《红楼梦》大观园中的园林植物初考

《红楼梦》中“大观园”是小说主要人物生活的场所,大观园中的园林植物是其园林中的重要组成部分,书中提及种植在大观园中的园林植物经初略统计和考证较确切的共有31科39属48种及种下分类单位。笔者对每种植物给予简单描述,并对植物配植和栽种方式进行归纳,以期对目前园林植物的应用和配置提供借鉴。     

园林植物景观意境创造的研究

园林景观只有被赋予一定的思想意境，并与景观要素相融合，才能真正的体现园林艺术价值。而园林植物因为蕴涵着深厚的文化内涵，承裁着丰富的文化信息，常用来进行园林意境的创造。结合实例对我国古典园林、现代园林运用植物造景创造园林景观意境的方法进行研究，揭示园林未来的发展应结合时代特点，并借鉴优秀的传统艺术手法进行园林植物造景意境的创造，融合植物造景的科学性和艺术性于一体。     

林下姜科植物的选育与栽培技术研究综述

树木褐根病是由有害木层孔菌 (Phellinus noxius) 引起的一类土壤传染性根部病害，为了实施对 这类病害的生物防治，结合唯一氮源 1- 氨基环丙烷 -1- 羧酸（ACC）为底物和平板对峙法，从澳门松山市 政公园健康树木的根际分离得到 1 株对有害木层孔菌具有较强拮抗活性的菌株 1583。采用一对细菌通用 引物 PCR 扩增获得菌株 1583 的 16S rDNA 基因序列，其片段大小为 1 496 bp，系统进化树显示菌株 1583 与 Burkholderia seminalis 的亲缘关系最近，综合结果鉴定该菌株为伯克霍尔德菌（Burkholderia sp.）。拮抗 性研究表明，菌株 1583 对油菜菌核病病原菌（Sclerotinia sclerotiorum）、黑松叶斑病病原菌（Pestalotiopsis sp.）、香蕉枯萎病病原菌（Fusarium oxysporum f. sp. cubense）、白蝴蝶炭疽病病原菌（Colletotrichum sp.） 和美人蕉瘟病病原菌（Pyricularia cannaecola hashioka）等植物病原真菌均有明显的抑制作用。     

广东海陵岛滨海植物资源调查与造景应用效果研究

通过调查广东海陵岛的野生植物资源,共记录了38科76种滨海植物,并以植物的生长繁殖力、耐盐性、抗病虫害能力、耐修剪性和观赏效果为5项指标,筛选出18种最适宜滨海园林应用的植物,其中应用在保利银滩项目中的木麻黄、马鞍藤和草海桐,具有较强抵御滨海恶劣气候的能力。     

关于耐湿园林植物处理城市污水的探讨

近年来,我国的水污染现象越来越严重,而对植物处理城市污水方面的研究国内外只局限于芦苇(Phragmites australis)、香蒲(Typha orientalis Presl.)等水生植物,虽对污水净化效率较高,但植物种类单一且观赏价值不高。针对这些不足,探讨了在植物选择上应扩展到耐湿园林植物,在注重污水净化效果的同时又体现植物的美学功能,为现代城市营造出一处生态功能景观。     

邢台市地被景观现状及发展浅议

阐述了园林地被的概念及分类并介绍了邢台市园林绿化中主要应用的地被植物及其应用形式。分析了邢台市园林绿化中地被景观发展的现状及存在问题,并在此基础上提出今后园林地被植物的应用前景及发展方向。     

Systemic View on Heading and Overwintering: Are They Always Opposed?

The study investigated the cultivars of non‐obligatorily requiring vernalization plant Festulolium braunii and assessed the influence of non‐hardy reproductive and hardy vegetative structures on overwintering effect. The study was conducted taking into account systemic relations between these types of structures. The results show the cultivars differ according to the percentage of headed and overwintered plants, when the cultivars with the most abundant heading – ‘Felopa’ and ‘Sulino’ – are also better at overwintering. The positive correlation between heading and overwintering characteristics was also observed, what seemed to be a rather new finding. It can be explained by systemic effect: non‐hardy later reproductive structures induce the post‐generative regrowth of vegetative shoots, which during shorter days halt development and become potentially hardy. More detailed interpretation is also provided including discussion of causal mechanisms of the detected phenomenon. The authors suppose that these mechanisms constitute a survival strategy for such perennial plants. The observed late heading which represents reproductive structures could be applied in plant breeding as a marker of winter‐hardiness among perennial grass plants which non‐obligatorily demand vernalization.     

南京市森林特点与环市自然保护区网的建设

在分析研究了南京市的自然环境、植物区系与森林类型特点的基础上提出了建设南京市环市森林公园型自然保护区网的建议，讨论了各保护区的保护内容、保护价值与建设构想。     

Reactions on Nicotiana species to potato viruses A,X and Y and tobacco mosaic virus in relation to their taxonomy and geographical origin

When testing the response of species of the genusNicotiana to 14 isolates of potato viruses A (PVA), X (PVX) and Y (PVY) and tobacco mosaic virus (TMV), sections and section parts of the genus could be divided into five groups according to the overall reaction of their species. Species from arid regions of australia and belonging to the sectionSuaveolentes (subgenusPetunioides) were most sensitive and least resistant, whereas the sectionsPaniculatae (subgenusRustica),Tomentosae (Tabacum) andNoctiflorae (Petunioides) appeared least sensitive and most resistant. Sixty-one percent of the accessions of the latter sections proved resistant to at least two of the viruses. The most resistant species have their main geographical distribution in the central Andes (southern Peru, Bolivia and north-western Argentina), where the viruses may have originated. One other resistant species wasN. africana (Suaveolentes) indigenous to south-western Africa. The most sensitive American sections, viz.Genuinae (Tabacum) andTrigonophyllae, Alatae, Acuminatae andBigelovianae (Petunioides), were generally more sensitive than species of theSuaveolentes section from outside the arid regions of Australia. The remaining part of the genus, viz. the American sectionsThyrsiflorae andRusticae (Rustica) andUndulatae, Repandea andNudicaules (Petunioides) was intermediate between the latter group ofSuaveolentes species and the resistant group of sections with regard to sensitivity and resistance, but had a high rate of tolerance to PVA, PVX and PVY and of hypersensitivity-associated resistance to TMV. The results indicate that the viral respons in the genusNicotiana is mainly determined geographically and to a lesser extent taxonomically.Samenvatting Na inoculatie van een grote collectieNicotiana-soorten met 14 isolaten van de aardappelvirussen A (PVA), X (PVX) en Y (PVY) en tabaksmozaïekvirus (TMV), konden de secties of sectiedelen van het genus op basis van de gemiddelde reactie van hun soorten in vijf groepen worden verdeeld. Soorten uit Australische woestijngebieden en taxonomisch behorend tot de sectieSuaveolentes (subgenusPetunioides) bleken het meest gevoelig en het minst resistent, terwijl de sectiesPaniculatae (subgenusRustica),Tomentosae (Tabacum) enNoctiflorae (Petunioides) het minst gevoelig en het meest resistent waren. Van de collectienummers van de laatstgenoemde secties bleek 61% resistentie tegen minstens twee van de virussen te bezitten. De meest resistente soorten hebben hun verspreidingsgebied vooral in het centrale deel van het Andesgebergte (het zuidelijk deel van Peru, Bolivia en noord-westelijk Argentinië). Mogelijk is dit het ontstaansgebied van deze virussen. De einge andere resistente soort wasN. africana (Suaveolentes) uit zuid-westelijk Afrika. De meest gevoelige Amerikaanse secties, te wetenGenuinae (Tabacum) enTrigonophyllae, Alatae, Acuminatae enBigelovianae (Petunioides), waren gemiddeld gevoeliger danSuaveolentes-soorten die niet uit de Australische woestijnen afkomstig zijn. Het resterende deel van het genus, bestaande uit de Amerikaanse sectiesThyrsiflorae enRusticae (Rustica) enUndulatae, Repandae enNudicaules (Petunioides), stond met betrekking tot gevoeligheid en resistentie tussen laatstgenoemd deel van de sectieSuaveolentes en de groep resistente secties in, maar vertoonde in hoge mate tolerantie voor PVA, PVX en PVY en met overgevoeligheid samengaande resistentie voor TMV. Uit de resultaten blijkt dat de reacties van het genusNicotiana op virussen vooral geografisch bepaald zijn en in mindere mate taxonomisch.     

Accessions of Australian Nicotiana species suitable as indicator hosts in the diagnosis of plant virus diseases

When screening the genusNicotiana for sensitive and differential hosts for a group of mechanically transmissible plant viruses with narrow host ranges, development of systemic symptoms was alsmost exclusively observed in species of three closely related sections of the subgenusPetunioides. These species wereN. miersii (sectionAcuminatae),N. bigelovii andN. clevelandii (Bigelovianae) andN. benthamiana, N. cavicola, N. ingulba, N. occidentalis, N. rosulata andN. rotundifolia (Suaveolentes). Except forN. benthamiana andN. clevelandii, which are already known for their large virus ranges, they are new experimental hosts that appeared very useful for detection of viruses and for differentiation of viruses that closely resemble each other in host range. Accessions of the same species often varied largely in local and systemic viral response. EspeciallyN. benthamiana-9,N. miersii-33 andN. occidentalis-37B (code numbers given by Tobacco Research Laboratory, Oxford, N.C., USA) are recommended for routine inoculation tests. The sensitiveSuaveolentes species mentioned are native to the arid parts of Australia. Collections of these species deserve attention in studies on virus diseases of unknown etiology where experimental hosts are lacking.Samenvatting In het genusNicotiana werden vatbare, gevoelige en differentiële toetsplanten opgespoord door toetsing van vooral de collectie van het Tobacco Research Laboratory (Oxford, N.C., VS) met een aantal virussen waarvoor weinig of geen bruikbare toetsplanten bekend waren. Systemische reacties werden bijna uitsluitend in soorten van drie nauw verwante secties van het subgenusPetunioides waargenomen. Deze soorten warenN. miersii (sectieAcuminatae),N. bigelovii enN. clevelandii (Bigelovianae) enN. benthamiana, N. cavicola, N. ingulba, N. occidentalis, N. rosulata enN. rotundifolia (Suaveolentes). Behalve voor virusvermeerdering bleken deze soorten ook zeer geschikt te zijn voor differentiatie van virussen of virusstammen met een bijna gelijke waardplantenreeks.Collectienummers van één en dezelfde soort konden sterk in lokale en systemische reactie verschillen. VooralN. benthamiana-9,N. miersii-33 enN. occidentalis-37B kunnen voor routine-inoculaties worden aanbevolen. Met uitzondering vanN. benthamiana enN. clevelandii zijn de genoemde soorten of genotypen nieuwe experimentele waardplanten voor de virologie. De soorten die van de sectieSuaveolentes worden genoemd, zijn inheems in de woestijnachtige gebieden van Australië. Verzamelingen daarvan verdienen nadere aandacht bij de diagnostiek van virusziekten waarvoor nog geen experimentele waarplanten voorhanden zijn.