Top wilting in asparagus

Wilting and dying off of young shoots of the second flush of asparagus are typical symptoms of one of the soil-borne diseases of this crop. Fungi could not be isolated from these shoots. A positive correlation was found between an increase of the pF-value of the soil and the occurrence of topwilting.Samenvatting Een van de ziekten van asperge is topverwelking, waarbij de stengeltoppen van jonge scheuten vrij plotseling verwelken, en vervolgens de gehele stengel afsterft. Dit komt vooral voor in jonge stengels van het zogenoemde tweede schot in juli en augustus. Er werd een positieve correlatie gevonden tussen het optreden van dit verschijnsel en het oplopen van de pF curve (Fig. 3). Schimmels konden uit juist verwelkte stengels niet geïsoleerd worden.     

Race 2.5.9, a new race of Cladosporium fulvum (fulvia fulva) and sources of resistance in tomato

Samenvatting Cladosporium fulvum staat bekend om zijn vermogen zich snel aan te passen aan nieuw geïntroduceerde resistentiegenen. Die laatste jaren bleven tomaterassen met C5 resistentie in de praktijk resistent. Deze rassen zijn zelfs resistent tegen het complexe fysio 2.4.5 door het bezit van Cf9 of een ander resistentie-gen. Een fysio 2.4.5.9 trad weliswaar op bij proeven op het IVT (Wageningen), maar werd nooit in de praktijk gevonden.In 1985 werd in Frankrijk het ras Rianto F1 in een praktijkteelt aangetast. Een isolaat vanC. fulvum van dit C5-resistente ras bleek fysio 2.5.9 te zijn. Een deel van de thans bij onderzoek gebruikte resistentiebronnen, zoals Bulgaria no. 1, Japan 74S en Japan 76S, is resistent voor dit nieuwe fysio.Het optreden van dit nieuwe fysio onderstreept de wenselijkheid ten minste twee nieuwe resistentiegenen in nieuwe rassen te gebruiken ter verbetering van de duurzaamheid van de resistentie.     

The latent period of Septoria nodorum in wheat. 1. The effect of temperature and moisture treatments under controlled conditions

The latent period ofS. nodorum (Berk.) Berk. on seedlings of the wheat Felix was determined in growth chambers under various temperature and moisture treatments, with two inoculum densities. In the wet treatment, where the inoculated plants were placed in continuously water-saturated air, the shortest latent period was 6 days at 23°C; in the alternate treatment, where 12 h saturated air alternated with 12 h at 85 to 90% r.h., maturity of pycnidia as indicated by extrusion of pycnidiospores was delayed by 5.6 days. In the dry treatment, continuously at 85 to 90% r.h., no sporulation occurred, though infection had taken place. On the average, sporulation at low inoculum density (5.10⁴ pycnidiospores. ml^–1) was delayed by 2.4 days when compared to sporulation at high inoculum density (5.10⁵ spores.ml^–1). From the data obtained, equations were derived to predict the latent period within the limits of the experiment. Eventually, these equations can be used in a computer simulator.Samenvatting De proeven werden gedaan in klimaatkamers met kiemplanten van het cv. Felix. De onafhankelijke variabelen waren temperatuur, vocht, en inoculumdichtheid. De afhankelijke variabele was de latente periode, dit is de kortst waarneembare periode in dagen vanaf de inoculatie tot de eerste sporulatie van de resulterende pycnidien. Voor de temperaturen zie Tabel 1. De vochtbehandelingen waren droog, nat en afwisselend nat en droog. Op planten van de droge behandeling, met RV van 85 tot 90%, sporuleerde de schimmel niet. Op planten van de natte behandeling, met water verzadigde lucht, sporuleerde de schimmel goed. Op planten met een wissel-behandeling, 's nachts in verzadigde lucht en overdag bij 85 tot 90% RV, sporuleerde de schimmel vertraagd.Bij inoculatie met 5×10⁵ pycnidiosporen.ml^–1 sporuleerde de schimmel eerder dan bij inoculatie met 5×10⁴ sporen.ml^–1. De gesignaleerde verschillen waren systematisch (Fig. 1, 3 en 4) en additief (Tabel 3). Latente periode en temperatuur (van laagste waarde tot optimum) waren omgekeerd evenredig aan elkaar (hyperbolisch verband, Tabel 2, Fig. 1 en 2).Gebruikmakend van de gesignaleerde regelmatigheden, n.l. het hyperbolisch verband tussen latente periode en temperatuur, de systematische verschillen ten gevolge van onderbreking van de natte behandeling en van de verlaging van de inoculumdichtheid, kon met enkele hulpaannamen een wiskundig verband afgeleid worden tussen latente periode, temperatuur, onderbrekingsduur van de natte behandeling en inoculumdichtheid.Dit verband werd in een in FORTRAN geschreven formule vastgelegd. Voor de symbolen zie Tabel 4. De ontwikkelingssnelheid kan worden gedefinieerd als de inverse van de latente periode. De ontwikkelingssnelheid wordt uitgedrukt in eenheden per dag, waarbij de totale ontwikkeling vanaf inoculatie tot en met het eerste sporulerende pycnidium de waarde 1 krijgt. De curve van de ontwikkelingssnelheid tegen de temperatuur (Fig. 5) is een typische optimumcurve.     

A new species of Embellisia,associated with skin disease of hyacinths

A new species of the genusEmbellisia (Hyphomycetes, Dematiaceae) was isolated from bulbs and leaves of various cultivars ofHyacinthus, Scilla andFreesia. It is characterized by dark, multiseptate conidia which are somewhat pointed at the apex and variable in shape and size. In contrast to other species of the genus it rarely forms chlamydospores in pure culture. The fungus was found on several locations in the Netherlands, and is also known in the USA and Germany. Inoculation experiments on several cultivars ofHyacinthus orientalis resulted in a high percentage of affected plants.Samenvatting Een nieuwe soort van het genusEmbellisia (Hyphomycetes, Dematiaceae),E. hyacinthi, werd geïsoleerd uit de buitenste bolrokken van cultivars vanHyacinthus orientalis. De schimmel is gekarakteriseerd door bruine, apicaal iets spitse conidiën met een wisselend aantal transversale, en dikwijls ook enkele longitudinale septa (Fig. 1), en de afwezigheid van duidelijk gedifferentieerde groepjes van chlamydosporen.Een sterk hierop gelijkende soort werd in 1876 beschreven door Massink alsCladosporium fasciculare Fr. Het opvallende voorkomen van longitudinale septa werd in zijn studie echter niet expliciet genoemd.WanneerEmbellisia hyacinthi wordt gekweekt op havermoutagar zijn na 5 dagen de meeste conidiën vrij lang, cylindrisch, met 3 of meer septa (Fig. 2a). Na langere tijd echter worden kleinere conidiën gevormd, zodat de variabiliteit der conidiën op dezelfde plaats groter wordt (Fig. 2b). Dit verschijnsel uit zich nog sterker op Czapekagar (Fig. 2c-d). Embellisia hyacinthi veroorzaakt kleine bruine plekjes op de buitenste bolrok van hyacint. Deze vorm van huidziekte is reeds lang bekend; de schimmel is ook in de USA en Duitsland gekonstateerd, en werd tevens geïsoleerd vanFreesia refracta enScilla sibirica. Soms ook komen langwerpige bladvlekken op de buitenste bladeren van hyacint voor. Een inoculatieproef werd gedaan met de cultivars la Victoire en Carnegie. De metEmbellisia hyacinthi geïnoculeerde planten vertoonden een aanzienlijk hoger aantastingspercentage dan die op het controleveld.     

Serological identification of some soil-borne viruses causing diseases in fruit crops in the Netherlands

Samenvatting Tot voor kort was slechts weinig bekend over de identiteit van de virussen, die verantwoordelijk zijn voor de lepelbladziekte van rode bes en de Eckelraderziekte van kers. Een antiserum werd gemaakt tegen het lepelbladvirus en toetsingen werden uitgevoerd. Het lepelbladvirus bleek een stam van het Schotse raspberry ring spot-virus te zijn. Ook een virus uit Eckelraderzieke kersen bleek met het antiserum tegen lepelbladvirus te reageren. Het antiserum tegen lepelbladvirus reageerde met alle getoetste isolaties van dit virus tot een verdunning van 1/512, doch met een viertal isolaties uit Eckelraderzieke kersen tot een verdunning van slechts 1/128. Hoewel het lepelbladvirus en het virus uit Eckelraderzieke kersen dus duidelijk verwant zijn, bleek, ook uit premunitieproeven, dat er verschillen zijn. De verwantschap tussen het virus uit Eckelraderzieke kersen en het raspberry ring spot-virus is uit verschillende proefresultaten gebleken.Een derde virus, afkomstig uit aardbeiplanten van het ras Red Gauntlet, geïmporteerd uit Schotland, bleek te reageren met een antiserum tegenHarrisons beet ring spot stam van het tomato black ring-virus. Dit antiserum werd verstrekt door Dr.C. H. Cadman, Schotland.     

Race-specific aspects of polygenic resistance of barley to leaf rust,Puccinia hordei

Partial resistance of barley to leaf rust,Puccinia hordei, is characterized by a reduced rate of epidemic development in spite of a susceptible infection type. Barley cultivars vary greatly for partial resistance and its components. In a test for interaction between host cultivars and pathogen isolates most variation was of a horizontal nature. However, in the combination between Julia and the rust isolate 18, a differential interaction (vertical effect) occured; Julia had lost a small part of its partial resistance. The same interaction was found for latent period (LP), the most important component of partial resistance. Julia showed a shortened LP for isolate 18. Genetic analyses revealed, that Julia carries a polygene for longer LP not present in the other cultivars. The effect of this polygene appears to be broken by isolate 18 indicative for a gene-for-isolate relation, and even for a gene-forgene relation.Samenvatting Partiële resistantie van gerst voor dwergroest,Puccinia hordei, is gekenmerkt door een vertraagde epidemie-opbouw ondanks een vatbaar infectietype. Gerstrassen variëren sterk in partiële resistentie en haar componenten. In een toets ter bestudering van de interactie tussen waardplant en pathogeenisolaat bleek de meeste variatie horizontaal van aard te zijn. In de combinatie van Julia met isolaat 18 werd echter een differentiële interactie waargenomen; Julia had een klein deel van zijn partiële resistentie verloren. Dezelfde interactie werd waargenomen voor de belangrijkste component van partiële resistentie, de latentieperiode (LP); Julia had een iets verkorte LP voor isolaat 18. Genetische analyses toonden aan, dat Julia een polygen voor langere LP bevat; dit gen is niet aanwezig in de andere bestudeerde rassen. Er wordt verondersteld dat het effect van dit polygen door isolaat 18 is doorbroken. Dit wijst op een gen-om-isolaat en zelfs op een gen-om-gen-relatie.     

Polyphenol oxidases and phenolics in relation to resistance against cucumber scab inCucumis Sativus I. Fungal and host polyphenol oxidases

In culture filtrates ofCladosporium cucumerinum, the fungus causing cucumber scab, a constitutive, exocellular catechol oxidase was found; moreover, dihydroxy-phenylalanine and chlorogenic acid oxidases were produced. Catechol oxidase was detected in noticeable activity as soon as the pH of the culture medium had reached a value of 6.0, or if the medium was adjusted to this pH before sterilizing. The Michaelis constantK _m of the fungal catechol oxidase was 62.5×10^–3 M. In very young non-inoculated green and etiolated cucumber seedlings no catechol oxidase activity was found. In scab diseased seedlings of the susceptible variety Lange Gele Tros high polyphenol oxidase activities were recorded. In seedlings of the resistant variety Vios polyphenol oxidase was also produced upon inoculation, although in much lower activities. In both instances, the Michaelis constant proved to be 15.6×10^–3 M. This difference in Michaelis constants of catechol oxidases of fungal culture filtrates and of diseased seedlings suggests, that the polyphenol oxidase activity in the diseased plant is of plant origin; however, the presence of the fungus seems to elicit its synthesis or its activation.Samenvatting Een onderzoek werd ingesteld naar het voorkomen van polyfenoloxydasen in relatie tot resistentie tegen en vatbaarheid voor vruchtvuur in komkommers. Daartoe werden de activiteiten van dit enzymsysteem (waarbij catecholoxydase als voorbeeld werd gekozen) van een vatbaar ras, Lange Gele Tros, en een resistent ras, Vios, met elkaar vergeleken, zowel in gezonde als in metCladosporium cucumerinum geïnoculeerde zaailingen. Ook in cultuurfiltraten van de schimmel werd de polyfenoloxydase-activiteit bepaald.In cultuurfiltraten van de schimmel werd een constitutieve exocellulaire catecholoxydase gevonden; bovendien werden dihydroxy-fenylalanine en chlorogeenzuuroxydasen gevormd. Catecholoxydase werd alleen in aanzienlijke hoeveelheden geproduceerd indien de pH van het cultuurmedium tot 6.0 was gestegen, of indien de pH van te voren op 6.0 werd gebracht. De Michaelis-constanteK _m van de schimmelcatecholoxydase bleek 62.5×10^–3 M te zijn.In zeer jonge, niet-geïnoculeerde groene en geëtioleerde zaailingen werd geen catecholoxydase-activiteit gevonden. Hoge polyfenoloxydase-activiteiten werden daarentegen gemeten in geïnoculeerde zaailingen van het vatbare ras, mits deze — na het oogsten — bevroren werden. Ook in zaailingen van het resistente ras werd na inoculatie polyfenoloxydase gevormd, hoewel met een veel geringere activiteit. In beide gevallen bleek de Michaelis-constante 15.6×10^–3 M te zijn. Dit verschil in Michaelis-constanten van de schimmelcatecholoxydase en van die geproduceerd in geïnoculeerde zaailingen suggereert, dat de polyfenoloxydase in het laatste geval niet van de schimmel stamt, doch dat infectie met de schimmel de plant induceert totde novo-produktie van dit enzym, of wel tot activering van een latente polyfenoloxydase.De betekenis van deze verhoogde polyfenoloxydase-activiteit na infectie voor de gastheer-parasiet-combinatie kan pas begrepen worden na een onderzoek naar het voorkomen van polyfenoloxydase-substraten in de gastheer.     

Isolation of Phytophthora cactorum from soil in orchards and strawberry fields and differences in pathogenicity to apple

Phytophthora cactorum was isolated from soil of strawberry fields and from an apple and a pear orchard, using hard apples and pears as traps. Pears gave better isolation of the fungus. Isolates from diseased strawberry rhizomes and strawberry-field soil were much less pathogenic to stems and stem and branch pieces of apple variety Cox's Orange Pippin than isolates from apple stem, pear fruit, and orchard soils. Each group of soil isolates showed differences with respect to length and number of the resulting cankers in apple stem and branch pieces.Samenvatting De isolatie vanP. cactorum uit boomgaardgrond en uit grond an aardbeivelden slaagde het beste door gebruik te maken van harde perevruchten. De schimmel groeide uit de grond in de vruchten en kon door overbrengen van een stukje weefsel van de rand van de vruchtaantasting op aardappel-glucose-agar voedingsbodem geisoleerd worden (Tabel 1). Isolaties uit grond van aardbeivelden waren veel minder pathogeen dan isolaties uit appel- of pereboomgaardgrond, indien ze geïnoculeerd werden in ongeveer 35 cm lange stam- en takstukken van het appelras Cox's Orange Pippin, welke in vochtige turfmolm bij 20°C geplaatst waren (Tabel 2). Evenzo vertoonden isolaties uit aangetaste aardbeirhizomen een geringe pathogeniteit voor stammen en stam- en takstukken van Cox's Orange Pippin in vergelijking met isolaties uit appelstam en perevrucht (Tabel 2 en 3 en Fig. 1). De meeste sterk infektieuse isolaties veroorzaakten grote kankers, doch enkele waren maar weinig virulent.     

Histology of roots of resistant and susceptible carnation cultivars from soil infested with fusarium oxysporum f.sp. dianthi

Fusarium wilt-resistant Novada and wilt-susceptible Early Sam carnations were planted in soil infested withFusarium oxysporum f.sp.dianthi, and their roots studied after five and ten weeks. Both in Novada and Early Sam, the extravascular tissue of undamaged young root parts were scarsely colonized. In roots of Novada, infected xylem vessels were usually occluded with gums and surrounded by phellem tissue. In mature parts of roots, the phellem surrounding occluded vessels often merged with the external phellem surrounding the vascular cylinder, after which the occluded vessels were shed from the roots. The phellem at the root surface appeared to be a strong barrier to fungal invasion. In roots of Early Sam carnations, as well as in a few roots of Novada carnations, the defence responses did not result in compartmentation of the fungus, and colonization and degradation of the vascular tissues followed. Diseased roots finally healthy. Shoots of Early Sam carnations, and eventually a few shoots of Novada carnations, were colonized and developed wilt symptoms.Samenvatting Resistente Novada en vatbare Early Sam anjers werden geplant in grond besmet metFusarium oxysporum f.sp.dianthi. Na vijf en tien weken werden de wortels van de planten bestudeerd. De extravasculaire delen van onbeschadigde jonge wortelgedeelten waren in beide cultivars nauwelijks gekoloniseerd. In de wortels van Novada waren geïnfecteerde houtvaten meestal verstopt door gommen en omgeven door kurkweefsel. In oudere wortelgedeelten sloot het kurkweefsel rond verstopte vaten vaak aan op het kurkweefsel aan de buitenkant van het vaatweefsel, waarna de aangetaste vaten werden uitgestoten uit de wortel. Het kurkweefsel aan het worteloppervlak leek een belangrijke barrière te vormen tegen het binnendringen van de schimmel. In de wortels van Early Sam en in enkele wortels van Novada mislukte het afweerproces, en werd het vaatweefsel door de schimmel gekoloniseerd en vervolgens afgebroken. Aangetaste wortels werden na afloop van tijd hol. De bovengrondse delen van de meeste Novada anjers werden niet gekoloniseerd en bleven gezond. De bovengrondse delen van de Early Sam anjers, en op den duur die van enkele Novada anjers, werden gekoloniseerd en verwelkten.     

A biochemical mechanism for the gene-for-gene resistance of tomato to Cladosporium fulvum

Model experiments were carried out with the tomato varieties Moneymaker (no resistance genes), Leaf Mould Resister No. 1 (resistance gene Cf 1), Vetomold (resistance gene Cf 2) and V 473 (resistance genes Cf 1 and Cf 2) and various physiological races ofCladosporium fulvum. Leaking of³²P from labelled leaf disks, was obtained on infiltration with high molecular weight excretion products from incompatible races ofC. fulvum but not with those from compatible races. These products were obtained by Sephadex G-25 gel filtration of culture filtrates.The observations are in line with our hypothesis that the gene-for-gene relation existing between tomato andC. fulvum is based on interaction of specific fungal excretion products with specific receptors in the host which may be located in the cell membrane. The presence of these fungal compounds is supposed to be controlled by four avirulence genes (A₁, A₂, A₃ and A₄) and that of the receptors by the four resistance genes (Cf 1, Cf 2, Cf 3 and Cf 4). Results obtained from experiments with tomatoes Cf 1, Cf 2 and Cf 1 Cf 2 suggest that leakage followed by the hypersensitivity reaction occurs whenC. fulvum races possessing a specific avirulence allele penetrate into a host carrying the corresponding resistance allele.It is not yet clear why growth ofC. fulvum is stopped when leakage of the host tissue resulting in the hypersensitive reaction takes place. No compound toxic toC. fulvum is present or is formed in homogenates of tomato leaves.Samenvatting Modelproeven werden uitgevoerd met de tomatenvariëteiten Moneymaker (geen resistentiegenen), Leaf Mould Resister No. 1 (resistentiegen Cf 1), Vetomold (resistentiegen Cf 2), V 473 (resistentiegen Cf 1 en Cf 2) en verschillende fysiologischen rassen vanCladosporium fulvum. Bladponsjes van radioactief gemerkte bladeren (gemerkt met³²P) werden geïnfiltreerd en geïncubeerd met cultuurfiltraatfracties (fractionering over Sephadex G-25) vanC.fluvum. Waargenomen werd dat ponsjes, behandeld met cultuurfiltraat van een niet compatibeleC.fulvum, een grotere uitlek van radioactief gemerkt materiaal te zien gaven dan in de, gevallen waarin een compatibele schimmel werd gebruikt.Deze waarnemingen stemden overeen met onze hypothese dat de gen-om-gen relatie die bestaat tussen tomaten enC.fulvum, gebaseerd, is op een interactie van specifieke schimmelprodukten met specifieke receptoren in de plantencellen, mogelijk in de membranen. De produktie van de specifieke stoffen door de schimmel zou worden bepaald door vier avirulentiegenen (A₁, A₂, A₃ en A₄), en de aanwezigheid van de specifieke receptoren in de plantencel door de vier resistentiegenen Cf 1, Cf 2, Cf 3 en Cf 4.De waarnemingen, verkregen uit de proeven met de tomaten Cf 1, Cf 2 en Cf 1 Cf 2, doen vermoeden dat de uitlek een gevolg is van een overgevoeligheidsreactie die optreedt, indien een fysio vanC.fulvum, dat een specifiek avirulentie allel bezit, een gastheer binnendringt die beschikt over een bijpassend resistentie allel.Het is tot nu toe niet duidelijk waarom de groei vanC.fulvum stopt indien, uitlek op gaat treden als gevolg van de overgevoeligheidsreactie. In homogenaten van tomatenbladeren werd geen stof gevonden die de groei vanC.fulvum remt.     

Heat treatment experiments with carnations for the elimination of carnation mottle and etched ring viruses

Plants of the carnation cultivar Joker, infected with carnation mottle and etched ring viruses, were subjected to a heat treatment at 38°C for 132 days. At intervals lateral shoots were taken and rooted. In some of these shoots carnation mottle virus could no longer be detected, even after repeated indexing onChenopodium amaranticolor. Extension of the duration of the heat treatment resulted in an increase in the percentage of mottle-free plants, but the absolute number decreased owing to deterioration of the plants due to the prolonged heat treatment. A heat treatment of 132 days did not inactivate carnation etched ring virus in the plants.Samenvatting Planten van de anjercultivar Joker, die besmet waren met het carnation mottle —en carnation etched ring — virus, werden gedurende 132 dagen bij een temperatuur van 38°C gehouden. Met tussenpozen werden er scheutjes van de planten afgehaald en beworteld. In een aantal van deze scheutjes bleek het carnation mottle-virus, zelfs na vijfmalige toetsing opChenopodium amaranticolor, niet meer aantoonbaar. Verlenging van de warmtebehandeling gaf een toename van het percentage genezen planten, hoewel het absolute aantal afnam als gevolg van beschadiging door de warm-tebehandeling. Een warmtebehandeling van 132 dagen leverde evenwel geen planten op die vrij waren van het carnation etched ring-virus.Part of this work was carried out during a stay of Mrs. J. Jordanova at the IPO, Wageningen.     

Application of enzymes during bulb tissue extraction for detection of lily symptomless virus by ELISA in Lilium spp

Lily symptomless virus (LSV) was readily detected with the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) in leaves ofLilium Mid-Century hybrids cvs Enchantment and Destiny andLilium speciosum cv. Brabander. In bulbs of cv. Enchantment LSV could be detected without any additional treatment of the extracts, but for reliable results in cv. Destiny it was necessary to pre-incubate the bulb extracts with cellulase or hemicellulase.Samenvatting In de bladeren van secundair geïnfecteerde planten van de leliecultivars Enchantment, Destiny en Brabander kon LSV met ELISA gemakkelijk worden aangetoond. In bladextracten van Enchantment kon nog ca. 100 ng LSV/ml extract worden teruggevonden. Bij toepassing van de standaard-methode van extraheren (2 g weefsel malen in 4 ml extractiebuffer) kon ook in de bolschubben van Enchantment LSV worden aangetoond; bij Destiny gelukte dat aanzienlijk minder goed. Wijzigingen in de extractie-procedure of een speciale behandeling van het standaard-extract (dialyseren, verhitten tot 50°C etc.) leidde niet tot een betere aantoonbaarheid van het virus met ELISA. Enzymen als hemicellulase, cellulase en pectinase, toegevoegd aan het standaard-extract van bolschubben van Destiny vóór de toetsing (incubatie gedurende 18 h bij kamertemperatuur), verbeteren de aantoonbaarheid van het LSV aanzienlijk.     

Isolation and identification of pathogenic strains of tomato mosaic virus by host passage

Three isolates of tomato mosaic virus, A.8, SJ-64 and SL^a, assumed to contain the pathogenic strains 1 and 2, were each subjected to selection pressure by passage through different hosts in concurrent series. The sub-isolated obtained were tested at intervals on differential tomato lines heterozygous for each of the resistance genes Tm-1 and Tm-2 and for the combination of Tm-1 and Tm-2.Three preliminary passages throughSolanum pennellii followed by 22 passages through the tomato line CStMW-18 (Tm-1/Tm-1) resulted for A.8, SJ-64 and SL^a in sub-iolates, of strain 1. Three preliminary passages throughL. peruvianum P. I. 128655 followed by 22 passages through the tomato line Pérou-2 (Tm-2/Tm-2) resulted for A.8 and SL^a in sub-isolates of strain 2 and for SJ-64 in a sub-isolate of strain 1.2. Twenty passages through Pérou-2, followed by two additional passages through the tomato line Craigella Tm-1/+Tm-2/+ resulted for SJ-64 and SL^a in sub-isolates of strain 1.2 and for A.8 in a sub-isolate of strain 2.Samenvatting Op drie isolaten van het tomatemozaïekvirus, A.8, SJ-64 en SL^a, die naar alle waarschijnlijkheid de pathogene stammen 1 en 2 bevatten, werd selectiedruk uitgeoefend door een herhaalde waardplantpassage. Voor de afscheiding van stam 1 onderging elk van de isolaten eerst driemaal een passage doorSolanum pennellii en vervolgens 22 maal door de tomaatselectie CStMW-18 (Tm-1/Tm-1). Voor stam 2 passeerde elk isolaat eerst driemaalLycopersicon peruvianum P.I. 128655 en vervolgens 22 maal de tomaatselectie Pérou-2 (Tm-2/Tm-2). Op gezette tijden werden de sub-isolaten, verkregen uit de gelijktijdig verlopende passageproeven, getoetst op een differentiële reeks tomaatselecties. Deze waren heterozygoot en homozygoot voor de resistentiegenen Tm-1 en Tm-2 en voor de combinatie van Tm-1 en Tm-2.Voor elk van de isolaten A.8, SJ-64 en SL^a werden na passage door CStMW-18 sub-isolaten verkregen van stam 1. Terwijl voor A.8 en SL^a na passage door Pérou-2 sub-isolaten van stam 2 werden verkregen, leverde dezelfde passage voor SJ-64 een sub-isolaat, op van stam 1.2. Voor SJ-64 en SL^a gaven, twee passages door de tomaatselectie Craigella Tm-1/2 Tm-2/+ in aansluiting op 20 passages door Pérou-2 aanleiding tot de vorming van stam 1.2.In de discussie wordt op de mogelijke ontstaanswijze van stam 1.2 ingegaan.     

Brown ring formation and streak mottle,two distinct syndromes in lilies associated with complex infections of lily symptomless virus and tulip breaking virus

Brown ring formation in bulbs of lilies, particularly of Mid-century hybrids, is described as a newly recognized disease. Symptoms of streak mottle in cultivars ofLilium speciosum Thunb., not associated with abnormalities of bulbs, are briefly described with reference to the literature. Sometimes the two syndromes occur in the same crop such as in the Mid-century hybrid Enchantment, showing brown ring formation in bulbs and an indistinct mottling in field plants. Severe leaf mottling appears in Midcentury hybrids andL. speciosum when plants are forced under glass. In both diseases tulip breaking virus (TBV) was always found to occur in complex with lily symptomless virus (LSV), which was consistently detected in apparently healthy plants of the Mid-century hybrid Enchantment and in severalL. speciosum cultivars.The part of TBV involved in the complex diseases described has been demonstrated by serological, electron-microscopical, and inoculation studies with lilies and tulips. LSV was sap-transmitted from lily to tulip but it could not be detected in several randomly taken samples of a dozen field-grown tulip cultivars. Suppression of TBV in plants of Enchantment, grown from bulbs with brown ring formation under field conditions, is discussed. TBV was serologically and electron-microscopically detectable only in plants grown under glass. A similar phenomenon was observed inL. speciosum cultivars under both conditions.Samenvatting Bruinkringerigheid in bollen van Midcentury-hybriden wordt beschreven als een nieuw onderkende virusziekte (Fig. 1, 2 en 3). Streperige vlekkerigheid op bladeren vanL. speciosum cultivars (Fig. 4), niet tegelijkertijd optredend met bolafwijkingen, wordt in het kort beschreven, en deed zich voor zoals in de literatuur wordt vermeld.Soms treden de twee syndromen op in hetzelfde gewas zoals in de Midcentury-hybride Enchantment, die bruinkringerigheid in bollen laat zien en een onduidelijke vlekkerigheid in veldplanten. Ernstige vlekkerigheid op de bladeren komt naar voren in Midcentury-hybriden enL. speciosum wanneer de planten in de kas worden gebroeid.Bij de beschreven ziekten was het complex van tulpemozaïekvirus (syn.: tulpebloembrekingsvirus; TBV) en symptoomloos lelievirus (LSV) steeds aanwezig. Het laatstgenoemde virus werd steeds aangetoond in ogenschijnlijk gezonde planten van de Midcentury-hybride Enchantment en van verscheidene cultivars vanL. speciosum.Het aandeel van het TBV in de beschreven complexe ziekten bleek uit serologisch en elektronenmicroscopisch onderzoek en uit inoculatieproeven met lelies en tulpen (Tabel 1 en 2). LSV werd met sap overgebracht van lelie naar tulp (Fig. 5 en 6). LSV kon niet worden aangetoond in verscheidene willekeurig genomen monsters uit planen met mozaïeksymptomen op de bladeren van een twaalftal te velde geteelde tulpecultivars. In planten met bruinkringerigheid te velde werd een teruglopen van de concentratie van het TBV waargenomen. TBV was serologisch en elektronenmicroscopisch lechts aantoonbaar in lelie-planten die in de kas groeiden. Een overeenkomstig verschijnsel werd waargenomen inL. speciosum-cultivars.     

Control of Dutch elm disease by the sterol biosynthesis inhibitors fenpropimorph and fenpropidin

Sterol biosynthesis inhibitors that inhibit the yeast-hyphae conversion inOphiostoma ulmi suppressed Dutch elm disease development in two elm clones. After curative treatment with fenpropimorph-sulphate of 27 Vegeta elms which had previously been inoculated withO. ulmi, 25 trees did not show disease symptoms by the end of the second season. All 41 control trees, inoculated withO. ulmi only, were clearly diseased. In an experiment with Commelin elms three fenpropimorph salts and thiabendazole were compared. Injection of the trees three weeks after inoculation withO. ulmi gave by the end of the second season no symptoms of Dutch elm disease in any of the trees injected with fenpropimorph-phosphate or thiabendazole, and in most trees injected with fenpropimorph-acetate or-sulphate. Similar treatments with the free base of fenpropimorph and fenpropidin-sulphate were less effective due to insufficient uptake of the fenpropimorph emulsion and phytotoxicity of fenpropidin-sulphate, respectively. Injection of fenpropimorph-sulphate or thiabendazole six weeks after inoculation withO. ulmi did not result in significant differences from the control group inoculated withO. ulmi only.Fenpropimorph-phosphate and-sulphate completely suppressed Dutch elm disease upon injection of only 7.5 or 10 g per tree (average tree diameter 28 cm). Residue analyses showed only a slow decrease in concentration of the fungicide over two growing seasons and an apparent transport into the new annual ring, other prerequisites for a possible future use for control of Dutch elm disease.Samenvatting De iepeziekte kan onderdrukt worden door sterolbiosyntheseremmers die de overgang vanOphiostoma ulmi van de gistvorm in de hyfevorm remmen. Aan het eind van het tweede seizoen na een curatieve behandeling van 27 Vegeta iepen met fenpropimorfsulfaat bleken 25 bomen geen symptomen van iepeziekte te vertonen. Alle controlebomen, die alleen metO. ulmi geïnoculeerd waren, waren duidelijk ziek. In een proef met Commelin iepen werden drie fenpropimorfzouten en thiabendazool vergeleken. De zouten werden drie weken na de inoculatie metO. ulmi geïnjecteerd. Aan het eind van het tweede seizoen vertoonden geen van de bomen die met fenpropimorffosfaat of thiabendazool geïnjecteerd waren en slechts enkele bomen die met fenpropimorfacetaat of-sulfaat geïnjecteerd waren iepeziektesymptomen. Behandelingen met fenpropimorf (vrije base) en fenpropidinsulfaat werkten minder goed door de slechte opname van de fenpropimorfemulsie en de fytotoxiciteit van fenpropidin. Injectie met fenpropimorfsulfaat of thiabendazool zes weken na inoculatie leidde niet tot significante verschillen met de controlegroep die alleen metO. ulmi geïnoculeerd was.Een dosis fenpropimorffosfaat of-sulfaat van 7.5 of 10 g per boom met een gemiddelde boomdiameter van 26 cm bleek de iepeziekte volledig te kunnen onderdrukken. Uit residue-onderzoek bleek dat de concentratie van het fungicide gedurende de twee groeiseizoenen slechts langzaam afnam en dat het middel naar de nieuwe jaarring werd getransporteerd, twee voorwaarden voor een toepassing op praktijkschaal van fenpropimorf voor de bestrijding van de iepeziekte.     

The translocation of potato virus S,isolate “Eersteling”, in potato plants

Samenvatting Uit enige infectieproeven met aardappel-S-virus, isolatie Eersteling, blijkt dat planten van het ras Bintje onder kasomstandigheden zeer moeilijk met deze stam zijn te besmetten. Planten van het ras Mentor zijn vatbaarder, maar kunnen slechts in een jong stadium (twee tot vier weken na het poten) worden besmet.     

De bestrijding vanBotrytis in lijnzaad

Samenvatting In de inleiding wordt duidelijk gemaakt, dat het optreden van de grauwe schimmel door cultuurmaatregelen in belangrijke mate kan worden beperkt. Toch zal het zaad vaak in meerdere of mindere mate metBotrytis geïnfecteerd blijven, daar de weersomstandigheden in Nederland meestal gunstig zijn voor het optreden van deze ziekte. Een effectieve ontsmetting van het zaad is dus gewenst. Deze kan worden verkregen door het zaad met een vluchtig, kwikbevattend middel te behandelen en vervolgens 3 tot 4 weken op te slaan.Er wordt een aantal beperkingen en raadgevingen bij het toepassen van deze wijze van ontsmetten gegeven.Tenslotte wordt nog ingegaan op de z.g. dubbele ontsmetting.     

Dark lines formed between colonies of isolates of phoma exigua var. foveata on a semi-selective medium

Samenvatting In het Instituut voor Plantenziektenkundig Onderzoek (IPO) te Wageningen wordt gangreen bij aardappel, veroorzaakt door de schimmelPhoma exigua var.foveata, onderscheiden van ander droogrot door aangetast weefsel uit te leggen op een semiselectief medium. Op dit medium wordt de vorming van kristallen van voor de schimmel kenmerkende anthrachinonen bevorderd. De gemakkelijk waar te nemen geelgroene kristallen in het medium wijzen op de aanwezigheid van de betrokken schimmel. Bij een van deze toetsen vormden zich tussen de zich ontwikkelende kolonies van de schimmel donkere lijnen. Deze lijnen verschilden van reeds eerder beschreven violette lijnen, die zich vormen tussen kolonies van de twee variëteitenexigua enfoveata vanP. exigua. Onderzoek aan 27 isolaten vanP. exigua var.foveata toonde aan dat er met betrekking tot de vorming van donkere lijnen 11 verschillende typenP. exigua var.foveata onderscheiden konden worden. Isolaten van deze typen vormden bij gepaarde groei op het selectieve medium donkere lijnen met andere typen, maar niet met isolaten van het zelfde type. Er bleek geen verband met het groeitype van de cultures noch met de vorming van het antibioticum E te bestaan.     

The effect of some systemic nematicides on the control of Heterodera rostochiensis in the field

A stochastic model to estimate the multiplication ofHeterodera rostochiensis at low densities (maximum multiplication) in field experiments was developed. This was done to analyse the results of four trials performed to investigate the effect of some systemic nematicides on this multiplication.Varying effects were found using aldicarb in three years while methomyl and oxamyl did not do better. A comparison between phenamiphos and phensulfothion yielded no significant differences.Samenvating Voor het bepalen van de vermenigvuldiging vanHeterodera rostochiensis bij lage dichtheden (de maximum vermenigvuldiging) in veldproeven werd een stochastisch model ontwikkeld. Dit werd gedaan ten behoeve van de analyse van de resultaten uit vier proeven welke zijn uitgevoerd om de werking van enige systemische nematiciden op deze vermenigvuldiging te onderzoeken.Het effect van aldicarb was verschillend in drie jaren terwijl methomyl en oxamyl niet beter werkten dan aldicarb. Een vergelijking tussen phenamiphos en phensulfothion leverde geen significant verschil op (Tabel 1, 2, 3).     

A new method for inoculation of lettuce with Bremia lactucae

Samenvatting Het inwrijven van slabladeren en- bladschijfjes met carborundumpoeder vóór de bespuiting met een sporensuspensie vanB. lactucae heeft een opmerkelijk snellere infectie van de sla en een sterk vergrote sporulatie van de schimmel tot gevolg. De middelfijne poeders, graad 500–800 mesh, werken effectiever dan de grovere en de finjnere sorteringen. Voor het uitvoeren van proeven metB. lactucae en voor het toetsen van slarassen en- lijnen bij de resistentieveredeling tegen valse meeldauw is dit een belangrijke verbetering.He is much indebted to the Director, Dr J. G. ten Houten, Institute of Phytopathological Research (IPO), Wageningen, for putting laboratory facilities at his disposal and to the Netherlands Bureau of Technical Assistance, The Hague, for financial support.