tegen zowel virusinfectie als zware lakschurft-vorming met een nieuw-te-ontwikkelen methode van groen-rooien die de stolonen breekt en de knollen op het veld laat afharden in losse grond en gescheiden van de overige planteresten.