Reactions on Nicotiana species to potato viruses A,X and Y and tobacco mosaic virus in relation to their taxonomy and geographical origin

When testing the response of species of the genusNicotiana to 14 isolates of potato viruses A (PVA), X (PVX) and Y (PVY) and tobacco mosaic virus (TMV), sections and section parts of the genus could be divided into five groups according to the overall reaction of their species. Species from arid regions of australia and belonging to the sectionSuaveolentes (subgenusPetunioides) were most sensitive and least resistant, whereas the sectionsPaniculatae (subgenusRustica),Tomentosae (Tabacum) andNoctiflorae (Petunioides) appeared least sensitive and most resistant. Sixty-one percent of the accessions of the latter sections proved resistant to at least two of the viruses. The most resistant species have their main geographical distribution in the central Andes (southern Peru, Bolivia and north-western Argentina), where the viruses may have originated. One other resistant species wasN. africana (Suaveolentes) indigenous to south-western Africa. The most sensitive American sections, viz.Genuinae (Tabacum) andTrigonophyllae, Alatae, Acuminatae andBigelovianae (Petunioides), were generally more sensitive than species of theSuaveolentes section from outside the arid regions of Australia. The remaining part of the genus, viz. the American sectionsThyrsiflorae andRusticae (Rustica) andUndulatae, Repandea andNudicaules (Petunioides) was intermediate between the latter group ofSuaveolentes species and the resistant group of sections with regard to sensitivity and resistance, but had a high rate of tolerance to PVA, PVX and PVY and of hypersensitivity-associated resistance to TMV. The results indicate that the viral respons in the genusNicotiana is mainly determined geographically and to a lesser extent taxonomically.Samenvatting Na inoculatie van een grote collectieNicotiana-soorten met 14 isolaten van de aardappelvirussen A (PVA), X (PVX) en Y (PVY) en tabaksmozaïekvirus (TMV), konden de secties of sectiedelen van het genus op basis van de gemiddelde reactie van hun soorten in vijf groepen worden verdeeld. Soorten uit Australische woestijngebieden en taxonomisch behorend tot de sectieSuaveolentes (subgenusPetunioides) bleken het meest gevoelig en het minst resistent, terwijl de sectiesPaniculatae (subgenusRustica),Tomentosae (Tabacum) enNoctiflorae (Petunioides) het minst gevoelig en het meest resistent waren. Van de collectienummers van de laatstgenoemde secties bleek 61% resistentie tegen minstens twee van de virussen te bezitten. De meest resistente soorten hebben hun verspreidingsgebied vooral in het centrale deel van het Andesgebergte (het zuidelijk deel van Peru, Bolivia en noord-westelijk Argentinië). Mogelijk is dit het ontstaansgebied van deze virussen. De einge andere resistente soort wasN. africana (Suaveolentes) uit zuid-westelijk Afrika. De meest gevoelige Amerikaanse secties, te wetenGenuinae (Tabacum) enTrigonophyllae, Alatae, Acuminatae enBigelovianae (Petunioides), waren gemiddeld gevoeliger danSuaveolentes-soorten die niet uit de Australische woestijnen afkomstig zijn. Het resterende deel van het genus, bestaande uit de Amerikaanse sectiesThyrsiflorae enRusticae (Rustica) enUndulatae, Repandae enNudicaules (Petunioides), stond met betrekking tot gevoeligheid en resistentie tussen laatstgenoemd deel van de sectieSuaveolentes en de groep resistente secties in, maar vertoonde in hoge mate tolerantie voor PVA, PVX en PVY en met overgevoeligheid samengaande resistentie voor TMV. Uit de resultaten blijkt dat de reacties van het genusNicotiana op virussen vooral geografisch bepaald zijn en in mindere mate taxonomisch.     

Accessions of Australian Nicotiana species suitable as indicator hosts in the diagnosis of plant virus diseases

When screening the genusNicotiana for sensitive and differential hosts for a group of mechanically transmissible plant viruses with narrow host ranges, development of systemic symptoms was alsmost exclusively observed in species of three closely related sections of the subgenusPetunioides. These species wereN. miersii (sectionAcuminatae),N. bigelovii andN. clevelandii (Bigelovianae) andN. benthamiana, N. cavicola, N. ingulba, N. occidentalis, N. rosulata andN. rotundifolia (Suaveolentes). Except forN. benthamiana andN. clevelandii, which are already known for their large virus ranges, they are new experimental hosts that appeared very useful for detection of viruses and for differentiation of viruses that closely resemble each other in host range. Accessions of the same species often varied largely in local and systemic viral response. EspeciallyN. benthamiana-9,N. miersii-33 andN. occidentalis-37B (code numbers given by Tobacco Research Laboratory, Oxford, N.C., USA) are recommended for routine inoculation tests. The sensitiveSuaveolentes species mentioned are native to the arid parts of Australia. Collections of these species deserve attention in studies on virus diseases of unknown etiology where experimental hosts are lacking.Samenvatting In het genusNicotiana werden vatbare, gevoelige en differentiële toetsplanten opgespoord door toetsing van vooral de collectie van het Tobacco Research Laboratory (Oxford, N.C., VS) met een aantal virussen waarvoor weinig of geen bruikbare toetsplanten bekend waren. Systemische reacties werden bijna uitsluitend in soorten van drie nauw verwante secties van het subgenusPetunioides waargenomen. Deze soorten warenN. miersii (sectieAcuminatae),N. bigelovii enN. clevelandii (Bigelovianae) enN. benthamiana, N. cavicola, N. ingulba, N. occidentalis, N. rosulata enN. rotundifolia (Suaveolentes). Behalve voor virusvermeerdering bleken deze soorten ook zeer geschikt te zijn voor differentiatie van virussen of virusstammen met een bijna gelijke waardplantenreeks.Collectienummers van één en dezelfde soort konden sterk in lokale en systemische reactie verschillen. VooralN. benthamiana-9,N. miersii-33 enN. occidentalis-37B kunnen voor routine-inoculaties worden aanbevolen. Met uitzondering vanN. benthamiana enN. clevelandii zijn de genoemde soorten of genotypen nieuwe experimentele waardplanten voor de virologie. De soorten die van de sectieSuaveolentes worden genoemd, zijn inheems in de woestijnachtige gebieden van Australië. Verzamelingen daarvan verdienen nadere aandacht bij de diagnostiek van virusziekten waarvoor nog geen experimentele waarplanten voorhanden zijn.     

Ethnoveterinary Medicine in the Northern Provinces of Cameroon

Veterinary Research Communications -     

链格孢菌的产毒培养条件及其毒素的致病范围

从世界性恶性杂草紫茎泽兰自然发生的叶斑病病斑上分离得到6个链格孢菌菌株,对它们的产毒情况进行了研究。筛选出产毒能力强的501菌株,确定了有利于该菌株产毒的温度为25℃、pH值为4．13、培养时间为5－7天、黑暗及静置等培养条件。选择74种植物,以离体叶片针刺法对粗毒素的致病范围进行了测试,表明粗毒素具有一定范围的选择作用特性,从中筛选出草莓、苦苣菜、鸭跖草、火柴头、刺槐、水花生等敏感植物作为毒素的生测材料。     

转基因植物疫苗研究进展

众多研究表明,病毒的抗原决定簇及细菌毒素亚单位均能在转基因植物中成功表达,并保持良好的免疫原性.与现有的疫苗生产体系相比,植物生产疫苗具有安全、经济、稳定、高效等优势.本文概述了利用不同受体植物生产疫苗的研究现状、免疫原性评价及免疫原基因的优化表达策略.     

感染烟草花叶病毒(TMV)的烟叶在显症前的荧光光谱变化

通过测试ＴＭＶ侵染叶片的叶绿素含量与荧光光谱特征的动态变化，分析影响荧光光谱的因素，在以４８０ｎｍ作为激发波长时，叶片６８５ｎｍ与７４０ｎｍ荧光强度之比（Ｆ６８５／Ｆ７４０）随着病毒侵染时间的延长而增加，叶绿素含量则随着病毒侵染时间的延长而降低，因此提出可用Ｆ６８５／Ｆ７４０与叶绿素含量之比作为ＴＭＶ早期诊断的指标。     

Characterization of residues in soybeans grown in soil treated with 1,3-dichloropropene soil fumigant

The metabolism of cis- and trans-1,3-dichloropropene (1,3-D) was studied in soybean plants grown in soil treated 24 days prior to planting with [U-¹⁴C]E- and Z-1,3-dichloropropene at 380 liters ha^?1. Isolation and identification of the ¹⁴C residue from soybean plants at 84 days (forage) and 176 days (mature) after application showed that no 1,3-dichloropropene or its putative metabolites, 3-chloroallyl alcohol and 3-chloroacrylic acid, could be detected in any of the tissues. The components of the ¹⁴C residue included major plant constituents (i.e. fatty acids, protein, pigments, organic acids, sucrose and other carbohydrates, and lignin).     

武威地区天然草地有毒植物及其防除

对武威地区天然草地有毒植物的种类，分布及其对草地的危害情况进行了调查研究，结果表明，全区天然草地共有毒植物１７２号，分属３１科８４属，平均２．１５种／ｍ＾２，盖度达４．４１％地上部分生物量１１．２８ｇ／ｍ＾２。对草地危害的主要黄花棘豆，甘肃棘豆，小花棘豆，狼毒和马草，受侵害的草地主要是山地草甸和山地草原，通过分析，提出了有毒植物防除和利用的建议。     

番茄及其近缘野生种茎段原生质体培养的研究

利用番茄茎段作为原生质体来源的外植仁,在适宜的培养基中,成功地获得了野生秘鲁番茄（Ｌｙｃｏｐｅｒｓｉｃｏｎ ｐｅｒｕｖｉａｎｕｍ Ｍｉｌｌ．）、栽培番茄‘粤农２号’（Ｌｙｃｏｐｅｒｓｉｃｏｎ ｅｓｃｕｌｅｎｔｕｍ ‘Ｙｕｅｎｏｎｇ Ｎｏ．２’）和番茄近缘里生种类番茄茄（Ｓｏｌａｎｕｍ ｌｙｃｏｅｒｓｉｃｏｉｄｅｓ Ｄｕｎ．）的再生植株。３种材料的再生植侏移植到土壤中均能正常生长,植株性状与对照无差     

Effects of previous leaf injuries to spring canola on western black flea beetle (Phyllotreta pusilla) feeding

Two trials were conducted in 2002 with 14-day-old spring canola (Brassica napus L.) seedlings to evaluate the effects of previous leaf injuries of different cultivars on subsequent injury by western black flea beetle (WBFB),Phyllotreta pusilla Horn (Coleoptera: Chrysomelidae), under greenhouse conditions in Colorado (USA). Previous leaf cutting was found to have only minor effects on subsequent infestation and injury by WBFB, and such effects may be cultivar-specific. Only IMC205 showed significant differences by more than one parameter during these studies; cultivars Excel and 46A65 showed no responses in injury or infestation between previously cut and uncut plants. http://www.phytoparasitica.org posting Nov. 14, 2005.