A rare leaf spot disease of Scorzonera hispanica,caused by Alternaria scorzonerae (Aderhold) comb. nov.

Samenvatting In 1982 is in Nederland op twee plaatsen in Noord-Brabant bij schorseneer een bladvlekkenziekte geconstateerd die werd veroorzaakt door een schimmel die te boek staat alsSporidesmium scorzonerae Aderhold (syn.Macrosporium tau-saghyzianum Zerova). Het betreft een zeldzaam optredende ziekte, die niet eerder buiten Oost-Europa bij de produktieteelt van schorseneren is aangetroffen. Onderzoek naar de morfologie van de schimmel wees uit dat deze behoort tot Alternaria sect. Noncatenatae. Derhalve werd voor het pathogeen de nieuwe combinatieAlternaria scorzonerae (Aderhold) Loerakker geïntroduceerd.     

Pythium uncinulatum sp. nov. and P. tracheiphilum pathogenic to lettuce

From mature lettuce heads with bottom rot symptoms severalPythium species were isolated, two of which were studied further. Pathogenicity tests with both fungi have been carried out only with seedlings. P. uncinulatum sp. nov. was isolated frequently. Its relation to otherPythium spp. with spiny oogonia is discussed. It proved to be very pathogenic to seedlings of lettuce and somewhat less to those of cucumber and tomato. P. tracheiphilum, which was isolated far less frequently, proved to be highly pathogenic to seedlings of lettuce, cucumber and cauliflower, and somewhat less to tomato and pea.Samenvatting Van slaplanten met smetsymptomen werden behalveBotrytis cinerea, Rhizoctonia sp. enSclerotinia spp. dikwijlsPythium-soorten geïsoleerd. Twee hiervan zijn nader onderzocht. P. uncinulatum (Fig. 1, 3a, 3b), die dikwijls werd geïsoleerd, wordt beschreven als nieuwe soort en de relatie met anderePythium-soorten met gestekelde oögoniën wordt besproken. In proeven bleekP. uncinulatum zeer pathogeen te zijn voor zaailingen van sla en iets minder voor zaailingen van komkommer en tomaat (Fig. 4a, Tabel 2). Het planten van slazaailingen in metP. uncinulatum geïnoculeerde grond had meer effect dan het dopen van de wortels in een myceliumsuspensie van de desbetreffende schimmel vóór het planten. Het effect uitte zich in groeivertraging van de plant en beschadiging (necrose) van het gehele wortelstelsel. P. tracheiphilum (Fig. 2, 3c), die slechts een paar maal werd geïsoleerd, was zeer pathogeen voor zaailingen van sla, komkommer en bloemkool (Fig. 4a) en iets minder voor zaailingen van tomaat en erwt (Tabel 2). Groeiremming van de planten was sterker wanneer de wortels van de zaailingen vóór het planten in een myceliumsuspensie vanP. tracheiphilum gedoopt werden (Fig. 4b), dan wanneer de zaailingen in geïnoculeerde grond geplant werden. De hoofdwortels van de zaailingen werden ernstig beschadigd, maar zich later vormende zijwortels werden weinig door de schimmel beïnvloed.Tot nu toe zijn de pathogeniteitsproeven slechts met zaailingen uitgevoerd. Proeven met volwassen planten moeten volgen om te onderzoeken of er een verband kan bestaan tussen de aanwezigheid van de betreffendePythium-soorten in de grond en het optreden van smet in sla.     

Flooding causes loss in viability and pathogenicity of sclerotia of Rhizoctonia tuliparum

Samenvatting Rhizoctonia tuliparum veroorzaakt kwadegrond in tulp en iris. Sclerotiën van deze schimmel kunnen in grond zeer lang levensvatbaar en pathogeen blijven. Van sclerotiën van enkele schimmels is bekend, dat ze gevoelig zijn, voor inundatie die een aantal weken duurt. Inundatie wordt in Nederland vanaf 1982 door verscheidene, bollentelers 's zomers toegepast ter bestrijding van ziekten en onkruid.Sclerotiën vanR. tuliparum werden verpakt in nylon zakjes, ingegraven in emmers met grond en 1–6 weken geïnundeerd bij 17 °C. Op verschillende tijdstippen werden geïnundeerde en niet-geïnundeerde sclerotiën hetzij ontsmet, in 2,5% formaldehyde en vervolgens uitgeplaat op moutagar met oxytetracycline, hetzij aangebracht tussen de bruine huid en de buitenste bolrok van in kleine potjes geplante tulpebollen (cv. Apeldoorn); iedere bol werd geïnoculeerd met, een sclerotium. Na twee maanden werden de planten beoordeeld op symptomen van kwadegrond.In de eerste proef, waarbij sclerotiën werden uitgeplaat op agar, bleek er uit sommige sclerotiën die 2 weken waren geïnundeerd nog mycelium te groeien, terwijl dit na, 4 weken inundatie niet meer plaatsvond. In de tweede proef kiemden de sclerotiën op agar niet meer na 2 weken inundatie, maar meer dan de helft van de geïnoculeerde tulpebollen vertoonde wel symptomen. Pas als de sclerotiën 4 weken geïnundeerd waren bleken ze zodanig geïnactiveerd te zijn, dat er geen symptomen van kwadegrond werden waargenomen. Resultaten van veldproeven moeten nog worden afgewacht.     

Introduction

The effect of soil water potential on wheat seedlings infected withPuccinia recondita was studied. The seedlings were grown in soil of which the initial water potential was –200 Jkg^–1, –500 Jkg^–1, or –800 Jkg^–1. Uredospore production per seedling was retarded when the soil water potential was low, and soil water potential decreased more rapidly near the roots of diseased seedlings than it did near the roots of uninoculated seedlings.samenvatting Tarwekiemplanten werden geplaatst in plastic kolommen (een plant per kolom) gevuld met grond van bekende waterpotentiaal. Bij een deel der planten werd het eerste blad geïnoculeerd met bruine roest. De spruit boven het eerste blad werd regelmatig weggeknipt. Periodiek werden bepaald (veelal middels destructieve bemonstering) vers en droog gewicht van het eerste blad, roestsporenproduktie, en waterpotentiaal van de grond op drie niveau's in de kolommen. Voor de resultaten zie Fig. 1 t/m 4. Twee weken na inoculatie gaan zieke planten geleidelijk meer water verdampen dan onbehandelde planten (Fig. 1). Vers gewichten van zieke bladeren waren kleiner dan die van onbehandelde planten (Fig. 2). Het watergehalte van zieke bladeren werd lager dan dat van onbehandelde bladeren (Fig. 3). De uredosporenproduktie was bij hogere grondwaterpotentiaal groter dan bij lagere potentiaal (Fig. 4).     

Polyphenol oxidases and phenolics in relation to resistance against cucumber scab inCucumis Sativus I. Fungal and host polyphenol oxidases

In culture filtrates ofCladosporium cucumerinum, the fungus causing cucumber scab, a constitutive, exocellular catechol oxidase was found; moreover, dihydroxy-phenylalanine and chlorogenic acid oxidases were produced. Catechol oxidase was detected in noticeable activity as soon as the pH of the culture medium had reached a value of 6.0, or if the medium was adjusted to this pH before sterilizing. The Michaelis constantK _m of the fungal catechol oxidase was 62.5×10^–3 M. In very young non-inoculated green and etiolated cucumber seedlings no catechol oxidase activity was found. In scab diseased seedlings of the susceptible variety Lange Gele Tros high polyphenol oxidase activities were recorded. In seedlings of the resistant variety Vios polyphenol oxidase was also produced upon inoculation, although in much lower activities. In both instances, the Michaelis constant proved to be 15.6×10^–3 M. This difference in Michaelis constants of catechol oxidases of fungal culture filtrates and of diseased seedlings suggests, that the polyphenol oxidase activity in the diseased plant is of plant origin; however, the presence of the fungus seems to elicit its synthesis or its activation.Samenvatting Een onderzoek werd ingesteld naar het voorkomen van polyfenoloxydasen in relatie tot resistentie tegen en vatbaarheid voor vruchtvuur in komkommers. Daartoe werden de activiteiten van dit enzymsysteem (waarbij catecholoxydase als voorbeeld werd gekozen) van een vatbaar ras, Lange Gele Tros, en een resistent ras, Vios, met elkaar vergeleken, zowel in gezonde als in metCladosporium cucumerinum geïnoculeerde zaailingen. Ook in cultuurfiltraten van de schimmel werd de polyfenoloxydase-activiteit bepaald.In cultuurfiltraten van de schimmel werd een constitutieve exocellulaire catecholoxydase gevonden; bovendien werden dihydroxy-fenylalanine en chlorogeenzuuroxydasen gevormd. Catecholoxydase werd alleen in aanzienlijke hoeveelheden geproduceerd indien de pH van het cultuurmedium tot 6.0 was gestegen, of indien de pH van te voren op 6.0 werd gebracht. De Michaelis-constanteK _m van de schimmelcatecholoxydase bleek 62.5×10^–3 M te zijn.In zeer jonge, niet-geïnoculeerde groene en geëtioleerde zaailingen werd geen catecholoxydase-activiteit gevonden. Hoge polyfenoloxydase-activiteiten werden daarentegen gemeten in geïnoculeerde zaailingen van het vatbare ras, mits deze — na het oogsten — bevroren werden. Ook in zaailingen van het resistente ras werd na inoculatie polyfenoloxydase gevormd, hoewel met een veel geringere activiteit. In beide gevallen bleek de Michaelis-constante 15.6×10^–3 M te zijn. Dit verschil in Michaelis-constanten van de schimmelcatecholoxydase en van die geproduceerd in geïnoculeerde zaailingen suggereert, dat de polyfenoloxydase in het laatste geval niet van de schimmel stamt, doch dat infectie met de schimmel de plant induceert totde novo-produktie van dit enzym, of wel tot activering van een latente polyfenoloxydase.De betekenis van deze verhoogde polyfenoloxydase-activiteit na infectie voor de gastheer-parasiet-combinatie kan pas begrepen worden na een onderzoek naar het voorkomen van polyfenoloxydase-substraten in de gastheer.     

A new species of Embellisia,associated with skin disease of hyacinths

A new species of the genusEmbellisia (Hyphomycetes, Dematiaceae) was isolated from bulbs and leaves of various cultivars ofHyacinthus, Scilla andFreesia. It is characterized by dark, multiseptate conidia which are somewhat pointed at the apex and variable in shape and size. In contrast to other species of the genus it rarely forms chlamydospores in pure culture. The fungus was found on several locations in the Netherlands, and is also known in the USA and Germany. Inoculation experiments on several cultivars ofHyacinthus orientalis resulted in a high percentage of affected plants.Samenvatting Een nieuwe soort van het genusEmbellisia (Hyphomycetes, Dematiaceae),E. hyacinthi, werd geïsoleerd uit de buitenste bolrokken van cultivars vanHyacinthus orientalis. De schimmel is gekarakteriseerd door bruine, apicaal iets spitse conidiën met een wisselend aantal transversale, en dikwijls ook enkele longitudinale septa (Fig. 1), en de afwezigheid van duidelijk gedifferentieerde groepjes van chlamydosporen.Een sterk hierop gelijkende soort werd in 1876 beschreven door Massink alsCladosporium fasciculare Fr. Het opvallende voorkomen van longitudinale septa werd in zijn studie echter niet expliciet genoemd.WanneerEmbellisia hyacinthi wordt gekweekt op havermoutagar zijn na 5 dagen de meeste conidiën vrij lang, cylindrisch, met 3 of meer septa (Fig. 2a). Na langere tijd echter worden kleinere conidiën gevormd, zodat de variabiliteit der conidiën op dezelfde plaats groter wordt (Fig. 2b). Dit verschijnsel uit zich nog sterker op Czapekagar (Fig. 2c-d). Embellisia hyacinthi veroorzaakt kleine bruine plekjes op de buitenste bolrok van hyacint. Deze vorm van huidziekte is reeds lang bekend; de schimmel is ook in de USA en Duitsland gekonstateerd, en werd tevens geïsoleerd vanFreesia refracta enScilla sibirica. Soms ook komen langwerpige bladvlekken op de buitenste bladeren van hyacint voor. Een inoculatieproef werd gedaan met de cultivars la Victoire en Carnegie. De metEmbellisia hyacinthi geïnoculeerde planten vertoonden een aanzienlijk hoger aantastingspercentage dan die op het controleveld.     

Tylose formation in elms after inoculation with an aggressive or a non-aggressive strain of Ophiostoma ulmi or with a nonpathogen to elms

Samenvatting De hypothese dat de thyllenvorming in de houtvaten van de iep als reactie op een infectie metOphiostoma ulmi alleen in de compatibele waardplant-pathogeen combinatie vertraagd zou zijn, werd getoetst. Er bleek geen significant verschil in snelheid van thyllenvorming op te treden als de vatbare kloon Belgica geïnoculeerd werd met een agressieve en een niet-agressieve stam vanO. ulmi of metFusarium oxysporum f. sp.lycopersici, een niet-pathogeen voor iepen. Overeenkomstige resultaten werden verkregen wanneer kloon 390, die resistent is tegen de niet-agressieve stam vanO. ulmi, geïnoculeerd werd met deze drie schimmels. In deze gevallen wordt de snelheid van thyllenvorming alleen bepaald door de aard van de betreffende iepekloon.     

Induced pterocarpan formation in two Melilotus species

Samenvatting De vorming van een pterocarpan-fytoalexine werd waargenomen in tweeMelilotus spp. Het fytoalexine werd geïdentificeerd als 3-hydroxy-9 methoxypterocarpan (medicarpine, Fig. 1). De inductie vond slechts plaats onder invloed van zware metalen of bij een overgevoeligheidsreactie en ook dan nog in lage hoeveelheden.Aangezien de fungitoxiciteit van het aanwezige cumarine (in een biotoets op TLC) altijd veel groter was dan van het fytoalexine, werd geconcludeerd, dat medicarpine in dit geval geen grote rol kan spelen in het resistentiemechanisme van de onderzochteMelilotus soorten.     

Comparison of methods for detection of Rhizoctonia solani in soil

At a soil temperature that was favourable for the contaminatingRhizoctonia isolate, detection of the pathogen in soil by using Ko agar or fragments ofJuncus effusus stems as bait or by plating soil samples in small clumps (Ko and Hora, 1971) gave comparable results. At unfavourable soil temperature the use of Ko agar baits was most successful. Water agar to which 0.5% inulin and a selective solution developed by G.M. Tichelaar (formerly: IPO, Wageningen, personal communication) was added was the best plating medium.Samenvatting De methode van Ko en Hora (1971), waarbij uit een willekeurig genomen grondmonster, 1 g in kleine hoopjes op een selectieve bodem werd uitgeplaat, is o.a. vergeleken met een methode om de schimmel in de grond aan te tonen door gebruik te maken van stukjes loksubstraat, die drie dagen op 4 cm diepte in de grond hadden gelegen. Gedroogde stengeldelen vanJuncus effusus (pitrus) en druppeltjes van een voedingsagar ontwikkeld door Ko en Hora (1971) boden als loksubstraat toegepast de beste resultaten. Het voedingsmedium waarmee uit hoopjes grond en uit rus- en Ko-agar-lokaas de meesteRhizoctonia werd geïsoleerd, was water-agar met 0,5% inuline waaraan een oplossing met selectieve werking, ontwikkeld door G.M. Tichelaar (voorheen: IPO, Wageningen, persoonlijke mededeling), vóór het gieten van de bodem werd toegevoegd.Bij een bodemtemperatuur, die gunstig was voor hetRhizoctonia-isolaat waarmee de grond was besmet, waren de resultaten van beide soorten loksubstraat en de hoopjes grond vergelijkbaar. Bij ongunstige bodemtemperatuur werd met behulp van Ko-agar-loksubstraat de meesteRhizoctonia geïsoleerd.     

Factors influencing external fruit rot of cucumber caused by Didymella bryoniae

Several factors influencing the occurrence and extent of external fruit rot caused byDidymella bryoniae on cucumbers in the post harvest period were studied.The minimum, optimum and maximum temperatures for growth of the fungus on fruits were circa 10, 23 and 35°C, respectively. The influence of the temperature on the growth of the fungus in vitro and in vivo was about similar. The fitness of the fungus diminished by storing inoculated fruits at about the maximum temperature for growth of the fungus for one day, but this temperature influenced fruit quality negatively. Storing at 10 to 12°C is more advisable.Isolates ofD. bryoniae showed variation in virulence. There was a linear relationship between growth on fruits and growth in vitro of these isolates, but no correlation was found with disease incidence on plants.The degree of fruit rot was increased by more severe wounding, by storing in the dark instead of in the light and by higher nitrogen fertilization of the crop. Relative humidity during storage had no effect on fruit decay. It is very likely that the amount and composition of available nutrients for fungus growth determine the degree of rotting of the fruits.With the present cultivars, external fruit rot can be best controlled by reducing the changes of wounding in the pre- and post-harvest period.Samenvatting Verschillende factoren die van invloed kunnen zijn op het ontstaan en de mate van uitwendig vruchtrot op komkommers in de periode na de oogst, veroorzaakt doorDidymella bryoniae, zijn onderzocht.De minimum, optimum en maximum temperatuur voor de groei van de schimmel op vruchten waren respectievelijk circa 10, 23 en 35°C. De invloed van de temperatuur op de groei van de schimmel in vitro en in vivo was nagenoeg gelijk. Door geïnoculeerde vruchten een dag bij de maximum temperatuur voor de groei van de schimmel te bewaren, werd de groeikracht van de schimmel verminderd, maar de vruchtkwaliteit werd door deze temperatuur negatief beïnvloed. Het is raadzamer de vruchten bij 10–12°C te bewaren.Isolaten vanD. bryoniae vertoonden een variatie in virulentie. Tussen de groei van deze isolaten op vruchten en de groei in vitro bleek een lineair verband te bestaan, maar er bestond geen verband met de aantasting van planten.De mate van vruchtrot nam toe door de vruchten ernstiger te verwonden, ze in het donker in plaats van in het licht te bewaren en door een hogere stikstofbemesting tijdens de teelt. De relatieve luchtvochtigheid tijdens de bewaarperiode had geen effect op de vruchtaantasting. De hoeveelheden en de samenstelling van de voor de groei van de schimmel beschikbare voedingsstoffen bepalen zeer waarschijnlijk de mate van vruchtrot.Uitwendig vruchtrot kan bij de huidige cultivars nog het best worden tegengegaan door de mogelijkheden van verwonding, zowel in de periode voor als na de oogst, te verkleinen.     

Carbohydrate composition of apoplastic fluids isolated from tomato leaves inoculated with virulent or avirulent races of Cladosporium fulvum (syn. Fulvia fulva)

Inoculation of tomato (Lycopersicon esculentum) with virulent races ofCladosporium fulvum (compatible interactions), resulted in substantial changes of the carbohydrate composition of apoplastic fluids isolated from the leaves, during the course of the infection process. In addition to a decrease in the concentration of the translocation sugar sucrose, a transient accumulation of the hexoses glucose and fructose and an accumulation of the polyol mannitol were observed. The latter coincided with a rising level of mannitol dehydrogenase, an enzyme that reduces fructose to mannitol. Only minor changes were detected in the carbohydrate composition of apoplastic fluids isolated from leaves of uninoculated control plants or plants inoculated with avirulent races ofC. fulvum (incompatible interactions). The fungal metabolite mannitol was not detected in apoplastic fluids isolated from the latter plants.These results suggest that, upon colonization of the intercellular spaces by virulent races ofC. fulvum, apoplastic sucrose is hydrolyzed by a host and/or fungal invertase and the resulting hexoses, glucose and fructose, are converted into mannitol by the fungus. In incompatible tomato-C. fulvum interactions a functional nutritional relationship between plant and fungus is prevented by plant defense responses, which might explain why in these interactions the carbohydrate composition of apoplastic fluids is similar to that of uninoculated control plants.Samenvatting Inoculatie van tomaat (Lycopersicon esculentum) met virulente fysio's vanC. fulvum (compatibele interacties), leidde tot aanzienlijke veranderingen in de koolhydraatsamenstelling van apoplastische vloeistoffen die uit de bladeren werden geïsoleerd in de loop van het infectieproces. Naast een sterke daling van de concentratie van de transportsuiker saccharose, vond er ophoping van de hexoses glucose en fructose en de polyol mannitol plaats. De accumulatie van mannitol ging gepaard met een toename in de activiteit van mannitol dehydrogenase, een enzym dat fructose reduceert tot mannitol. In de koolhydraatsamenstelling van apoplastische vloeistoffen geïsoleerd uit bladeren van niet geïnoculeerde controleplanten, of planten geïnoculeerd met avirulente fysio's vanC. fulvum (incompatibele interacties), werden slechts kleine veranderingen waargenomen. De schimmelmetaboliet mannitol kon niet worden aangetoond in de apoplastische vloeistoffen die uit deze planten werden geïsoleerd.Deze resultaten suggereren dat bij de kolonisatie van de intercellulaire ruimtes door virulente fysio's vanC. fulvum, saccharose uit de apoplast wordt gehydrolyseerd door invertase afkomstig van de plant of de schimmel waarna de ontstane hexoses, glucose en fructose, door de schimmel worden omgezet in mannitol. Bij incompatibele tomaatC. fulvum interacties wordt een functionele voedingsrelatie tussen plant en schimmel voorkomen door het optreden van afweerreacties van de plant, hetgeen kan verklaren waarom in deze interacties de koolhydraatsamenstelling van apoplastische vloeistoffen vergelijkbaar is met die van niet geïnoculeerde controleplanten.     

The pathogenicity of several Pythium species to rootlets of apple seedlings

From diseased apple rootletsPythium sylvaticum was isolated. Pathogenicity tests have shown thatP. sylvaticum, P. ultimum andP. intermedium are strongly pathogenic to the primary root of the apple seedling.Samenvatting Uit wortels van appelbomen in een perceel waar het verschijnsel bodemmoeheid optreedt, werd de schimmelPythium sylvaticum geïsoleerd. Deze schimmel en ookPythium ultimum enPythium intermedium bleken pathogeen te zijn voor de primaire wortel van de appelzaailing.     

Purification of plum pox (sharka) virus with the use of Triton X-100

Plum pox virus was purified by adding up to 5% non-ionic detergent Triton X-100 to extracts clarified by low-speed centrifugation. After stirring for 1/2 h, the suspensions were subjected to 2 cycles of differential centrifugation followed by sucrose density-gradient centrifugation. Purity of the product was confirmed by electron microscopy and equilibrium density-gradient centrifugation in CsCl. The virus sedimented in the analytical ultracentrifuge as a single peak with a sedimentation coefficient of about 170 S at infinite dilution. Virus so purified showed an absorption spectrum with a minimum at 247 nm and a maximum at 263 nm. The modal length of the virus particles in purified preparations was 764 nm. Antiserum prepared had a specific titer of 4096.Samenvatting In een mortier werden systemisch geïnfecteerde bladeren vanNicotiana clevelandii gehomogeniseerd in een overmaat buffer. Na centrifugeren bij laag toerental werd aan de bovenstaande vloeistof Triton X-100 toegediend tot een concentratie van 5%. De suspensie werd een half uur geroerd en vervolgens onderworpen aan differentieel centrifugeren, centrifugeren door een 20% suikeroplossing en centrifugeren in een 10–50 % lineaire suikergtadient (Fig. 2).De infectiositeit van het virus bleek zowel afhankelijk van de wijze van homogeniseren als van de samenstelling en de hoeveelheid van de buffer tijdens het homogeniseren (Tabel 1 en 2). Door het gebruik van Triton X-100 werden veel hogere virusopbrengsten verkregen dan met behulp van ether/tetrachloorkoolstof (Fig. 1). Het gezuiverde virus, vertoonde een absorptiespectrum met een minimum bij 247 nm en een maximum bij 263 nan (Fig. 3) en sedimenteerde in de analytische ultracentrifuge als een enkele pick metaeen sedimentatie coëfficiënt van ongeveer 170 S (Fig. 4). De hoge mate van zuiverheid werd tevens aangetoond met behulp van evenwichtscentrifugering in CsCl en elektronenmicroscopie (Fig. 5). De gemiddelde lengte van de virusdeeltjes in gezuiverde preparaten was 764 nm. Een antiserum kon worden verkregen met een titer van 4096.     

An anomalous form of mycoplasma-like bodies in periwinkle infected with the sandal spike agent

An anomalous form of mycoplasma-like bodies was found in necrotic cells in the sieve elements of periwinkle stem after infection with the sandal spike disease agent. These bodies, 50–160 nm in diameter, were strongly osmiophilic and bounded by a unit membrane. It is suggested that these anomalous bodies represent a naturally degenerated form of the mycoplasma-like bodies.Samenvatting De mycoplasma-achtige lichaampjes die in planten, aangetast door de spike-ziekte van de sandelboom (Santalum album) worden aangetroffen, bezitten een eenvoudige structuur, bestaande uit een celmembraan, ribosomen en een DNA-streng (nucleoïd) (Fig. 1).Ultradunne coupes van een stengel van een geïnfecteerde plant vanVinca rosea vertoonden drie typen pleomorfe lichaampjes, te weten: ronde lichaampjes, 160–280 nm in doorsnee, grote lichaampjes, 400–800 nm in doorsnee, en lichaampjes van 50–160 nm doorsnee met een sterk osmiofiel karakter (Fig. 3). In de lichaampjes van het eerste type ontbrak de nucleoïd en de ribosomen waren gelijkmatig verdeeld over het cytoplasma. Bij het tweede type was de nucleoïd zichtbaar in het midden van de lichaampjes, maar sommige van deze hadden een elektronen-optisch leeg centrum. Van enkele van deze lichaampjes was de membraan gescheurd en er trad knopvorming en instulping van deze laatste op (Fig. 2A, 2B en 5).De merkwaardigste structuur vertoonden de sterk osmiofiele lichaampjes, die vaak gedegenereerde cellen van zeefvaten vulden (Fig. 3–8). Deze afwijkende lichaampjes werden begrensd door een eenheidsmembraan en vertoonden geen cytoplasmatische structuur, kennelijk als gevolg van condensatie (Fig. 3 en 4). Dit type trad alleen op in bepaalde delen van aangetast floëem (Fig. 6–8). Ze wisselden sterk in grootte en vorm maar behielden een duidelijke membraan (Fig. 6 en 8).De lichaampjes van de eerste twee typen werden, zonder de afwijkende vorm, gevonden in veel jongere floëemcellen van hetzelfde weefsel (Fig. 7).Het is mogelijk dat de abnormale vorm, die in deze studie is waargenomen, een natuurlijk gedegenereerde vorm is van de mycoplasma-achtige lichaampjes die een rol spelen bij de spike-ziekte van de sandelboom.     

Electron microscopic studies on the root hairs and cortex of a susceptible and a resistant variety of Brassica campestris infected with Plasmodiophora brassicae

The cortex of the roots of a susceptible and a resistant variety ofBrassica campestris var.rapa infected with sterile resting spores ofPlasmodiophora brassicae from senescent callus was studied at a stage prior to disease symptom development. Electron micrographs show the presence of amoeboid structures within the cortical cells of the susceptible variety 10 days after inoculation. Cell wall perforations, hypertrophied host cell nuclei, nucleoli and broken tonoplasts were frequently found in the susceptible variety. It has been concluded that amoeboid structures of the parasite penetrate the cell wall and disrupt the cortical cells.Electron micrographs of the resistant variety show the presence of zoosporangia with secondary zoospores in the root hairs nine days after inoculation. Two to four days later a large number of dead host cells can be observed in the outer cortical layer of the resistant variety, whereas no apparent changes are found in the inner cortex. The results suggest the occurrence of a hypersensitive host reaction which terminates further growth ofPlasmodiophora brassicae.Samenvatting Kiemplanten van een vatbare en een resistente variëteit vanBrassica campestris var.rapa werden geïnoculeerd met een suspensie van rustsporen vanPlasmodiophora brassicae. De rustsporen waren afkomstig uit verouderd ziek callusweefsel. Elektronenmicroscopisch onderzoek werd verricht aan de cortex van de hoofdwortel van vatbare planten in de periode die vooraf gaat aan de ontwikkeling van ziektesymptomen (10–13 dagen na inoculatie). Tien dagen na inoculatie werden amoebe-achtige structuren in de cortex gevonden (Fig. 1–4). Herhaaldelijk werden gaten in de celwand van de cortex gevonden (Fig. 5). De waardplantkern en kernlichaampje vertoonden een hypertrofische reactie terwijl de tonoplast vaak kapot was (Fig. 3). Deze resultaten vormen een aanwijzing dat de parasiet in de vorm van een amoebe door de celwand dringt en de celinhoud van de cortex verstoort. Dertien dagen na inoculatie werden de eerste secondaire plasmodiën in het binnenste gedeelte van de cortex of in de mergstraalcellen van de hoofdwortel gevonden (Fig. 6). Vanaf dat moment traden de typische knolvoetsymptomen op.Uit elektronen-microscopisch onderzoek van de resistente variëteit bleek dat negen dagen na inoculatie zoösporangien en secondaire zoösporen aanwezig waren in de wortelharen van de zijwortels (Fig. 7–9). Twee tot vier dagen later werden een groot aantal dode waardplantcellen in de buitenste cortexcellen van de hoofdwortel gevonden, terwijl het binnenste gedeelte van de cortex geen veranderingen vertoonde (Fig. 10 en 11). Deze resultaten wijzen er op dat in de resistente variëteit een overgevoeligheidsreactie in de cortex opgetreden is waardoor verdere groei vanPlasmodiophora brassicae verhinderd werd.     

Systemic infection of petunia by mechanical inoculation with tomato golden mosaic virus

Samenvatting Aangetoond werd datPetunia hybrida systemisch kan worden geïnfecteerd met het tomato golden mosaic virus (TGMV), een virus dat behoort tot de groep van de geminivirussen. Mechanische inoculatie van petuniaplanten met TGMV gaf in de systemisch geïnfecteerde bladeren symptomen, die eerder in een aantal andere Solanaceae waren waargenomen. Daar in eerdere proeven petunia niet met TGMV kon worden geïnfecteerd en DNA-replicatie en symptoomontwikkeling wel optrad in, voor de beide genomen van het virus, transgene planten, werd gesuggereerd dat het hier een geval betrof van uitbreiding van de waardplantenreeks.De hier gepresenteerde resultaten kunnen echter tot andere conclusies leiden. Het is namelijk mogelijk, dat bepaalde F₁-hybriden van petunia resistenter zijn tegen het virus. Verschillen in de symptoomontwikkeling zijn echter ook niet uit te sluiten en zouden veroorzaakt kunnen worden door premunitie als gevolg van de aanwezigheid van het manteleiwit in opnieuw geïnfecteerde cellen.     

The influence of light and dark on attack of bean leaves by Alternaria zinniae

Bean leaves inoculated with spores ofAlternaria zinniae showed small purplish brown lesions after incubation in light for 3 days. After incubation in darkness for 1–3 days necrotic spots were formed, the size of which increased with increasing length of the period of incubation in darkness. Application of culture filtrates ofA. zinniae to the leaves caused the same symptoms as did inoculation with spore suspensions.Samenvatting Bonebladeren, geïnoculeerd met sporen vanAlternaria zinniae, vertoonden na 3 dagen incubatie in het licht kleine paarsbruine lesies (Fig. 1A). Na incubatie gedurende 1 tot 3 dagen in het donker ontstonden necrotische vlekken (Fig. 1B), waarvan de grootte toenam met de lengte van de incubatieperiode in het donker (Tabel 1).Toediening van cultuurfiltraten vanA. zinniae aan de bladeren veroorzaakte dezelfde symptomen als inoculatie met sporensuspensies.De grotere vatbaarheid van bonebladeren voor deze schimmel in het donker is waarschijnlijk te wijten aan een verhoogde gevoeligheid voor een toxische stof, mogelijk zinniol, gevormd doorA. zinniae.     

Development of a standard method for detection of potato spindle tuber viroid in potato plants

A standard test method for detecting viroids was designed, to be applied on imported plant material, for which a zero-tolerance exists in the Netherlands towards potato spindle tuber viroid (PSTV).Partial purification of nucleic acids after homogenizing leaf material with a Polytron homogenizer, followed by increasing the viroid concentration by inoculation of an intermediate tomato host, and complete purification of the small nucleic acids from the tops of these plants, followed by polyacrylamide gelectrophoretic analysis, proved successful. With this procedure, now used as a standard method, more samples could be handled than with other methods tested.Desalting by Sephadex filtration proved to be superior to dialysis. An attempt to develop a serological test for PSTV failed. Albinism, induced in PSTV-infected tomato plants by certain environmental conditions, was not of diagnostic value.

---

Samenvatting Voor het viroïde, dat de aardappelspindelknolziekte veroorzaakt (ASKV) geldt in Nederland een nultolerantie. Al het geïmporteerde aardappelmateriaal wordt daarom getoetst op het voorkomen van het viroïde. Voor dat doel is een betrouwbare en, zo mogelijk, ook snelle toets noodzakelijk, die niet alleen secundaire infecties maar ook jonge, primaire infecties kan aantonen.Een standaardmethode, die werd ontwikkeld, bleek zeer betrouwbaar, hoewel niet snel. Zij toont meer infecties aan dan snellere methoden die in het buitenland beschreven zijn. De toets omvat de volgende stappen: 2–5 g bladmateriaal wordt vermalen en op het homogenaat wordt een eenvoudige nucleïnezuurextractie en-concentratie toegepast. Dit preparaat wordt gebruikt om vier jonge tomatezaailingen te inoculeren. Door deze zaailingen 4 weken onder optimale omstandigheden te houden wordt het eventueel aanwezige viroïde vermeerderd. Geeft tenminste één van de tomateplanten symptomen, dan wordt het oorspronkelijke monster ziek verklaard. Vertoont geen van de vier tomateplanten symptomen dan wordt een nucleïnezuurextractie uitgevoerd van de topjes van deze planten. Kleine nucleïnezuurmoleculen worden geïsoleerd, geconcentreerd en tenslotte geanaliseerd met behulp van polyacrylamide gelelektroforese.Om overdracht van het ene naar het andere monster te voorkomen werd voor het vermalen gebruik gemaakt van verwisselbare schachten bij de Polytron homogenisator.Ontzouten van de nucleïnezuurextracten met Sephadexfiltratie gaf betere resultaten en was sneller uitvoerbaar dan dialyse.Pogingen om een specifiek antiserum tegen ASKV te maken zijn niet gelukt. Onder onze omstandigheden was het ook niet mogelijk om op een betrouwbare manier albinisme in geïnfecteerde planten te induceren als middel om infecties met ASKV op te sporen.

     

Stimulation of germination of sclerotia of Sclerotium cepivorum at different depths in soil by artificial onion oil

The influence of depth of inoculum on white rot and plant growth, and the response of sclerotia ofSclerotium cepivorum Berk. to artificial onion oil, at various depths in soil, was investigated.Field tests showed that effects of depth of inoculum were apparent 12 weeks after sowing and by week 14, sclerotia buried at 0–2, 10–12 and 18–20 cm reduced onion growth by 75, 56 and 37% in comparison with controls. The results indicate the importance of correct placement of treatments, such as onion oil, in soil to achieve maximum levels of disease control. In vitro tests in closed containers at 15°C showed that between 50–70% of sclerotia ofS. cepivorum germinated on soil treated with artificial onion oil. Production of secondary sclerotia was restricted to 0.5% of those which germinated. Application of oil at 10 cm depths in columns of soil caused germination of 60–70% of sclerotia at 3, 6, 14 and 17 cm over 4 weeks at 15°C. Germination at the soil surface was reduced. In field plots onion oil and one of its components, diallyl disulphide, reduced recovery of introduced sclerotia by 70%.Samenvatting Het effect van de diepte in grond waarop het inoculum vanSclerotium cepivorum berk. zich bevindt op het optreden van witrot in ui en op de ontwikkeling van de uieplant werd onderzocht. Ook werd de uitwerking van in grond geïnjecteerde uienolie op de op verschillende diepten in grond geplaatste sclerotiën bestudeerd.In veldexperimenten werd na 12 weken een duidelijk effect van de diepte van het inoculum op de ontwikkeling van de planten waarneembaar. Na 14 weken bleken sclerotiën die op 0–2, 10–12 en 18–20 cm diepte in grond waren geplaatst de groei van de uieplanten met respectievelijk 75, 56 en 37% te hebben verminderd ten opzichte van de controleplanten. Deze resultaten wijzen er op, dat voor een zo goed mogelijke bestrijding van witrot, de diepte in grond waar middelen zoals uienolie moeten worden toegediend, van grote betekenis kan zijn.Bij in vitro toetsen in gesloten Conway-schalen bij 15°C kiemde 50–70% van de sclerotiën vanS. cepivorum op het oppervlak van grond die behandeld was met synthetische uienolie. De vorming van secundaire sclerotiën beperkte zich tot 0,5% van het aantal gekiemde sclerotiën. Toediening van uienolie op 10cm diepte in grondkolommen veroorzaakte de kieming van 60–70% van de sclerotiën op 3, 6, 14 en 17 cm diepte over een periode van 4 weken bij 15°C. Bij het grondoppervlak was de kieming lager. In veldexperimenten werd na behandeling van grond met uienolie en met een bestanddeel daarvan, diallyl-disulfide, het aantal in grond geïntroduceerde sclerotiën dat kon vorden teruggevonden, met 70% gereduceerd.The senior author was a visiting scientist of the Plant Research Institute, Melbourne, Australia who received a scholarship administered by the International Agricultural Center (IAC) from the Netherlands Ministry of Agriculture.     

Tobacco mosaic virus in Hippeastrum hybridum

Samenvatting UitHippeastrum hybridum planten werd een virus geïsoleerd dat in diverse waardplanten symptomen induceerde overeenkomend met symptomen welke door de normale stam van het tabaksmozaïekvirus in eenzelfde waardplantenreeks werden veroorzaakt.De inoculatie vanHippeastrum-planten met het uitHippeastrum geïsoleerde TMV slaagde niet. Mogelijk werd dit verooizaakt door de aanwezigheid van virus-remstoffen inHippeastrum.