STUDIES ON WEED SPECIES OF THE GENUS POLYGONUM L.

Summary. Seeds of Polygonam persiaria were collected from seven localities during 1962. In 1963 plants of these seven populations were grown in the field and sampled at regular intervals over the period 21st June to 13th August. At all samplings there were differences between populations in total dry weight, in leaf area index and in total nitrogen content, and populations also differed in the date of flowering. The populations also differed significantly in relative growth rate, leaf area ratio, net assimilation rate and relative nitrogen absorption rate. The variations in net assimilation rate did not appear to be closely associated with variations in leaf area index. Certain growth attributes were correlated with the latitude of origin, and it is tentatively suggested that the populations may represent genetically distinct latitudinal ecotypes.
Études sur des espèces de mauvaises herbes du genre Polygonum L.     

Effect of dietary inclusion of ascorbic acid and palm oil on the performance of laying hens in a hot tropical environment

1. Two experiments were conducted to evaluate the effects of including ascorbic acid (AA), palm oil or a combination of both in the diets of laying hens during the hot months in a tropical environment.

2. The inclusion of AA improved egg production, food intake and efficiency of utilisation, and decreased the cost of food per kg egg. The addition of 400 mg AA/kg diet gave the most efficient performance.

3. Palm oil inclusion reduced the effect of heat stress and increased egg production, egg weight, food intake and efficiency of utilisation.

4. When 200 mg AA and 50 g palm oil/kg were used, additive responses were obtained with further improvements in egg production, food cost and efficiency.

5. Ascorbic acid and palm oil when fed alone or in combination reduced the incidence of cracked eggs.

6. Thus, 400 mg ascorbic acid/kg of diet, 50 g palm oil or 200 mg AA plus 50 g palm oil/kg diet ameliorated the effects of heat stress in laying hens.     

Contribution of lipoprotein lipase activity to the differential growth of three adipose tissue depots in young broiler chickens

1. The growth of three distinct adipose tissue depots around the abdomen, neck and thigh was measured in a commercial strain of broiler, and related to the changes in activity of lipoprotein lipase within each depot.

2. At 10 d of age there was no significant difference between the weights of the depots. Thereafter the abdominal fat pad exhibited a much greater rate of growth than the other two depots so that by 55 d of age the abdominal fat pad was 4 times the size of the leg depot and 3.4 times the size of the neck depot.

3. Changes in total lipoprotein lipase activity for all three depots showed a similar pattern to the changes in their weight.

4. When [¹⁴C]‐VLDL was injected intravenously into birds at 15 and 57 d of age the percentage taken up into the abdominal fat pad was greater than that into the other two depots at both ages. At 57 d of age the abdominal fat pad had a 2.3‐fold greater uptake than at 15 d whereas the other two depots showed no significant differences at the two ages.

5. These results provide further evidence for a key role of lipoprotein lipase in regulating adipose tissue growth in broilers. They also demonstrate that although the abdominal fat pad has been used in a number of studies of adipose tissue metabolism it is not necessarily representative of other depots.     

Rearing temperature and the meat yield of broilers

1. One hundred and twenty (60 male and 60 female) 21‐d‐old Ross 1 broiler chicks were reared in cages in rooms kept at 21°C or 31°C and were killed at body weights of 1.0, 1.5, 2.0, 2.5 or 3.0 kg.

2. Birds reared at either of the two temperatures ate similar quantities of food to reach their slaughter weight although at 31°C they took longer to reach it.

3. The meat yields of the birds at each slaughter weight were similar at both rearing temperatures, but at body weights greater than 2.0 kg, the broilers reared at 21 °C had more breast meat than those reared at 31°C.

4. Females ate more food than males to reach each of the slaughter weights. The females deposited more fat and had a greater skin weight than the males and, although they had a similar amount of total meat, they had more breast meat.     

Diurnal and seasonal occurrence,feeding habits and mating behavior ofMaladera matrida adults in Israel

Adult populations ofMaladera matrida Argaman (Coleoptera: Scarabaeidae), a beetle highly injurious to agricultural crops, were studied in the coastal plain of Israel from 1985 to 1988. There were two generations annually. Adults emerged in March, April or May and disappeared in October or November. The beetles are on the wing, mate, and feed at twilight and in the dark. Feeding and mating behavior, sex ratio, and preferred food plants were studied.     

Notes on the role of water potential in the pathogenesis of fire blight,caused by Erwinia amylovora

The rate of multiplication of fire blight causing bacteriumErwinia amylovora (Burrill) Winslow et al. depends on the availability of water. Water availability can be quantified by means of the parameter water potential. The relationship between water potential and relative multiplication rate ofE. amylovora was derived from experiments of L. Shaw (1935). This relationship appears to be applicable toE. amylovora in plant tissues and in nectar of flowers.Multiplication and expansion ofE. amylovora in a restricted space, e.g. an intercellular hole, creates a pressure, which may cause schizogenic cavities in soft tissue. Strong tissue, however, may be able to resist this multiplication pressure of the bacteria, so that symptom progression can be prevented. A hypothesis is formulated on how the multiplication pressure may be quantified by means of the parameter water potential. Expansion of bacterial ooze may alo be due to absorbtion of water without increase of dry weight (e.g. a daily cycle of shrinkage and expansion). This expansion may give rise to a swelling pressure, which again may be quantified by means of the parameter water potential.Samenvatting De vermenigvuldigingssnelheid van de bacterie die bacterievuur veroorzaakt (Erwinia amylovora (Burrill) Winslow et al.,), hangt af van de beschikbaarheid van water. De beschikbaarheid van water kan worden gekwantificeerd met de parameter waterpotentiaal. De relatie tussen waterpotentiaal en relatieve vermenigvuldigingssnelheid vanE. amylovora werd afgeleid uit experimenten van L. Shaw (1935, Cornell University Agricultural Experiment Station, Ithaca. Memoir 181). Deze relatie kan zowel worden toegepast op de pathogenese in planteweefsel als op de epifytische ontwikkeling in nektar.Vermenigvuldiging vanE. amylovora in een beperkte ruimte, bijvoorbeeld in een intercellulaire holte, creëert een druk, die tot scheuren van zacht weefsel kan leiden. Sterk weefsel kan de vermenigvuldigingsdruk van de bacteriën vermoedelijk wel weerstaan, zodat uitbreiding wordt verhinderd. In een hypothese wordt beschreven hoe de vermenigvuldigingsdruk zou kunnen worden gekwantificeerd met behulp van de parameter waterpotentiaal. Wateropname door bacterieslijm zonder toename van het drooggewicht (bijvoorbeeld een dagelijkse gang van krimpen en zwellen) kan ook leiden tot een druk. Deze druk kan eveneens worden berekend met de parameter waterpotentiaal.     

Resistance to yellow rust in Triticum dicoccoides. II. Crosses with resistant Triticum dicoccoides sel. G-25

A comparison was made between the genes in 29 new selections of wild emmer wheat resistant to yellow rust over wide geographic areas and the previously extensively studied selectionTriticum dicoccoides G-25. In 23 selections the resistance may be conferred by 1 dominant gene; these include 11 selections in which the gene is different from the dominant gene in sel. G-25 and two others in which the genes were closely linked or allelic to the gene in G-25, differing from sel. G-25 by race-specificity. Two dominant genes different from the gene in sel. G-25, seem to be present in one selection. In five selections the resistance may be conferred by one or two recessive genes, including three instances in which the recessive gene was associated with a dominat gene. Our findings show that at least 19 out of the 29 selections studied possess genes which are different from the gene inT. dicoccoides sel. G-25.Samenvatting In dit onderzoek werden 29 nieuwe resistente wilde-emmer selecties (Triticum dicoccoides) gekruist met de reeds uitvoerig bestudeerde resistente selectie G-25, om na te gaan of de resistentie van de nieuwe selecties wordt veroorzaakt door genen op dezelfde locus als het dominante gen in sel. G-25 of dat er andere loci bij zijn betrokken. De ouders, de F₁-en F₂-populaties van een bepaalade selectie werden in het kiemplantstadium getoetst met één Israëlisch gele-roest isolaat van fysio 2E0 of van fysio 2E18. In de uitsplitsende F₂-populaties werden de niet-sporulerende planten als resistent beschouwd en de sporulerende als vatbaar.In de F₂-populaties van 12 herkomsten werden geen vatbare planten gevonden, hetgeen er op duidt dat de resistentie wordt veroorzaakt door een gen op dezelfde locus als het gen in G-25 of door een gen dat neuw gekoppeld is aan het gen in G-25. Voor twee van deze herkomsten kan op basis van een fysio-specifieke interactie worden vastgesteld dat de resistentie berust op allelen die verschillen van het allel in sel. G-25. In 11 herkomsten werd een uitsplitsing voor twee dominante gene gevonden (RS=151), waarbij het tweede dominante gen uit de getoetste nieuwe selectie afkomstig is. De aanwezigheid van twee dominante genen verschillend van het gen in sel. G-25 werd gevonden in één herkomst (631). In de overige vijf selecties bleek de resistentie te worden veroorzaakt door één of twee recessieve genen waarnaast in drie gevallen ook nog een dominant gen werd gevonden.De resultaten tonen aan dat tenminste 19 van de 29 bestudeerde selecties resistentiegenen bezitten die verschillen van het gen inT. dicoccoides sel. G-25. Slechts in twee van deze selecties kan het gen allel zijn met het gen in sel. G-25.     

The significance of VA-Mycorrhiza to future arable farming in the Netherlands

Present conditions of high inputs and narrow rotations render the importance of vesicular-arbuscular mycorrhiza (VAM) in arable farming in the Netherlands rather low. Changes expected in the near future under the influence of economic pressures and environmental problems may change this situation. This is discussed in the light of some such expected changes in Dutch arable farming.De huidige Nederlandse akkerbouw is zeer intensief. Ze heeft in het algemeen een nauwe rotatie met slechts enkele gewassen (aardappelen, granen en suikerbieten) en een ruime toepassing van kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Het is te verwachten dat er onder invloed van toenemende problemen met het milieu, afnemende bodemproduktiviteit en lagere prijzen voor nu geteelde gewassen ten gevolge van overschotten een tendens zal zijn in de richting van een meer geïntegreerde landbouw. In de bestaande akkerbouw werken zowel hoge kunstmestgiften (met name N en P) en bestrijdingsmiddelen negatief op VAM-vorming. Naarmate het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen in de nabije toekomst wellicht zal verminderen, kan worden verwacht dat zowel de aanwezigheid als het belang van VAM in de nederlandse landbouw zal toenemen. Het laatste zal vooral het geval zijn indien de vruchtwisseling wordt verruimd met de teelt van andere gewassen (zoals vlinderbloemigen) met een hogere VAM-afhankelijkheid dan die van het huidige gewasassortiment. Het zou zeer verstandig zijn zich reeds nu te beraden over vormen van bedrijfsvoering die VAM zoveel mogelijk stimuleren en daardoor meer profijt trekken van de door deze symbiose geboden voordelen.