表达HAV结构基因的重组腺病毒鉴定及细胞病变分析

利用RT-PCR方法,从HAV-L8株的RNA中扩增出结构基因(vp3 vp1),克隆到穿梭质粒pXCX2NotI上。采用磷酸钙-DNA共沉淀技术,将腺病毒载体pJM17与pXCX2-CMV-HAV共转染293细胞。在光学显微镜下观察到明显的细胞病变(CPE);经RT-PCR、免疫荧光染色和蛋白印迹鉴定证明HAV的结构基因已插入到腺病毒基因组中;在电子显微镜下观察发现有二十面体的病毒颗粒。以上结果表明获得了重组腺病毒rAdHAV,纯化后的rAdHAV滴度为1×109.0TCID50/mL。     

提高母猪生产潜力与仔猪断奶体质量的措施

根据母猪的生长周期，改良哺乳母猪投料方式等，能充分挖掘母猪的生产潜力。加强仔猪的管理。能提高其生长速度，缩短把猪出栏时间，直接或间接的提高经济效益。     

白跗平腹小蜂对主要森林害虫抑制力研究

１９８７～１９９２年连续６年研究结果表明，白跗平腹小蜂Ａｎａｓｔａｔｕｓａｌｂｉｔａｒｓｉｓ对马尾松毛虫Ｄｅｎｄｒｏｌｉｍｕｓｐｕｎｃｔａｔｕｓ、柳杉毛虫Ｄｅｎｄｒｏｌｉｍｕｓｌａｔｉｐｅｎｎｉｓ、水青蛾Ａｃｔｉａｓｓｅｔｅｎｅｎｉｎｇｐｏａｎａ等１３种主要森林害虫卵有较明显的抑制作用。在林间，该蜂对马尾松毛虫第１、２代卵的自然抑制力分别力１６．５５％和２２．２９％，对柳杉毛虫越冬代卵的自然抑制力为２３．４５％；对水青蛾第１、２代卵的抑制力分别力５．４９％和２．６３％；在林间，人为释放白跗平腹小蜂对第１代马尾松毛虫卵的校正抑制力为３３．５％，在室内１２．３～２８℃范围内，每头雌峰对马尾松毛虫、水青蛾和柞蚕剖腹卵的日破坏数（寄生数）分别力１５、１８和２６粒，一生破坏数分别为５６、９１和２０８粒。即使虫卵即将孵化，该峰同样亦能寄生，并羽化出正常的子代白跗平腹小蜂。     

不同环境条件下几种高寒草甸植物的非克隆繁殖投入和生长

通过对高寒草甸生态系统金露梅灌丛、矮嵩草草甸、围栏矮嵩草草甸以及模拟地球增温效应下5种植物繁殖投入和生长特性的测定,结果表明,矮嵩草、麻花艽、苔草以及美丽风毛菊的叶长沿对照矮嵩草草甸、0TC、围栏以及金露梅灌丛呈现上升趋势,只是灌丛中苔草和麻花艽两种植物的叶长较围栏和OTC有所下降,而环境变化对植物的叶宽的影响较小。苔草在金露梅灌丛中的繁殖投入最大,其次是矮嵩草草甸和围栏,OTC中苔草的繁殖投入几乎为零。围栏与矮嵩草草甸内苔草的繁殖投入差异不显著,而两者中植物的繁殖投入与金露梅灌丛相比,差异性显著(P<0.05)。矮火绒草在矮嵩草草甸中的繁殖投入最大,其次是0Tc和围栏,灌丛中矮火绒草的繁殖投入最小。OTC与矮嵩草草甸内矮火绒草的繁殖投入差异不显著,而OTC与围栏中矮火绒草的繁殖投入差异性显著(P<0.05)。由此我们可以得出一个结论:繁殖投入随环境梯度的变化,反映了植物繁殖对策和繁殖投入在整个生活史特征中的可塑性。     

浙江淳安新安江开发公司封山育林效益研究

浙江省淳安县新安江开发公司所属16个国营林场22475.53hm~3荒山迹地,封山育林30年,现有天然次生林总蓄积量135万m~3,年总生长率8.07％,活立木直接经济价值2.25亿元。到1987年止公司已获中间利用净收入2135万元。近20年累计天然次生林比无林地多涵蓄水10亿m~3,每年进入水库的泥沙量减少80％,对调节水库水源、延长发电年限、纯洁水质都起到良好作用。公司长期实施的5项管护技术,把封山育林提高到科学经营水平,在千岛湖区成功地建立了森林生态屏障。     

黑杨无性系日CO2固定总量的测定及与苗木生产潜势的相关性研究

通过对不同基因型黑杨无性系植株净光合速率日变化曲线与光合主体叶面积在时间和光强上进行累计积分来计算植株日CO2固定总量P。由于净光合速率日变化曲线不易准确测得，故以光响应曲线和光强的日变化来推测净光合速率日变化。对P值和生物量的相关性研究表明，二者的相关性很高。且认为可以用计算出的P值作为评估苗木生产潜势的指标之一，这为育种中生产力的早期选择提供了有力的证据。     

菌种世代栽培效果的研究

研究结果表明，无论是香菇生料菌砖栽培，还是金针菇熟料袋栽，菌种世代的多少对产量均无明显的影响，这可能是由于菌种通过无性繁殖，遗传性变异甚小之故；研究结果还表明，金针菇菌丝生长的速度似乎有随着菌种工代的增多而加快的趋势，这窨是由于低代菌种自琼脂培养基移接天以杂本屑，棉籽壳等为主要原料的粗质培养基上的时间较短，适应酶的活性较弱，分解，利用高分子化合物的能力较差，故菌丝生长速度较为缓慢？还是由于其他原因     

Infection process of Rhizoctonia solani on Solanum tuberosum and effects of granular nematicides

The infection process ofRhizoctonia solani AG-3 was studied on potato sprouts, cv. Bintje, in growth chamber trials at 15 °C. Initially hyphae ofR. solani grew predominantly in the longitudinal direction of the sprouts (runner hyphae). They tended to follow the junctions between epidermis cells as was observed by SEM. The hyphae formed side-branches mainly half-way of the subterranean parts of the sprouts. They branched several times with short swollen cells to form infection cushions. Lesions developed only underneath the infection cushions and were first observed five days after inoculation. The necrotic area was proportional to the area covered with infection cushions on the sprouts. Depth of the lesions could extend up to the vascular bundle. Sprouts were colonized only in healthy tissue in the epidermal layer underneath the infection cushion and in necrotic tissue. A few days after appearance of the lesions,R. solani formed brown, uninfective mycelium on and in the circumference of these lesions.Aldicarb did not influence any part of the infection process. Ethoprophos delayed the emergence of sprouts, but increased the number of sprouts per tuber. As soon as sprouts had emerged, growth was considerably promoted by ethoprophos. Ethoprophos delayed the appearance of lesions and reduced their size. Oxamyl showed the same effects to a smaller extent.As the size of lesions appears to be proportional to the size of the infection cushions, any agents that change the size of the infection cushions, such as pesticides or antagonists, may alter the severity of the disease.Samenvatting Het infectieproces vanRhizoctonia solani AG-3 werd bestudeerd op aardappelspruiten, cv. Bintje, in een klimaatcel bij 15C. Aanvankelijk groeide de schimmel met runnerhyfen voornamelijk in de lengterichting van de spruit. Via SEM kon waargenomen worden, dat de hyfen hierbij vooral over de begrenzingen van de epidermiscellen groeiden. Het mycelium vormde veel zijvertakkingen, bestaande uit iets gezwollen korte cellen, welke voornamelijk halverwege op het ondergrondse deel van de spruit gevormd werden. Een dichte massa van deze cellen vormde een infectiekussentje. Lesies, welke vanaf vijf dagen na inoculatie werden waargenomen, bevonden zich slechts onder spruitoppervlak bezet met infectiekussentjes. De lesiegrootte was recht evenredig met het spruitoppervlak dat bezet was met infectiekussentjes. De diepte van de lesies reikte tot aan de vaatbundels. De spruit werd alleen door de schimmel gekoloniseerd in gezond epidermisweefsel onder het infectiekussentje en in necrotisch weefsel. Enkele dagen na verschijning van lesies vormde R.solani bruin, niet infectieus, mycelium op en rondom de lesies.Aldicarb had geen effect op het infectieproces. Ethoprophos vertraagde de opkomst en verhoogde het aantal tot ontwikkeling gekomen spruiten per knol in gestoomd zand. Direct na opkomst had ethoprophos echter een sterk groeistimulerend effect. Ethoprophos vertraagde de lesievorming en reduceerde de lesiegrootte, vergeleken met onbehandelde planten. Oxamyl vertoonde deze effecten in geringere mate.Daar de lesiegrootte direct gecorreleerd blijkt met de grootte van het infectiekussentje, mag verwacht worden dat elke beïnvloeding van de ontwikkeling van het mycelium van R.solani, bijvoorbeeld door pesticiden of antagonisten, een verandering van de lesiegrootte ten gevolge heeft.     

Fractal dimension estimates of a fragmented landscape: sources of variability

Although often seen as a scale-independent measure, we show that the fractal dimension of the forest cover of the Cazaville Region changes with spatial scale. Sources of variability in the estimation of fractal dimensions are multiple. First, the measured phenomenon does not always show the properties of a pure fractal for all scales, but rather exhibits local self-similarity within certain scale ranges. Moreover, some sampling components such as area of sampling unit, the use of a transect in the estimation of the variability of a plane, the location, and the orientation of a transect all affect, to different degrees, the estimation of the fractal dimension. This paper assesses the relative importance of these components in the estimation of the fractal dimension of the spatial distribution of woodlots in a fragmented landscape. Results show that different sources of variability should be considered when comparing fractal dimensions from different studies or regions.