Die ekonomiese implikasies van bosverdigting en bosbeheer soos van toepassing op ‘n speenkalfproduksiestelsel in die doringbosveld van die Molopo‐gebied

Uittreksel

Daar bestaan ‘n dringende behoefte aan ekonomies geregverdigde kostes wat as riglyne kan dien vir bosbeheer in die Molopo‐gebied. In hierdie referaat word so ‘n bedrag beraam.

Navorsing het bewys dat bosverdigting, benutbare veldproduksie vir beeste laat afneem met ongeveer 970 kg droe materiaal per hektaar. Dit het ‘n afname in weidingskapasiteit van 8,7ha/GVE tot 45,8 ha/GVE tot gevolg.

Met hierdie inligting as uitgangspunt, is ‘n ekonomiese ontleding van bosbeheer teen verskillende bosdigthede gedoen.

Inkomste (11,76 %) en koste (15,68 %) is jaarliks vir 20 jaar aangepas en is vir dieselfde periode verdiskonteer na netto huidige waarde teen ‘n koers van 12 %. ’n Rekenaarmodel is ontwikkel om te bepaal hoeveel koste aangegaan kan word om bos teen verskillende digthede en oor verskillende effektiewe behandelingsleeftye te beheer.     

Toepassíng van ‘n gronderosievergelyking op natuurlike veld van die sentrale oranje‐vrystaat

Uittreksel

‘n Oorhoofse roterende rcënvalnabootscr is gebruik orn numericse waardes vir sekere faktore van die universele gronderosi‐evcrgelyking vas te stel. Alhocwei dit tydens hierdie Studie nodig was om sekere belangrike aannames te maak, het die afgeleide data betekenisvol ooreengestem met die reënvalnabootserrcsultate. Dit het veral betrckking op gronderodeerbaarheid en die bedekking en bestuursfaktor.

‘n Voorbeeld vir die gebruik van die universele gronderosievergelyking vir die beraming van grondverliese onder natuurlike veldtoestande, word uiteengesit. Die berekende grondverlies vanaf ‘n pioniergrasbedekking (2% basale bedekking) op ‘n Huttongrondvorm en ‘n 4% helling in die Sentrale Oranje‐Vrystaat, bedra tot 3,86 t/ha/jaar teenoor slegs 0,61 t/ha/jaar vanaf ‘n klimaksbedekking (6% basale bedekking) op dieselfdc helling en grondvorm. Die berekende grondverliese vanaf ‘n Hutton‐ en Valsriviergrondvorm het nie betekenisvol van mekaar verskil nie.     

Produksie en kwaliteit van ‘n aantal grasspesies in die Combretum‐veld van noord‐transvaal

Uittreksel

Die produksie en kwaliteit van vyf spesies (Themeda triandra, Heteropogon contortus, Digitaria eriantha var. pentzii, Schmidtia pappophoroides en Eragrostis rigidior) is by verskillende frekwensies van ontblaring op ontbosde en onontbosde bosveld gemeet. In die daaropvolgende jaar is intensiteit bygebring met minder frekwensies en is die spesies na drie verminder (H. contortus, D. eriantha var. pentzii, en S. pappophoroides).

Ontbossing het by al die spesies, behalwe D. eriantha var. pentzii ’n hoogsbetekenisvolle verhoging in produksie tot gevolg gehad, sonder enige noemenswaardige invloed op kwaliteit.

Die spesies het verskil in hul reaksie op frekwensie van ontblaring, maar die 3‐ weeklikse en jaarlikse ontblarings het byna deurgaans swakker as die 6‐ en 9‐weeklikse onblarings presteer.

Alhoewel die spesies aanvanklik in twee groepe verdeel en aan verskillende stelle ontblaringsintensiteite onderwerp is, het die intensiteit wat 12 cm Stoppel laat, in alle gevalle die hoogste produksie gelewer.     

Die invloed van vog‐ en ontblaringsbehandelings in hidrologiese eenhede op natuurlike veld van die sentrale oranje‐vrystaat

Die invloed van al die kombinasies van twee intensiteite (3 en 6 cm ontblaringshoogtes) en twee frekwensies (een en vier keer per jaar) van ontblaring, is onder drie verskillende vogbehandelings, onder natuurlike veldtoestande, vir die periode Julie 1978 tot Junie 1981, ondersoek. Die invloed van die vog‐ en ontblaringsbehandelings is geëvalueer in terme van die basale bedekking, botaniese samestelling, fitomassaproduksie en waterverbruiksdoeltreffendheid (WVD: Is die fitomassa geproduseer in verhouding tot die evapotranspirasie).

Die verskillende vogbehandelings waaraan die veld onderwerp is, het meegebring dat daar aan die einde van die 1980/81‐seisoen hoogs betekenisvolle verskille in basale bedekking en botaniese samestelling tussen die drie vogbehandelings voorgekom het.

Vog toon die grootste invloed op weiveldproduksie van al die veranderlikes wat toegepas is. Die intensieteit en frekwensie van ontblaring het die produksie tot ‘n mindere mate beinvloed.

Die waterverbruiksdoeltreffendheid van die grasse onder vogbehandeling 1, naamlik normale reënval, het toegeneem met ‘n afname in ontblaringsintensiteit. Onder vogbehandeling 2, naamlik optimale grondvogtoestande, neem die WVD van die grasse toe met ‘n toename in ontblaringsfrekwensie. Hoe strawwer ontblaar is (3 cm hoogte in plaas van 6 cm hoogte) onder optimale grondvogtoestande, hoe hoër is die waterverbruiksdoeltreffendheid.     

Die invloed van bemesting op die spesiesamestelling en basale bedekking van beweide veld in die Potchefstroom‐omgewing

The impact of fertilization on veld in the Potchefstroom area was investigated. Nitrogen and phosphorus were applied annually from 1972/73 until 1981/82. The control plots and the fertilized plots were grazed with year‐old steers. Species composition and basal cover were recorded using the wheelpoint technique. The results clearly indicated the formation of a soil fertility gradient as a result of the fertilization. Although there was a decrease in the ecological status of the fertilized plots, the production and palatability of the sward increased and thus also animal performance.     

Opbrengsbepaling van veld met ‘n elektroniese kapisiteitsinstrument

Uittreksel

Lesings met ‘n elektroniese kapasiteitsinstrument, sowel as plantmateriaalopbrengste van dieselfde oppervlaktes, is van natuurlike veld met verskillende hoogtes en ook ‘n grasklawerweiding, vorkry. Die regressie van meterlesing teenoor oonddroë gewig is uitgewerk. Dit was hoogsbetekenisvol by gegewens vanaf die graskJawerweiding en betekenisvol by natuurlike veld met ‘n boogte van 2 tot 6 duim. Geen betekenisvolheid is gevind met frisgewigte of droëgewigte van langer veldgras nie.

Droëmateriaalinhoud is waarskynlik ‘n bepalende faktor by die gebruik van die instrument. Uit die gegewens blyk dit dat vir betekenisvolle regressie ‘n droëmateriaalinhoud van 40% nie oorskry moet word nie.     

Teelt en veredeling van voergewasse in die humiede en subhumiede dele van Suid‐Afrika: Behoeftes,probleme en metodes

Malawi is a tropical country with a strongly seasonal rainfall distribution pattern. The major livestock nutrition problem is the dry season (May to November) protein deficit which results in liveweight losses of up to 40 kg per beast. An attempt is being made to improve the protein nutrition using tropical pastures legumes. The national pasture research programme is based on a policy of finding productive pasture legumes lo fit into the present edaphic and managerial environments with a minimum amount of modification to either. A ‘range of proven pasture legumes has been introduced and screened over a range of climatic and edaphic environments. The following legumes exhibit high biological potential for well drained soils: Slylosanthes guyanensis cv. Schofield, S. humilis cv. Queensland Grown, S. humilis cv. Coastal Early, S. humilis (BPI 404), Glycine wightii, Phaseolus atropurpureus cv. Siratro, Desmodium uncinatum and Leucaena leucocephala cv. Peru. The following legumes exhibit high potential for poorly drained dambo soils: S. guyanensis cv. Schofield, S. humilis cv. Queensland Grown, S. humilis cv. Coastal Early, S. humilis (BPI 404) and Lotononis bainesii cv. Miles. Eleven principles of legume introduction into grazing systems are discussed.     

Die uitwerking van ‘n hoë veedigtheid op die benutting van etlike spesies in die sentrale hoër Karoo

UITTREKSEL

‘n Proef is uitgevoer om die uitwerking van ‘n hoë veedigtheid vir ‘n kort periode op die benutting van 11 spesies in die Sentrale Hoër Karoo te bepaal. Benutting is bepaal deur die droë massa van 50 plante per spesie voor en na beweiding te vergelyk. Die resultate het getoon dat die persentasie benutting van 12,9 tot 89,0 persent gewissel het. Beweiding met ‘n hoë veedigtheid vir ‘n kort periode word nie gesien as ‘n geskikte benuttingspraktyk vir die betrokke veld nie.     

Die moontlikhede van eenjarige medicago‐spesies onder somerreenvaltoestande

‘n Ondersoek op Stellenbosch met die oog op die moontlike benutting van eeniarige Medicago‐spesies in die sommerreëngebied word gerapporteer. In ‘n proef onder gekontroleerde toestande het langdagtoestande blominisiasi vervroeg en opbrengs verhoog, maar nie tot dieselfde mate by alle spesies en cultivars me. In ‘n someraanplanting onder besproeiing het dit geblyk dat spesies en cultivars ook in kouebehoefte vir blominisiasie verskil. Onder somerverbouing het beide gevoeligheid teenoor daglengte en kouebehoefte ‘n rol by opbrengs gespeel. Vroeë cultivars van Medicago truncatula en M. littoralis met min of geen kouebehoefte het normaal gegroei gedurende die somer en goeie opbrengste gelewer. Dit word besluit dat hierdie spesies behoorlik in die somerreëngebied getoets behoort te word.     

‘n Studie van ruproteïeninhoud en verteerbaarheid van vyf eenjarige medicago‐genotipes in die sentrale oranje‐vrystaat

Uittreksel

Die bogrondse groei van Medicago truncatula, cvv. Cyprus en Jemalong, M. aculeata var. inermis, cv. SA 4438, M. orbicularis, pv. SA 2552 en M. rugosa, cv. Paragosa, afkomstig van ‘n besproeide veldproef, is vir ruproteïen en vir in vitro‐ verteerbaarheid ontleed. Die betrokke genotipes is op drie verskillende plantdatums, c. 30 dae gespasieer, van einde Februarie tot einde April, gevestig, en die gedroogde materiaal wat aan die begin van blomstadium en met die aanvang van peulverkleuring versamel is, is ontleed.

Met blom het die proteïeninhoud gewissel van 12,8% by Paragosa, wat swak genoduleerd was, tot 27,9% by SA 2552. Die gemiddelde was 21,3%. Op die peulverkleurstadium was die gemiddelde 15,2%, met ‘n wisseling van 8,5% by Paragosa tot 19,4% by SA 4438. Planttyd het feitlik geen invloed op die persentasie gehad nie. Wat proteïen‐produksie betref, was daar, met die uitsondering van Paragosa, ‘n duidelike positiewe verband tussen groeiperiode en hierdie parameter. SA 4438 met 2,3t/ha het die hoogste proteïenopbrengs op die peulverkleurstadium gelewer.

Die afgeleide verteerbaarheid op die blomstadium was gemiddeld 77,4%, met ‘n wisseling van 75,1% by SA 2552 tot 80,6% by Paragosa. Met peulverkleuring was die gemiddelde 67,9%, met ‘n wisseling van 64,9% by Cyprus tot 70,0% by SA 2552. Die invloed van plantdatum was gering.     

Kouebeskadiging van houtagtige plante in die Suuragtige‐Gemengde Bosveld

Cold damage to woody plants in the Sourish Mixed Bushveld. An incident of damage to woody plants by cold in the Sourish Mixed Bushveld was investigated. Woody plants in eight paddocks which were subjected to long‐term grazing treatments and which gave rise to different tree densities, were examined. The most common form of damage was top kill, and these plants subsequently coppiced from the base. Four woody species, namely Dichrostachys cinerea (the dominant woody species in the area), Acacia nilotica, A. gerrardii and A. robusta were severely damaged by the cold. The greatest effect was on trees in a certain height range; 1,0–3,0 m in the case of D. cinerea and 0,5–2,0 m in the case of the Acacia species. There was a negative curvilinear relationship between the number of trees larger than 2,0 m per hectare and the percentage damage. In paddocks where the tree density was relatively low the number of tree equivalents (equivalents of a tree 1,5 m high) was reduced by as much as 30%.     

Groei en produksie van ‘n aanal aangeplante weidings onder beweiding

Uittreksel

Die groei en produksie onder beweiding van ‘n aantal aangeplante weidings is met behulp van die verskilmetode bepaal. Uit die data verkry in die proef is dit duidelik dat indien daar besproeiingswater beskikbaar is, groen materiaal dwarsdeur die jaar voorsien kan word. Spesies wat in so ‘n kombinasie gebruik kan word, is byvoorbeeld Dactylis glomerata, Festuca arundina‐ceae, Lolium multiflorum en Digitaria eriantha. D. eriantha kan egter met Eragrostis curvula, Cynodon dactylon of Medicago sativa vervang word. Loliumperenne het die laagste droëmateriaalproduksie van al die spesies onder besproeiing gelewer.     

Evapotranspirasie in drie plantgemeenskappe van ‘n Rhigozum trichotomum habitat te upington

Uittreksel

Evapotranspirasie in drie plantgemeenskappe van ‘n R. trichotomum habitat, naamlik, suiwer gras, suiwer R. trichotomum en ‘n gemengde stand van R. trichotomum en gras is gedurende die 1985–86 groeiseisoen bestudeer. Drie persele van elke plantgemeenskap is hidrologies geisoleer, besproei en die grondwaterinhoud is oor tyd met ‘n neutronvogmeter gemeet. Evapotranspirasie is met behulp van die grond water balansvergelyking bereken.

Die grasgemeenskap het gedurende die groeiseisoen deurgaans meer water verbruik as die R. trichotomum gemeenskap. Die waterverbruik van ‘n digte stand R. trichotomum is wel hoog genoeg om die vestiging van grasse onder normale reënvaltoe‐stande feitlik onmoontlik te maak.

Die onderdrukkende effek van R. trichotomum op grasproduksie, asook van ‘n digte grasstand op die groei van R. trichotomum word bespreek.     

‘N vergelyking tussen agt verskillende insaaitegnieke ter verbetering van natuurlike veld

Uittreksel

‘n Statistlesbeplande veldherwinningsproef word tans in ‘n droogtebeskadigde gebied van die Soetbosveld van Transvaal uitgevoer op ontblote veld met ‘n gemiddelde reënval van 475 mm (19 duim) per jaar. Een aspek wat on‐dersoek word, is die invloed van verskillende grondbehandelings op die vestiging en produktiwiteit van ingesaaide grasse. Na afloop van die eerste groeiseisoen is 10 persent van al die behandelde bane gemonster om sowel die vestiging en hooi‐opbrengs as die plantkundige samestelling te bepaal. Die verskeie behandelings het verskillende in‐vloede op die vestiging, produktiwiteit en samestelling van die graspopulasies op die behandelde bane gehad. Behandelings wat behels het: insaai van saad, en òf losmaak van die grond òf voorsiening van ‘n bedekking van gekapte takke, het die voordeligste uitwerking gehad.     

Afloopstudies vanaf natuurlike veld in verskillende suksessiestadia van die sentrale oranje‐vrystaat

Uittreksel

Afloopbane met ‘n helling van 4,13% is gebruik om die afloopverliese, fitomassaproduksie en waterverbruiksdoel‐treffendheid (WVD: Bogrondse fitomassa geproduseer in verhouding tot die evapotranspirasieverliese), van natuurlike veld in verskillende suksessiestadia vir die periode Julie 1977 tot Junie 1983 te monitor.

Hoogsbetekenisvolle verskille (P < 0,01) in afloopverliese tussen die klimaks‐, subklimaks‐ en pioniergrasbedekte afloopbane, het oor die proefperiode voorgekom. Onderskeidelik 1,01, 1,55 en 2,94% van die totale neerslag wat oordie ses jaar voorgekom het, het vanaf die klimaks‐, subklimaks‐en pioniergrasbedekkings afgeloop.

Die klimaksgrasbedekking wat die hoogste fitomassaproduksie oor die ses jaar gelewer het, het ‘n afname in produksie getoon soos wat die reenval tussen seisoene afgeneem het, terwyl die pioniergrasbedekking ‘n toename in fitomassaproduksie getoon het, met ‘n afname in reënval.

Die WVD van die klimaksgrasbedekking is onderskeidelik gemiddeld twee en vier keer (P < 0,01) meer doeltreffend as die subklimaks‐ en pioniergrasbedekking oor die ses jaar.     

Voorlopige evaluasie van sporobolus fimbriatus as aangeplante weiding in die sentrale oranje‐vrystaat

Uittreksel

Die potensiaal van Sporobolus fimbriatus as aangeplante weiding is ten opsigte van relatiewe groeitempo, kumulatiewe groei, droëmateriaalproduksie, weikapasiteit, blaar : stingel verhouding en kwaliteit (ruproteïen en verteerbaarheid) geëvalueer.

Die groeipatroon is tipies van ‘n tropiese grasspesie. Die droëmateriaalproduksie van onbeweide en beweide S. fimbriatus was gemiddeld 3 329 kg/ha en 2720 kg/ha onderskeidelik. ‘n Gemiddelde weikapasiteit van 4,22 ha/GVE/jaar is verkry. Die blaar : stingelverhouding het heelwat tussen seisoene verskil, terwyl die verhouding deurgaans meer gunstig onder snytoe‐stande as onder beweiding was. Beide die ruproteïeninhoud en verteerbaarheid van dieregeselekteerde plantmateriaal het feitlik deurgaans aan die behoefte van herkouers voldoen.     

Die produksie en kwaliteit van verskillende voersorghum‐ en Babala kultivars in die wes‐Transvaal

The production and quality of different fodder sorghum and Babala cultivars in the western Transvaal. A number of sorghum cultivars are available commercially, and periodically some cultivars are added while others are withdrawn from the market. The potential yield figures and the nutritive value of these sorghums are generally not known. Owing to erratic availability of seed, only seven cultivars could be established for three consecutive years, while eleven were included in the experiment for at least one year. Babala (SA common) was used as a control, while one imported Babala cultivar (Hypearl) was evaluated for one year. Yields varied so much over the experimental period that no cultivar could be singled out as the highest yielder. Of the seven cultivars grown for three years, the dry matter (DM) yields were ranked in the following order of magnitude: PNR 989, Domor, Babala (SA common), Supergraze, Gotcha, Mixed sorghum and PNR 841. In terms of leaf production, the highest to the lowest yielding cultivars were the following: Babala (SA common), PNR 841, Mixed sorghum, Supergraze, PNR 989, Gotcha and Domor. In vitro dry matter digestibility and crude protein content showed little variation between cultivars.     

Grondbewerking en die saai van Eragrostis curvula saad op erg vernielde themeda‐cymbopogon‐veld

Uittreksel

‘n Proef is uitgevoer om die uitwerking van grondbewerking en die insaai van Eragrostis curvula op die plantkundige samestelling van erg‐vernielde veld vas te stel. Grondbewerking en insaaiing was uitgevoer vóór sowel as gedurende die reënseisoen. Die vernaamste resultate het aangedui dat grondbewerking vóór reën ‘n nadelige uitwerking op die veld het. Gedurende die reënseisoen kan ‘n tandimplement, in kombinasie met die insaai van E. curvula, suksesvol aangewend om erg‐vernielde veld te herbedek.